Het Belgische baanwielrennen mag opnieuw hoop koesteren
Jolien D’hoore gaat voluit voor Olympische Spelen ze weer over naar de piste en in augustus is het dan eindelijk zover. Toeristentochtjes Dat het allemaal zo’n vaart zou lopen, had ze een tiental jaren geleden zelfs nog niet durven dromen. Op twaalfjarige leeftijd hield ze de atletiekwereld voor bekeken en zocht ze een uitdaging in de wielersport. “Ik deed vooral aan veldlopen, maar tot de top behoorde ik niet. Echte uitschieters bleven uit en na zes jaar hing ik mijn spikes aan de haak en koos ik voor wielrennen.” Bij de jeugdcategorieën bleef ze op haar honger zitten en haar eerste Belgische titel volgde pas vijf jaar later. “Eenvoudig te verklaren”, zegt Jolien. “In het begin maakte ik veeleer toeristentochtjes en na een paar jaar kwam het besef dat ik het toch wat serieuzer moest aanpakken.” Toen John Wiggins in haar leven kwam, maakte ze al gauw kennis met uitgekiende trainingsschema’s, een gebalanceerde voeding en technologisch vernuft. “Ik ging me meer toespitsen
‘Niet de toerist uithangen in Londen’ Het Belgische baanwielrennen mag opnieuw hoop koesteren. Jolien D’hoore (22) heeft na de wereldkampioenschappen in Melbourne een ticket op zak voor de Olympische Spelen. Dat ze niet zonder ambities naar Londen afzakt, is duidelijk. “Ik wil de Belgische eer hoog houden en ga op zijn minst voor een plaats bij de beste acht.” Tekst: Deborah Pirard Ze versierde talloze ereplaatsen op grote internationale wedstrijden en veroverde tientallen Belgische titels in het baanwielrennen. Ten huize D’hoore kunnen ze de ereplaatsen nog amper bijhouden. De kers op de taart was ongetwijfeld de wereldtitel in Kaapstad, weliswaar op de weg, als 18-jarige in haar nog prille wielercarrière. Nu maakt de talentvolle jongedame uit Schelderode zich op voor een volgende mijlpaal in haar carrière: de Olympische Spelen in Londen. Belgisch record Met een gemengd gevoel keerde ze terug van het WK, de laatste grote internationale wedstrijd in haar voorbereiding naar Lon-
4
den. “De eerste dag van het omnium is gigantisch misgelopen. Na drie nummers stond ik slechts veertiende in het algemeen klassement, te wijten aan een minder goede puntenkoers en afvalling.” De tweede dag herpakte ze zich en veegde ze het twintig jaar oude Belgische record op de achtervolging van de tabellen (3’41”). In de scratch eindigde ze tweede, wat haar een negende plaats in het eindklassement opleverde. “Met ietsje meer geluk had ik hier een zesde of zevende plaats in de wacht kunnen slepen.” In Londen hoopt ze alvast beter te doen. “De Belgische eer hoog houden is de boodschap. Een plaats bij de beste acht is zeker realistisch. De wielerbond acht me zelfs in staat mee te strijden met de beste zes.” Hiermee is Jolien D’hoore aan haar proefstuk toe, maar ze is duidelijk heel ambitieus. “Ik ga niet zomaar even naar Londen om er de toerist uit te hangen. Ik wil presteren, anders kan ik evengoed thuis in mijn luie zetel voor de televisie zitten.” De komende maanden laat ze haar pistefiets even aan de kant en staan er heel wat wegkoersen op het programma. In juli schakelt
op de piste en mijn harde werk werd eindelijk beloond met de tricolore.” Ondertussen reisde ze de hele wereld rond met de Belgische selectie. Italië, China, Columbia, Mexico, Zuid-Afrika en Amerika zijn geen onbekend terrein. “Ik ben dan wel overal geweest, maar eigenlijk heb ik nog niets van de wereld gezien. We zien ons hotel en de piste, maar voor een trip naar de stad is er helaas nooit tijd.” Maar erg jammer vindt ze dat niet. “Je komt in contact met andere sporters en er heerst steeds een leuke sfeer. Doordat het zo’n kleine wereld is, kent iedereen elkaar en kan je vaak iets opsteken van je concurrentes.” Magere opkomst En de grootste concurrentie komt uiteraard van de pistelanden bij uitstek, namelijk Groot-Brittannië en Australië. De andere landen weten vaak op voorhand dat ze zullen strijden om het brons. Ook België is nog lang niet opgewassen tegen de overmacht van beide toplanden. “Zij hebben veel meer faciliteiten dan hier in België. We beschikken niet over de begeleiding en het grote aantal pistes zoals zij. Het baanwielrennen stelt bij ons echt niks voor, zeker als je de