Włoska tajemnica

– Tak, tak, słucham. Czym mogę panu służyć? – spytał z lekkim drżeniem w głosie.

– Jestem na tropie pewnej książki i sądzę, że pan może wiedzieć, gdzie jej szukać. Jej autorem jest pułkownik Colonel César Fanin, data wydania to rok 1816, a tytuł: Musée royal de Naples. Peintures, bronzes et statues érotiques du cabinet secret, avec leur explication. Zawiera oryginalne litografie erotycznych dzieł sztuki odkrytych podczas pierwszych wykopalisk w Pompejach.

Robbie zawahał się. Marszcząc brwi, popatrzył na Otta. Pies odwzajemnił spojrzenie, nie mrugnąwszy okiem. Otto ubóstwiał Robbiego tak, jak małe dziecko uwielbia tatę, który często przebywa gdzieś daleko.

– Tak, znam tę księgę.

Kupiec, tak szybko! Niewiarygodne. Zaczął przekopywać bałagan na biurku: buteleczki lakieru do paznokci, przepisy, recenzje książek powycinane z gazet, rachunki, faktury, kartki z przypomnieniem, co jeszcze trzeba zrobić. Lily musi jakoś opanować ten chaos. Przerzucając na drugi koniec biurka przepis na ostry sos śliwkowy, odzyskał wreszcie długopis i czekał na odpowiedź.

– Działam w imieniu klienta, któremu skradziono owo dzieło.

Robbie o mało nie rzucił słuchawką. Zakrył ją dłonią i zaklął.

Otto podniósł łeb i zerknął na drzwi. Jakiś intruz?

– Liczę na to, że pomoże mi pan rozwiać kilka wątpliwości. Czy mógłby się pan jutro ze mną spotkać?

Robbie z wściekłością popatrzył na telefon. Nie, nie mógłby. Żaden termin nie będzie odpowiedni. Książka należała już do niego!

10