Voor vleesveehouders Peter Costermans

De voorbije jaren ontwikkelde het vleesveebedrijf van Peter Costermans en zijn vrouw An Kerstens zich in een flink tempo. Ze investeerden in groei, diercomfort en arbeidsgemak. Goed voer en scherp zijn in het volledige proces, dat levert hun het beste resultaat voor hun investeringen.

TEKST WIM VEULEMANS

Net buiten de dorpskern van Stabroek draaien we een kleine erfweg op richting de stallen van Peter en An Costermans-Kerstens. Twee stallen duiken er op, gevuld met stieren in afmest. Maar er is geen veehouder te zien. Aan de telefoon bevestigt Peter dat we op het ouderlijk bedrijf staan. ‘Rij maar langs de kuil door over de grindweg’, geeft hij aan. ‘En dan over het kanaal.’ En inderdaad, na het betere, maar voorzichtige rallywerk over de grindweg, zijn meteen twee prachtige stallen te zien. De omstandigheden voor het bedrijf zijn door deze gedeeltelijke verhuis flink veranderd. Van een drukke baan en een nabije dorpskern naar een rustige ligging, nagenoeg zonder buren en met weinig verkeer, fietsers daargelaten. ‘Je was op het ouderlijk bedrijf’, lacht Peter. In 2010 besloot het gezin het bedrijf uit te bouwen op een andere locatie, vijf jaar eerder stopten ze ook met de teelt van aardappelen. ‘Omdat we toen nog redelijk wat aardappelen teelden, was er nood aan een opslagschuur’, verduidelijkt Peter. ‘Maar ook een overdekte mestopslag werd nodig en dan moet je keuzes maken’, vult An aan. Deze regio kent ook extra druk van de havenontwikkeling en de daarbij horende onteigeningen van de polders. Het gezin besloot zich volledig te richten op vleesvee.

Dure laatste drachten

Op een paar honderd meter van het oorspronkelijke bedrijf werd in 2013 een nieuwe stal voor het afmesten van koeien en een mestopslag gebouwd, de stieren bleven en staan nog steeds op de oude locatie. In 2019 volgde een nieuwe stal voor de fokdieren. Eveneens bouwde het gezin een nieuwe woning aan de nieuwe locatie. En An bouwde ook een carrière uit als zelfstandig boekhouder. ‘Hoewel de focus van ons bedrijf vooral op het afmesten van koeien en stieren ligt, is onze fokkerijtak de voorbije jaren gegroeid tot een kleine 100 kalvingen per jaar’, vertelt Peter. Ook de kinderen Wout (15), Chiel (12), Lins (10) halen er al hun plezier uit. Op een aantal volle vaar-

Stabroek BEDRIJFSPROFIEL

eigenaren Peter Costermans (42) en An Kerstens (41) plaats Stabroek veestapel 170 koeien in afmest, 220 stieren in afmest, 140 fokdieren (witblauw), 95 kalvingen per jaar grondgebruik 80 ha gras en mais, deels grondruil voor aardappelen

zen na die op een stoppend bedrijf werden aangekocht, is alles eigen kweek. Tot voor kort werden enkel vier dekstieren ingezet, maar sinds de investering in de halsbanden van SenseHub van Allflex verdwijnen deze meer naar de achtergrond. ‘We willen geen tocht missen,’ geeft Peter aan ‘en daar helpen de halsbanden ons mee. Het zijn de laatste drachtige dieren die het meeste geld kosten.’ Gevolg is ook dat het bedrijf steeds meer met ki werkt. Nu zijn dat nog twee stieren. ‘Eentje heeft lang goed zijn werk gedaan, maar besloot plots om kopdekker te worden. Die gaat er ook tussenuit.’ Bij de stieren, ook bij de ki-stieren, kiezen ze voor robuuste, zelfredzame dieren met lengte en gewicht. Recent kozen ze ook voor meer bevleesdheid. In het verleden resulteerde dat in dochters van Kilowatt en Dynamite, meer recent waren er inseminaties met Mambo, Rejoui, Jefferson, Magnum en Sketch. Dat het afmesten van runderen een stiel apart is, is menig veehouder goed bekend. ‘Wat het makkelijkst is?’, herhaalt Peter glimlachend de vraag. ‘Vroeger zou ik meteen geantwoord hebben: de koeien. Nu neig ik meer naar de stieren. Maar eigenlijk geldt voor beide dat je gewoon goed moet doorvoeren. Dat is voor mij het belangrijkste. Elk detail moet kloppen.’

Voldoende vet in krachvoer

Op het Stabroekse bedrijf wordt gemengd gevoerd via een voermengwagen. Dat mengen is voor Peter belangrijk, net als het opschudden en bijstoten van het voer later op de dag. Dat brengt dieren immers weer aan het eten. Voor de dieren in afmest, stieren en koeien, is de basis van het rantsoen hetzelfde; het bestaat uit mais, aardappelpuree, ccm en graszaadhooi. De samenstelling van de all-mash is wel verschillend. De fokkerijdieren krijgen enkel mais en gras, bij jongvee wordt dit aangevuld met krachtvoer. ‘Dat beetje graszaadhooi is belangrijk, de dieren gaan er door herkauwen. Doen ze dat niet, dan is er onrust en gaan zeker stieren vaak vechten’, verduidelijkt Peter. Ook ccm is voor hen een dankbaar product, in die mate dat de dieren er tot 2,5 kg per dag van krijgen. ‘In het

Het fokkerijgedeelte van het bedrijf wint steeds meer aan belang op het vleesveebedrijf

De dieren voor de fokkerij krijgen een rantsoen van mais en gras, bij jongvee aangevuld met krachtvoer begin waarschuwden voeradviseurs mij voor het geel vet als gevolg van de ccm, maar dat heb ik nog nooit gezien. De koeien en stieren eten het graag en het zorgt voor een mooi afgemest dier.’ Hij geeft daarbij aan dat de koeien zo tot 13 kg droge stof (circa 30 kg voer) opnemen. Een andere belangrijk item is het vetgehalte in het krachtvoer. ‘In afmest is het belangrijk om voldoende vet te hebben in de all-mash’, pikt Peter in. ‘Dat percentage moet voor ons boven de 6 procent zijn. Sommige krachtvoeders zijn goedkoper, maar vaak geven ze dan toe op vetgehalte.’ Het bedrijf doet ongeveer 3,5 rondes per jaar met de koeien, met de stieren is dat beperkt tot 1,2 rondes. De stieren worden immers aangekocht op een gewicht van 250 tot 350 kilo en enkel vanaf het najaar tot januari. Een koopman zorgt daarbij voor de aanvoer. Hij koopt de dieren op verschillende fokbedrijven. Voldoende bevleesdheid en sterk beenwerk zijn de belangrijkste selectiecriteria voor de koopman. ‘Liefst van een beperkt aantal bedrijven, om zo de insleep van ziekten te beperken,’ legt Peter uit.

Scherp zijn in prijzen

Als de dieren op het bedrijf komen, volgt een korte quarantaine met de nodige bloedonderzoeken en vaccinaties. ‘Zo vaccineren we ook tegen ibr en griep’, vertelt de vleesveehouder. ‘Ik wil er geen risico mee lopen.’ Ook tegen Histophilus somni – een bacterie die de luchtwegen kan aantasten en die onder meer hersenvliesontsteking kan veroorzaken – wordt er gevaccineerd. Deze ziekte verscheen een tijd terug plots op het bedrijf na een aankoop. ‘De gezondheidsstatus van de dieren is essentieel’, stelt Peter. ‘Als ze niet gezond zijn, kunnen ze niet groeien. Daarom starten we bij de jonge stieren altijd met een licht voer. Sommige dieren zijn immers nog geen mais gewoon. En dan bouwen we zo op om uiteindelijk op een leeftijd van 16 tot 20 maanden stieren af te leveren van minimaal 470 kg koud gewicht.’ De stieren trekken via een handelaar richting Delhaize, een deel wordt bij GHL in Aubel geslacht. De prijs voor de stieren is de voorbije maanden wel wat aangetrokken, dat merken Peter en An ook. Alleen geven ze ook aan dat ook de kosten meestegen. ‘We mogen niet klagen, maar het is belangrijk om scherp te blijven. Zo is tegenover veel andere afmestbedrijven in andere regio’s van het land onze strokost merkelijk hoger’, vult An aan. ‘Het krachtvoer werd duurder en vooral de aankoopkost van de dieren steeg mee.’ Om de kosten van het krachtvoer beter te beheersen worden er ook grondstoffen vastgelegd. Op die manier klikken ze voor de grondstoffen met een aandeel van meer dan 10 procent in het krachtvoer de prijs vast op een bepaald niveau en dit voor een langere periode.

Malsheid toevoegen via goed voer

In 2008 begon het bedrijf ook met het afmesten van koeien. Op de eigen fokkerij na wordt ook hiervan het merendeel aangekocht, grotendeels via een handelaar die de dieren selecteert op de veemarkt. Ook voor deze groep heeft Peter een duidelijke wensenlijst richting veehandelaar. ‘Natuurlijk is er altijd de prijs, maar ik zie de dieren liefst gezond mager komen en liefst ook met een goede voorhand. Dan kan ik ze schoon afmesten. Dat is voor ons een erezaak.’ De dieren staan minimaal 90 dagen in afmest op het bedrijf. Maximaal mogen ze bij slachten een leeftijd van 88 maanden hebben. ‘Een taaie koe bestaat volgens mij niet’, aldus Peter. ‘In die drie maanden voer je er malsheid aan toe. En zeker die laatste weken in de afmest zijn belangrijk. Misschien is er dan niet veel groei meer, maar dan vet je een koe wel perfect af. Ze moeten wel blijven eten. Vandaar dat goed voer en voeren belangrijk is.’ Het merendeel van de koeien wordt geslacht via GHL in Aubel. Met ambitie kijkt het gezin naar de toekomst, maar ze zijn ook niet blind voor het moeilijke pad dat alle veehouders tegenwoordig bewandelen. ‘Natuurlijk zien wij ook dat de markt aan het omslaan is de voorbije maanden’, verduidelijkt Peter. ‘De voorbije maanden draaien er steeds meer koopmannen onze hof op, op zoek naar slachtvee. Dat betekent toch dat de vraag goed zit. Maar ik geloof niet dat de prijs naar zes euro zal stijgen, ik vrees dat er dan minder gegeten gaat worden.’ Tot slot geven ze aan dat ze als boeren steeds inventief moeten zijn. ‘Dat zijn we eigenlijk altijd geweest en dat zal in de toekomst ook zo zijn’, besluit Peter. ‘Kijk naar wat er met stikstofdepositie en het vergunningenbeleid gebeurt, dat zorgt voor onzekerheid. Hoe ga je daarmee om? Niemand weet wat dit voor gevolgen kan hebben, maar ondertussen moeten we wel door.’ l