gnieździe (ur. w 1890 r. w Koźminie, zm. w 1968 na Obczyźnie). Autorki książek z przed II wojny światowej (m. in “Nieznany kraj”), laureatki Śląskiej Nagrody Literackiej w 1932 r. Choć była zamiłowanym podróżnikiem, zawsze wracała do Górek Wielkich. Podczas okupacji niemieckiej – pod fałszywym nazwiskiem w Warszawie, była współautorem pisma “Polska żyje”, współorganizatorką pomocy Żydom. Podczas wojny napisała wspomnienia z obozu w Auschwitz w książce “Z otchłani”. Kochała dom i rodzinę, aktywna, odważna, łączyła katolicyzm z patriotyzmem. — Duch Komendantki Harcerskiej Szkoły Instruktorek “Bucze” hm Józefiny Łapińskiej. Pozostał tu ślad po napisie na murze wiślańskiej stanicy i wspomnienie słów Olgi Małkowskiej “Zwracaj się twarzą ku słońcu...” — Duch Cudownych Harcerek, które tam uczyły się żyć i działać w harcerskiej wspólnocie. Druhnach: Józefinie Kantor, drużynowej drużyny “Mury” powstałej w obozie śmierci w Ravensdrűck, Józefie Jabczyskiej, nauczycielce z Technikum Drewna w Ustroniu. (Na Jej grobie napisano “kochała wszystkie dzieci”) i wielu, wielu innych. — Duch Nierodzimia – Szkoły Instruktorów Zuchowych, którą prowadził Aleksander Kamiński, i w której kształtowali się Aleksander Dawidowski, Jan Bytnar z “Kamieni na Szaniec” z Józefem Kretem i wielu innymi z Szarych Szeregów, także obrońcami Katowic w 1939 r. Beskidzki wiatr do dziś tu śpiewa: “mam szczerą wolę służyć Bogu, Polsce i bliźnim...” Pojedź do Górek Wielkich, usłyszeć powiew tego wiatru. Możesz wrócić do rodziny z krzyżem harcerskim na piersiach i pieśnią “O Panie Boże Ojcze nasz w opiece swej nas miej... wszak Ciebie i Ojczyznę miłując chemy żyć, Harcerskim Prawom w życia dniach wiernymi zawsze być...” Beskid czeka na harcerzy nawet z odległego świata... Tam też usłyszysz język Twej Ojczyzny: polską, piekną mowę, spotkasz ludzi, którzy kochają. Spójrz czytelniku na mapkę Beskidu Śląskiego, widzisz gdzie są Górki Wielkie? To zachodni stok gór. Wiesz, że to jest miejsce, gdzie spotyka się Niebo z Ziemią – że po nim wszyscy schodzimy? I te Górki Wielkie te same po latach – zapomniane i uśpione z grobem Zofii Kossak SzczuckiejSzatkowskiej i zamarłym “Buczem”... One są piękną legendą o ludziach, ich twórczości i życiu, są dla nas testamentem, że nie szkoda było oddawać się harcerstwu na dobre i na złe.
28
Zofia Nalewka Katowice, 27.VII. 2010 r.