Słodkie zwycięstwo Perfect Game #3

pchnięciami, ale moje ciało nie chciało ze mną współpracować. – Przykro mi, skarbie, ale on mnie nie słucha.

Zachichotała, ale zaraz potem zmarszczyła brwi.

– Kto cię nie słucha?

– Moja męskość – wydyszałem.

Jej biodra poruszały się pode mną, unosząc się i opadając w doskonałej synchronizacji z moimi pchnięciami.

– Długo nie wytrzymam – rzuciłem ostrzegawczo, próbując opóźnić to, co nieuchronne.

Popatrzyła na mnie tymi swoimi ślicznymi, zielonymi oczami, po czym położyła mi dłoń na karku i przyciągnęła moją twarz do swojej. Nasze języki tańczyły ze sobą coraz bardziej gorączkowo. Wchodziłem w nią raz za razem, a z każdym pchnięciem byłem coraz twardszy.

– Czuję, że we mnie rośniesz. – Jej oddech parzył mi usta. – Tak bardzo mnie to kręci, Jack.

– Naprawdę nie powinnaś była tego mówić.

Jej słowa wystarczyły, aby zepchnąć mnie z urwiska. Wykonałem ostatnie pchnięcie i cały się w niej zatraciłem. Cassie otworzyła usta, kiedy przez jej ciało przetoczyła się fala rozkoszy. Patrzyłem, jak drży.

– Jesteś piękna. Tak bardzo cię kocham. – Przeczesałem palcami jej włosy. Uśmiechnęła się.

– Ja ciebie też. Na zawsze.

Ale ze mnie szczęściarz! Ta kobieta należy do mnie.

– Na zawsze – powtórzyłem. – Powinniśmy wstać. Czuję dobiegające z kuchni zapachy.

Oblała się rumieńcem.

– Myślisz, że nas słyszeli?

Zaśmiałem się.

– Nie słyszeli. Ale jesteśmy teraz małżeństwem, więc wolno nam to robić.

17