Zanafilla | Dëshmi Personale
dashurinë e Zotit për mua që unë e ndjeja kur qëndroja në prezencën e Tij. Kur unë u bëra e Krishterë gjithmonë e pyesja Perëndinë se pse më kishte zgjedhur mua, ndoshta po të kishte zgjedhur vëllain ose motrën time, ata do të kishin pasur më shumë ndikim në familjen time se sa që unë do të mund të kisha, por Perëndia më tregoi që Ai nuk shikon se kush është më i fortë dhe i fuqishëm por Ai dëshiron të përdorë të dobëtit. Një sfidë të madhe që mua mu desh që ta përballoja në jetën time të hershme me Krishtin ishte kur vendi im po kalonte në një kohë të tmerrshme lufte. Kur i kujtojë këto ditë sot, unë e shoh se si Perëndia e kishte mbajtur dhe mbrojtur familjen time dhe jo vetëm kaq por Ai u kujdes aq shumë për mua sa që edhe kur isha refugjat Ai më gjeti një Kishë në të cilën mund të shkoja dhe të inkurajohesh për çdo ditë. Këto ditë ishin shumë të pikëllueshme por prapë se prapë unë i kujtojë ato si ditët ku Perëndia më kishte folur më së shumti, prania e Tij më mbushte çdo mëngjes dhe më jepte forcë jo vetëm mua por kisha mjaft forcë sa të mund t’i inkurajoja edhe të tjerët tek kampi i refugjatëve. Shoqja ime e ngushtë që më kishte drejtuar tek Krishti ishte poashtu tek ky kampi me mua, dhe prania e saj aty bëri një ndryshim të madh për mua. Pas 4 muajve duke jetuar si refugjatë në Shqipëri, ne u kthyem në Kosovë, dhe rrugës për në shtëpi ne shihnim