kerk in de stad 20
vrij kwam zette zij de stap naar de wereld van de psychiatrie. En die wereld bleek wezenlijk anders te zijn dan een gewoon ziekenhuis. Wat haar direct opviel was, dat in een psychiatrisch ziekenhuis de mens meer centraal staat en niet de ziekte, met alle medisch-technische aspecten daarvan. Dat sluit goed aan bij de manier waarop zij haar taak ziet: pastoraat begint bij de mens zelf, de ziekte komt op de tweede plaats. Een ander verschil met een ziekenhuis is dat veel bewoners hier lang, soms zelfs permanent, verblijven. En de bewoners zijn meestal niet aan bed gebonden maar lopen gewoon over het terrein. ‘Hé, dominee…’ hoort ze regelmatig als ze over het terrein loopt. En veel mensen lopen bij haar binnen, meestal onaangekondigd. Wat haar raakt is de authenticiteit van de mensen met een psychiatrische beperking. De maskers zijn afgevallen, het decorum is soms weg. De spontaniteit van bewoners geeft soms komische situaties, waardoor er in haar werk gelukkig ook veel te lachen is. Maar vaak heeft zij te maken met trieste verhalen van gebroken levens. Psychiatrische problemen in de familie, misbruik, echtscheidingen; de hardheid van het bestaan in vele vormen. En wat dan oorzaak is en wat gevolg doet er voor Astrid niet zo toe, zij wil er gewoon voor hen zijn. Voor mensen die zich door hun ziekte in onze maatschappij niet staande kunnen houden kan het leven rauw zijn. En wie houdt ze dan op de been? De scheidslijn tussen mensen met een psychiatrische ziekte en anderen is hard. Een psychiatrisch patiënte kan net als elke vrouw borstkanker krijgen. Maar het beetje troost van een lotgenotengroep is voor haar niet weggelegd, want daar past ze niet bij. Wat Astrid fascineert in de mensen voor wie ze werkt is dat hun ziekte soms samengaat met bijzondere talenten. Het zijn vaak gevoelige mensen. Sommigen zijn erg muzikaal, anderen schrijven gedichten. De zondagse dienst in de Elisabethskapel is voor haar een feest. Het gaat er soms wat minder geordend aan toe dan in een gewone kerk en de aanwezigen kunnen
Open Hof present in Keizerslanden – vervolg De dienst van zondag 23 januari in Het Open Hof stond met het verhaal van Jezus’ uitroeping van Gods Koninkrijk in Galilea en de roeping van de eerste discipelen in het teken van de Open Hof-presentie in Keizerslanden. Maatschappelijk werker Nico Labobar vertelde over de buurt en de mensen in Keizerslanden, met bijzondere aandacht voor de aspecten vereenzaming en werkloosheid. De Open Hof-gemeenteleden Elly Harleman en Feit Boss vertegenwoordigen onze gemeente op het inloopspreekuur in de wijkwinkel in de Graaf Florishof. Over dit spreekuur kan gemeld worden, dat na de aanloopperiode in december en januari de eerste contacten
tijdens de preek interrupties doen waar de voorganger niet op rekent. Een mooi moment in elke dienst is het aansteken van kaarsjes bij de voorbeden door aanwezigen die zich daartoe geroepen voelen. Wat daarbij uitgesproken wordt geeft weer wat de mensen bezighoudt. Daar kan een pijnlijke eenzaamheid uit spreken. Of grote betrokkenheid bij een medebewoner die in een moeilijke fase zit. En soms hoort Astrid er een deel van haar preek in terug. Regelmatig wordt de zang in de dienst ondersteund door een koortje onder leiding van organist Henk Tuin. Astrid en Toon zijn naarstig op zoek naar vrijwilligers die zondags rolstoelpatiënten naar de kapel willen brengen en naar mensen die mee willen zingen in het koor, dat circa één keer per maand meewerkt aan de dienst. En u bent van harte welkom bij de zondagsdienst om 10.00 uur in de Elisabethskapel in het gebouw de Steerne, bij de ingang Raalterweg. Brinkgreven is in 1892 in gebruik genomen als ‘buitengesticht’ van het eeuwenoude Elisabeth Gasthuis aan de Smedenstraat. Het kwam voort uit de destijds revolutionaire gedachte dat buitenlucht en een rustgevende groene omgeving heilzaam was voor mensen met een psychiatrische ziekte. Het park – vrij toegankelijk – is met liefde ontworpen door Leonard Springer, de befaamde tuinarchitect die o.a. ook het Rijsterborgherplantsoen, Park Braband en de begraafplaats aan de Raalterweg heeft ontworpen. En als u wandelt over Brinkgreven komt u mensen tegen, over wie ds. Okke Jager bij het 100-jarig bestaan van Brinkgreven het gedicht schreef, waar Astrid Gouma erg aan gehecht is: ‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’. Verraadt ons aller angst zich niet in wie het leven kwetsbaar liet? De glasglans stemt de blazer mild. De kaarsvlam vormt de hand tot schild. De krokus wijst beton zijn grens. Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens. Gerard Sizoo
met buurtbewoners op gang komen. Tamara Magdelijns en Louis Nijland zijn druk doende met een doorlopende PowerPointpresentatie over Het Open Hof in de wijkwinkel, zodat de buurt ook langs deze weg permanent geïnformeerd wordt. Ook in het eerstvolgende nummer van de buurtkrant de Wijk4Koerier wordt de Open Hofpresentie in buurt en wijkwinkel vermeld. Met de eerste toerustingsavond van de bezoekgroep (op 3 februari jl.) lijkt alles nu gereed voor de eerste bezoeken aan de nieuwingekomenen in de appartementencomplexen in Tuindorp-Zuid. Over het verloop houden we u graag op de hoogte. Bart Thijs