– Tego z tą ohydną brodą i wielkim tatuażem na piersi? – Właśnie tego. Ten tatuaż przedstawia wynurzający się z fal statek oraz latarnię morską. – Może i tak. – Karl zaczyna się niecierpliwić. – Co z tego? Czas na przejście do sedna. Odwracam się w stronę okna i wkładam dłonie do kieszeni bryczesów. – Oddaj mi go na własność. Chcę z nim zrobić, co tylko zapragnę. Karl odsuwa się od okularu i spogląda na mnie skonsternowany. – To twoja niespodzianka? – pyta ostro. Podchodzę do niego i całuję go prosto w usta. – Właśnie tak. Musisz mi jeszcze chwilę zaufać. Już naprawdę niedługo. Namyśla się tylko przez moment, po czym z aprobatą macha ręką. – Niech ci będzie. Patrząc po gębie, to pewnie jakiś drobny złodziej albo sutener. Mamusia nie powinna po nim zbyt mocno płakać.
18