(Çünkü sevgilim, damarımmdan çekilen kandır Patrice Lumumba, atlasıma sokulan diken. Atlasıma sokulan diken Patrice Lumumba. Ama ertesinde bakır çalığı sessizliğin. O, bir de Allende. O, bir de Sandino, O, bir de... Yakınlaştırır, büyütür parçalarını fotoğrafın, bir şeyler bırakır eski umut gezginlerinden, açık mavi yerlerine atlasımın, atlasımın koyu mavi yerlerine Mustafa... Tutunup da ter yağından yapılmış alevine fenerin, binip sırt çantalarında eski bir gemiye (gemi de değil ölüm teknesi), indiklerinde birdenbireliğe, beklenmezliğe... Çünkü sevgilim, böyle büyür işte umut, işte böyle yasadışı.) Düşündeydi o Kalın bir çizik attığın yanlış sokaklara Çünkü dağdasın her yol ölüme doğru Daha vurulmamışsın da oysa elinde yüreğin yüreğin ki düşmüş pusuya Düşün ki beyaz bir mendil gibi uçuşuyor sessizlik Oya gibi işlenmiş bütün namlulardır çevresi Bir papatya tarlası gibi yayılıyor yüzüne Sen ki yaşamın askeri İyi koru kendini
55