Dlaczego w góry?

Hej w góry w góry popatrz tam wstaje blady świt…

Te słowa zna chyba każde z nas? Ale chwila momencik dlaczego w góry?

Toż się człek tam upoci i umęczy, usapie, uzipie, a jeszcze komary go pogryzą, pokrzywy poparzą i tak dalej Przecież tam tak dużo kurzu tak ciężko Druhu?

Jak daleko jeszcze?

To gdzie ta magia? Może w bólu nóg i ramion, przeciekających namiotach, zimnych porankach, błocku po kostki? Hej! Zapewniam Was, że magia jest Tylko troszkę trzeba jej czasem poszukać, do czego gorąco chcę szanownych czytelników zachęcić

Ktoś mógłby mi zarzucić, że „w pierwszych słowach mego listu” brzmię mało zachęcająco Kto po górach chodzi, zna każdy z tych mało atrakcyjnych elementów wędrówek Pomimo to, nikt z moich znajomych z tego nie rezygnuje

Większość spędza każdą chwilę wolną, śniąc o zdobywaniu kolejnych pasm i szczytów, planując wyprawy lub wędrując Po prostu Was nie oszukuję

To o co w tym wszystkim chodzi? Jest to pewnie rodzaj choroby, raczej nieuleczalnej, jak sądzę Może nawet coś więcej, bo w górach można się zakochać

Góry to także wyzwanie, gdzie każda kolejna wyprawa jest próbą Wymaga planowania, myślenia, zawierania kompromisów z czasem, budżetem i możliwościami fizycznymi

Góry uczą pokory Tu nie powinno być chojraków, a ściganie się jest kiepskim pomysłem (chyba,że ścigamy się z własnymi słabościami). Bardzo szybko okazuje się w praktyce, kto jest silny, a kto słaby i nie zawsze chodzi o stronę fizyczną człowieka Równie ważna, a czasem nawet ważniejsza jest psychika: odporność na zmęczenie, umiejętność znajdowania wyjścia w trudnych sytuacjach i odnajdywania pozytywnych stron deszczowego dnia W czasie wędrówki prędko młody człowiek uczy się dbania o własny sprzęt i cudzy Ważny jest też uśmiech Szybko doceniamy cudzą pomoc, a ci mądrzejsi zaczynają dostrzegać innych wędrowców.

Otwierają się na ich potrzeby i słuchają, czasem bowiem lepiej słuchać niż mówić

Będąc drużynowym, a później szczepowym korzystałem z górskich wypraw jako narzędzia wychowawczego i dydaktycznego Tę samą metodę wykorzystywałem w pracy z dziećmi poza harcerstwem - wszędzie z tym samym, pozytywnym skutkiem Wielu moich wychowanków nadal wędruje i do wędrówki zachęca kolejnych.

Cykl dla górolubnych

Po tym przydługim wstępie chcę Wam zaproponować kilka konkretów do pracy indywidualnej i w drużynie Stawiam Wam swego rodzaju wyzwanie wędrownicze (lub instruktorskie) zależnie od tego, na jakim etapie dziś jesteście Zapraszam Was do wędrówki. W kolejnych “odcinkach” przedstawię kilka propozycji szlaków, które możecie przebyć sami, z rodziną, przyjaciółmi lub drużyną/ patrolem/ zastępem Być może niektóre z nich uda się nam pokonać wspólnie, co chęć mam wielką i do czego zachęcam - między innymi adresując do Was te słowa Na początek garść rzeczy praktycznych:

ETAP1

Ułóż to sobie w myślach Możesz wszystko Tylko rób to z głową - dotyczy także górskich wędrówek.

Zaplanuj wyprawę. Sprawdź, ile masz czasu, jak dotrzeć na miejsce wędrówki i jak wrócić do domu Jakie będą koszty wyjazdu? Gdzie chcesz nocować? Nie zapomnij zamówić noclegów z wyprzedzeniem Z kim będziesz wędrować? Trasę dostosuj do możliwości najsłabszych i najmłodszych uczestników. Ważne! Sprawdź obowiązujące przepisy - zwłaszcza jeśli zabierasz ze sobą powierzone Tobie dzieci - poświęć chwilę i zrób to zgodnie z obowiązującym prawem Sprawdź trasę: przelicz odległości i stopień trudności (podejścia/ przewyższenia). Zastanów się nad wykonalnością planu. Porozmawiaj z kimś, kto ma większe doświadczenie To nie wstyd pytać

Sprawdź sprzęt i postaraj się wybrać najbardziej odpowiedni do warunków, w których będziesz wędrować i czasu wyprawy

Anegdotycznie: etap ważenia skarpetek już przeszedłem - było warto! :) Jeśli jedziesz z grupąsprawdź wyposażenie każdej z osób, za którą odpowiadasz, nawet jeśli oznacza to konieczność wypakowania i zapakowania sprzętu ponownie Spakuj siebie i towarzyszy z głową Podziel sprzęt równomiernie i proporcjonalnie do sił i możliwości ciąg dalszy

Cykl dla górolubnych

Jeśli planujesz wyjazd z dziećmi: zrób listę, na której wyszczególnisz wszystko, co uczestnicy mają zabrać i sprawdź, czy zostało to zrobione

Zwróć uwagę na to, by śpiwory i ubrania na zmianę były zawsze zabezpieczone przed wilgocią Sprawdź buty swoich podopiecznych - jedna osoba z otarciami spowalnia marsz całej grupy. Upewnij się, czy waga plecaków nie przekracza możliwości fizycznych uczestników wędrówki. Pamiętaj o zabraniu odpowiedniej ilości wody i jedzenia Nie zapomnij o apteczce i latarce

Jedź i wróć Zadbaj o siebie i dobrą atmosferę

Pokonaj trasę i wszystkie trudności. Podziwiaj widoki Odpocznij Zbierz punkty Górskiej Odznaki

Turystycznej PTTK

Rozlicz wyjazd Podsumuj go z uczestnikami

Omówcie, co było dobre, a co wymaga poprawki

Podsumuj punkty GOT. Wystąp o odznaki GOT dla siebie i pozostałych wędrowców Zaplanuj kolejny wyjazd Zrealizuj go

Cykl dla górolubnych

Kilka słów o zasadach zdobywania GOT (szczegóły znajdziecie na stronie https://pttkhts hg pl/odznaki/got html)

Istnieje pięć rodzajów GOT PTTK: 1

2. 3

4 5

„W góry” – mająca trzy stopnie: brązowy, srebrny i złoty (dla dzieci od 5 do 7 roku życia); popularna – jeden stopień; mała – trzy stopnie: brązowy, srebrny i złoty; duża – trzy stopnie: brązowy, srebrny i złoty; „Za wytrwałość” – dwa stopnie: mały i duży

Wycieczki zaliczane do GOT PTTK można odbywać przez cały rok kalendarzowy, chyba że warunki terenowe lub pogodowe ze względów bezpieczeństwa na to nie pozwalają.

Zasady punktacji są nieskomplikowane

Jeżeli trasa wycieczki jest ujęta w „Trasach punktowanych do GOT PTTK”, to należy stosować podaną tam punktację W innych przypadkach przyznaje się jeden punkt za każdy przebyty kilometr oraz jeden punkt za każde pokonane 100 m sumy różnic poziomów przy podejściach (zaokrąglenie w górę do jednego punktu przy minimum 51 m sumy podejść lub ponad 500 m przebytej trasy)

Cykl dla górolubnych

Maksymalna norma zaliczana do GOT na dziennej trasie wycieczkowej wynosi 50 punktów, a dla odznaki GOT „W góry” – 15 punktów, przy czym nie zalicza się punktów uzyskanych na wycieczkach przebytych tą samą trasą i w tym samym kierunku w toku zdobywania tego samego stopnia GOT Istotnym ograniczeniem jest to, że w jednym roku kalendarzowym można zdobyć tylko jeden stopień GOT lub jedną normę do odznaki „Za wytrwałość”, z wyjątkiem GOT popularnej i małej brązowej, które mogą być zdobyte w tym samym roku Ważne jest, by pamiętać, że poszczególne rodzaje i stopnie Odznaki nie muszą być zdobywane w bezpośrednio po sobie następujących latach, a czas zdobywania poszczególnych rodzajów i stopni nie jest ograniczony. Kolejne cykle zdobywania GOT PTTK, począwszy od stopnia popularnego, można zacząć zdobywać najwcześniej w następnym roku po uzyskaniu i zweryfikowaniu ostatniego stopnia kończącego poprzedni cykl zdobywania odznaki

Nie można uzyskiwać Odznaki w równolegle prowadzonych różnych cyklach zdobywania odznaki Planując wyprawę, warto kupić książeczki GOT dla wszystkich uczestników, a następnie razem z nimi kolekcjonować potwierdzenia na trasie w formie schroniskowych pieczątek i wspólnie rozpisywać trasy - to dobra i pouczająca zabawa Realnie bez większego wysiłku w jednym roku można zdobyć z drużyną Odznakę popularną, do której uzyskania wystarczy 60 punktów Można też się pokusić o rozpoczęcie zdobywania lub zdobycie w tym samym sezonie małej brązowej GOT, gdzie uzbierać trzeba 120 punktów, co odpowiada trasie krótkiego obozu wędrownego.

Odznaka mała srebrna wymaga przejścia nieco bardziej wymagającej trasy i zdobycia 360 punktów To również bez większego problemu można zrobić w jednym sezonie Mała złota to 720 punktów i wymaga już starannego planowania. Po jej zdobyciu w kolejnym roku można rozpocząć przygodę z dużą, ale to zupełnie inna historia

Cykl dla górolubnych

Dlaczego GOT to dobre narzędzie do pracy?

Na pewno daje poczucie celowości działania - planujemy i wykonujemy projekt, który tak jak w przypadku tropów, daje nam realne osiągnięcie Harcerze uzyskują też pamiątkę i szansę na kontynuację działania. To może doskonale “nakręcić” całą drużynę Wędrowanie z naszymi podopiecznymi, ale także Radą Drużyny, kadrą szczepu, drużyną wędrowniczą (wyczyn i wyzwanie!), czy kręgiem instruktorskim stanie się dla Was na pewno doskonałym spoiwem dla całego zespołu Warto spróbować!

Karkonosze

Karkonosze

W następnych „odcinkach” opowiem Wam o polskich szlakach długodystansowych Zaczniemy od Głównego Szlaku Beskidzkiego (GSB), a po nim przyjdzie kolej na Główny Szlak Sudecki (GSS) i następne... Każdy z nich ma nieco inną specyfikę. Każdy też można podzielić na odcinki odpowiadające kilkudniowym wyprawom, obozowi wędrownemu lub po prostu jednodniowym wypadom phm Adam Bech HR