3. Imaginair leren: ‘go to the movies in your head’ Tot zover bekend terrein. Maar dan? Imagination is ‘in de toolkit van het leren’ de mogelijkheid om situaties die er níet daadwerkelijk zijn, wél aan te voelen en voor te stellen. Het gaat om het maken van voorstellingen van mogelijke ontwikkelingen in die betreffende situatie. Op die manier kun je beelden maken van situaties of ‘dingen’ die nog niet bestaan. Je kunt ermee manipuleren, zonder er iemand mee te schaden.
‘ Zegt een beeld niet meer dan duizend woorden?’
Hoe meer ik over het imaginaire leren nadenk, hoe vaker ik me realiseer dat ik het veel meer inzet dan ik oorspronkelijk dacht. Met het voorbereiden van mijn rede bijvoorbeeld, of met de voorbereiding van een vergadering of activiteit die ik begeleid. Ik maak dan filmpjes in mijn hoofd. Toen ik er iets over vertelde tegen de directeur van een organisatie zei deze meteen: ‘Dat herken ik. Dat doe ik als ik iemand aanneem. Zie ik hem of haar het werk doen, is dan wat er door mijn hoofd speelt. En als ik dan geen plaatjes krijg, dan doe ik het niet.’ Imaginair leren is één van die vormen van leren die we eerder verleren dan ontwikkelen. Kijken we naar de toenemende complexiteit van deze wereld, dan zou dit toch wel eens één van de vormen van leren kunnen zijn, die we veel meer mogen koesteren en ontwikkelen. Zegt een beeld niet meer dan duizend woorden? Kun je in beelden niet veel meer informatie vasthouden en afwegen dan langs de intellectuele en analytische weg? Ik denk bijvoorbeeld aan een programmateam dat met elkaar beelden maakt en uitwisselt over de ontwikkeling die zij vorm geven, of de raad van bestuur die een beeld maakt van de organisatie van de toekomst, en dit uitdraagt, of de designer die andere emoties wil raken.
26