Część druga Bitwa pod Lanzerath
– Nie! – krzyknął Bouck . Jeśli zastrzelą cywila, nic na tym nie zyskają. Bouck zapytał mężczyznę, co tu robi. Może daje Niemcom cynk? Mężczyzna stał przy oknie wychodzącym na wieś. Nie rozumiał po angielsku. – Faktycznie coś kombinuje – wywnioskował Bouck . – Ale puśćmy go. Nie mamy miejsca dla więźniów . – Raus mit dir! (Jazda!) – zwrócił się do mężczyzny . James odstąpił o krok, a mężczyzna wybiegł w pośpiechu, minął stojącego u podestu schodów Slape’a i umknął na ulicę. – Co tam się działo? – zawołał z dołu Slape. – Nic takiego, mieliśmy szpiega – odparł Bouck . – Szpiega? Pan porucznik żartuje, prawda? – Chodźcie na górę. Założycie tu z Cregerem stanowisko obserwacyjne . Bouck podszedł do okna i stanął w miejscu, gdzie przed chwilą stał mężczyzna. Wyjrzał przez okno – rzeczywiście, świetny punkt obserwacyjny. Było stąd doskonale widać strategiczną drogę biegnącą z południowego wschodu do Lanzerath. Bouck , który miał bardzo dobry wzrok, zobaczył nagle w oddali zbliżających się w stronę wsi niemieckich żołnierzy. – Niemcy! Ich hełmy wyglądały znajomo. Bouck przypomniał sobie, że widział je w podręczniku szkoleniowym. Byli to strzelcy spadochronowi, jedni z najlepszych komandosów w Trzeciej Rzeszy. – Ty i Creger – zwrócił się Bouck do Slape’a – zostaniecie tutaj. Zadzwonicie i poinformujecie mnie, co robią. Może się zatrzymają, a może pójdą dalej. Dacie mi znać . Bouck i James zbiegli po schodach i popędzili na pozycje, rozwijając po drodze kabel telefoniczny. W ciągu kilku minut między żołnierzami w okopach rozeszła się wiadomość, że wprost na nich zmierzają setki Niemców. na obrzeżach lanzerath przemarsz Niemców obserwował szesnastoletni Adolf Schur. Nawałę artyleryjską przeczekał z rodziną w piwnicy. Gdy tylko ustała, pognał na górę, ciekaw, co się może wydarzyć. W świetle 32. 33. 34. 35.
Rusiecki, The Key to the Bulge, s. 90. Bouck, rozmowa z autorem. Rusiecki, The Key to the Bulge, s. 90, 91. Bouck, rozmowa z autorem. 96