montazer

‫ﻋﻤﻼً ﺑﺎﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ در ﻣﺪﯾﻨﮫ ﺑﮫ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫روﺷﻦ اﺳﺖ ‪ ,‬ﻗﯿﺎم اﻣﺎم ﺑﺮای ﺧﻼﻓﺖ در ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯽ ﺑﮫ ﺻﻼح اﺳﻼم و ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫‪ ٣‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧﻄﺮ ﻣﺮﺗﺪان ‪ ,‬ﺧﻄﺮ ﺑﺰرگ ﻋﺪه ای ﺑﻮد ﮐﮫ ادﻋﺎی ﻧﺒﻮت ﮐﺮدﻧﺪ‪ ,‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﯿﻠﻤﮫ ﮐﺬّاب و‬ ‫ﺳﺠﺎح ‪ ,‬ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺪام ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﯿﺮوھﺎی زﯾﺎد ﻗﺼﺪ ﺣﻤﻠﮫ ﺑﮫ ﻣﺪﯾﻨﮫ ‪ ,‬ﻣﺮﮐﺰ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ را داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤‬ﺧﻄﺮ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺣﻤﻠﮫء روﻣﯿﺎن ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﮫ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ھﺎی اﺳﻼﻣﯽ ‪ ,‬در ﺻﻮرت دو دﺳﺘﮕﯽ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ‪.‬‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻣﺎم ‪٧‬در ﻃﻮل اﯾﻦ ﻣﺪت ‪:‬‬ ‫‪ ١‬ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻗﺮآن و ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺴﯿﺎری از آﯾﺎت و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺎﮔﺮداﻧﯽ ﻣﺜﻞ اﺑﻦ ﻋﺒﺎس ;‬ ‫‪ ٢‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮫ ﭘﺮﺳﺶ ھﺎی داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻣﻠﻞ ﺟﮭﺎن ‪ ,‬ﺑﮫ ﺧﺼﻮص داﻧﺸﻤﻨﺪان ﯾﮭﻮدی و ﻧﺼﺎری ;‬ ‫‪ ٣‬ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻋﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺪﯾﺪی ﮐﮫ ﺳﺎﺑﻘﮫ ﻧﺪاﺷﺖ ;‬ ‫‪ ٤‬ﺗﺮﺑﯿﺖ و ﭘﺮورش ﮔﺮوھﯽ ﮐﮫ ﺿﻤﯿﺮی ﭘﺎک و روﺣﯽ آﻣﺎده ﺑﺮای ﺳﯿﺮ و ﺳﻠﻮک داﺷﺘﻨﺪ;‬ ‫‪ ٥‬ﺗﻼش و ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮای ﺗﺄﻣﯿﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان ‪ ,‬ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﮐﮫ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺎغ اﺣﺪاث‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد وﻗﻨﺎت ﺣﻔﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد و آن را در راه ﺧﺪا اﻧﻔﺎق ﻣﯽ ﮐﺮد;‬ ‫‪ ٦‬ﻣﺸﺎور ﺧﻮب و ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد دﺳﺘﮕﺎه ﺧﻼﻓﺖ در ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻣﮭﻤﯽ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫راه ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﮫ وﺟﻮد ﻣﯽ آﻣﺪ‪ (٣).‬ﺑﻌﺪ از رﺣﻠﺖ ﻧﺒﯽ ﮔﺮاﻣﯽ اﺳﻼم ‪٦‬و ﻏﺼﺐ ﺧﻼﻓﺖ و ﮐﻨﺎر‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺣﻀﺮت ﻋﻠﯽ ‪٧‬از ﺻﺤﻨﮫ ءﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮی در اﻣﻮر ﺟﺎﻣﻌﮫء اﺳﻼﻣﯽ ‪ ,‬آن ﺑﺰرﮔﻮار‬ ‫ﻟﺤﻈﮫ ای درﻧﮓﻧﮑﺮد و ﺑﺮای ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﯿﺮی ﺣﻖ ﻣﺴﻠّﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻼش ﺑﺴﯿﺎر ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﮫء ﯾﮑﯽ از ﻋﻠﻤﺎی ﺑﺰرگ اھﻞ ﺳﻨّﺖ ‪ ,‬ﺷﺐ ھﺎ ﺣﻀﺮت ﻓﺎﻃﻤﮫ ‪٣‬را ﺳﻮار ﺑﺮﭼﮭﺎرﭘﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮد و در ﻣﺠﺎﻟﺲ اﻧﺼﺎر ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﯿﺪ و ﻓﺎﻃﻤﮫ ‪٣‬از آن ھﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻋﻠﯽ ‪٧‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﮭﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ای دﺧﺘﺮ رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ٦‬ﺑﯿﻌﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺑﻮﺑﮑﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﮐﺎر از ﮐﺎر‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﮫ اﺳﺖ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻧﻘﺾ ﺑﯿﻌﺖ ﮐﻨﯿﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻮھﺮ ﺗﻮ ﻗﺒﻞ از اﺑﻮﺑﮑﺮ ﺑﮫ ﺳﻮی ﻣﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ‪ ,‬ﻣﺎ ﺑﮫ‬ ‫او ﻣﺮاﺟﻌﮫ ﮐﺮده و رھﺒﺮی او راﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﯿﻢ ‪(١).‬‬ ‫ﺣﻀﺮت ﺑﺮای اﺛﺒﺎت ﺣﻘﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮد ﺑﺎرھﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﺪﻻل ھﺎ و اﺣﺘﺠﺎج ھﺎی ﻣﺘﯿﻦ ﺧﻮد‪ ,‬از ﺧﻠﯿﻔﮫ و‬ ‫ھﻮاداران اواﻧﺘﻘﺎد و ﺑﮫ آن ھﺎ اﻋﺘﺮاض ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ,‬وﻟﯽ ﻣﺮور اﯾﺎم و ﺳﯿﺮ ﺣﻮادث ﻧﺸﺎن داد اﯾﻦ‬ ‫اﻋﺘﺮاض ھﺎ ﺳﻮدی ﻧﺪارد و ﺧﻠﯿﻔﮫ وھﻮاداراﻧﺶ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻗﺪرت ﭘﺎﻓﺸﺎری زﯾﺎدی دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم اﻣﺎم ﺑﺮ ﺳﺮ دو راھﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎزی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ‪ :‬ﯾﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﮫ ﮐﻤﮏ ﺧﺎﻧﺪان‬ ‫رﺳﺎﻟﺖ وﻋﻼﻗﮫ ﻣﻨﺪان ﺧﻮد ﻗﯿﺎم ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﮫ زور و ﻗﮭﺮ و ﻏﻠﺒﮫ ‪ ,‬ﺣﮑﻮﻣﺖ را ﻗﺒﻀﮫ ﮐﻨﺪ‪ ,‬و ﯾﺎ‬ ‫وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده و در ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﺑﮫ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﭙﺮدازد; از آن ﺟﺎ ﮐﮫ ھﺪف در رھﺒﺮی اﻟﮭﯽ ‪,‬ﻣﻘﺎم و ﻗﺪرت و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ,‬ﻟﺬا اﮔﺮ رھﺒﺮی‬ ‫اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ دو راھﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد و ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﯿﺎن ﻣﻘﺎم وھﺪف ﯾﮑﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺎﯾﺪ از‬ ‫ﻣﻘﺎم دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺘﮫ و ھﺪف را ﻣﻘﺪم ﺑﺪارد‪ .‬ﻋﻠﯽ ‪٧‬ﺑﺎ روﺑﮫ رو ﺷﺪن ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯽ ‪ ,‬راه دوم را‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺣﻀﺮت در ارزﯾﺎﺑﯽ اوﺿﺎع و اﺣﻮال ﺟﺎﻣﻌﮫء اﺳﻼﻣﯽ و ﺧﻄﺮاﺗﯽ ﮐﮫ آن را ﺗﮭﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ,‬ﺑﮫ اﯾﻦ‬ ‫ﻧﺘﯿﺠﮫ رﺳﯿﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ در ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺻﺮار ﺑﻮرزد و ﺑﮫ زور و ﻗﺪرت ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد‪ ,‬وﺿﻌﯽ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮاھﺪ آﻣﺪ ﮐﮫ ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺎت رﺳﻮل ﺧﺪا‪٦‬و ﺧﻮن ھﺎی ﭘﺎﮐﯽ ﮐﮫ در راه ﺑﺎور ﮐﺮدن ﻧﮭﺎل اﺳﻼم رﯾﺨﺘﮫ‬ ‫ﺷﺪ‪ ,‬ھﺪر ﺑﺮود‪.‬‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪(٢). :‬‬ ‫ﺧﻄﺮھﺎﯾﯽ ﮐﮫ در ﺻﻮرت ﻗﯿﺎم ﻋﻠﯽ ‪٧‬ﺟﺎﻣﻌﮫء اﺳﻼﻣﯽ را ﺗﮭﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ,‬زﯾﺎد ﺑﻮد ﮐﮫ در ذﯾﻞ ﺑﮫ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﮫ ﻃﻮراﺧﺘﺼﺎر اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ‪:‬‬ ‫‪ ١‬اﻣﺎم اﮐﺜﺮ دوﺳﺘﺎن ﻓﺪاﯾﯽ و ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ ﺑﺴﯿﺎری از ﺻﺤﺎﺑﮫء‬