straatvraag 33 Fred Thannhauser, leerkracht in het basisonderwijs sinds 1973 ‘Het onderwijs is veel beter dan een jaar of twintig, dertig geleden. Doordat het kind centraal staat, is er meer plezier. Vroeger was er geen aandacht voor kinderen die boven of onder het gemiddelde presteerden. Nu is er voor die kinderen extra oefenstof. Ik vind wel dat we te weinig tijd hebben voor kennisvakken als rekenen en taal. Dat komt doordat er veel meer van scholen wordt verwacht dan vroeger. Er is van alles bij gekomen, zoals lessen over gezonde voeding, verkeersmentaliteit en sociale vorming. Eigenlijk zijn dat primair de taken van ouders. Ik wil de opvoeding graag ondersteunen, maar die niet helemaal overnemen. Ik vind dat ik op school vooral moet lesgeven in kennisvakken, afgewisseld met creatieve vakken en bewegingsonderwijs.’
Oma Martha Reijnen met Mees (6) ‘Toen ik zelf naar school ging, zaten we in rijtjes van twee naast elkaar en stond de juf voor de klas. We moesten alles uit ons hoofd leren. Mees zit nu op een school met ervaringsgericht onderwijs; dat is een stuk vrijer. Daar mogen ze vaker dingen doen die ze goed kunnen. Bijvoorbeeld elektrische spullen, zoals oude telefoons, meenemen en die uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Ze zitten verspreid in groepjes, en de juf loopt rond. Dat vind ik wel een beetje rommelig. Jongens en meisjes bij wie ik vroeger oppaste, zaten ook op de school van Mees. Toen zei ik altijd: ik wil nog weleens zien of ze op de middelbare school ook mee kunnen komen. Maar ze hebben toch havo gedaan en nu een goede baan.’
Ferdy Simonis en Natasja Coeleveld met Jennifer (9), Jason (8), Brandon (5) en Yaslin (3) Ferdy: ‘Het is goed dat er tegenwoordig meer per kind wordt gekeken wat het allemaal kan. Daardoor kan elk kind zich op zijn eigen niveau ontplooien, en blijven er minder zitten.’ Natasja: ‘Leerkrachten benadrukten vroeger bij mij vooral wat ik niet kon. Nu kijken ze gelukkig meer naar wat wel goed gaat, dat is positiever. Jason heeft het syndroom van Asperger. Vroeger zouden ze hem denk ik ergens in een hoekje hebben gezet en wat laten aanrommelen. Nu wordt alles uit de kast gehaald om hem mee te krijgen en overal bij te betrekken. Daar zijn we heel blij mee.’