Projekt Kwartał Nr 1/2016

#projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersit y#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#phot o#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwor k#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy #gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#poka zcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#painting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti# najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#new#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproj ect#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beautyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#ko losy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#blackcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennech wile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture#sweet#projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#pol ishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart# pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoar t#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki NR 1 CZERWIEC 2016 #DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencim owimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#pokazcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#pai nting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti#najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#ne w#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproject#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beau tyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#kolosy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#bla ckcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennechwile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture# sweet##projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#u niwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,2 5#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#h ardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#wazn esprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeop le#pokazcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#painting#drawing#photo#instalation#exhibition#m ultikulti#najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#new#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy# newproject#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beautyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heh eszki#kolosy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#blackcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezc ennechwile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture#sweet##projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit #art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej# iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite #videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literk i#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#s tudencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#pokazcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady# stars#painting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti#najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime# happy#new#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproject#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#e 1 zzy#beautyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#kolosy#szuka#sztukawspolczesna#nowocz esna#blackcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennechwile#dreams#wystarczychciec#mylife#ad wenture#sweet#projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polis h#uth#uniwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapit ograf0,25#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign #work#hardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczy #projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersit y#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#phot o#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwor k#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy #gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#poka zcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#painting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti# najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#new#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproj ect#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beautyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#ko losy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#blackcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennech wile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture#sweet#projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#pol ishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart# pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoar t#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki #DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencim owimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#pokazcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#pai nting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti#najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#ne w#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproject#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beau tyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#kolosy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#bla ckcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennechwile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture# sweet##projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#u niwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,2 5#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#h ardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#wazne y#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#phot o#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwor k#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy #gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#poka zcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#painting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti# najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#new#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproj ect#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beautyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#ko losy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#blackcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennech wile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture#sweet#projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#pol ishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#uniwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart# pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,25#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoar t#animation#multimedia#graphicdesign#work#hardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki #DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#waznesprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencim owimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeople#pokazcopotrafisz#wywiady#artykuly#porady#stars#pai nting#drawing#photo#instalation#exhibition#multikulti#najlepiej#lol#myfriends#fun#goodtime#happy#ne w#hot#hohoho#creazy#kolorowo#niemanudy#newproject#nice#smile#autumn#sun#iseeyou#ezzy#beau tyful#sesja#gruboalbowcale#lobuzy#omg#heheszki#kolosy#szuka#sztukawspolczesna#nowoczesna#bla ckcoffe#ambrozja#boss#elegancko#thing#bezcennechwile#dreams#wystarczychciec#mylife#adwenture# sweet##projektkwartal#ws#wydzialsztuki#iloveit#art#polishart#radomart#artist#mypasions#polish#uth#u niwersity#radom#radommojemiasto##najlepiej#iloveart#pasion#drawingmylife#duzyformat#lapitograf0,2 5#photo#iloveRAW#pelnaklatka#blackandwhite#videoart#animation#multimedia#graphicdesign#work#h ardwork#ilovework#czasopismo#magazyn#literki#czconki#DTP#studenciwydaja#cowartozobaczyc#wazn esprawy#gazetastudencka#tonasobchodzi#my#studencimowimy#godjob#polishboypolishgirl#youngpeop

PROJEKT

KWARTAĹ

2

zynu er maga m u n y z Huł Kwarta giczno. Pierws Projekt rojekt Kwartał tetu Technolo czwórka go :P rsy Oto jest Sztuki Uniwe . Przygotowała ów a Medi u iu k ł a u m i t z o z S d d y a W sza nku w R cznego go roku, kieru doktora Mariu manisty e i m c ów trze alna, pod okie student u kiej, cja Wiz ademic k a i c ś o i Eduka . ty n społecz darzeniach ar go j e e i z k s s a ń n a ,

y D diujemy o nas, o . Ale też o w u t o s

i m s i y p To ziale żyjem arty m Wyd którym , by PK był otw o naszy w mieście, w y ch y. Chcem styczny sami tworzym tury, m o lek y d r ó t k y w iczymy raszam . o zap jnych wydań. L ść na lk y t na Was nie becno ia kole Dlatego współtworzen y. I na o daniach. ł s y m o o e, p go wy ale też d opinie, sugesti jnych je w, gdy opule o k e w z ł stępcó na Was ojektu Kwarta iemy na ami absolwen z r P jd a h n c z a e m ż o lo , łam w o p t t y y też na iane mury z d kie wydawnic a Liczym t ydział ż uczeln ścimy ju zanujący się W s tów. Bo nien. i w mieć po nas na adres: m do Piszcie artal@gmail.co Irek. w a, k n t i projek andra, N s k le A , Justyna

a t r a PROJEKTkKWARTAŁ w t k e j o Pr l

ał wart k t ProjePkrtojek kwartał

ALEKSANDER OLSZEWSKI ... W SPOSÓB ZERO JEDYNKOWY

Jak napisać krótki artykuł o człowieku, o którym można byłoby stworzyć grubą książkę? Jak opisać wybitnego artystę i jego sztukę mając na to kilkanaście zdań. Zadanie ekstremalnie trudne? Nie. Niewykonalne.

Można spróbować encyklopedycznie: „Urodził się 27 lutego 1944 roku w Radomiu. Artysta malarz, nauczyciel akademicki, profesor sztuk plastycznych. Zajmuje się malarstwem oraz mediami cyfrowymi. Ukończył studia w zakresie malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom z malarstwa uzyskał pod kierunkiem prof. Lecha Kunki, a z projektowania – pod kierunkiem prof. Aleksandry Pukaczewskiej. W latach 1975-1993 pracował na Wydziale Materiałoznawstwa i Technologii Obuwia, gdzie zajmował się projektowaniem wzornictwa. Był jednym z głównych inicjatorów kształcenia plastycznego na Wydziale Nauczycielskim Politechniki Radomskiej. Był organizatorem i kierownikiem Katedry Sztuki, a następnie Instytutu Sztuki na tym Wydziale. Dzięki jego staraniom, na bazie Instytutu Sztuki, w 2007 roku powołano w Politechnice Radomskiej Wydział Sztuki, którego został pierwszym dziekanem. W roku 2008 Wydział uzyskał prawa doktoryzowania w dyscyplinie artystycznej „sztuki piękne” .Jest kierownikiem Katedry Mediów Cyfrowych i Fotografii. W czasie pełnienia funkcji dziekana 13 osób uzyskało stopień doktora, osiem habilitację, sześć tytuł profesora w dziedzinie sztuki. Jest promotorem lub recenzentem prac doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich. Redaktor rocznika Wydziału Sztuki „Arteria”. Inicjator powołania Akademickiej Galerii Sztuki „Rogatka”, a także galerii „Pentagon” i „Lincoln”. Autor i współautor sześciu podręczników z dziedziny sztuki i projektowania. Ekspert Państwowej Komisji Akred y t a c y j n e j .C z ł o n e k Rady Naukowej Muzeum J. Malczewskiego oraz Komisji ds. Kultury, Mediów i Nowej Ewangelizacji II Synodu Diecezji Radomskiej.

Jest członkiem radomskiego okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków. Z okazji 40-lecia pracy twórczej odznaczony Złotą Odznaką ZPAP. Twórca Międzynarodowego Triennale Mediów Cyfrowych, kurator, juror wystaw krajowych i zagranicznych. Od 2008 roku członek Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie. Inicjator współpracy z uczelniami zagranicznymi Litwy, Słowacji, Czech, Ukrainy, Niemiec, Francji. Jego prace prezentowano na 40 wystawach indywidualnych i 250 zbiorowych w kraju i za granicą.

Odznaczony przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-artystycznej oraz za osiągnięcia w działalności dydaktycznej i społecznej”.

3

PROJEKT KWARTAŁ: Co spowodowało, że zdecydował się Pan poświecić życie sztuce? Czy był to jakiś zewnętrzny impuls, czy raczej wewnętrzna potrzeba?

P.K.: Tworzy Pan również w innych technikach niż druk płaski.

Widziałam Pana prace wykonane w metalu, drewnie. Nie myślał Pan o powrocie do takiej formy wypowiedzi?

ALEKSANDER OLSZEWSKI: No to nie da się tak wprost, w sposób zero jedynkowy, odpowiedzieć. Myślę, że na to złożyło się bardzo wiele zdarzeń w życiu. Sądzę, jednak że wszystko zaczęło się od dobrej Pani w przedszkolu, która pochwaliła dziecko, że świetnie rysuje, maluje. Było to jakimś sygnałem.

To wtedy pojawiła się myśl, że jest się ponad przeciętnym w danej dyscyplinie. Wyobrażam sobie, że ze mną właśnie tak było, i gdzieś ta zaszczepiona myśl mi towarzyszyła przy dalszych wyborach.

Uczęszczałem również do koła plastycznego, mimo że uczyłem się w klasie o profilu chemicznym, gdzie główny nacisk kładziony był na matematykę, fizykę. Nie było tam zajęć plastycznych.

A.O.: W tej chwili powróciłem trochę do drewna. Zrobiłem cykl prac, które opisują pewną koncepcję, myśl powiązaną z pracami z okresu metalu, ale wykonałem je w innej materii. To drewno posłużyło mi jako materia wypowiedzi.

P.K.: A czy w domu ktoś miał uzdolnienia plastyczne? Rodzice, rodzeństwo?

4

A.O.: Starszy brat. Był w szkole średniej „człowiekiem od gazety”.

W czasach komunistycznych istniała propaganda i studenci robili z okazji np. 22 lipca gazetki. Mój brat był rysownikiem w takiej gazetce, Ja przyglądałem się jak to robi.

P.K.: Studiował Pan malarstwo w Wyższej Szkole Plastycznej w Łodzi? Jak wspomina Pan te czasy?

A.O.: Drobne sprostowanie, ja na kierunku malarstwo nie studiowałem. W owym czasie struktura uczelniana wyglądała trochę inaczej. Przede wszystkim istniały dwie akademie, a pozostałe uczelnie: Gdańsk, Poznań, Łódź, Wrocław były wyższymi szkołami sztuk plastycznych, i każda z nich miała swój profil. Łódź była placówką, którą zajmowała się projektowaniem ubioru i tkaniny. Ja trafiłem na Wydział Tkaniny.

Zajęcia wyglądały mniej więcej tak, że 50% zajęć dotyczyło zagadnień artystycznych, a druga połowa designerskich. Studia wtedy trwały 6 lat. Po drugim roku przeniosłem się do pracy na projektowanie obuwia do Radomia, gdyż dostałem taką propozycje od ówczesnego rektora. Pomimo że do przewodu doktorskiego zajmowałem się działalnością projektową, to gdzieś tam cały czas rozwijałem swoją twórczość.

P.K.: To tam zrodziła się miłość do geometrii, potrzeba porządkowania rzeczywistości w jej ramach?

A.O.: Po części to się bierze z uczelni jaką ukończyłem, i patrona, który miał taki uporządkowany pogląd na świat, Władysława Strzemińskiego. To była podstawa. Poza tym moim promotorem był Lech Kumka, który sam posługiwał się językiem geometrii. To on dostrzegł we mnie taką umiejętność porządkowania świata. Jednak, jak tak teraz o tym myślę, duże znaczenie miało również środowisko łódzkie, z którym byłem związany. Miałem momenty posługiwania się inną formą wypowiedzi, szczególnie w latach 80 uprawiałem sztukę metaforyczną, jednak i tam nie zrezygnowałem do końca z geometrii.

P.K.: Jest Pan członkiem radomskiej Grupy M5. Jak doszło do waszego spotkania?

A.O.: Wszyscy byliśmy świeżo po studiach. W Radomiu funkcjonował tylko Salon Zimowy, jedyna impreza, na której można było się wypromować, zaistnieć, chociaż wcale to nie było łatwe. Postanowiliśmy stworzyć grupę, w której nawzajem moglibyśmy się promować. Mieliśmy już jakieś osiągnięcia na arenie ogólnopolskiej, co pozwoliło nam zaistnieć.

P.K.: Łatwo było odnaleźć się i współpracować wśród samych indywidualistów?

A.O.: Myślę, że nasza współpraca polegała na indywidualnym działaniu. Nie robiliśmy z góry narzuconych tematów, nie dawaliśmy sobie korekt. Bazowaliśmy na wcześniej przyjętych zagadnieniach – mała forma, małe mieszkanie, mały Radom... łączyła nas chęć działania i próba wyjścia poza granice Radomia.

P.K.: Kiedy pojawił się komputer w Pana pracach?

A.O.: Moje prace nadawały się do tej techniki. Sposób, w jaki opisuje świat, znajdywał swoje odbicie w zero-jedynkowym zapisie, jakim posługuje się komputer. Na początku komputer nie był dobrem powszechnym i raczej dostęp do niego był w jakiś sposób ograniczony. Bazowaliśmy na programach do tworzenia form użytkowych np. na programie do projektowania obcasów.

P.K.: Czy dopuszcza Pan w swoich pracach istnienie przypadku i improwizacji? Czy raczej preferuje Pan konsekwentne poszukiwanie i budowanie przestrzeni?

A.O.: Jeżeli już, to przypadek traktuję raczej jako naturalny wynik procesu twórczego. Staram się go porządkować według schematu przeze mnie wymyślonego. W niektórych cyklach posługuję się wzorem np. 3x3 albo 3x3 do 27. Inspiruje się muzyką, nie ma w niej żadnej literatury, ja również pozbywam się nadmiaru zbędnej literatury. Staram się stworzyć czystą formę graficzną bez materii.

P.K.: Wydział Sztuki powstawał na podwalinach Katedry Sztuki. Proszę opowiedzieć jak przebiegał proces tworzenia naszego Wydziału?

A.O.: Trzeba cofnąć się do 1993 roku, kiedy dostałem propozycję utworzenia specjalności: wychowanie plastyczne na Wydziale Nauczycielski, na kierunku wychowanie techniczne.

W pierwszym roku zrobiliśmy nabór na wychowanie techniczne

ze specjalizacją wychowanie plastyczne i nie ukrywam, że przyszło wielu chętnych. Jednak barierą były przedmioty ścisłe. W takiej wersji istnieliśmy przez rok, potem zawalczyliśmy o to, by był to kierunek niezależny. Równolegle powstała Katedra Sztuki, która specjalność prowadziła. Od początku na studia plastyczne było wielu chętnych. Mieliśmy dobrą kadrę, osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne, co doprowadziło do tego, że wystąpiliśmy po jakimś czasie o usamodzielnienie, czego rezultat widoczny jest do dzisiaj.

P.K.: Był Pan tu od początku, pamięta Pan jakiś szczególny rocznik?

A.O.: Pamiętam dwa takie roczniki z którymi praca była czystą przyjemnością. Byli to bardzo zdolni młodzi ludzie. Być może związane było to z tym, iż przychodząc do nas mieli już spore zaplecze wiedzy.

5

P.K. Jak Pan sądzi czy w sztuce talent jest najważniejszy ?

A.O.: Jest, ale nie koniecznie. Miałem wielu studentów utalentowanych, ale gdzieś ginęli, bo życie, dom rodzina, etc. Sam talent to element, który ułatwia pracę. W sztuce trzeba mieć cierpliwość, przekonania, wiarę w to, co się robi. Często spotykałem studentów, którzy byli słabsi, ale uparci i przez swój upór osiągali o wiele więcej niż ci, którzy mieli wrodzone umiejętności.

P.K.: Jak by Pan mógł udzielić jakiejś rady młodym twórcom, studentom, jak by ona brzmiała?

A.O.: Przede wszystkim miejcie wiarę w siebie i swoje umiejętności. I ciężko pracujcie. Praca ponad wszystko.

rozmawiała: Justyna Podolska

fot. Aleksandra Lament

6

Z CYKLU 3X3X3 KWADRAT – 180520121904, 2012, DRUK CYFROWY, 60X60 CM

Z CYKLU 3X3X3 KWADRAT – 180520121856, 2012, DRUK CYFROWY, 60X60 CM

8

Z CYKLU 3X3X3 KWADRAT – 9052012815, 2012, DRUK CYFROWY, 60X60 CM

9

Z CYKLU 3X3X3 KWADRAT – 091020110413, 2011, DRUK CYFROWY, 60X60 CM FRAGMENT

10

„PRAWDZIWA SZTUKA JEST ZAWSZE WSPÓŁCZESNA.” Fiodor Michajłowicz Dostojewski W

fot. Aleksandra Lament

11

D 12

PR

Można b jak cały Sztuki, o Postać b artystycz i sposobó o krętej d

OMINIK MORGAŚ

RACOWNI FRAGMENTY

by powiedzieć, że byłby kłamcą usiłując działać, nie tak ym sobą pragnie. Dominik Morgaś. Student Wydziału obecnie przygotowujący się do obrony tytułu magistra. barwna i ciekawa, poruszająca się w wielu dyscyplinach znych. Niestrudzenie poszukujący nowych bodźców ów wyrazu. Oprowadza nas po swojej pracowni i opowiada drodze, poszukiwaniach, eksperymentach i dążeniu do celu.

13

PROJEKT KWARTAŁ: Kiedy rozpocząłeś swoja przygodę ze sztuką?

DOMINIK MORGAŚ: To trudne pytanie, zależy kto co sztuką nazywa. W moim odczuciu dla mnie początkiem była deskorolka. Była to sztuka ciała, sztuka aranżowania siebie samego w przestrzeni miejskiej.

P.K.: To się potem przerodziło w sztuki wizualne? Malarstwo, fotografię?

D.M.: Tak. Miało to związek z moją kontuzją. Kilka lat intensywnego zaangażowania, pracy, dochodzenia do czegoś i nagle koniec... Musiałem znaleźć inny sposób ekspresji dla siebie. A że stało się tym sposobem akurat malarstwo, nie miałem na to wpływu. Powiedzmy, że byłem figurą w rękach wyższej siły.

14

P.K.:Deskorolka kojarzy mi się z graffiti, działałeś coś w tej technice? Czy pierwszym twoim kontaktem z malarstwem było to, które uprawiasz teraz, czyli malarstwo sztalugowe?

D.M.: Nie, graffiti to kompletnie nie był mój świat.

Szczerze to w ogóle nie myślałem nigdy wcześniej o sobie, w kategorii jakiegokolwiek malarstwa.

Po skończeniu szkoły średniej chciałem iść na filmówkę. Wcześniej robiłem krótkie wprawki filmowe.

Miałem pociąg do rejestrowania i zapisywania rzeczywistości. To mnie kręciło. Niestety nie dostałem się. Wtedy dotarła do mnie informacja, że tu w Radomiu, na naszej uczelni mamy wydział, który oferuje ciemnię fotograficzną, studio, wykładowców z całej Polski. Myślałem, że będzie to taki zaczyn, który pozwoli mi dostać się do Łodzi. Na pierwszym roku skonfrontowałem się z takim przedmiotem jak malarstwo i wsiąkłem w to kompletnie.

P.K.: Studiujesz tu już kilka lat, nigdy nie myślałeś o zmianie uczelni?

D.M.: Był taki moment, po skończeniu studiów licencjackich. Właściwie dostałem się nawet na studia magisterskie do Krakowa, ale trudności finansowe i organizacyjne spowodowały, że podjąłem dalsze studia tutaj.

P.K.: Żałujesz?

D.M.: Nigdy nie wychodziłem z takiego założenia, że tam jest lepiej, a tutaj gorzej.

15

Raczej kieruje się myślą, że wszystko zależy od nas.

Nie miejsce, lecz nasze chęci i dążenie do czegoś jest odpowiedzialne za to, co osiągamy. Nasza szkoła jak już wcześniej wspomniałem, miała świetnych wykładowców, dobrze wyposażone pracownie, stwarzała warunki do rozwoju.

P.K.: Wielu studentów ma trochę inne zdanie. Zarzuca brak możliwości, słabe perspektywy rozwoju, brak zaangażowania.

Jak ty się do tego odnosisz? Mogłeś w swojej uczelnianej karierze liczyć na jakieś wsparcie?

16

D.M.: Na osobiste wsparcie na pewno. Cały rozwój odbywa się zawsze wewnętrznie, jak ktoś myśli podobnie i chce cię zrozumieć, to ta droga do zbudowania jakieś relacji, jest bardzo prosta, zależy to tylko od nas, czy chcemy, czy kogoś do siebie dopuścimy. Zgodzę się z tym, że mamy pewne „niedobory” na uczelni, w porównaniu z innymi uczelniami np. akademiami, nie wypadamy najlepiej. Na aspektach techniczno-materialnych, jak już wyżej wspomniałem, rozwój się nie kończy. W innych miastach, co uważam za główny plus, współpraca z ośrodkami pozauczelnianymi, jest bardziej rozwinięta. Niestety tu w Radomiu istniejemy sami sobie. Oczywiście teoretycznie Wydział Sztuki ma jakieś umowy z instytucjami odpowiadającymi za kulturę, ale ta współpraca ni jak ma się do bezpośredniego kontaktu ze studentami.

P.K.: Jak sądzisz w czyim zakresie leży zmiana tego stanu rzeczy?

D.M.: Ani studenci, ani wykładowcy tego nie zmienią.

Myślę, że to już sfera polityki.

P.K.: Czyli jeżeli miasto by trochę inaczej do nas podeszło to uczelnia mogłaby inaczej funkcjonować?

D.M.: Tu nawet nie chodzi o samo miasto. Każde miejsce ma swoich decydentów i swoje interesy. Tu brakuje trochę współpracy między środowiskami.

P.K.: Wracając do tematu naszej rozmowy, masz dosyć osobliwy sposób bycia i tworzenia. Wyróżniasz się na tle studenckim. Jak czujesz się odbierany przez środowisko wydziałowe?

D.M.: Różnie, z jednymi się zaprzyjaźniłem, z innymi mam trochę bardziej oficjalne stosunki. Jeżeli chodzi o studentów, to raczej czuje się odosobniony. Jest to spowodowane po części tym, że studiuje o rok dłużej niż ludzie z mojego rocznika (malarstwo trwa 3,5 roku). Zawsze od innych studentów oczekiwałem braterskiego współzawodnictwa, niestety u nas na Wydziale tego nie odczuwam.

P.K.: Bycie indywidualistą pomaga czy raczej przeszkadza?

D.M.: Chyba nigdy się nad tym nie zastanawiałem.

Po prostu taki jestem. Powiedzmy, że mam taki wewnętrzny głos, który mną kieruje.

P.K.: Jesteś wymagający w stosunku do siebie.

D.M.: Tak, raczej tak.

P.K.: Borykasz się z problemem niezadowolenia z końcowego efektu swojej pracy?

D.M.: Zależne jest to od konkretnej pracy. Często jest tak, że nawet jeżeli jestem zadowolony ze swojej pracy, stan ten trwa np. dzień, potem chce więcej i mocniej. Uważam, że taki samozachwyt, stwierdzenie, że to już koniec, jest końcem w drodze twórczej.

P.K.: Znamy Cię z prac malarskich nieprzedstawiających, malowałeś kiedyś inaczej?

D.M.: Wszystko zaczęło się od pracowni prof. Jana Trojana. Niestety już nie wykłada tego przedmiotu, co osobiście bardzo mnie smuci. To właśnie tam zaraziłem się miłością do malarstwa. Zajęcia z prof. Andrzejem Gieragą też były bardzo znaczącym okresem w mojej drodze rozwoju, myślę, że nie tylko dla mnie. Cała ta koncepcja sprowadzenia rzeczywistości malarskiej do gry światła i cienia mnie urzekła. Malarstwo zostało przedstawione z jednej strony jako bardzo otwarta dziedzina, z drugiej ściśle określona. Od początku nie było dla mnie różnicy czy to malarstwo przedstawiające, czy nie. Ważne jest dla mnie zachowanie równowagi i ciągłe jej poszukiwanie.

P.K.: Czy pomogła Ci w rozwoju współpraca z tak wieloma wykładowcami? Jak byś mógł cofnąć czas, zrezygnowałbyś ze współpracy z kimś?

D.M.: Myślę, że nie ma co gdybać. W tamtym okresie mogłem się buntować lub coś zmieniać. Nie zrobiłem tego.

P.K.: Widziałam kilka Twoich nowych prac. Powiedzmy eksperymentalnych, gdzie łączysz ze sobą różne materiały.

Czy to obecny kierunek wypowiedzi, jakim się posługujesz?

D.M.: Na pewno nie był to krótkotrwały incydent.

Myślę, że każdy bodziec, który się gdzieś pojawia-kiełkuje.

Uważam, że jestem dopiero początkujący w tej dziedzinie i myślę, że jakieś konsekwencje tego mojego dynamicznego poznawania świata materii będzie miało dopiero wydźwięk w mojej dojrzałej twórczości.

17

18

Ale jak na razie zbieram doświadczenia i poszukuje.

P.K.: Jak jest z Tobą wystawiasz się? Sprzedajesz swoje prace?

P.K.: Jesteś w trakcje pracy nad dwoma dyplomami.

D.M.: Jak na razie rozdaję. Nie wystawiam się, oprócz pewnych działań na uczelni. Wydaje mi się, że jest za wcześnie, ale sądzę, że dyplom będzie takim moim pierwszym krokiem.

Nie śpieszy mi się do tego.

D.M.: Tak. W pewnym stopniu udało mi się zrobić to, co postawiłem siebie na początku jako cel. Jeden dyplom będzie stricte filmowy, przyszedłem tu w końcu jako przyszły filmowiec. Drugi dyplom robię z malarstwa, zakochałem się w tej dziedzinie. Zrealizowałem również aneks z grafiki warsztatowej jako dziedziny klasycznej, z której czerpali wielcy artyści.

P.K.: Tematy tych dyplomów współgrają ze sobą? Czy raczej odbiegają do siebie?

D.M.: Chciałbym, żeby współistniały ze sobą. Niestety gdzieś tam się to rozbiegło, trudno mi doprowadzić projekt do początkowej wizji. W efekcie końcowym zawsze jest trochę inaczej, niż na początku zakładam. Mimo to myślę, że łączenie tych dyscyplin ze sobą wychodzi mi coraz lepiej.

P.K.: Nie czujesz czasami momentu wypalenia? Działasz w różnych materiach, bierzesz dużo na siebie, nie budzisz się z myślą, że to już koniec, że się wypaliłeś?

D.M.: Chyba każdy tak czasami ma, ale przyświeca mi myśl Van Gogha, że jeżeli nie chce ci się malować, siadasz i malujesz, a chęć sama przyjdzie.

Myślę, że jedynym sposobem na takie momenty załamania jest praca.

P.K.: Jak sądzisz, współczesny artysta, musi być marketingowcem?

D.M.: Sądzę, że w dzisiejszych czasach mają większą szanse ci, którzy stawiają na reklamę. Chciałbym temu zaprzeczyć, ale niestety żyjemy w takich czasach, i takie są takie tendencje nie inne.

P.K.: Co planujesz po obronie?

D.M.: Na pewno działać dalej. Staram się jakoś szczególnie nie planować.

P.K.: Chcesz dalej się kształcić ?

D.M.: Chciałbym, ale nie wiem, czy podejmę starania o dalsze tytuły od razu po obronie, czy raczej popracuję, wgryzę się w środowisko.

P.K.: Skąd czerpiesz inspiracje?

D.M.: Z życiorysów wielkich artystów, rodziny, na którą zawsze mogłem liczyć, i wewnętrznego głosu.

P.K.: Jakaś rada dla młodszych studentów?

D.M.: Na pewno nie przychodźcie tu dla przetrzymania, robienia dla robienia. Dajcie spokój i wybierzcie zawód lekarza albo prawnika. Chciałbym, aby ta dziedzina była bardziej elitarna, nie można uprawiać sztuki po prostu, dla zabicia czasu. Jest to wielkie poświecenie i wymaga absolutnego zaangażowania.

Zastanówcie się nad tym, zanim podejmiecie decyzję, czy jesteście w stanie oddać się temu w stu procentach, bo inaczej nie ma to sensu.

rozmawiała: Justyna Podolska

19

20

D O M I N I K

M O R G A Åš

21

NIE 22

NA GAPE

CZYLI CO SIĘ W MIEŚCIE DZIEJE

23

WIELKA POLSKA

SZTUKA WSPÓŁCZESNA W RADOMIU W niedzielę 28 lutego br. miało miejsce niezwykłe wydarzenie w Radomiu.

W Muzeum im. Jacka Malczewskiego i w jego oddziale – Muzeum Sztuki Współczesnej otworzona została wystawa „Żyć sztuką. Opowieść o artystach i sztuce polskiej w latach 1945-1995”. Przebogatą radomską kolekcję polskiej sztuki współczesnej można było oglądać aż do Nocy Muzeów w połowie maja.

Wystawa jest już historią, ale prezentowane na niej dzieła są i będą w Radomiu. Kolekcja to nasz wielki dorobek. Dlatego publikujmy tekst opowiadający o wystawie, którego autorem jest Mieczysław Szewczuk, jeden z jej kuratorów, wieloletni szef MSzW, bez którego nie byłoby w Radomiu tak wspaniałej kolekcji polskiej sztuki współczesnej.

A

Wystawę zorganizowano w dwóch miejscach przy radomskim Rynku, w gmachu głównym Muzeum im. Jacka Malczewskiego i w Domach Esterki i Gąski, w oddziale Muzeum Sztuki Współczesnej. Prezentowała zbiory sztuki II połowy XX wieku, zgromadzone w muzeum. Zarówno kupowane przez Muzeum Okręgowe od końca lat 70., jak i dary gromadzone przez nowy oddział od 1992 r.

To wiele dzieł znakomitych, także arcydzieła sztuki polskiej tego czasu. Przede wszystkim obrazy, ale też rzeźby, rysunki, grafiki, obiekty.

Wystawa to opowieść o artystach, sztuce polskiej i Polsce od końca II wojny światowej.

CZĘŚĆ I. GMACH GŁÓWNY MUZEUM IM. JACKA MALCZEWSKIEGO W RADOMIU, RYNEK 11 Pierwsza część wystawy. W hallu zaprezentowano przykłady współczesnego realizmu (Korolkiewicz, Rykała, Karpiński). W wielkiej sali gmachu prezentowano dzieła z różnych nurtów sztuki, a więc kolorystów (Nacht, Potworowski, Czapski, Taranczewski, Geppert) i ich uczniów (Sienicki, Sempoliński, Oberländer, Ziemski, Jonscher, Tymoszewski, Narzyński, J. A. Zieliński); członków Grupy Krakowskiej (Kantor, Jarema, Stern, Maziarska, Rosenstein, Brzozowski, Nowosielski, Tchórzewski. Lenica, Bereś, Pinińska), nestora sztuki awangardowej – Stażewski i innych wybitnych twórców sztuki nowoczesnej (Fangor, Gierowski, Bogusz, Janikowski, Winiarski, Berdyszak).

Wreszcie dzieła metaforyczne, tworzone w różnych technikach i nurtach nowoczesności (jak Hasior i Fijałkowski), oraz rzeźby, prace artystów radomskich i z Radomiem związanych.

CZĘŚĆ II. ODDZIAŁ MUZEUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ, RYNEK 4/5 W drugiej części wystawy, w Domach Gąski i Esterki pokazano zestawy prac przedstawiających, narracyjnych, o różnej tematyce. Najpierw autoportrety i portrety (Korolkiewicz, Maciejewski, Duda-Gracz, Bereźnicki, Sobocki, Bieniasz, Markowska, Dwurnik, Baj. W głównej sali – metafory i wizje egzystencji, losu, miłości, zbrodni, śmierci (Waltoś, Mikulski, Woźniak, Stachańczyk, Krawczyk, Lebenstein, Ambroziak, Łukomski, Stehnova, Falender).

Dalej zestawy pod hasłami „Wobec Boga” (Mucha, ks.

Paciak, Sempoliński) oraz „Pamięć i solidarność” (Bereźnicki, Sawka, Waltoś.

Ekspozycja na piętrze to zamknięcie przestrzeni z pracami symbolistów (Błachnio, Kierska, Hoffmann, Skurpski, Aldona Mickiewicz) oraz innych malarzy wizji i snów (Stasys, Bednarski, Sikorski).

Na parterze Domu Esterki zaplanowano salę z arcydziełami polskiej grafiki, w różnych technikach (Gielniak, Panek, M. Wejman, Gaj, Kraupe, Sobocki i Leon Canger – w radomskim muzeum jest jedyna w Polsce kolekcja jego prac).

WYJĄTKOWE WYDAWNICTWO Wystawie towarzyszyło wydawnictwo albumowe: Mieczysław Szewczuk, Żyć sztuką. Kolekcja sztuki współczesnej Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Radom 2016; s. 416.

Jego wydanie stało się możliwe (po 25 latach istnienia oddziału) dzięki prywatnemu sponsorowi. W książce jest 450 reprodukcji, czyli 1/10 zbiorów. Wstępy: Andrzej Wajda, Wojciech Fangor, Bożena Kowalska, Jacek Waltoś; programowy tekst autora książki Sztuka w Polsce po r. 1945 – między ideą sztuki nowoczesnej a rzeczywistością i pamięcią.

Książka ukazuje taki obraz sztuki tego czasu, jaki stworzyły zbiory; także dzieła zapisujące osobiste doświadczenia artystów, obraz rzeczywistości (też politycznej w PRL-u), zdarzenia historyczne utrwalone w pamięci (II wojna, Holokaust). Takie ukształtowanie zbiorów było możliwe dzięki bliskiej współpracy – przez ponad 25 lat – z zaprzyjaźnionymi artystami z różnych ośrodków, reprezentujących różne nurty i pokolenia, którzy przekazali jako dary ponad 2500 dzieł.

Album jest wydawnictwem niekomercyjnym.

25

26

WOJCIECH FANGOR, M18, 1968, OLEJ, PŁÓTNO, 168X168 CM (FOT. INTERNET)

27

JACEK WALTOŚ, POMIĘDZY NAMI – KRES,. SPLOT DŁONI (OBRAZ XXII), 1981, OLEJ, PŁÓTNO, 100X80 CM (FOT. INTERNET)

28

JERZY NOWOSIELSKI, MARTWA NATURA FANTASTYCZNA, 1965, OLEJ, PŁÓTNO, 100X120 CM (FOT. INTERNET)

29

ERZY NOWOSIELSKI, PORTRET SKRZYPACZKI (FRAGMENT), 19656, OLEJ, PŁÓTNO, 120X100 CM (FOT. INTERNET)

30

KIEJSUT BEREŹNICKI, AUTOPORTRET (BALKON), 1980, OLEJ, PŁÓTNO, 200X137 CM (FOT.INTERNET)

31

ZBYSŁAW MAREK MACIEJEWSKI, STUDIUM Z PAMIĘCI – WIĘKSZE, 1979, OLEJ, PŁÓTNO, 135X160 CM (FOT.INTERNET)

32

WŁADYSŁAW HASIOR, ŚW. JÓZEF, OK. 1959, OLEJ, ASAMBLAŻ (GREWNO. KOŚCI ZWIERZĘCE), 135X75X40 CM

JERZY BEREŚ, RUCH, 1985, DREWNO, PŁÓTNO, OLEJ, 200X47X165 CM

33

STEFAN GIEROWSKI, OBRAZ CCCLXI, 1976, OLEJ, PŁÓTNO, 200X70 CM

Kuratorzy: Mieczysław Szewczuk, Magdalena Kwiatkowska-Rzodeczko.

34

ZACZNIEMY OD RYSOWANIA, POTEM PORYSUJEMY, A POTEM PORYSUJEMY JESZCZE TROCHĘ Ingres

35

VERA VEISOWA „JAPET – STRUKTURA OTWARTA; POWSTAWANIE I EKSPRESJA RUCHU”.

36

Vĕra Vejsová urodziła się w 1956 roku. Studiowała w Akademii Sztuk Plastycznych i Projektowych w Pradze prof. Stanislav Libenský).

Od 2007 roku pracuje w Katedrze Wychowania Plastycznego Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Południowoczeskiego w Czeskich Budziejowicach. Prowadzi zajęcia z rysunku, rzeźby i szkła. W październiku 2015 r. była na stażu na Wydziale Sztuki radomskiego uniwersytetu. W marcu br. odbyła się obrona jej pracy doktorskiej przygotowanej pod kierunkiem prof. dr hab. Andrzeja Markiewicza. Vĕra Vejsová wystawiała m.in. w Czechach, Wielkiej Brytanii, Francji, Japonii, Niemczech, Austrii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i w Polsce. Miała dwanaście wystaw indywidualnych, uczestniczyła w czterdziestu ośmiu wystawach zbiorowych. W marcu br. prezentowała swoje prace w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu.

Projekt Kwartał: Skąd pomysł, by akurat na naszym Wydziale bronić pracę doktorską?

Vĕra Vejsová :To długa historia. Zaczęło się od międzyuczelnianej wymiany w ramach projektu Erasmus. Do naszej uczelni w Czechach przyjechał prof. Andrzej Markiewicz. Zapoznał się z kadrą.

Poznał m.in. moją koleżankę, zajmującą się grafiką i nieco później poznał również mnie. Tak zawiązała się nić porozumienia między naszymi uczelniami i zaczęła się współpraca.

Wtedy postanowiłam, że w Radomiu zrealizuję doktorat.

P.K.: Na uniwersytecie w Czeskich Budziejowicach prowadzi Pani pracownię szkła. Proszę coś o niej opowiedzieć.

V.V.: Mamy taką specjalizację, stąd pracownia szkła.

Studenci poszukują w niej własnych sposobów wypowiedzi artystycznej za pomocą tego materiału. Tworzą formy przestrzenne w różnych technikach szklarskich. Poznają materiał oraz procesy technologiczne. Mają też możliwość współpracy ze szkołą szklarską w pobliskim miasteczku Třeboň.

P.K.: Czy ta specjalizacja cieszy się zainteresowaniem?

V.V.: O tak! Bardzo, choć powstała niespełna rok temu. Na początek zaplanowaliśmy cztery miejsca do nauki indywidualnej. Teraz prowadzę zajęcia z dziesięciorgiem studentów.

P.K.: Zajmuje się Pani formami przestrzennymi.

Obok nich na wystawie w radomskiej „Elektrowni” zaprezentowała Pani eksperymentalne prace graficzne. Dlaczego takie zestawienie?

V.V.: To naturalny proces w twórczości. Nieustanie poszukuję nowych sposobów wyrazu. Nie ograniczam się i nie zamykam w obrębie jednej dyscypliny. Badam możliwości szkła. Ten materiał można kształtować na wiele sposobów tworzyć formy

płaskie, przeźroczyste, matowe, przestrzenne, oraz wykorzystywać go jako matrycę. Tego próbuję.

Vitografia to jedna z technik graficznych, a z samą grafiką miałam styczność już wcześniej. Co prawda moje prace nie do końca są wykonane w technice vitografii, to jednak gdzieś z niej czerpię i stała się ona bazą dla moich eksperymentów. Materia szkła narzuca wiele ograniczeń technicznych, jest trudna.

Lecz ja cały czas eksperymentuję.

P.K.: Czy w Pani domu rodzinnym sztuka odgrywała jakąś rolę?* V.V.:W moim domu nie zajmowano się sztuką.

To ja byłam ta „inna”. Jednak od najmłodszych lat miałam styczność z warsztatami rzeźbiarzy. Jeden mój stryj prowadził warsztat rzeźbiarski w drewnie, inny w metalu. Mogłam tam pomagać, próbować swoich sił. Nie oszczędzano mnie, nie dostawałam typowo dziewczęcych zajęć.

P.K.: Czy podejmując decyzję o kierunku studiów już interesowała się Pani szkłem?

V.V.: Moim głównym zainteresowaniem i kierunkiem, który chciałam podjąć podczas studiów, była ceramika. Niestety, nie dostałam się na wymarzone studia, zabrakło miejsc. Potem podjęłam próbę nauki w szkole szklarstwa. To też nie było mi dane.

Tym razem chodziło o sprawy związane z polityką.

Moi rodzice nie byli komunistami, dlatego nie mogłam podjąć dalszego kształcenia. Zaczęłam pracę w fabryce. Zajmowałam się ręcznym wyrobem ozdób, biżuterii szklanej, etc.

W ten sposób w czasach totalitaryzmu politycznego stałam się robotnikiem i dla tego mogłam studiować.

P.K.: Jak przebiega proces powstawania tego typu form przestrzennych ze szkła, które prezentuje Pani w Radomiu?

37

V.V.: Jest to żmudny i powolny proces, podobnie jak w przypadku tworzenia rzeźby. Wszystko zaczyna się od konceptu i wstępnych szkiców, decyzji o materiale, sposobie wykonania. Potem dochodzą zagadnienia technologiczne, przygotowanie negatywu. Doprowadzenie do końcowego efektu jest trudnym procesem. Samo topienie bloku szkła może zająć nawet trzy tygodnie. Materiały nie są tanie, trzeba zatem poświecić swojej pracy dużo uwagi i zaangażowania. W przypadku jakiegoś niepowodzenia nie wszystko da się uratować.

38

V.V.: Skąd czerpie Pani pomysły i inspiracje?

Interesują mnie kształty natury, a raczej procesy, jakie w niej zachodzą.

Proces życia, nieustające obumieranie i odradzanie się tkanek i materii, formy zastępcze. Otaczająca mnie rzeczywistość jest dla mnie niewyczerpanym pokładem inspiracji. rozmawiała: Justyna Podolska

39

40

fot. Aleksandra Lament

41

42

NAJWAŻNIEJSZY ELEMENT APARATU ZNAJDUJE SIĘ 12 CALI ZA NIM. Ansel Adams 43

fot. Aleksandra Lament

44

45

J A K U B KO WA LC Z Y K M AT T E PA I T I N G

46

47

PROJEKT KWARTAŁ: Na naszej uczelni pojawiłeś się dzięki współpracy z prof.

Adamem Romaniukiem, czy to właśnie profesor naprowadził Cię na działanie w dziedzinach multimedialnych?

P.K.: Prowadziłeś u Nas prelekcje dotyczące Matte Paintingu, czy jest to długotrwały projekt ( jeździsz po różnych uczelniach ) czy był to jednorazowy wykład?

JAKUB KOWALCZYK: Profesor Adam Romaniuk jest jedną z osób, która z pewnością najbardziej pomogła mi siebie odnaleźć w świecie sztuki.

Do Akademii Sztuk Pięknych trafiłem już jednak z własnym pomysłami na moją przyszłość, ale dzięki pracowni multimediów pomysł ten, z marzeń i niepoukładanych myśli, przeobraził się w realny cel. Profesor Romaniuk zawsze potrafił przekazać swoją wiedzę w prosty sposób, dać wiele cennych uwag i poświęcić dla spragnionych wiedzy studentów dodatkowy czas.

J.K.: Wykład w Radomiu był dla mnie trzecim takim wydarzeniem. Pozostałe prelekcje prowadziłem w Chorzowie i Jaworznie. W tej chwili prowadzenie wykładów jest dla mnie ciekawym przeżyciem i swego rodzaju odstępstwem od codzienności.

W przyszłości planuję, aby okazyjnie wykładać na różnych uczelniach, włącznie z tymi zagranicznymi.

P.K.: Dowiedzieliśmy się, że w tym roku brałeś udział na Pyrkonie, jak doszło do nawiązania współpracy z organizatorami tego wydarzenia?

J.K.: Skontaktował się ze mną jeden z organizatorów Pyrkonu. Znając moje prace już wcześniej z internetu, zaproponował mi abym wystawił się na festiwalu. Zabawne było to, że właśnie do takiej wystawy zacząłem się przygotowywać już dwa miesiące wcześniej. Zastanawiałem się tylko gdzie powinna się odbyć!

P.K.: W świecie fantasy jest to bardzo ważne wydarzenie, czy miałeś już wcześniej do czynienia z tym festiwalem ?

Na Pyrkonie nigdy nie byłem obecny, ale co roku różne osoby dookoła o nim mi przypominały. Zawsze chciałem się wybrać na imprezę z tak wielkim rozmachem, i nie licząc corocznych Intel Extreme Masters w Katowicach, to jeszcze mnie na takiej nie było.

Na Pyrkonie niesamowitym doświadczeniem było dla mnie jak taki festiwal wygląda w roli wystawcy, a nie uczestnika.

P.K.: Twoje prace wykorzystywane są do tworzenia scen w grach komputerowych, współprace z producentami zacząłeś w trakcie studiów czy już po skończeniu?

Jak do tego doszło?

48

J.K: Obecnie dalej studiuję na Akademii Sztuk Pięknych (studia magisterskie). Współpracę z firmą produkującą gry komputerowe rozpocząłem podczas wakacji między drugim, a trzecim rokiem studiów licencjackich. Rozesłałem portfolio do firm, zostałem przyjęty na dwumiesięczne praktyki w 11 bit studios i od tamtej pory pracuję z nimi zdalnie, jak i również czasem, na miejscu w Warszawie. Podczas praktyk w roku 2012, aż do wydania gry, byłem zaangażowany przy tworzeniu przełomowego tytułu „This War of Mine” jako artysta koncepcyjny i ilustrator. Obecnie, pracujemy nad nowym, bardziej złożonym projektem, który rozwija się błyskawicznie z dnia na dzień.

49

P.K.: Pamiętasz swoje pierwsze zlecenie? Co wtedy czułeś?

J.K.: Moją pierwszą pracą w zawodzie była praca dla 11 bit studios, to co wtedy czułem to mieszanina przerażenia i entuzjazmu. Miałem wielką nadzieję, że będę w stanie wprowadzić do gry jakiś autorski ślad. Wzbogaciłem ją o mocno monochromatyczny i ponury klimat, który doskonale oddaje pouczcie niepokoju i niebezpieczeństwa.

P.K.: Co sądzisz o tym aby Matte Painting był wykładany na kierunku malarstwa?

50

J.K.: Świetny pomysł! Jako osiemnastolatek z pewnością zostałbym zachęcony składaniem aplikacji na uczelnię, gdzie takie wykłady byłyby prowadzone. Osobiście myślę, że malarstwo cyfrowe powinno być wykładane nie tylko na kierunku malarstwa, ale także być dostępne dla wszystkich kierunków artystycznych.

P.K.: Tworząc swoje prace czujesz się bardziej jako grafik (projektant) czy malarz?

J.K.: Trudno odpowiedzieć na to pytanie, ale skłaniam się bardziej w stronę projektanta. Idea jest tak samo ważna jak wykonanie, ale praca artysty koncepcyjnego zdecydowanie bardziej opiera się na pomysłach niż na doskonałym warsztacie. Nie ujmując warsztatowcom! :) P.K.: Jak rozpoczynasz proces powstawania takiej pracy?

Zaczynasz od manualnego szkicu czy od razu pracujesz na komputerze?

J.K.: Już od dłuższego czasu każdą pracę zaczynam i kończę na komputerze, jest to bardzo wygodne i znacznie przyspiesza proces powstawania ilustracji.

P.K.: Opowiedz nam trochę o technicznych aspektach tworzenia takich grafik (tworzenie bazy potrzebnych materiałów, wstępnych projektach, ilości czasu itd.)

J.K.: Myślę, że tę dziedzinę można rozbić na trzy aspekty.

Warsztat, graficzność, oraz pomysłowość. Posiłkuję się czasem własnymi skanami prac, wcześniej pozyskanych metodą grafiki warsztatowej (sitodruku, metalu czy linorytu). Z reguły bazuję na szkicu linearnym, który sukcesywnie podlega renderingowi barwnemu. Praca zajmuje od paru do parudziesięciu godzin, zależnie czy wychodzę poza swoją strefę komfortu, czy nie ;) P.K.: To czym się zajmujesz jest bardzo interesującą dziedziną, myślimy, że wiele młodych osób chciałoby się nią zajmować, może jakaś wskazówka dla początkujących?

J.K.: Praca, praca i jeszcze raz praca. Co więcej myślę, że jedną z najważniejszych cech w jaką warto zainwestować jest pokora. To właśnie pokora w połączeniu z ciężką pracą sprawiają, że nabywamy nowe umiejętności we wręcz piorunującym tempie. Pamiętam kiedy parę lat temu, najbardziej dosadnie przemówiły do mnie słowa Fenga Zhu, dyrektora szkoły FZD w Singapurze. Powiedział, że jednym z największych kroków naprzód jest wyeliminowanie z życia pustej rozrywki, jaką jest na przykład oglądanie telewizji czy granie na komputerze. Ironiczną rzeczą jest to, że tworząc gry komputerowe ciężko jest mi znaleźć czas, aby w nie w ogóle grać.

Pozdrawiam serdecznie, Jakub Kowalczyk

51

52

Ja nie szukam, ja znajdujÄ™.

Pablo Picasso

53

fot. Aleksandra Lament

54

O świecie po obie

edzie

55

56

fot. Aleksandra Lament

KAZIMIERZ M. ŁYSZCZ Popularne problemy ze SZTUKA współczesna Sztuka współczesna zwykłemu odbiorcy jawi się jako obszar podwyższonego ryzyka. Ryzykowne jest zarówno zajmowanie się nią jak i próby jej głębszej interpretacji. Oceniający łatwo może wpaść w pułapkę pozoru i sprzeczności ocen. Spotykamy tutaj wiele sytuacji i działań niezrozumiałych, trudnych do wyjaśnienia i łatwej akceptacji.

Sztuka najnowsza często epatuje brzydotą, nadmiernym uproszczeniem formy lub prowokacjami, prowadzącymi do odczuć niepokoju, dyzgustu, odrzucenia. Często jawi się jako miejsce podejrzanych działań, niewiele mających wspólnego z „prawdziwą sztuką”, a kontrowersyjne okoliczności utrudniają jej rozumienie i akceptację. Niełatwo w niej rozeznać się nawet „ludziom sztuki”, a co dopiero przygodnym obserwatorom czy zwykłym widzom! Z tej przyczyny sztuka współczesna wytwarza wiele stereotypów, rozbieżnych ocen, skrajnie przeciwstawnych opinii, utrudniającymi odbiór, owocujących różnymi wobec niej postawami, z których najpowszechniejsze są – niestety – obojętność lub odrzucenie. A przecież bogactwo form i rozwiązań artystycznych jest dzisiaj nieporównywalne z jakąkolwiek wcześniejszą epoką i wydaje się, że choćby z tego powodu sztuka ta powinna przyciągać więcej niż kiedykolwiek obserwatorów komentatorów czy koneserów.

57

58

Wychodząc naprzeciw konieczności popularyzacji różnych zjawisk i aspektów związanych ze sztuką dyrekcja „Łaźni” Radomskiego Klubu Środowisk Twórczych i Galerii w ramach Programu Edukacyjnego, prowadzonego przez Karola Suwałę, postanowiła przeprowadzić cykl wykładów na ten temat. Głównym celem tych spotkań jest przedstawienie i analiza najważniejszych zagadnień występujących w sztuce, ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk sztuki najnowszej. Trudności z jej rozumieniem i interpretacją są częstym powodem odrzucenia sztuki jako takiej w całości. Zasadniczymi obszarami wątpliwości, kontrowersji oraz nieporozumień są: dzieło sztuki i jego struktura, procesy powstawania dzieła i sposoby wprowadzania go w obieg społeczny, strategie i ideologie artystyczne a także poziomy oraz formy obecności sztuki w obiegu społecznym. Zagadnienia te będą rozpatrzone w trzech problemowo uzupełniających się wzajemnie modułach, opisujących złożone fenomeny sztuki współczesnej: Część I „Ogólne problemy związane ze sztuką współczesną” Część II „Wokół twórcy i dzieła sztuki” Część III „Problematyka odbiorcy, oceny estetycznej i społecznego odbioru dzieła sztuki”.

Spotkania te potrwają do połowy 2017 roku, będą się odbywały co miesiąc, towarzyszyć będą im działania i zadania dla uczestników, którzy w ich trakcie zostaną poproszeni o rozwiązywanie zagadek plastycznych. Spotkania te poprowadzi dr Kazimierz M. Łyszcz, wykładowca Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego, zajmujący się teorią sztuki, filozofią i etyką. Ich zamierzeniem jest zainteresowanie odbiorców złożonym światem sztuki oraz zachęcenie mieszkańców Radomia do aktywniejszego uczestnictwa w życiu kulturalnym miasta.

59

fot. Aleksandra Lament

60

WYOBRA WAŻNIEJSZA

Albert

AŹNIA JEST A OD WIEDZY.

t Einstein

fot. Aleksandra Lament

61

62

Od jakiegoś czasu w wirtualnym świecie, funkcjonuje „instagramowy język”.

Sprowadza on zdania do słów oddzielonych kratką, płotkiem, krzakiem, (spotkałam się z wieloma określeniami). Mimo że słowa, tak zestawione ze sobą w sumie nie przekazują nam żadnej treści, potrafimy z nich złożyć sensowna całość. Dodatkowym utrudnieniem w zrozumieniu wypowiedzi autora posługującego się owym językiem, są niekończące się zapożyczenia i slang. Osobiście wyczekuję momentu, kiedy tendencja ta zacznie przejawiać się w mowie.

A sądzę, że taki czasy mogą nadejść już nie długo. W końcu chyba każdy z nas pamięta szał na „lol” albo „ok”, które w niezrozumiały sposób stały się synonimem naszych emocji. Szybki sposób opisywania i dzielenia się z innymi naszymi przeżyciami i odczuciami wkradł się dość niespodziewanie w naszą codzienność.

Nie pamiętam, kiedy ja sama wpadłam w tę modę.

Prywatność i intymność, jaką każdy z nas pragnie posiadać przestała mieć takie samo znaczenie, jeżeli chodzi o „okienko”. Łatwo wylewamy w wirtualną rzeczywistość swoje smutki i żale, chwalimy się dorobkiem i sukcesami, mówimy o porażkach. Pokazujemy jak wyglądamy i co aktualnie robimy. Przychodzi mi na myśl – Czy „selfie” jest tylko obrazem, zdjęciem, mającym na celu upamiętnić jakąś chwile, przekazać szybką informacje?

Czy może ma inne o wiele bardziej skomplikowane znaczenie i wpływ na naszą podświadomość? Myślę, że nowy wirtualny język posługujący się obrazem i dosłownie – „słowem” jest współczesnym miernikiem naszych upodobań, kanonu życia, poglądów etc. Ale również odzwierciedla samotność, zagubienie i nieustaną kreacje, w jaką często popadamy. Publikujemy w internecie nasze posiłki, śmieszne skarpetki, w których akurat siedzimy, przygotowania do kąpieli, spotkania ze znajomymi... i wiele innych. Tworzymy bazę informacji o nas która może czasem być wykorzystana w niepożądany sposób – ale nikt o tym nie myśli w końcu to tylko zdjęcie.

Na 56 Międzynarodowych Biennale Sztuki w Wenecji, które niedawno się odbyły, grupa młodych performerów z Ukrainy odzianych w quasi, militarne uniformy z napisem „na wakacjach” (nawiązując do wydanego przez jednego z liderów separatystów oświadczenia, że „zielone ludziki” pojawiły się na Krymie po prostu „na wakacjach”) rozpoczęły okupację rosyjskiego pawilonu na Biennale. Uczestnicy ochoczo zareagowali na to działanie i zaczęli włączać się w akcje poprzez robienie sobie z performerami „selfie” co miało być znakiem jedności i wsparcia dla Ukrainy. W kontekście tego zdarzenia, instagramowa moda nabiera innego znaczenia.

Jak wszystko język HASZTAG-ów ma dwojakie oblicze. Ciśnie mi się na usta, jakie czasy taka broń. Okazuje sie, że telefon może być czasami skuteczniejszy od karabinu...

Z jednej strony internet łączy i zbliża z drugiej strony czy ta bliskość nie jest tylko powidokiem

Oceńcie sami. Ja po dłuższych przemyśleniach, umówię się z przyjaciółmi na spotkanie, zamiast wysłać im kolejne zdjęcie lub gifa.

Podolska

HASZTAG

XXI WIEK, WRAZ Z POSTĘPEM NARZUCA TEMPO. TEMPO SKŁANIA DO POŚPIECHU, POŚPIECH DO SZUKANIA DROGI NA SKRÓTY. ŻYJEMY CORAZ SZYBCIEJ, PODRÓŻUJEMY, MYŚLIMY I MÓWIMY RÓWNIEŻ. JEDNO SŁOWEM, POTRAFIMY ZASTĄPIĆ CAŁE ZDANIE. HASZTAG-NASZ NOWY JĘZYK.

63 #dwudziestypierwszywiek#postęp#n e w l a g u n e # t e m p o # d ro g a n a s k ró t y # #życie#podróż#słowa#istajęzyk#nowamoda # s w i ato s z a l a l # m a k a ro n i z my # s l a n g #k toto rozum ie#nowa era #txt#a leb e ka#new#czekam#małolaty#podsłuch#lol#ok#każdyrozumie#tempo#emotion#today#codzieność#prywatna#telefon#zobaczsam#emotion#happy#sad#angry#selfi#foto#amazingtime#ktotowie#podświadomość#newlanguage#picture#słowa#miara#kanon#spoleczeństwo#56bienalesztukiwwenecij#performance#ukraina#youngperformance#uniform#nawakacjach#wydarzenie#kontra#odpowiedz#separatyści#zieloneludziki#krym#rosyjskipawilon#okupacja#performance#wsparcie#dwaoblicza#blisko#daleko#friends # got o c i t y # w y b ó r # fot o # g i f # t h e e n d

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLA

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DR

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND

-DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

64

ND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –

AND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

65

–DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND

FINLAND –DARE TO YOUR D FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINL

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLA

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DR

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND – DARE TO YOUR DREAM Wyjazd na Erasmusa jest to super szansa, żeby sprawdzić swoje możliwości, dowiedzieć się kim się jest, przekonać się co tak naprawdę się lubi i w ciągu 5 miesięcy poznać wiele nowych osób. Jest to niepowtarzalna szansa na poznanie nowej kultury oraz praktykowanie języka angielskiego. Były to główne powody, dla których zdecydowałam się na wyjazd do Rovaniemi. Dlaczego do Finlandii?

Było to dla mnie nie lada wyzwanie, inna mentalność, inne warunki klimatyczne... oraz fakt, że Finlandia jest jednym z państw na całym świecie, która może szczycić się najlepszym systemem kształcenia. Mając bagaż takich informacji pojechałam to sprawdzić :) O takim wyjeździe marzyłam od dawna, w tym roku nadarzyła mi się taka okazji i zdecydowałam się na wyjazd.

Nie ukrywam, że droga, jaką trzeba przejść, nie jest najprostsza, mnóstwo papierków, maili, chodzenia.... ale warto. Jeżeli wahasz się i nie wiesz jak „ugryźć temat” opowiem pokrótce jak wyglądało to u mnie.

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

KAŻDY ZE STUDENTÓW WYDZIAŁU SZTUKI MA MOŻLIWOŚĆ WYRUSZYĆ W NIESAMOWITĄ PODRÓŻ DO ODLEGŁYCH KRAJÓW, ABY TAM PODJĄĆ WYZWANIE NAUKI. PROGRAM ERASMUS DZIAŁA JUŻ OD DAWNA NA NASZEJ UCZELNI I MA DO ZAOFEROWANIA WIELE MIEJSC ŻĄDNYM PRZYGÓD STUDENTOM. O SWOJEJ PRZYGODZIE Z ERASMUSEM OPOWIADA LIUDMYLA OVSIIENKO.

ND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

66

FINLAND –

AND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

67

Wielkim zaskoczeniem dla mnie było to, że większa liczba studentów, którzy przyjechali w ramach Erasmusa do Rovaniemi, jeździ na rowerach, nawet w temperaturze – 37 stopni. Cały ruch w mieście odbywa się przeważnie rowerem.

FINLAND –DARE TO YOUR D

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

Po potwierdzeniu mojego przyjazdu sprawy, potoczyły się błyskawicznie, nie wiadomo kiedy pakowałam walizki i już siedziałam w samolocie słysząc „Welcome on the board. In five minutes we’ll start our travel to Rovaniemi”. Odczułam, że lecę na koniec świata, a widoki z okna były tylko tego potwierdzeniem. Widziałam tylko las, śnieg, rzekę, znów las, znów rzekę i znów las. Ponieważ lubię zimę i śnieg to pomyślałam, że to jest kraj dla mnie, ale po wyjściu z lotniska zaznałam temperaturowy szok: – 38 stopni. Los chciał, że

akurat to był najzimniejszy dzień w Rovaniemi. Zapowiadało się fajnie. :) Następnego dnia poszłam na zajęcia i zobaczyłam budynek Wydziału Sztuki była to dopiero niespodzianka. Ponieważ miasto Rovaniemi znajduję się na kole biegunowym i to jest jedyna uczelnia w Finlandii, która znajduję się na północy, nie mogłam uwierzyć, że mają taki nowoczesny budynek, pracownie są wyposażone najlepszymi sprzętami, i gwarantują dostęp do wszystkiego studentom. ULapland student ma możliwość wybrania wszystkich przedmiotów, również z innych kierunków, nie ma ograniczeń i może sprawdzać się w różnych dziedzinach.

Osobnym tematem jest biblioteka. Studenci mają dostęp do takiej ilości książek ze sztuki, że liczby pozycji nie można zliczyć.

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

Wszystko zaczyna się od składania dokumentów do działu spraw zagranicznych w Rektoracie, egzaminu z angielskiego i napisania dziesięciu e-mail w ciągu jednego dnia. Złożyłam dokumenty w dwie uczelni do ULapland (Uniwersyty of Lapland i do Uniwersytetu w Ostravie. Kilka tygodni później otrzymałam pisma o zaakceptowaniu mojego zgłoszenia przez obie uczelnie. Zdecydowałem się jechać tam gdzie jest zimno, ciemno i gdzie mieszka Santa Claus. ;)

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINL

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLA

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

Przez 4 miesiące poznałam wielu fajnych ludzi z całego świata. Zdobyłam doświadczenie w pracy na nowych urządzeniach, miałam możliwość praktycznego praktykowania angielskiego. I oczywiście teraz wiem, że można mieszkać w –38 stopniowych warunkach.

Jeszcze macie wątpliwości czy składać dokumenty w ramach programu Erasmus?

Mogę powiedzieć tylko jedno: jechać WARTO!!!

Chociażby dlatego, by po powrocie odczuć, że to co mieliście tu w Radomiu, jest bardzo cenne, a do tego jeszcze dołożyć doświadczenie z wyjazdu, fajne wspomnienia, uśmiech na twarzy i do przodu!

D –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –

68

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM FINLAND –DARE TO YOUR DR

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

69

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR D

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

AND –DARE TO YOUR DREAM

FINLAND –DARE TO YOUR DREAM

FINLA

ZNANI IÂ NIE ZNANI CHRYSTIA 70

AN BOLTANSKI Francuski artysta, wpisany w ramy antyartystycznego ekspresjonizmu, dążący do zburzenia kodów i rodzajów sztuki uprawianej zgodnie z powszechnie panującymi tendencjami lat 60 i 70. Jego twórczość jest zdominowana przez obsesyjne przywiązanie do biografii. Używa jako języka wypowiedzi artystycznej, instalacji, filmu, fotografii, malarstwa, działań w teatrze. W pierwszych latach twórczości jego prace napiętnowane były emocjami i dziecinnymi gestami. Przeżycia mieszały się z wytworami wyobraźni i tworzyły fałszywą biografie kłamcy „Boltańskiego” złożona z nieistniejących faktów i uwodzicielskich historii. Tworzył wykreowaną postać – klauna. „To biografia tragikomiczna i rozpaczliwa; wymyślił ją i zdeformował do granic śmieszności” (komiczna farsa 1974) Urodził się we Francji pod koniec II wojny światowej w niekonwencjonalnej rodzinie wiodącej dziwne życie (ojciec żyd znany lekarz, ukrywający się całą wojnę w piwnicy własnego domu, matka zagorzała chrześcijanka). Po wojnie, gdy całe społeczeństwo francuskie cierpiało na zbiorową amnezje, Boltanski również wypierał ze świadomości swoje ledwo wyczuwalne żydowskie pochodzenie, czuł się dzieckiem holokaustu. Prace nacechowane patetycznym i monumentalnym, pomnikowym charakterem dają współczesnemu odbiorcy odczucie obcowania nie z prywatnymi osobami, bliskimi artysty, lecz zaginionymi ofiarami obozów koncentracyjnych. Układy oraz teatralne oświetlenie kojarzyć można z chanukowymi menorami – świecznikami używanymi podczas obchodów żydowskiego święta światła. A błyszczące świece i złoto – z bizantyjski kościołami.

Boltanskiego interesuje nie tyle ile ludzka historia co jej rekonstrukcja, pamięć i śmierć. Odtwarza je za pomocą niezwykłych i dziwnych materiałów: świata, półek, ubrań, wycinków, witryn etc. tworząc ołtarze i aranżując przestrzenie.

71

72

73

fot. Aleksandra Lament

74

lipiec

JULY

1 LIPCA 2016

-RADOMSKIE KINO LETNIE W PARKU IM. KOŚCIUSZKI: MIŚ YOGI, REŻ. ERIC BREVIG -WYSTAWA: 3 X WÓLCZYŃSKA – ITALIA. OTWARCIE WYSTAWY FOTOGRAFII I MALARSTWA GODZ18

ŁAŹNIA – RADOMSKI KLUB ŚRODOWISK TWÓRCZYCH I GALERIA (SIEDZIBA GŁÓWNA)

2 LIPCA 2016 -VIII MIĘDZYNARODOWA AKADEMIA DYRYGENTÓW – KONCERT FINAŁOWY GODZ. 18:00 ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH IM. OSKARA KOLBERGA

3 LIPCA 2016 -KATARZYNA BOCHYŃSKA-WOJDYŁ (SOPRAN) “...NA DOBRY POCZĄTEK LATA. NA DOBRY POCZĄTEK KAMERALNEGO LATA…” GODZ18.

MUSZLA KONCERTOWA W PARKU KOŚCIUSZKI

5 lipca 2016 -“WAKACYJNE KRAJOBRAZY” – OTWARCIE ZBIOROWEJ WYSTAWY FOTOGRAFII CZŁONKÓW RADOMSKIEGO TOWARZYSTWA FOTOGRAFICZNEGO GODZ. 18:00

MIEJSKA BIBLIOTEKA PUBLICZNA IM. JÓZEFA A. I ANDRZEJA S. ZAŁUSKICH

GODZ. 20:30

KINO STUDYJNE FILMÓW ARTYSTYCZNYCH W MCSW ELEKTROWNIA

GODZ. 18:00

MUSZLA KONCERTOWA W PARKU KOŚCIUSZKI

-WAKACJE Z KLASYKĄ AMERYKAŃSKIEGO KINA – PRZEBOJE WYTWÓRNI WARNER BROS. “ŚPIEWAK JAZZBANDU (THE JAZZ SINGER)”, REŻ. ALAN CROSLAN 6 lipca 2016 -KINO KONESERA: BABKA

KINO HELIOS 12 lipca 2016 -RADOMSKI TANIEC POD GWIAZDAMI – CYKLICZNE POTAŃCÓWKI -WAKACJE Z KLASYKĄ AMERYKAŃSKIEGO KINA – PRZEBOJE WYTWÓRNI WARNER BROS. “TRAMWAJ ZWANY POŻĄDANIEM (STREETCAR NAMED DESIRE)”, REŻ. ELIA KAZAN GODZ. 20:30

75

KINO STUDYJNE FILMÓW ARTYSTYCZNYCH W MCSW ELEKTROWNIA

13 lipca 2016 -KINO KONESERA: “IDOL Z ULICY” KINO HELIOS

15 lipca 2016 -KINO NA LEŻAKACH – “JESZCZE DALEJ NIŻ PÓŁNOC” GODZ. 21:30 FONTANNY PRZY PLACU KONSTYTUCJI 3 MAJA

19 lipca 2016 -WAKACJE Z KLASYKĄ AMERYKAŃSKIEGO KINA – PRZEBOJE WYTWÓRNI WARNER BROS. “DESZCZOWA PIOSENKA (SINGIN’ IN THE RAIN)”, REŻ. STANLEY DONEN, GENE KELLY GODZ. 20:30

KINO STUDYJNE FILMÓW ARTYSTYCZNYCH W MCSW ELEKTROWNIA

20 lipca 2016 -WYSTAWA KSIĘDZA ARKADIUSZA BIEŃKA W RAMACH OBCHODÓW ŚWIATOWYCH DNI MŁODZIEŻY GODZ. 18:00 GŁÓWNA) -KINO

ŁAŹNIA – RADOMSKI KLUB ŚRODOWISK TWÓRCZYCH I GALERIA (SIEDZIBA

KONESERA: “PRZYJAŹŃ CZY KOCHANIE” KINO HELIOS

21 lipca 2016 -RADOMSKIE KINO LETNIE W PARKU IM. KOŚCIUSZKI: “SHERLOCK HOLMES”, REŻ. GUY RITCHIE

MUSZLA KONCERTOWA W PARKU KOŚCIUSZKI WIĘCEJ INTERESUJĄCYCH ZDARZEŃ ZNAJDZIECIE NA NASZYM FB.

SPIS TRESCI

76

11

3/9

ALEKSANDER OLSZEWSKI-... W SPOSÓB ZERO JEDYNKOWY

44/51 JAKUB KOWALCZYK MATTE PAITING

12/21 DOMINIK MORGAŚ – PRACOWNI FRAGMENTY

54/73 O ŚWIECIE PO OBIEDZIE

22/55 NIE NA GAPE – CZYLI CO SIĘ W MIEŚCIE DZIEJE

56/59 POPULARNE PROBLEMY Z SZTUKĄ WSPÓŁCZESNĄ.

24/33 WIELKA POLSKA SZTUKA WSPÓŁCZESNA W RADOMIU

63/64 „HASZTAG”

36/40 VERA VEISOWA „JAPET – STRUKTURA OTWARTA;

64/69 FINLAND – DARE TO YOUR DREAM.

POWSTAWANIE I EKSPRESJA RUCHU”.

70/71 ZNANI I NIE ZNANI 74/75 KALENDARIUM

77

78

111 REDAGUJE ZESPÓŁ:

WYWIADY PRZEPROWADZAŁA: Justyna Podolska

KALENDARIUM: Nina Jędrzejczyk

FOTOGRAFIE: Aleksandra Lament

PROJEKT OKŁADKI: Aleksandra Lament

OPRACOWANIE GRAFICZNE: Justyna Podolska

SKŁAD i ŁAMANIE: Justyna Podolska

REDAKCJA TEKSTÓW I KOREKTA: Ireneusz Domański

OPIEKUN PROJEKTU: dr Mariusz Dański

PROJEKT KWARTAŁ Nr 1 Pismo studentów Wydziału Sztuki UTH w Radomiu czerwiec 2016

WYDAWCA: Wydział Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. K. Pułaskiego w Radomiu ul. Malczewskiego 22 Radom 26-600 e-mail: projekt.kwartal@gmail.com Facebook: Projekt Kwartał Instagram: projektkwartal

11

79

PROJEKT KWARTAŁ