Woensdag 30 juli 2014
LEES ONS
‘LIKE’ ONS
VOLG ONS
BEKIJK ONS
WWW.HETKONTAKT.NL
25 accent
Interview
Cees van Arkel
‘Den Oude Dijk brengt rust’ Boerderij Den Oude Dijk in Herwijnen is genomineerd voor de verkiezing van het Gelders boerenerf van het jaar. de verkiezing Organisator: Boeren-Erf-Goed-Gelderland Genomineerden: Den Oude Dijk in Herwijnen, Hoeve Op Vollenhof in Wezep, Landgoed Eppink Aalten, Landgoed De Kranenburg in Kranenburg, ’t Harkel in WinterswijkWoold Stemmen: t/m 15 september via www.boerenerfgoedgelderland.nl. De drie erven met de meeste stemmen worden op 26 september bezocht door een vakjury. Bekendmaking: 22 november.
Den Oude Dijk in beeld
9Zc DjYZ 9^_` ^h ZZc `gj`]j^hWdZgYZg^_ Zc kVc Wj^iZc Zc W^ccZc cd\ ^c djYZ hiVVi#
FOTO: MARIJKE VERHOEF
door Marijke Verhoef 8ZZh kVc 6g`Za \ajjgi cVVg YZ Wdd\\ZlZakZc kVc YZ `ZaYZg# =^_ kZghideiZ Zg kgdZ\Zg FOTO: MARIJKE VERHOEF cdiZc# Cj a^\i Zg ZZc kZg[gdbbZaY eVe^Zgi_Z kVc ZZc BVgh"gZZe#
Op het terrein van Den Oude Dijk in Herwijnen heeft de tijd stilgestaan. De schouw is versierd met 200 verschillende Delfts blauwe tegeltjes, de vloer toont een stukje vakwerk uit 1939 en buiten groeien de appels aan de hoogstamfruitbomen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze boerderij is genomineerd voor de verkiezing van het mooiste Gelderse Boerenerf van het jaar. De voor Rivierenland typerende krukhuisboerderij uit 1651 is in eigendom van de Vervoornstichting, opgericht na het overlijden van meester Cornelis Vervoorn en zijn zus Maria. Zij bezaten 120 hectare land en zo’n tien tot twaalf huizen, waaronder Den Oude Dijk. De familie Van Arkel was de laatste pachter van het pand. Van 1937 tot aan de ruilverkaveling hebben ze er geboerd. Veertig jaar lang, met vee en paarden.
=Zi VX]iZg]j^h kVc 9Zc DjYZ 9^_`# =^Zg hidcYZc kgdZ\Zg YZ `dZ^Zc! cj ^h ]Zi YZ FOTO: MARIJKE VERHOEF igdjladXVi^Z#
Cees is geboren en getogen op de boerderij. “We hadden weinig geld. We leefden van een paar koeien, van de natuur en het water. We visten bijvoorbeeld regelmatig in de Wiel, mijn moeder deed er de was en zaterdagmiddag doken we er met een stuk zeep in en dan hadden we weer gedoucht.” In de winter werd er op de Wiel geschaatst. Cees ziet nog de driehonderd fietsen voor de boerderij staan, en zijn oma die liters warme chocolademelk maakte. Hij was een jaar of elf toen er elektrisch licht en waterleiding kwam. Voor die tijd stond er in het stalraam een kleine olielamp als de koeien ‘s avonds gemolken moesten worden. Als kind speelde hij in het bakkerhuisje, waar ook de vis werd gebakken. De notenboom die nu prominent op het achtererf staat, heeft hij als kind geplant. Als jochie ging hij al mee melken in de weekenden. “Ik mocht niet bij een sportvereniging, want ik moest helpen in het weekend. Er was hier altijd wat te doen. We gaven de koeien met emmers water en ik heb uren bieten geschrapt en gesneden. En in het voorjaar, als de koeien naar buiten gingen, maakte ik samen met mijn moeder en zussen het hele achterhuis schoon. De vloer was van leem dus water konden we niet gebruiken want dan werd het een modderboel.” Cees’ verlovingsfeest vond plaats in datzelfde achterhuis, dat nu dient als trouwlocatie. “Het was een feest met 120 man. We hadden buiten lampen gehangen, zodat de mensen de weg terug zouden vinden. Maar het was zo gezellig dat het feest pas eindigde toen het buiten alweer licht was.” Na zijn trouwen verhuisde hij naar een spiksplinternieuw hoekhuis in de nieuwbouw van Herwijnen, maar hij kwam nog iedere dag thuis. “Mijn kinderen zijn hier opgegroeid. Ze hebben hier vuurtje gestookt, met bootjes gevaren en in bomen geklommen. Net als ik. Ik kom hier nog altijd graag. Het is hier altijd mooi. Als tiener zag ik dit als een plek waar altijd gewerkt wordt, tegenwoordig vind ik hier altijd rust. Mijn moeder zei over het leven hier: ‘aan lawaai wen je nooit, aan rust wel.’ Ze heeft gelijk.” Dat het nu een trouwlocatie is, doet Cees deugd. “Nu kan iedereen ervan genieten.” De Vervoornstichting gebruikt de opkamer van het pand tevens als vergaderruimte. De opbrengst van de pacht van alle gronden en panden gebruikt de stichting deels als subsidie voor verenigingen in Herwijnen en Hellouw. De historische vereniging is zeer blij met deze financiële steun. “De stichting is altijd zeer goed voor ons. Zo mogen we ons oogstfeest op deze plek houden.” Als dank hiervoor heeft ze de boerderij opgegeven voor de verkiezing. Voorzitter Joop Kwakernaak en Marjan Pelle zijn trots op de nominatie. “Het voelt toch een beetje alsof onze boerderij genomineerd is”, zegt Marjan. “En we moeten gewoon winnen, want wij vinden deze boerderij uiteraard de mooiste”, aldus Joop. Het erf ziet er nog net zo uit als driehonderd jaar terug. Sinds een paar jaar compleet met boomgaard met 250 hoogstambomen. Van binnen zijn er wat aanpassingen gedaan, maar de historie is grotendeels in tact gebleven. Cees: “Het is nog zoals het was. Er is totaal niks veranderd.” Alleen de nootjes die hij bewaarde op de gewelven van de kelder onder de opkamer zijn er niet meer. Die hebben plaats gemaakt voor een berg spinnenwebben en een lege Mars-wikkel.
>c ]Zi `aZ^cZ WV``Zgh]j^h_Z VVc YZ gVcY kVc ]Zi L^Za lZgY k^h \ZWV``Zc Zc YZ `^cYZgZc FOTO: MARIJKE VERHOEF heZZaYZc Zg gZ\ZabVi^\#
Meer info: www.denoudendijk.nl of www.boerenerfgoedgelderland.nl
‘Mijn moeder zei: ‘aan lawaai kun je niet wennen, aan rust wel’