LAYLA AERTS
WERKVELD OUDERENZORG
Parlement op stap in lokale woonzorg Hoe kun je een beleid ontwikkelen dat op praktijkkennis gestoeld is? Juist, door op bezoek te gaan bij de sector zelf. De VVSG liet Vlaamse parlementsleden kennismaken met de lokale woonzorg. Op 8 januari trotseerden acht leden van de Vlaamse Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebeleid het gure weer om naar Gent af te zakken. Ze hoorden waar lokale woonzorg om gaat en bezochten een woonzorgcentrum en een lokaal dienstencentrum. Elke Vastiau en Elke Verlinden ’Hier wil ik later wonen,’ zegt Mieke Vogels in het woonzorgcentrum Het Heiveld. Helga Stevens vult haar aan: ‘Woonzorgcentra lijken gelukkig helemaal niet meer op die duffe rusthuizen van vroeger. Ik vind het ook heel positief dat Het Heiveld zich inspant om het woonzorgcentrum in te bedden in de buurt. Er is echt interactie, het woonzorgcentrum is geen op zichzelf staand eiland. Het is echt een mooie illustratie van oud maar niet out.’ Ook de andere Vlaamse parlementsleden zijn onder de indruk van Het Heiveld. Mia De Vits: ‘Het is geen rusthuis zoals we er zoveel kennen. Hier voel je je echt een stukje thuis.’ Het initiatief om bewoners kennis te laten maken met ICT, zodat ze hun kleinkinderen konden mailen, vindt ze heel sterk. Ook Katrien Schryvers, die naast parlementslid ook burgemeester van Zoersel is, vindt in Gent inspiratie 36 LOKAAL 1 maart 2010
voor de bouw van een woonzorgcentrum in haar eigen gemeente. Al deze parlementsleden zijn lid van de Commissie Welzijn, de parlementaire commissie die alle Vlaamse welzijnsdossiers bespreekt. Ze bereiden Vlaamse de-
gen en woonzorgnetwerken onder handen nemen, net als de verdere uitwerking van het hele woonzorgdecreet. De VVSG nodigde hen daarom uit kennis te maken met de eigenheden van de lokale woonzorg. Uitgangspunt is natuurlijk de wettelijke opdracht die de OCMW’s hebben: het garanderen van de menselijke waardigheid. Wat woonzorg betreft doen ze dat door toegankelijkheid – bereikbaarheid, betaalbaarheid, bekendheid, beschikbaarheid en zo verder – te garanderen. Die toegankelijkheid realiseren de lokale besturen vanuit hun positie binnen het lokale sociale beleid en als aanbieder van voorzieningen. Een manier om die toeganke-
Helga Stevens: ‘Woonzorgcentra lijken niet meer op die duffe rusthuizen van vroeger. Er is interactie, het woonzorgcentrum is geen op zichzelf staand eiland.’ creten voor, nemen resoluties aan en stellen de bevoegde minister Jo Vandeurzen (kritische) vragen over zijn beleid. Ze zullen in de toekomst onder andere de uitvoeringsbesluiten van de assistentiewonin-
lijkheid te realiseren is het aanbod op hun grondgebied bekend te maken, met een woonzorggids of een website zoals ’t Punt in Sint-Niklaas (www.tpunt.be). De toegankelijkheid wordt ook gegaran-