Talip apaydın yar bükü

işin üstesinden gelemezlerdi.

Kara Mahmut doğruldu; — Hadi Mehmet kardaş, soyun bakalım, dedi. Bunu nasıl olsa biz yapacağız. Gelip de uyuz Remzi yapacak değil.

— Dur hele yahu. Acelen ne? Birer sigara daha içelim.

Bendin deliklerinden kaçan, ya da üstten taşan sular aşağıya gümbürtüyle dökülüyor, ortalığı sağır edici bir gürültü dolduruyordu. Söylenenleri iyi duyabilmek için söz söyliyenin ağzının dibine yaklaşmak gerekiyordu. Buraların insanı sıkan, terleten bir havası vardı.

Kör Mehmet sigarasından bir nefes daha çekti. Bendin üst yanındaki deniz gibi derin sulara baktı.

— Şu Yarbükü'nün enayisi biziz, dedi. Herkes ot biçmeğe, bilmem nereye dalga geçmeğe gitsin, biz de burada delik tıkayalım. Geberir-sem canımı geri verirler mi bunlar benim?

Kör Mehmet bent tutmağa başlarken hep böyle nazlanırdı. Bir isteksiz başlardı işe. Kara Mahmut bu sözleri dinlemeğe alışkındı.

— Kalk, dedi. kalk! Allanın iziniyle hiç bir 94 şey olmaz, hadi. Aha Haydar da geliyor bak?

Mehmet ırmağın kıyısına doğru baktı. Haydar ceketini omuzuna atmış, bendin ağaçlarına tutunarak geliyordu. Arkasında Remzi de vardı, Hara Mahmut soyunmuştu. «Comp...» diye suya atladı. Irmağın ortasındaki ot balyalarına doğru yüzmeğe başladı. Durgun sular kımıldandılar. Haydar dikilip baktı. Çiçek bozuğu yüzü ışımış, parlamıştı. Birden aklına bir şey gelmiş gibi. çabuk çabuk soyunmağa başladı. İç donuy-la kalınca, — Sen şu elbiseleri iyi bir yere koy Remzi dedi. Emir veriyor gibiydi. Remzi elbiseleri koluna aldı. Bendin ağaçlarına tutuna tutuna götürdü.

Haydar aceleyle suya atladı, Mahmut'a doğru yüzmeğe başladı, tyi yüzüyordu. Başını balı! gibi suyun içinde tutuyordu. Remzi arkasındar baktı kaldı.

— Yaşa be Haydar ağa! diye bağırdı. İnceli kalınlı sesi karşı kayalarda çınladı. Taş getirmek için iki yana dağılanlar hep dönüp ırmağa baktılar. Suyun içinde böylesine hızlı yü zülmesine şaşmışlardı.

— Haydar mı o yahu? diye sordu birisi.