definitivo AdaMartaB
14/06/2012
12.12
Pagina 21
Seugn ësvanì Cunà ’nt l’ambrass amoros ëd toa tèra come na ninfea ch’as cun-a ’n sò stagn, it podìe nen avèj l’idèja ch’a-i fusso ëd bej pais lontan fòravìa dël tò e temrosa it guardave straluse dai mè euj l’anvìa përfonda dë spassi ’nfinì. Për nen dete pen-a i son restà, mama, e i l’hai sotrà mie scarpe da singher al càuss ëd na pianta ’d rol, ansema ai seugn. I son fërmame a l’ombra ’d nòstr ciochè a scoté come da masnà l’arbat grev ëd j’ore ch’a marco ’l passé dël temp. Lë sfrajé dij treno am nunsiava vòlta për vòlta la partensa dj’amis. Son restà tut sol a ’nciodé sij mur ëd ca un dòp l’àutr, ij di sempre uguaj e sensa sens. Ëd ti, mama, mach pì l’ombra ’d tò arcòrd... ma ’ncora i sento l’arson d’un arciam ch’am cissa për rableme fòra da l’uss. Giumai son vej e strach e mè rigret ancreus a s’antrapa trames ai branch ëd j’ erbo che arnos a frisson-o ’nt ël cheuje mè lament.
21