Seren Kierkegaard
gerçek ve derin anlamını kazandığı yer burasıdır. Şimdi söylemek üzere olduğum şey seni şok etmesin; bunu bana karşı kullanma: kendilerine kadanacak kahramanlar gerektiren hüzünlerden söz ederken, çocukları örnek göstereceğim. Bir şeyin doğrumu yoksa yanlış mı olduğu konusunda çok derin düşünmeksizin, izin isteme eğilimi, çocuğun iyi yetiştirildi ğinin göstergesidir. Aynı şekilde tövbe etmek, Tanrıyla davalık olmak yerine tövbe etmek ve tövbesi içinde Tanrıyı sevmek de derin ruha sahip yüce gönüllülüğün işaretidir. Tövbe olmaksızın kişinin yaşamı hiçbir şeydir; yalnızca suyun köpüğü gibidir. Evet, eğer kendi yaşamım -kendi hatamla olmasa dahi- hüzünler ve çilelerle dolu olsaydı, kendimi en yüce trajik kahraman olarak adlandıracak, acılarımla eğlenecek ve dünyanın dikkatini çileme çekerek sarsacağım. Seçimimi yaptım; kahramanlık giysisi ve tra jik acılan çıkarıp atıyorum. Ben çilesiyle gurur duyan çileci deği lim; ben günahının bilincinde olan mütevazı kişiyim. Çektiklerime ilişkin tek bir ifâde biçimim var -suç; acılarımın tek ifadesi var: pişmanlık; gözlerimin önünde tek umut var - a f ve eğer bunu güç bulursam ah! Tek bir duam var. Kendimi yere atacağım ve dünya ya hükmeden ebedî güçten er yada geç tövbe etmeme izin veril mesini isteyeceğim. Çünkü biliyorum ti beni umutsuzluğa taşıya bilecek ve her şeyi ona indirgeyebilecek tek şey hüzündür. Hüzünden pişmanlık duyulması bir aldatmacadır; aldatmaca af dilemede değil, varsaydığı sorumluluktadır. Ve bu davranışımın hüzne gereken değeri vermediğimi ve ondan kaçtığımı gösterdiğini mi düşünüyorsun? Asla! Ben hüznü kendi benliğimde saklıyorum ve bu nedenle asla unutamam. Her an bakmaksızın kendi içimde bir şey saklayabileceğime inanmak ruhun geçerliliğine güvenmemek değil midir? Günlük yaşamda kişi en çok bir yana koymayı arzulayacağı ile her gün karşılaşmaz; 78