musi być wprost mowy na ten temat. Każde spotkanie z Nim ostatecznie zmierza do odkrycia powołania. Tu się nasuwa refleksja, która bardzo mocno wybrzmiała na synodzie biskupów. Wszyscy się zastanawiają nad posługą młodym w Kościele. Nie ma innej posługi młodym, posługi powołaniowej, jak w spotkaniu z Bogiem, do którego prowadzicie młodych. Jeśli oni nie odkrywają powołania, to znaczy, że jeszcze to spotkanie się nie wydarzyło, a na pewno nie wydarzyło się do końca. Nie ma innego duszpasterstwa niż powołaniowe. Rzeczywiste wydarzenie spotkania z Jezusem powołuje cię. Wcale nie musisz słyszeć: „Pójdź za Mną”. To, co się dzieje, niesie w sobie wezwanie. Piotr, przynajmniej w tym zapisie Łukaszowym, nie usłyszał tego dnia od Jezusa: „Pójdź za mną”. Piotr przeżył coś istotnego, przeżył spotkanie z Jezusem, które go popchnęło ku czemuś – ku pójściu za Nim. Myślę, że to jest jedna z zasad rozeznawania. Ludziom może się wydawać, że zmierzą spotkanie z Bogiem intensywnością swojego przeżycia albo emocji, które mu towarzyszą. Ale jeśli z tego spotkania nie odczytują żadnego wezwania, jeśli to spotkanie ostatecznie zamyka się w bardzo sympatycznym samopoczuciu, to być może jest gdzieś głęboko błąd, jakaś pomyłka w rozeznawaniu co do samego siebie i co do swojej wiary, co do jakości spotkania z Bogiem. Spotkanie z Bogiem – nawet bez mówienia wprost o powołaniu – człowieka uruchamia. W tym spotkaniu pada inne Słowo: „Wypłyń na głębię”, i cały dialog z Piotrem: „Całą noc pracowaliśmy, nic nie ułowiliśmy”. Jedno i drugie zdanie jest ważne, i potem to trzecie – „…na Twoje Słowo zarzucę sieci”. Pierwsza myśl: Słowo, które Piotr dostał, jest absolutnie niemożliwe do spełnienia. Nie ma prawa udać się połów ryb w środku dnia, na głębi. Nie ma prawa, tak się ryb nie łowi. Piotr, opierając się na całym swoim doświadczeniu życiowym, mógł powiedzieć Jezusowi: z całym
14
Przewodnik po Rekolekcjach Lectio Divina 6/2019