Venster 2021 - Zomer

Twee winnende foto's op een

ZOMER 2021

POSTER!

Met dit keer onder andere: Meelopen met

EJD-COACHES

DE EJ-PLOEGEN EERSTE BOTEN VAN PE Foto's voor- en achterkant uit

VENSTER FOTOWEDSTRIJD

EN:

Roeien in Noord-Amerika | HVV: Rob Humer | Meerjarenplan | Oud PE

VENSTER REDACTIE

Mandy Vermeijs

Sacha Olsthoorn

Bob van Daal

Voorzitter

Secretaris

Penningmeester

Simone de Roos

Irene Backers

Annelouk van Mierlo

Acquisitie

Abonnees en Media

Redacteur

Marnix Tijhuis

Koos Meesters

Mees Frensel

Acquisitie

Redacteur

Qualitate Qua

venster zomer 2021 3

REDACTIONEEL

laats u in een comfortabele stoel en geniet van deze editie van het Venster. We nemen jullie mee met de mooiste verhalen, de meest indrukwekkende ervaringen en de interessantste informatie over onze eigen vloot.

Deze editie mochten we dan eindelijk de selecties voor de eerstejaars wedstrijdroeiers uitlichten. Maar achter de mooiste halen van onze eerstejaarsroeiers zit natuurlijk een goede coach. Voor deze fijne kneepjes en misschien wel hun geheimen tot succes lees je in het interview met het EJD coachkader. Ook hebben we ons verdiept in de beste voorbereiding voor het roeien met een eetdagboek, waarin ook een heerlijk recept is opgesteld. Aangezien voor roeien een goede boot ook zeker een bijdrage heeft aan het resultaat, hebben we een blik in het verleden geworpen naar 1947, toen we onze eerste aanwinsten van onze vloot wisten te bemachtigen.

Naast dat we lekker dicht bij huis blijven met onze eigen vloot, nemen we toch ook een uitstapje rondom de wereld, zo zijn we naar het verre Groningen gegaan in onze rubriek: “Op bezoek bij ... Aegir”, nemen we een kijkje naar hoe het is om in Noord-Amerika te roeien én hebben we een interview met een lid van verdienste vanuit Amerika over de eerste botenwagen van Proteus.

Roeien is naast een fysieke sport ook zeker een mentale strijd, zeker in combinatie met het heuse studentenleven. Hiervoor zijn we in gesprek gegaan met een sportpsycholoog die alles weet over het overkomen van de grootste struikelpunten. Ook kijken we naar ons eigen plan tot succes voor Proteus-Eretes met het Meerjarenplan.

Talent is zeker aanwezig op Proteus. Niet alleen in de boot, maar ook zeker achter de camera. Deze editie hebben we een fotowedstrijd onder onze leden gehad. Bekijk hiervoor zeker de voor én achterkant nog eens van de editie die je nu in je handen hebt liggen. Ook hebben we een prachtige selectie gemaakt én hebben we een poster die zeker het ophangen waard is.

lke persconferentie zit Nederland vol nieuwsgierigheid voor de buis af te wachten. Zo ook wij als bestuur om zo elke keer hopelijk te horen dat we de vereniging stukje voor stukje weer meer mogen openen. Twee keer in het afgelopen halfjaar werden we als bestuur volledig verrast tijdens de persconferentie. Ik weet nog goed dat ik in het bestuurshok zat toen ik een melding kreeg op mijn telefoon dat we waarschijnlijk weer mochten buitensporten zonder afstand. Om me heen in het bestuurshok zag ik blije gezichten vol van ongeloof en onze telefoons ontploften van de appjes .

Alle ploegen, eerstejaars en ouderejaars, competitieroeiers en wedstrijdroeiers, stonden gelijk in de startblokken, helemaal klaar om te beginnen.

Bij gebrek aan wedstrijden werd er onderling erg veel gestreden met elkaar. De eerstejaarsploegen zijn alweer hard aan het trainen voor de volgende onderlinge en ook de wedstrijdroeiers weten precies waar ze ten opzichte van andere boten in de vereniging staan. Voor de toppers van onze vereniging waren er gelukkig wel een paar wedstrijden die door mochten gaan. Tijdens het NK klein in april mochten zestien van onze wedstrijdroeiers starten, op de World Cup 2 heeft Roos in de dubbeltwee zilver behaald en Ellen heeft op het EK roeien goud behaald in de vierzonder. Dat belooft een mooie Olympische Spelen te worden deze zomer waar Ellen en Roos namens Proteus-Eretes zullen starten.

Een tweede verassing kwam toen ineens werd aangekondigd dat we onze bar weer mochten openen. Gezellig na je training koffie drinken of een biertje op de borrel, we hebben het gemist. Als koeien die voor het eerst naar buiten mogen in de lente stonden we er als bestuur klaar voor. We vonden het heerlijk om iedereen te verwelkomen en zo steeds meer een volledig bruisende vereniging te worden.

Met trots mogen wij onze zomereditie editie van 2021 weer aan jullie presenteren. Geniet, leer en verbaas je over wat ons Proteus-Eretes allemaal te bieden heeft.

Dat we nog zoveel doen op Proteus-Eretes is ook in dit Venster nummer goed te zien. Zelf kijk ik erg uit naar alle informatie over onze eerstejaars wedstrijdroeiers en het eetdagboek van Hidde. Ook het interview met onze eigen EJD coaches zullen gelijk goed gelezen worden. Erg leuk om zo een kijkje te krijgen in onze eigen keuken en om de bruisende vereniging, die er altijd nog is, in beeld te brengen.

Veel leesplezier en hopelijk tot snel op Proteus.

Liefs,

Met Hemelsblauwe groet,

Mandy Vermeijs

Jill Oudshoorn

Voorzitter

4 venster zomer 2021

h.t. voorzitter der D.S.R. Proteus-Eretes

6

WEDSTRO Eerstejaarsploegen

OP BEZOEK BIJ G.S.R. Aegir

MEELOPEN MET EJD coaches

14

OUD PE Roei-schraal voorjaar

ALGEMEEN Mentale wedstrijd

26

22

10

RUBRIEK Eetdagboekje van Hidde

24

MEERJARENPLAN Op weg naar Parijs

BUITENLAND Roeien in Noord-Amerika

29

12

HELDEN VAN VROEGER Rob Humer

32

venster zomer 2021 5

WEDSTRO

Eerstejaarsploegen 2021 Wij winnen!

FOTOGRAFIE PAPARAZZI

Normaal worden de eerstejaars selecties bekend gemaakt na de NKIR. Maar zoals alles anders gaat dit jaar, verliep ook de selectie anders. Door aangepaste trainingen zoals indoor via Zoom, veel skiffen of halfvolle C4+-en en hardlopen in groepjes van twee of vier was de selectie later bekend. Inmiddels zijn de selecties gevormd en zullen vier eerstejaarsboten Proteus-Eretes vertegenwoordigen dit seizoen.

Eerstejaars Dames, Eerstejaars Licht en Eerstejaars Zwaar hebben dit jaar allemaal tien roeiers ingeselecteerd. Eerstejaars Lichte Dames bestaat dit jaar uit 6 roeiers. Maak kennis met onze 36 eerstejaarsroeiers en de vier stuurtjes van 2021.

EJZ

STUUR: Ashraf Morra Lengte: 1.78m 2kmax: Een wat?

Quote: “Sturen is net als roeien, maar dan zonder het roeien”

Abel van Beest Lengte: 1.93m 2kmax: 6:39.7 Quote: “Mijn linkerknie doet t wel nog”

Bob van Daal Lengte: 2.00m 2kmax: 6:27.6 Quote: “Is het nu alweer tijd om te at’en?”

Floris Reinders Lengte: 1.93m 2kmax: 6:28.9 Quote: “Kut, ik ben lam”

Jesse Voskuilen Lengte: 1.91m 2kmax: 6:31.9 Quote: “Massa is kassa, swole is the goal, size is the price”

Koen van Zijl Lengte: 1.91m 2kmax: 6:40.0 Quote: “ ‘ of ij, wat jij mooi vind staan ”

Lucas Mojet Lengte: 2.03m 2kmax: 6:45.2 Quote: “Niets zo mooi als een portie zelfhaat op de ergometer”

Maurits Vafi Lengte: 1.93m 2kmax: 6:40.1 Quote: “Er is zonder bier, ook plezier”

Simon Snaterse Lengte: 1.89m 2kmax: 6:31.6 Quote: “Achteraf zit ik liever op drie”

Tom de Bruijn Lengte: 1.88m 2kmax: 6:39.6 Quote: “Aankomen is winnen”

Wouter Hoepman Lengte: 1.96m 2kmax: 6:41.6 Quote: “Het leven neukt je maar misschien mag je het standje kiezen”

6 venster zomer 2021

EJD

STUUR: Jonas Duifs Lengte: 1.77m 2kmax: 120 dB Quote: “8 dames commanderen is gewoon wel m’n ding”

Brenda Giling Lengte: 1.77m 2kmax: 7:41.9 Quote: “Ik heb eigenlijk een vraagje over regelen”

Brigitte Nauta Lengte: 1.70m 2kmax: 7:27.3 Quote: “Als je roeit, gaat de boot sneller”

Danique Buchner Lengte: 1.76m 2kmax: sub Niek Quote: “Beter achten in de kou dan halfvolle c4’en in korte mouw”

Esther Spruit Lengte: 1.66m 2kmax: 7:23.3 Quote: “Het is altijd zomer, koud is het niet”

Hanne Snijders Lengte: 1.72m 2kmax: 7:38.8 Quote: “Kunnen we dan nu gaan roeien?”

Heleen Huijsmans Lengte: 1.76m 2kmax: 7:27.3

Jet Polderman Lengte: 1.76m 2kmax: 7:40.0 Quote: “Laga roeit net zoals Belgen autorijden, onnodig”

Karin van den Berg Lengte: 1.81m 2kmax: 7:45.2 Quote: “Ik doe niet aan mapjes”

Marleen Ridder Lengte: 1.78m 2kmax: 7:35.1 Quote: “‘Ik ben officieel getraumatiseerd’ - na 2,5K in een halfvolle C4”

Roos Spee Lengte: 1.83m 2kmax: 7:30.1 Quote: “I put the Roos in wedstroos”

EJLD

Quote: “Meerkoeten hebben echt hele vette poten”

STUUR: Cindy He Lengte: 1.53m 2kmax: Quote: “Nadine: ‘Ik heb gehoord dat ze klein is’. Cindy: ‘YES!’”

Dagmar Westenbrink Lengte: 1.74m 2kmax: 8:08.9 Quote “Ik heb dus een blaar gekregen?!”

Jasmijn ten Kate Lengte: 1.62m 2kmax: 8:13.8 Quote: “Ik ga dit weekend weer roeien bij de burger”

Julia Rademaker Lengte: 1.67m 2kmax: 8:08.4 Quote: “Jongens, ik heb weer iets gebakken!”

Marith Huisman Lengte: 1.69m 2kmax: 8:02.8 Quote: “‘Ik vond ‘t wel leuk, maar ik ben nu wel een beetje chagrijnig’ - na onze Euromast tocht” Nadine Tiessen Lengte: 1.73m 2kmax: 8:05.3 Quote “Ploegen zijn er om te verzamelen”

Martiene Ubbens Lengte: 1.72m 2kmax: 7:50.0 Quote: “Beter doet m’n arm nog pijn, dan mag ik mee hardlopen naar de Euromast”

venster zomer 2021 7

EJL

STUUR: Céline van Wassenhove Lengte: 1.58m 2kmax: 8:48.6 Quote: “Jullie zijn echt een lichtpuntje in mijn leven (Reinoud nee!)”

Dennis Böhm Lengte: 1.87m 2kmax: 6:57.3 Quote: “Luiheid maakt efficient”

Douwe Wielenga Lengte: 1.88m 2kmax: 7:17.4 Quote: “Ik heb het koud”

Hidde Hijlkema Lengte: 1.93m 2kmax: 7:06.4 Quote: “Gadverrr”

Ids Oostmeijer Lengte: 1.89m 2kmax: 6:47.4 Quote: “Winnen is leuker dan meedoen”

Koen Baggus Lengte: 1.82m 2kmax: 7:10.3 Quote: “To roei or not to roei”

Mark Ketting Lengte: 1.90m 2kmax: 6:57.6 Quote: “Bro’s ik ben letterlijk een aap”

Paul Heijnen Lengte: 1.83m 2kmax: 7:02.4 Quote: “Het is je boy, de lichtste pik, maar het meeste, dat eet ik”

Reinoud Tas Lengte: 1.80m 2kmax: 6:42.1 Quote: “Handen aan!!”

Rinze Hallema Lengte: 1.90m 2kmax: 6:48.0 Quote: “Ja, ik ben wel Fries”

Teije Onstein Lengte: 1.87m 2kmax: 6:55.0 Quote: “Nee, ik ben geen Fries”

8 venster zomer 2021

ALGEMEEN

Strijd op het water Louter recreatie

TEKST SACHA OLSTHOORN & KOOS MEESTERS

et is eindelijk zomer, tijd voor ontspanning en even niets doen. Maar dan kom je tot de realisatie dat je Netflix al uitgespeeld hebt en absoluut geen zin hebt in het uitzoeken van een nieuw boek. Vrees niet, het Venster is jouw redder in een redelijk relaxte vorm van nood. Wij hebben talloze bibliotheken en boekenwinkels doorgezocht voor het perfecte roeigerelateerde boek. En voor de helden die uit principe geen boek aanraken in de zomer is er lang en breed gezocht naar hét audiovisueel product naar een roeiers hart.

Over het water In de novelle ‘Over het water’ van H.M. van den Brink wordt de sport geromantiseerd. Het verhaal gaat over Anton en David, twee veel van elkaar verschillende jongens die door een Duitse coach samen in een twee zonder worden gezet. De simpele ik-persoon is van jongs af aan betoverd door de roeisport sinds hij een keer een acht ziet varen.

De manier waarop deze boot wordt beschreven, is voor een roeier wellicht ironisch. De nadruk ligt hier veel meer op de uitstraling en de verheerlijking van de daarbij horende emoties, ervaring en uitstraling, dan op het feit dat deze jongemannen een enorm inspannende sport beoefenen.

Anton overtuigt aan het begin van het boek zijn vader zodat hij mag gaan roeien bij de vereniging in het rijke deel van de stad. Vanaf hier worden er steeds door middel van flashbacks contrasten en paradoxen geschetst over Amsterdam, haar inwoners en de roeisport vlak voor de Tweede Wereldoorlog.

Losing Sight of Shore ‘’You can never cross the ocean until you have the courage to lose sight of shore.’’ Met deze woorden begonnen de zes vrouwen van de Coxless Crew aan een epische roeitraining over de stille oceaan. Een 15000 km lange tocht van de Golden Gate Bridge tot Cairns, Australië. Voor het eerst had een vierkoppig team zonder ondersteuning de stille oceaan overgestoken, een unicum. Losing Sight of Shore vertelt het verhaal van deze ongelooflijke prestatie.

De stille oceaan over roeien is een helse beproeving die velen niet hebben gehaald en sommigen fataal werd, desondanks wordt het project gestart door 2 Britse roeiers. Geïnspireerd door het doorzettingsvermogen van een hechte vriendin die het gevecht tegen kanker had verloren, gingen deze vrouwen het gevecht aan met de oceaan. Uiteraard was het fysiek een enorme uitputtingsslag, maar de mentale strijd was minstens zo zwaar. negen maanden lang shifts van 2 uur draaien, terwijl het soms lijkt alsof je met elke haal 10 meter achteruit gaat. De ongelooflijke hoeveelheid wilskracht die deze vrouwen vertonen is iets wat elke roeier zou moeten aanschouwen.

‘‘You can never cross the ocean until you have the courage to lose sight of shore.’’

Losing Sight of Shore voelt alsof een heel levensverhaal in anderhalf uur verpakt wordt met tegenslagen, geluk en uiteindelijk euforie. Een ongelooflijk inspirerend roeiverhaal met een les voor het leven, ‘’We all have our own pacific to cross.’’

In net iets minder dan 150 pagina’s wordt een interessant beeld geschetst van zowel het roeien als de personages en omgeving uit die tijd. Een imponerende evocatie van een verloren tijd en verloren geluk. Het is zeker het lezen waard als je geïnteresseerd bent in roeien, geschiedenis of gewoon graag een nieuw boek wilt lezen.

‘‘Een imponerende evocatie van een verloren tijd en verloren geluk.’’ n De Coxless Crew en hun boot ‘Doris’.

venster zomer 2021 9

OPE

Oud Proteus-Eretes Een roei-schraal voorjaar TEKST WINFRED HAASE

pnieuw moet ik mijn verhaal voor het Venster in mineur beginnen. Niet dat er rond Proteus-Eretes zoveel coronaslachtoffers gevallen zijn. Statistisch gezien blijft de kans klein werkelijk besmet te worden, maar hoegenaamd niemand zal de laatste maanden aan het coronakorset hebben kunnen ontsnappen. Thuis blijven heeft natuurlijk voordelen, maar te vaak in dezelfde ruimte moeten toeven met dezelfde, doorgaans lieve, huisgenoten kan ook gaan knellen. Buiten spelen geeft dan wat lucht. Dat gunnen we onszelf en mag zelfs van de baas. Lekker stevig doorstappen of doortrappen, al dan niet elektrisch geholpen helpt, maar is niet altijd genoeg. Voor mij is roeien een grote ‘wasverzachter’. Vrij van werkverplichting heb ik de luxe het water op te kunnen zoeken wanneer en zo vaak ik wil. En dan was er het nieuwe fenomeen club challenges met door Strava gemeten resultaten die met omrekeningfactoren onderling vergelijkbaar worden gemaakt.

Zij hebben het gemis van de voorjaarsklassiekers op de Amstel enigszins gecompenseerd. De bijbehorende diarree van berichtjes in de Whatsapp-groepen nam ik daarbij voor lief.

Voor de recent lid geworden wedstro- en compo-roeier van Proteus-Eretes zijn de eerste maanden van 2021 zonder de grote voorjaarswedstrijden in ieder geval qua roeien ver onder de maat gebleven. Ook het 74e bestuur zal in september met andere verwachtingen zijn aangetreden. Geen partijen in het najaar, geen Van Oord WinterWedstrijden of PE kort/lang. Geen druk bezochte ledenvergaderingen of een acte de préséance bij wedstrijden waar de hemelsblauwe roeiers met het laatst beschikbare stemgeluid naar de overwinning worden geschreeuwd. Het jaar begon nog met de illusie van normalisering van het verenigingsleven en een volwaardig wedstrijdprogramma. Niet dus. Pas half mei leek het erop dat de

10 venster zomer 2021

grote roerganger van het Binnenhof ons weer wat ruimte voor sport en vertier zou gaan geven. Een serieus wedstrijdseizoen wordt het in ieder geval niet meer. Dat is jammer voor de roeiers en ook jammer van de ondersteuning van een aantal oud-coaches aan wedstrijdploegen.

Gelukkig was het op de Beuk niet allemaal treurigheid. In de winter werd er druk geërgometerd en iedere dag waren er wel skiffeurs en ploegen die afzetten voor een stevige training in de boot. In een tijd dat ook het dagelijks fietstochtje naar de TU overbodig is, kunnen de roeiers zo ontspannen aan de 10 m2 die aan de gemiddelde student is toebedeeld. Ook aan de Beuk zelf is aandacht besteed. Herstelwerk is uitgevoerd en grote nieuwe borden met Proteus-Eretes in de krachtige letters van de huisstijl op voor- en zijgevel stralen zelfvertrouwen uit. En natuurlijk werd het kapitaal van de vereniging, de ongeëvenaarde vloot, onder handen genomen. Nog steeds maakt de Barbara, de 60 jaar oude unieke korte acht, daar deel van uit. Oud Proteus-Eretes sponsort de renovatie onder voorwaarde dat de ‘oude dame’ de status krijgt van cultureel erfgoed van de vereniging en tot in lengte van jaren haar dagen op de Beuk mag slijten. De materiaalcommissie van PE voert het werk uit en doet dat met grote precisie. In het lustrumjaar zal zij als vanouds op de Head gelijk een Diva haar opwachting maken.

Grootmoeder Barbara heeft ook een kleinzoon gekregen, een Filippi dubbeltwee voor dames en lichte roeiers. Eind april is hij in ‘besloten kring’ door Bernard Luttikhuizen en René Kieft, twee markante roeiers uit andere tijden die met Herman Zanen als stuurman deelnamen aan de Olympische Spelen van 1972. Zij gaven de boot de naam Fusie naar de historische gebeurtenis in 1970 toen Proteus en Eretes samensmolten tot een sterke studentenroeivereniging en zij zelf als oud-Proteus-, respectievelijk oud-Eretes roeier de fusie als ploeg

vorm gaven. Zij volbrachten hun eervolle taak in speciaal voor deze gelegenheid vervaardigde shirts waarin naast de huidige clubkleuren ook het Eretes groen was verwerkt.

support door de oud-leden om een corona-tekort op de jaarrekening weg te werken zijn door uitgekiend financieel beheer waarschijnlijk niet nodig.

Inmiddels staat het 75e bestuur in de steigers. Het bereidt zich al voor op het nieuwe verenigingsjaar, het jaar dat Proteus-Eretes haar 15e lustrum viert en in dat kader de Slotwedstrijden op de Bosbaan zal organiseren. Het huidige, het nieuwe en het OPE-bestuur hebben op 17 mei jl. online de klokken gelijk gezet. We hebben afspraken gemaakt over zaken die in gezamenlijkheid worden gedaan, over het gebruik van boten door oud-leden, over financiële ondersteuning van talent en toproeiers en over een mogelijk lustrumcadeau. Meer informatie en concrete voorstellen volgen op de algemene ledenvergadering van Oud Proteus-Eretes die voor 18 september staat gepland. Extra financieel

Voordat het toch bizarre verenigingsjaar 2020-2021 wordt afgesloten, gaan we eerst meemaken hoe Ellen Hogerwerf in de vierzonder en Roos de Jong in de dubbeltwee in Tokio gaan strijden om Olympisch eremetaal. In het oranje, maar waar het hemelsblauw doorheen schijnt.

Winfred Haase

Voorzitter Oud Proteus-Eretes

venster zomer 2021 11

RUBRIEK

Eetdagboekje van...

Hidde Hereijgers

TEKST

ANNELOUK VAN MIERLO & MARNIX TIJHUIS

FOTOGRAFIE DANIËL KORVEMAKER

ij Proteus wordt er altijd gestreefd naar sporten op het hoogste niveau. Studenten die in hun eerste studiejaar beginnen in een C4, vertegenwoordigen later Nederland en de vereniging op de Olympische Spelen.

Naast vele jaren aan harde trainingen is natuurlijk de juiste voeding ook erg belangrijk. Hoe zorg je ervoor dat je genoeg gezonde calorieën binnen krijgt? Hoe blijf je als lichte roeier op gewicht? Op wat voor voedingswaarden moet je letten bij je inkopen? Annelouk en Marnix besloten dit aan een roeier van Proteus te vragen, Hidde Hereijgers. Hij hield een dag een eetdagboek bij en gaf hier ook nog wat tips bij.

Hard roeien gaat natuurlijk nooit vanzelf, daarom moet je goed eten.

Een terechte cliché is wel dat je ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is, ik eet daarom gewoon simpel havermout, met allemaal lekkere goodies zoals tarwezemelen en noten, zodat je gevarieerd aan je dag begint. Een beetje vet zoals een handje noten of een beetje Blue Band boter op je cracker hoort daar ook gewoon bij, je moet tenslotte je vetoplosbare vitamine ook gewoon binnen krijgen.

Eetdagboek Ontbijt: - havermout bord 74,6 kcal -tarwezemelen 1 eetlepel 13,2 kcal -gepofte spelt 5 eetlepel 91,0 kcal -magere yoghurt 1 schaaltje 55,5 kcal -gedroogde rozijnen 20 stuks 31,0 kcal -elitehaver 1 handje 124,0 kcal -honing 1 eetlepel 64,2 kcal -kokosbrood voor 1 snee 85,2 kcal -bio rijstewafels 1 stuks 26,5 kcal -blue band halvarine voor 1 snee 21,1 kcal -koffie 2 beker 5,0 kcal totaal: 593,9 kcal Vet: 16.7g Waarvan verzadigd 5.3g Koolhydraten 86.4g Eiwitten 18.9g Vezels 9.0g Zout 0.2g

12 venster zomer 2021

“karbs met karbs met karbs, Tom heeft er 6:20 op getrapt” Lunch: -appel 1 stuk 75,6 kcal -banaan 1 middel 119,6 kcal -magere kwark 3 schaaltjes 261,0 kcal -sojadrink ongezoet 4 bekers 390,0 kcal -bruin brood 2 sneetjes 165,2 kcal -geitenkaas 30+ 1 plak 84,6 kcal -Blue Band halvarine voor 2 snee 42,1 kcal -ontbijtkoek 1 plak 92,4 kcal -koffie 2 bekers 5,0 kcal totaal: 1235,5 kcal Vet 34.3g Waarvan verzadigd 8.4g Koolhydraten 102.8g Eiwitten 92.0g Vezels 16.7g Zout 2.4g Avondeten: -koshari 790,0 kcal totaal: 2611,3 kcal Vet 91.9g Waarvan verzadigd 18.5g Koolhydraten 301.3g Eiwitten 130.9g Vezels 36.1g Zout 8.3g

Als lichte roeier ben je altijd aan het afvallen, eet daarom elke 2 uur een portie van 20gr eiwit zodat je geen gainz afbreekt. Natuurlijk kan dit soms lastig zijn als je ook nog eens op je calorieën moet letten, daarom staan magere kwark en ongezoete sojamelk bij mij wel op nummer één. Mocht je dan toch nog honger hebben: eet een komkommer of tomaatjes

Om hard te kunnen trainen, moet je goed herstellen, eet daarom veel groente en fruit.

In de avond eet je ook altijd minstens 20gr eiwit, 300 gr groente en 100 gram rijst, pasta of iets anders met koolhydraten. Maar mocht je nou toch nog even extra energie nodig hebben dan is koshari iets voor jou! Het oogt als een rare combi van rijst en macaroni, maar het zijn gewoon karbs met karbs met karbs, Tom heeft er 6:20 op getrapt.

“Als lichte pik ben je altijd aan het afvallen”

Koshari Ingredië

- 20 0 g r

-3

vermice

linzen u it

mijnza ad

ui, k noflo p a n. L a a 4.K ruid h en linzen 5.Meng tomaten

tomaten

- 1 el

blik-

lik

purre e

tomaten

- rasp va

k noflook

ten uit b

water

-3 peper

e macaro

ni, verm

ko e k e n p

n ½ citro

en

wit te wijn

a zijn

- olijfolie

icelli en

a n m et e

apier.

e overge

bleven o

ok, chilip

t op z ac

et m e n g

af e n m e

eper en

ht v u u r z

s e l m et

b ove n o p

lie in de tomaten

o’n 2 min

or het to

rijst doo

en garne

de rijst g

en sche

de komijn

n g ze d o

de pasta ’s en de

s aus e r

- 2 tl

k ik kere rw

g:

2.Verhit een

3.L a at d

lli

- 75 ml

te entje s

- 40 0 gr

ke u ke n p

- 150 gr

rijst

rode chili

-3

1.Kook d

rs:

uien

-1

Bereidin

r 2 roeie

macaro ni

- 75 gr - 10 0 gr

nten voo

utje olijfo

pan zit te pure e. S

uten pru

, citroen

matenm

r elka ar, e r d e ko

a ar. Snip

per ond

lie. Bak

n en hak

nij de to

de uien

de ande

maten in

ttelen.

sap, wit

engsel.

eventue

te wijna z

L a at h et

e l m et e

shari me

stuk je s e

ijn en e e

mengse

udbruin

k noflook n vo e g z

n snuf p

l 3 minu

utje olijfo

a k ke n u

2 uien.

hierin go

re ui, de

en sche

t de geb

ertussen

ien. Kos

en la at z

en de ch

e samen

eper en

ten zach

lie. Serv

ilipeper

m et h et

zout. Gie tje s koke

eer de p

hari mak

e da arna

fijn. Bak water to

t de k ik k

op

hierin de e aan de

ererw ten

n.

asta’s en

en doe je

uitlek ken

zo.

rijst met

de

venster zomer 2021 13

OP BEZOEK BIJ

Op bezoek bij

TEKST

BOB VAN DAAL

LAY-OUT

IRENE BACKERS

FOTOGRAFIE SACHA OLSTHOORN

aar de afgelopen edities van “Op bezoek bij” dichtbij het Delftse thuis bleven, besloot de Vensterredactie haar heil ditmaal verder van huis te zoeken. En niet zomaar wat verder, er werd namelijk een reis richting het Hoge Noorden ondernomen om een bezoek te brengen aan de G.S.R. Aegir en haar rood-witte accommodatie met de rode ster.

Bij aankomst vallen de metalen loods en vooral het logo van Aegir, een grote rode ster, direct op. We worden welkom geheten door praeses Jogchem. Hij vertelt ons dat Aegir zo’n 750 leden telt, waarvan 60% vrouw is. Ook is het, net zoals bij veel andere verenigingen die van oorsprong onderdeel waren van een corps, de gewoonte om elkaar met de achternaam aan te spreken. Terwijl we naar binnen worden geleid lopen we langs het hok van bootsman Jaap, “We drinken elke ochtend een kopje koffie met Jaap.” Waar Proteus de Matcie heeft, doet Aegir het met een bootsman in dienst van de universiteit. “Jaap kan heel veel repareren”, vertelt Jogchem ons, “alleen bij zeer ernstige schades zoals afgebroken puntjes is het nodig om de boten naar de fabrikant te sturen.”

14 venster zomer 2021

Terwijl hij ons vertelt dat Aegir al zo’n 143 jaar bestaat laat Jogchem ons trots de botenwagen van Aegir zien. Deze botenwagen kent een lange historie en traditie. Het eerste transport vond al plaats in 1932 en sinds 1952 heeft Aegir een eigen wagen. De huidige wagen, een witte truck van het merk MAN, is in 2018 in gebruik genomen.

“Het is de grootste botenwagen van Europa” weet Jogchem ons te vertellen. Even later komen we nog wat affiches en memorabilia tegen. Zo is de botenwagen in een verder verleden voor enkele internationale toernooien de wereld over gereisd. Aan een muur in de loods hangt trots de kap van de bowa die in 1994 meeging naar het WK in Indianapolis, getekend door de Nederlandse selectie voor dat WK. “De bowa ging dan in een container en de bestuurders werden overgevlogen.” Een audiovisuele ervaring wacht eenieder die Aegirs bowa het Googelen waard vindt en is zeker aan te raden.

We krijgen het bestuurshok maar kort te zien want het is een drukke dag met onder andere een ouderejaars-spar. Wel is er tijd om te vertellen over de twee vissen Dwayne en Arnold die we kunnen zien flaneren in hun kleine aquarium. “Vorig jaar kreeg de Commissaris 3 ze van een lid en was er een weddenschap over hoe lang ze het zouden overleven, niemand had gedacht dat dat zo lang zou zijn dat ze werden overgenomen door het nieuwe bestuur. Een extra verantwoordelijkheid voor Commisaris 3.” Het bestuur van Aegir is grotendeels op dezelfde manier opgebouwd als bij Proteus. Met als enig verschil dat er bij Aegir

n

Vissen Dwayne en Arnold.

twee penningmeesters, ofwel fiscussen, zijn en geen vice-voorzitter.

Ook hebben de bestuursleden andere titels en is er bijvoorbeeld in plaats van een Commissaris Toerroeien de Commissaris 3. Op een van de muren in het bestuurshok staat een muurschildering met het rood-witte patroon dat ook op de dassen van de wedstrijdroeiers te vinden is.

Vervolgens worden we door Jogchem naar het gloednieuwe krachthonk geleid. Een handjevol squatrekken, stapels gewichtplaten en ander nieuw materiaal staart ons intimiderend aan. De vloer is gemaakt van rubberen betonplex tegels die bestand zijn tegen vallende gewichten. “Dit was een paar jaar lang een loze ruimte, we gebruikten hem bijvoorbeeld voor feesten maar ook af en toe om te ergoën.” Tegenover het krachthonk ligt het Saphok, waar normaliter de borrels en feesten plaatsvinden. Nu staat het echter vol met rommel uit de loods. Aan het plafond hangt een acht waarin een voltallige Aegir-bemanning, inclusief stuur, deelnam aan de Olympische Spelen van 1972 in München. “Die acht houdt trouwens nog steeds het verenigingsrecord voor de zware 8.” Maar het meest opvallende aan het Saphok zijn wel de vele theezakjes op het plafond en de bijgaande bruine vlekken. Dit heeft alles te maken met een oude en unieke traditie bij Aegir. Leden dronken tijdens borrels een kopje thee en gooiden vervolgens het theezakje tegen het plafond.

Als het theezakje aan het plafond bleef plakken was het zo dat de eerste die je aankeek met je mee naar huis mocht. Verder sieren vele bestuursschildjes en dispuutsvlaggen het Saphok. De dispuutsvlaggen van de mannendisputen ontbreken echter, “Deze hebben ze van elkaar gebrast”.

n

Het gloednieuwe krachthonk.

n

De tijdlijn met enkele hoogtepunten uit de historie van Aegir.

We kruisen kort door het bespreekhok en komen aan in de Vide, eveneens recent opgeknapt. “De Vide is alleen toegankelijk voor derdejaars en oudere leden”, vertelt Jogchem ons. Aan de muur hangt een tijdlijn met hoogtepunten uit de 143-jarige historie van Aegir.

Bijvoorbeeld enkele herinneringen aan de zes Varsity-overwinningen van Aegir, de eerste daarvan was al in 1918 en de laatste in 1982.

Vooral in de jaren na de Olympische Spelen in München had Aegir een sterke zware mannensectie en werd er een aantal keer gewonnen op het Amsterdam-Rijnkanaal te Houten. Er hangt ook een foto van de eerste bowa en een herinnering aan een historische verhuizing van Aegir waarbij men dichtbij de burgervereniging De Hunze kwam te liggen. Andere punten op de tijdlijnen wijzen erop dat Aegir vroeger een ondervereniging van het Groningse Studentencorps Vindicat atque Polit was. Jogchem vertelt hierover: “We hebben nog maar weinig dubbelleden, maar delen af en toe wel onze faciliteiten.” Zo vinden enkele diners van Aegir en de intraining plaats op Vindicat en is een deel van de Vindicat-introductie op Aegir. “We hebben nog goed contact met de senaat maar betalen geen bijdrage meer aan Vindicat.”

Ietsjes later in de historie prijkt het jaar 1973, toen voor het eerst ook vrouwen lid konden worden van Aegir. “Over twee jaar hebben we daar het 50-jarig lustrum van, dat moet natuurlijk gevierd worden.”

Er hangt ook een foto van Chris, de vorige bootsman, wiens vader daarvoor ook bootsman was bij Aegir. Een van de laatste punten uit de tijdlijn gaat over de meest recente verhuizing in 1988 toen men naar de huidige locatie verplaatste, aan de kruising van drie vaarwegen rondom Groningen.

n

De motorkap van de bowa die in 1994 meeging naar het WK in Indianapolis.

venster zomer 2021 15

We lopen door en gaan de loods in, de vier gangpaden bieden ruimte zat voor de vloot. Deze is grotendeels vernoemd naar oud-leden maar is van een kleiner formaat dan wat we op Proteus gewend zijn.

Aangrenzend aan de loods vinden we het ergometerhok, het Kohsiek genaamd. “Kohsiek was een oud-lid betrokken bij de bouw van de loods in 1999 en 2000.” De inrichting van de ergoruimte is vergelijkbaar met wat we op Proteus gewend zijn, de ergometers staan in rijtjes en aan de muren hangen lijstjes van illustere overwinningen, toptijden en onnoemelijk veel Varsityposters.

n

n

Het tweede gangpad in de loods.

Varsityposters in het ergometerhok, het Kohsiek genaamd.

Op Aegir is het roeien vooral op de wedstrijdsectie gericht, vertelt Jogchem. “We hebben af en toe een compospar maar de wedstrijdsectie is het meest aanwezig.” Het coachen langs het Winschoterdiep, het water waarop vooral geroeid wordt, vindt voornamelijk op de fiets plaats. Het eerste deel van het water kan er echter niet worden meegefietst. Sinds kort is er ook een coachcatamaran voornamelijk voor de wedstrijdselectie, “Zo kunnen we een extra kilometer coachen.”

Als we weer buiten staan op het voorterrein, wappert de vlag van Aegir trots, “We hijsen hem elke ochtend en als we het vergeten moeten we een diner geven.” Jogchem vertelt over het verenigingsleven.

Roeiers mogen hun mouwtjes afknippen bij drie blikken en bij zeven blikken mochten ze een zonnebril dragen. “Die zonnebril mag tegenwoordig altijd in verband de lage zon en de hinder die de roeiers daarvan kunnen ondervinden” Jogchem vertelt ook kort over de introductieperiode bij Aegir. Die heet de BLIK, duurt 6 weken en bestaat net zoals op Proteus uit roeien en borrelen. Hierna begint de ploegvormingsperiode van zo’n twaalf weken die gelijktijdig verloopt aan de selecties. Deze duurt tot in december, wanneer de wedstro’s intraining gaan en de compo’s worden geïnstalleerd.

Net zoals op Proteus zijn er bij Aegir in de coronatijd online activiteiten georganiseerd, bijvoorbeeld in de vorm van een online 100-minutenspel en online-pictionary.

n

De coachcatamaran om extra kilometers mee te kunnen coachen.

Terwijl we ons vaarwel zeggen, vertelt Jogchem nog over het jaarlijkse Aegir-bal en de vele tradities die daarbij komen kijken. Als een heer om een dame vraagt, geeft hij haar een handgeschreven brief in zilveren inkt op blauw papier. “Andersom geldt hetzelfde alleen met gouden inkt op roze papier.” Na het ontvangen van de brief is het gebruikelijk dat men samen een kop koffie gaat drinken, als hierbij appeltaart wordt gegeten betekent dit dat de match goedgekeurd is voor het bal. Een mager mariakaakje betekent echter dat het waarschijnlijk beter is om vrienden te blijven. Mocht het tot een date op het bal komen wordt er na afloop thee gedronken waarbij de soort thee leidend is voor wat er daarna gebeurt. Wat de Vensterredactie betreft was dit bezoekje aan het Hoge Noorden in ieder geval een kopje bosvruchtenthee waard. n

n

De huidige botenwagen van Aegir, de grootste van Europa.

n

16 venster zomer 2021

De vlag van Aegir die trots elke dag gehesen wordt.

FOTOWEDSTRIJD

Venster Fotowedstrijd Bedankt voor jullie inzendingen! e afgelopen maanden konden jullie, de lezers van het Venster, een inzending doen voor de Venster Fotowedstrijd. We willen iedereen die deelnam complimenteren met de de mooie inzendingen die, sommige meer dan andere, tot de verbeelding spraken en een enorme hoeveelheid creativiteit lieten zien.

De winnende foto’s zijn te bewonderen in en op dit Venster! Daarnaast zijn twee inzendingen op posterformaat gedrukt zodat ze thuis aan de muur kunnen! n Voorpaginafoto ingezonden door Danique Buchner “EJD roeit uit na de Head of the River Schie.” n Achterkantfoto ingezonden door Juliette Sarvaas “Afwijkend en Katara bij de Lagaspardag voor Hondjes.”

n Posterfoto ingezonden door Rik Geerdink: “Op een vroege ochtend na een fotoshoot met de mobocie zijn de mobo’s en ik nog even lekker gaan spelen op het water. De mobo op de foto is spiegelglad met daarop Berend en Nebo en heel toepasselijk was die ochtend het water ook spiegelglad. De foto is gemaakt voorbij de Doenkadebrug met op de achtergrond de kerk van Overschie. Tijdens het maken van deze foto was Mees vakkundig de mobo dichtbij genoeg aan het varen zodat ik van daaruit dit prachtige plaatje kon maken. Nog heel erg bedankt voor deze leuke fotoshoot en het meevaren bij jullie op de mobo.” n Posterfoto ingezonden door Daniël Korvemaker: “Afgelopen weekend heb ik de Hollandia gefotografeerd wat geresulteerd heeft in een boel mooie plaatjes. Ik heb er nu 1 van meegestuurd, Mieke in haar skiff. De andere foto’s staan op de site.” n Ingezonden door Nikita Ham: “Op de foto staat een C4 op afstand gevuld met drie hondjes tijdens een heerlijke training door de binnenstad van Delft, gefotografeerd door onze coach Bart Vos.”

venster zomer 2021 17

n Ingezonden door Puck van Boekel: “Ergoën in de kou waardoor de roeiers niet kunnen laffen want dat is gelijk te zien aan de adem wolkjes.”

n

Ingezonden door Ruben Vergroesen: “Skiff training bij zonsopgang met Chiel, Sidi en Mark van MGM.”

18 venster zomer 2021

n

Ingezonden door Pieter Oppelaar: “EJZ op de Schie, vanuit de mobo.”

n Ingezonden door Rinze Hallema: “Op een lekker vroege woensdagochtend schoot Rens Heddes dit beeldschone plaatje van Teije Onstein en Rinze Hallema van EJL met Max Rijnhart op stuur.” venster zomer 2021 19

Lijkt het jou leuk om mee te werken aan een magazine?

Het Venster zoekt nieuwe leden!

Stuur ons een berichtje of vul de online commissietool in

20 venster zomer 2021

ALGEMEEN

Headjasjes: trofee of prulletje?

Opiniestuk OJZ TEKST OUDEREJAARS ZWAAR

r kan veel gezegd worden over clubroeiers, maar er is in ieder geval één ding wat ze wel goed doen: het afpersen van tradities. Na toch een paar, zacht gezegd, “interessante” jaren voor de clubachten, is het toch 100% zeker dat er volgend jaar weer twee achten komen, die weer onooglijke truien dragen, die weer een enorme bedoening maken van de BHAKSMZVH letters wegspelen. Ook de wedstro’s kennen een aantal tradities: de Zwaar (‘VO) BBQ aan het einde van het jaar, de boegdildo bij EJZ tijdens de kersttest, epische boegenpraatjes na overwinningen, Niek op drie, en natuurlijk de headjasjes.

Deze laatste traditie is de laatste jaren wel een puntje van discussie geweest binnen de wedstrijdsectie en momenteel is er niet een duidelijke lijn en doet iedereen wat hij of zij wil.

Van oudsher werden er jasjes gemaakt na de Head of the river Amstel. Dit is een headwedstrijd van acht kilometer, zoals de naam al zegt, op de Amstel. De wedstrijd wordt geroeid van Amsterdam naar Ouderkerk, of andersom. De wedstrijd organisatie draait dit nog wel eens om. De donkerblauwe headjasjes zijn te herkennen aan de oranje boorden, en het Proteus-Eretes logo op de borst mag natuurlijk niet ontbreken.

Elke wedstrijdroeier wil natuurlijk rondlopen in zo’n kek jasje en daarom hebben sommige roeiers ook gewoon de keuze gemaakt om het headjasje te dragen zonder de Head te hebben gestart. Dat dit vrij gênant is hoef ik aan u als hoogopgeleid lezer natuurlijk niet te vertellen. Nu ontstaat de discussie of een virtuele Head wel of niet telt voor een headjasje. Om duidelijkheid te scheppen doet OJZ ongevraagd een ongezouten uitspraak en daar moet iedereen het mee doen.

Een headjasje dient immers een trofee te zijn die respect afdwingt van een ieder ander en niet een prulletje die je op een regenachtige zondag in elkaar geknutseld hebt omdat je er ook bij wilde horen.

Zorg dat je als eerstejaarsploeg bij de ploegbekendmaking al mooie blauwe jasjes hebt met het Proteus-Eretes logo op de borst. Die lelijke EJ-t-shirts worden toch alleen maar gestolen. Als de Head dan verroeid wordt kan het oranje boord toegevoegd worden aan dit wedstrojasje, wat het dan tevens een headjasje maakt. Mocht de Head gewonnen worden, dan mogen de knopen op het jasje vervangen worden door gouden knopen. Mocht de Head niet doorgaan door omstandigheden kan er op de Schie een alternatieve of virtuele Head geroeid worden. Dit moet natuurlijk wel in de boot, hardlopen of ergometeren telt niet. Het boottype maakt hiervoor ook niet uit. Nu zou je zomaar kunnen denken; oh lekker makkelijk, een mooi baantje ED’en en ik heb zo’n mooi lintje om m’n jasje heen. Zo werkt dat natuurlijk niet, en als je jezelf betrapt op deze onreine gedachten, moet je jezelf even goed in de spiegel aankijken en je afvragen of je je niet beter bij Laga kan inschrijven. Een winnaarsmentaliteit behoort tot de basisuitrusting van iedere wedstro.

Dus voor de wedstro’s die nu een headjasje dragen zonder head gestart te hebben, ga acht kilometer racen op de Schie of hang deze aan de muur zodat je voor altijd kan blijven hopen op de persoon die je had kunnen zijn. Voor de wedstro’s die dit jaar de virtuele head hebben geroeid en genoeg hun best hebben gedaan, koop een jasje en draag hem met trots. Voor de mensen die een headjasje willen, ga volgend jaar wedstrijdroeien! Voor de mensen die een goeie kapsalon willen voor een prima prijs, ga naar Kobi’s Grill.

Opdat de Blauwe Wimpel weer mag flaneren aan de vlaggenmast van Proteus!

Opdat de deurcode 130621 zal worden!

Opdat het gouden tweeluik gewonnen zal worden!

De opinie colomme der OJZ’21 n

venster zomer 2021 21

ALGEMEEN

De Mentale Wedstrijd Win je de strijd met je oerbrein?

TEKST IRENE BACKERS & ANNELOUK VAN MIERLO

innen van een fysiek sterkere roeier? Een motivatie- of coronadipje aan het einde van de periode? Een gebrek aan focus tijdens het studeren, een tentamen of een race? Wat kan je hier aan doen en hoe kun je anderen helpen? Het Venster ging op zoek naar antwoorden. We spraken met Susannah Chernowitz, sportpsychologe die ook de roeiers van het Rowing Talent Center (RTC) heeft geholpen. Samen met haar hebben we een paar veelvoorkomende struikelpunten doorgenomen.

Motivatie Allereerst motivatie, die wil nog wel eens wegzakken aan het einde van de periode en zeker aan het einde van het collegejaar. Motivatie om te studeren is schaars maar het kan ook lastig zijn om je steeds weer te motiveren voor alle trainingen, zeker in het wedstrijdroeien. Hoe kan je er nou voor zorgen dat je motivatie op peil blijft?

Motivatie bestaat uit drie onderdelen: competentie, verbondenheid en autonomie. Als deze drie onderdelen aanwezig zijn, heb je een goede motivatie. Wisselingen in motivatie ontstaan door het verstoren van één of meerdere van deze onderdelen, bijvoorbeeld door een tegenslag, een ruzie in de ploeg of een autoritaire coach. Mis je een onderdeel dan zal je motivatie al een stuk minder zijn. Missen er twee of misschien zelfs wel drie onderdelen dan is je motivatie (zo goed als) weg. Het is dus zaak dat je deze drie onderdelen als student, roeier en als coach goed in de gaten houdt en actie onderneemt als je merkt dat de motivatie minder wordt. Bij te weinig autonomie kan je het gesprek aan gaan met je coach om eens een keer zelf invulling te mogen geven aan een training.

Bij verbondenheid gaat het om verbondenheid met wat je aan het doen bent en ook om verbondenheid met wie je iets doet.

Het is belangrijk dat je je verbonden voelt met je ploeg en met de vereniging, omdat in Nederland je identiteit als roeier sterk afhangt van je vereniging. Heb je het gevoel dat het aan verbondenheid met je ploeg of vereniging ontbreekt dan zou je een ploeghap kunnen doen of een borrel, een feestje of een activiteit op de vereniging kunnen meepakken. Voel je je niet verbonden met wat je aan het doen bent dan is het goed om met de ploeg te kijken wat ieders motivaties en doelen zijn en welke gemeenschappelijke motivaties en doelen er zijn.

Leg hierop de focus, zodat je die verbondenheid nieuw leven inblaast.

Op het gebied van competentie gaat het er deels om hoe je met tegenslagen omgaat. Trek je de conclusie ‘ik kan het niet’ of ‘hoe kan ik hier van leren’? Als je denkt ‘ik kan het niet’ gaat de competentie naar beneden en daarmee zal ook je motivatie afnemen. Als je denkt

22 venster zomer 2021

‘hoe kan ik hier van leren’ dan zal je, de volgende keer dat je in eenzelfde situatie komt, beter weten wat je moet doen en zo meer vertrouwen hebben dat je het kan waardoor je competentie en dus je motivatie goed blijven.

Focus en visualisatie Motivatie is niet het enige wat belangrijk is om goed te kunnen roeien en studeren. Focus is ook een belangrijke factor. Goede focus betekent namelijk dat je aandacht gaat waar je hem wilt hebben. Om je aandacht op de juiste dingen te richten kan je gebruik maken van visualisatie.

Bij visualisatie ga je voor je doelen bepalen wat er voor nodig is om die te bereiken en wat je gaat tegenkomen op de weg er naar toe. Zo kan je de emoties inbeelden die je gaat voelen en hoe je daar mee om wilt gaan. Of je kan bedenken welke afleidingen er allemaal zijn tijdens een race, wees hierin wel realistisch. Het is niet erg om zenuwachtig te zijn voor een race dus in plaats van je inbeelden dat je helemaal niet zenuwachtig bent, bedenk hoe je daar mee om wilt gaan.

Het maakt ook uit of je visualisatie positief of negatief is. Daar zit een ander gevoel aan gekoppeld en dat heeft ook invloed op het gevoel waarmee je een race ingaat en waar je tijdens de race mee bezig bent. Wil je tijdens je race een positieve instelling, zorg dan dat je in je visualisatie positieve gedachten opneemt zodat je aandacht bij het positieve is. Met visualisatie oefen je namelijk in gedachten de situatie.

En wat je oefent, komt er waarschijnlijk ook uit in de wedstrijd. Als je in je visualisatie je inbeeldt dat het wanhopig mis gaat, dan is dat wat je aan het oefenen bent!

Funfact: Eigenlijk hou je jezelf tijdens een race voor de gek. Je leidt jezelf de hele tijd af om de pijn maar niet te voelen. De meest voorkomende taakjes bij roeiers tijdens een race zijn tot 10 tellen en technische puntjes herhalen Tijdens een race zullen er sowieso afleidingen voorbij komen, daar heb je geen controle over. Waar je wel controle over hebt, is hoe lang je bent afgeleid. Je kan met mindfulness namelijk trainen je aandacht terug te brengen. Om dit te trainen kun je de volgende visualisatie oefening doen: ga rustig op een stoel zitten en ga na welke 3 dingen je hoort, voelt of ziet. Zo word je je bewust waar je aandacht is en kan je trainen om die ergens anders op te vestigen. Dit kan je vervolgens ook toepassen in de boot tijdens een race of training of tijdens het studeren.

n

De zes focus cirkels waarin je aandacht kan zijn. Hoe hoger het cijfer, hoe meer je bent afgeleid.

De ploeg Nu kan jij een goede motivatie en focus hebben voor een wedstrijd maar wat als een ploeggenootje er net mentaal doorheen zit? Hoe kan je hem/haar dan zo goed mogelijk helpen? Het is belangrijk om te weten dat emoties besmettelijk zijn en dat de kartrekkers van de ploeg dus de sfeer voor een deel kunnen bepalen. Het kan helpen als zij voor de wedstrijd bluffen en iedereen enthousiast maken, want besmettelijke emoties werken natuurlijk ook als ze positief zijn. Tijdens een wedstrijd in een gestuurde boot neemt de stuur deze taak op zich en kan daarbij ook roeiers bij naam aanspreken in plaats van een commando voor de hele boot. Bij ongestuurde nummers is het goed om afspraken te maken wat je wanneer zegt. Je moet elkaar daarvoor wel goed kennen en weten waarvan iemand harder gaat roeien.

Voor de verbondenheid binnen de ploeg is het sowieso fijn om elkaar goed te leren kennen op alle vlakken door bijvoorbeeld samen te eten, een uitje te organiseren of op ploegweekend te gaan. Als je elkaar goed kent is het bovendien makkelijker te herkennen als het even niet zo goed gaat met iemand en kan je er makkelijker over praten. Vraag hoe het gaat en deel wat je is opgevallen en waarom je denkt dat een ploeggenootje er doorheen zit. Dan kan je het gesprek aangaan of laten weten dat diegene je altijd mag bellen zodat hij/zij even kan nadenken en erover kan praten als hij/zij er klaar voor is.

Deze tips kunnen je een stuk verder helpen om je roeiseizoen en studiejaar succesvol af te sluiten. Of het nou met of zonder corona is.n

venster zomer 2021 23

ALGEMEEN

Op weg naar Parijs Meerjarenplan 2024

TEKST

HEIN GIJSMAN & ANOUK VAN LEEUWEN

LAY-OUT BOB VAN DAAL

G

errit Athmer wist al: ‘Proteus ontleent zijn kracht aan liefde.’ Deze krachtige uitspraak zien we terug in de missie van onze vereniging: ‘Proteus-Eretes ontleent haar kracht aan liefde voor het roeien en de ambitie om het hoogste resultaat neer te zetten.’ Maar hoe blijven we ervoor zorgen dat we steeds weer in staat zijn om dat hoogste resultaat te bereiken?

Elk jaar wordt Proteus-Eretes bestuurd door een nieuwe groep leden en elk jaar formuleert dit bestuur nieuwe beleidsplannen om de vereniging naar een hoger niveau te tillen. Niet al deze projecten kunnen echter binnen één jaar worden afgerond. Sterker, in enkele jaren zal de hele samenstelling van de vereniging anders zijn. Om structuur en continuïteit in het beleid van de vereniging te brengen is daarom vanaf de Olympische Spelen van 2012 in Londen het meerjarenplan geïntroduceerd. Sindsdien wordt er elke vier jaar een nieuw meerjarenplan opgesteld, parallel aan de Olympische cyclus.

Ondanks dat de Olympische Spelen in Tokyo afgelopen jaar natuurlijk niet doorgingen, was het oude meerjarenplan inmiddels wel aan vervanging toe en begon het ChangeTeam 2024 in februari 2020 met de voorbereidingen voor het schrijven van een nieuw meerjarenplan.

Dit meerjarenplan 2024 is vastgesteld in december en beschrijft de ambities en uitdagingen van de D.S.R. Proteus-Eretes voor de jaren in aanloop naar de Olympische Spelen in Parijs in 2024. Het heeft als doel om meer structuur en continuïteit in het beleid van de vereniging te brengen en als houvast te dienen bij het nemen van de talloze grote en kleine beslissingen die gemaakt moeten worden door aankomende besturen, commissies en adviesgroepen van de vereniging.

Proteus-Eretes ontleent haar kracht aan liefde voor het roeien en de ambitie om het hoogste resultaat neer te zetten.

- Missie 2024

24 venster zomer 2021

Het meerjarenplan is geschreven samen met alle delen van de vereniging. Het plan is opgesteld door een gemengde groep, het ‘Changeteam 2024’, die door middel van enquêtes, inspraakavonden en discussies tot de belangrijkste uitdagingen voor de vereniging voor de komende vier jaar zijn gekomen. Dit zijn uitdagingen die niet in één bestuursjaar voltooid kunnen worden. Het zittende bestuur kiest aan de hand van het meerjarenplan en actuele veranderingen een focus voor het betreffende jaar en presenteert dit op de beleids-ALV. Door een goede samenwerking en afstemming tussen de opeenvolgende besturen van Proteus-Eretes, kan er elk jaar een stap gezet worden in het meerjarenplan.

De eerste stap voor het formuleren van het plan was grip krijgen op de belangrijkste randvoorwaarden voor het functioneren van de vereniging. Om die randvoorwaarden in kaart te brengen was het nodig de identiteit van de vereniging en haar leden expliciet te maken.

Dit is gedaan door vragen te stellen zoals ‘Wat is typisch Proteus?’, maar ook ‘Wat vinden wij belangrijk en hoe ziet Proteus er in de ideale situatie uit?’. Deze identiteit is verdeeld over vijf kernwaarden, of drijfveren, die we in elke Proteër terugzien: ambitie, plezier, inclusiviteit, trots en erkenning, en persoonlijke ontwikkeling.

In de visie voor 2024 zien we deze waarden terug. De doelen in het plan zijn geformuleerd samen met de vereniging door te kijken welke randvoorwaarden het belangrijkst zijn en waar een groot verschil zit tussen de ideale situatie en de reële situatie.

De doelen in het meerjarenplan zijn voornamelijk zogenaamde ‘procesdoelen’, wat betekent dat ze zich concentreren op de werkwijze van de vereniging en minder belang hechten aan het effect van externe factoren dan ‘resultaatdoelen’. De doelen binnen het roeien focussen voornamelijk op het wedstrijdroeien, waar verbetering zal worden nagestreefd op het gebied van organisatie, coaching en instroom. Binnen het competitieroeien gaat het al een aantal jaren goed en wordt er gefocust op het waarborgen van de mogelijkheden op het gebied van roeien voor alle leden, ook als de vereniging blijft groeien. Op het gebied van organisatie richten de doelen zich op het toekomstbestendig maken van Proteus-Eretes. Dit wordt gedaan door het verbeteren van de werkverdeling binnen de organisatie, de doorstroom van kennis en het maken van (financiële) toekomstplannen. Tot slot heeft de vereniging een verbindende rol.

Op dit gebied liggen er kansen in het aanhalen van de band met Oud Proteus-Eretes. Tenslotte willen we de fijne cultuur op onze vereniging versterken en de inclusieve vereniging blijven die we nu zijn.

Heb je dit gelezen en wil je meer weten over het meerjarenplan?

Het volledige document is te vinden op de site en is op te vragen bij het bestuur.

• • • • • • • • • • •

De doelen: Meer continuïteit aanbrengen in de organisatie van het wedstrijdroeien Een brede eerstejaars wedstrijdgroep met veel jong roeitalent aantrekken Ervaren coaches langer betrokken houden Verbeteren van de kennisoverdracht tussen coaches Wederzijdse trots en erkenning vergroten tussen roeiers in de wedstrijdsectie Iedereen de gelegenheid bieden om te roeien Een goede in- en doorstroom in het commissieleven faciliteren Commissies begeleiden op een efficiënte en doelgerichte manier De werkdruk van het bestuur beheersbaar houden De band met Oud Proteus-Eretes aanhalen Structureel sparen voor een toekomstige uitbreiding of verbouwing van de huisvesting

Proteus-Eretes is een ambitieuze en vooruitstrevende roeivereniging waar iedereen kan zijn wie die wil zijn. We streven naar nationale en internationale roeisuccessen, benutten onze technische kennis en pakken kansen aan om te innoveren. We tonen initiatief en geven elkaar de kans om ons te ontplooien. We zijn trots op de successen die hieruit voortvloeien en dragen dit uit.

- Visie 2024 venster zomer 2021 25

MEELOPEN MET

Meelopen met EJD coaches Hoe ziet het leven van een wedstro coach eruit?

TEKST IRENE BACKERS & MARNIX TIJHUIS

n

FOTOGRAFIE

DANIEL KORVEMAKER & IRENE BACKERS

De coaches bespreken een training met de dames.

ij Proteus gaat altijd veel aandacht naar het wedstrijdroeien. De roeiers van de eerstejaars selecties zijn bij iedereen binnen de vereniging wel bekend. Maar wie zijn nou de mensen die deze roeiers begeleiden? Hoe ziet het wedstrijdroeien eruit van hun perspectief en wat gebeurt er allemaal achter de schermen? Marnix en Irene besloten om voor deze keer in ‘Meelopen met’ met de coaches van Eerstejaars Dames (EJD) mee te fietsen. Op een zonnige zaterdagmiddag hebben zij de tweede training van de dag mogen meemaken waarna de coaches nog wat vragen werden gesteld onder het genot van een biertje bij de Koperen Kat. Wie is wie?

Het coachkader bestaat dit jaar uit vier coaches: Ruben, Rens, Sija en Berend. De hoofdcoach dit jaar is Ruben. In 2016 roeide hij in de Heerenclubacht Spectraal. Daarna heeft hij in 2017 de Heerenclubacht gecoacht, in 2019 en 2020 was hij coach van middengroep dames.

Rens coacht dit jaar voor de tweede keer EJD. Hij is begonnen bij Proteus in 2017 in de Eerstejaars vier Zwicht, in zijn tweede jaar wedstrijdroeien raakte hij geblesseerd en is zich daarna gaan verdiepen in de coachwereld. In 2019 heeft hij de zware heren Top C4+ gecoacht en in 2020 EJD. Dan komen we bij de enige vrouw in het coachkader, Sija. Sija is in 2018 overgekomen van Laga naar Proteus en heeft in haar eerste jaar EJD ‘18 geroeid. Daarna heeft ze nog twee jaar middengroep geroeid en nu is ze gaan coachen. Als laatste hebben we nog Berend. Als jeugdroeier heeft hij in 2016 in de Eerstejaars lichte vier geroeid en in 2017 heeft hij met Eerstejaars licht in de 8+ geroeid. Daarna heeft hij nog een jaar middengroep geroeid. Vorig jaar heeft hij EJL gecoacht en dit jaar is hij net voor de kerstvakantie aangesloten als coach van EJD ‘21.

26 venster zomer 2021

Hoe ziet een standaard week eruit voor een coach van EJD? “Doordeweeks zijn er vier boottrainingen en een ergotraining, deze zijn vaak aan het einde van de middag. Op zaterdag wordt er twee keer geroeid: eerst een ochtendtraining, daarna ga je even naar huis om te lunchen en wat andere dingen te doen, waarna de middagtraining volgt. Op zondag is er soms ook nog een training. Verder gaan we eens in de twee weken persoonlijk met elke roeier praten om te kijken hoe het ervoor staat en is er eens in de twee weken coachoverleg.

Hiernaast houden we ook nog contact met andere coachkaders en het bestuur.”

“De kracht van Proteus is veel persoonlijke aandacht.”

Hoe word je coach van een wedstro ploeg?

“De hoofdcoach wordt vaak door het bestuur gevraagd, deze gaat dan op zoek naar mede-coaches. Ieder jaar houdt Proteus een enquête waar je kan aangeven dat je geïnteresseerd bent in het coachen van een wedstrijdploeg. Daarnaast kan je het bestuur ook altijd mailen om aan te geven dat je het leuk lijkt. Omdat er veel persoonlijke aandacht is voor de roeiers komt het bijna nooit voor dat er meer coaches dan plekken zijn, dat is ook de kracht van Proteus.

Dit betekent niet dat elk coachkader zo vol mogelijk wordt gestopt, want men wil wel dat elke coach voldoende tijd erin steekt en erg betrokken is.”

“Het doel vanuit de vereniging is goede roeiers afleveren bij de roeibond.”

Hoeveel contact hebben jullie met Judith, de profcoach?

“De focus van Judith is niet per se op het eerstejaars roeien, maar ze fietst wel eens in de paar weken mee. Zij heeft altijd een frisse blik, wat heel fijn is. Ze ziet erg goed wat er wel en niet goed is en kan heel duidelijk uitleggen hoe dat komt en wat je er aan kan doen.”

Worden er vanuit Proteus doelen gesteld voor de selectie qua prestaties van de eerstejaars ploegen?

“Het doel voor de eerstejaars vanuit Proteus is dat de wedstrijdroeiers goed worden opgeleid. De nadruk ligt niet per se op het winnen van wedstrijden, maar op het doorstromen van de roeiers naar de middengroep. De roeiers worden gedurende het eerste jaar fysiek klaargestoomd hiervoor en men probeert iedereen enthousiast te maken om door te gaan met wedstrijdroeien. Het doel vanuit de vereniging is namelijk goede roeiers afleveren bij de roeibond.”

Heeft elke roeier een vaste positie in de boot?

“In het begin ben je nog aan het zoeken naar de beste opstelling en veranderen de posities wel, maar uiteindelijk ga je naar vaste posities.

Dit jaar zijn er 10 roeiers ingeselecteerd en moet er dus sowieso gerouleerd worden. Wisselen van positie kan voor de roeiers ook wel eens fijn zijn, het is bijvoorbeeld lastig om technische aanpassingen te maken voor een roeier die op slag zit.”

n

Hoe zorg je ervoor dat je roeiers het hele seizoen fit blijven?

“De roeiers zitten niet het hele seizoen op een piekmoment. Vaak begint twee weken van tevoren de voorbereiding op een wedstrijd.

Dan wordt er ook wat rustiger getraind, zodat er bij de wedstrijd gepiekt kan worden.”

Maken jullie trainingsschema’s voor de hele ploeg of voor elke roeier apart?

“We stellen met elke roeier persoonlijke doelen op. Voor de roeiers die ook eerstejaars student zijn is vaak ook nog belangrijk om te leren hoe je het wedstrijdroeien moet combineren met de studie, dus hier wordt ook aandacht aan besteed.”

Hoe verloopt het selectieproces voor een coach?

“De selectie is de drukste periode van het hele jaar voor een wedstrijdcoach. Je begint de selectie met een grote groep, zeker dit jaar waren er heel veel aanmeldingen. Er zijn niet alleen meer trainingen dan later in het jaar, maar ook heel veel overleg, omdat er een groot aantal roeiers is waar je op moet letten. Je probeert zoveel mogelijk te kijken wie er lekker gaat, wie er goed gaat. Het is veel kijken, veel beoordelen en het is altijd een grote opluchting als het voorbij is.”

Naar welke aspecten van het roeien wordt er vooral gekeken tijdens de selectie?

“Er wordt naar veel verschillende dingen gekeken. Natuurlijk wordt er gekeken naar fysiek, kracht en mentaliteit. Maar er wordt ook gekeken naar coachbaarheid en hoe gemakkelijk een roeier nieuwe puntjes oppakt. Hierdoor worden ook vaak eerstejaars roeiers ingeselecteerd omdat zij alles nog moeten leren en er dus snel veel vooruitgang te boeken is. Daar komt het doel van de vereniging om goede roeiers bij de bond af te leveren ook terug. De laatste jaren zie je echter wel dat veel eerstejaars hun bindend studieadvies willen halen, waardoor ze wat vaker afhaken voor de selectie.”

Is het lastig om roeiers uit te moeten selecteren?

“Natuurlijk is dat lastig. Vooral richting het einde, als je weet dat iedereen graag wedstrijdroeier wilt worden. Het maakt het wel makkelijker dat je weet dat er met alle coaches goed over nagedacht is, maar het blijft niet leuk. Het is soms ook een beetje een gok, want het blijft extrapoleren en je moet het doen met wat je tot dat moment gezien hebt. Maar op dat moment moet je gewoon eerlijk zijn, want zo gaat het in de selectie. Uiteindelijk staan we achter alle keuzes.”

Coachen in tijden van corona.

venster zomer 2021 27

Heeft corona veel invloed gehad op de selectie dit jaar?

“Het spreekt voor zich dat deze selectie heel anders was dan vorige jaren. We hebben ook niet hetzelfde oordeel kunnen maken als normaal. Er zijn namelijk veel trainingen in halfvolle C4-boten geweest en er is ook veel geskifft. Daarnaast zag je de roeiers zelf ook een stuk minder en was het door maatregelen vaak niet duidelijk of geplande dingen door zouden kunnen gaan. Verder waren er veel mensen die niet per se wilden wedstrijdroeien, maar gewoon wat te doen wilden hebben en zich daarom voor de selectie hadden aangemeld. Hierdoor waren er veel meer aanmeldingen dan normaal.

Corona was ook één van de redenen om dit jaar 10 roeiers te selecteren, maar ook zonder corona zie je de laatste jaren sowieso een shift van 8 naar 10 roeiers.”

Wat voor rol speelt de stuur bij het coachen?

“De stuur is de coach in de boot. Hij voelt dingen in de boot die wij niet kunnen voelen. Daarnaast is hij natuurlijk de grote motivator in de boot. Hij stuurt vast en is ook echt een onderdeel van de ploeg. Er is jaarlijks selectie voor stuurtjes, deze worden dan verdeeld over de eerstejaars ploegen. De stuurtjes worden ook nog apart begeleid.”

We bedanken de coaches voor het interview en vragen of ze zelf nog iets willen toevoegen:

“Meer dames blikken!”

N A AST D I T I N T ERV I E W H EB B EN W E O O K EEN T R A I N I N G M EEG EPA K T. Het is zaterdagmiddag en we hebben de eer gekregen om met een training van Eerstejaars Dames mee te mogen fietsen. Het is voor de dames al de tweede training van de dag, die ochtend is er namelijk al een training op techniek geweest met Judith. Nu wordt er gekeken hoe er met de puntjes, die vanochtend besproken zijn, wordt omgegaan op hoog tempo. Een AT-training van 3x10 minuten met tempotrappetjes staat op de planning. Bij de voorbespreking worden nog even de puntjes van vanochtend herhaald en daarna kunnen de dames gaan oproeien.

n

De coaches fietsen mee met EJD.

28 venster zomer 2021

Wat ons gelijk opvalt is dat het echt een stuk harder gaat. Bij het uitlengen is het nog wel te doen maar daarna is het voor ons (twee mensen die gewend zijn om met compo’s mee te fietsen) echt doortrappen. Er wordt ook nog een oefening tweede stop gedaan en dan zijn we al bij de Kandelaarbrug, waar de boot voor het eerst aan de kant wordt gelegd. Hier wordt de warming-up uitgebreid nabesproken. Iedereen in de boot krijgt de tijd om haar mening te geven over het stuk dat net geroeid is. Hierbij valt op dat iedereen echt oplet, als iemand achterin in de boot niet goed kon verstaan wat er gezegd werd, wordt dit gelijk gezegd en wordt het netjes herhaald. De coaches proberen zelf ook zoveel mogelijk de dames te laten vertellen wat zij in de boot voelden wat er goed en fout ging en dat aan te vullen met wat zij gezien hebben, in plaats van dat zij zelf zeggen wat zij vonden wat er goed en fout ging.

De boot maakt rond en de dames maken zich klaar voor de tempotrappetjes, tien minuten tussen de Kandelaar en de versmalling.

We moeten wederom goed doortrappen, de boot haalt snelheden richting de 20km/h. Opvallend is dat tijdens de blokjes amper gebruik wordt gemaakt van de megafoon, er wordt alleen soms heel kort een kleine aanpassing over het tempo geroepen, daar zijn de coaches namelijk streng op. Het is duidelijk dat deze training geen technische training is, maar dat de focus ligt op gezamenlijk de boot verplaatsen.

Na het eerste blok benadrukken de coaches nog eens het belang van het juiste tempo roeien en wordt ook de stuur gevraagd om hier meer op te letten en de dames aan te spreken als het tempo te hoog of te laag ligt. In het tweede blok zijn de coaches meer tevreden over het tempo maar oogt het wat moe in de boot. De dames zijn het hier niet allemaal mee eens en zeggen dat ook eerlijk tegen de coaches. Dan is het tijd voor het derde en laatste blok. Daarin kijken de coaches al naar wat technische focuspuntjes voor de volgende training.

Na het laatste blok roeien de dames nog even door van de versmalling naar de Kruithuisbrug om daar moe maar voldaan na te bespreken.

Daarna wordt er nog een stukje uitgeroeid tot Lijm en Cultuur en leggen de dames aan om welverdiend van hun vrije zaterdagavond en zondag te genieten. n

TEKST

Roeien in

ALGEMEEN

SACHA OLSTHORN & SIMONE DE ROOS

acha en Simone gingen in gesprek met wedstrijdroeier Ries en competitieroeier Merel die tijdens hun minor hebben gekozen om een half jaar vakken te volgen in NoordAmerika. Ries heeft in Vancouver (Canada) gezeten om bij de wedstrijddivisie mee te roeien in de Varsity 8 van de UBC Thunderbirds.

Merel heeft een half jaar in Clemson (South Carolina, Verenigde Staten) meegeroeid in de damescompo-8 van de Clemson Crew.

Laten we beginnen bij het begin: waarom hebben jullie destijds voor een minor in Amerika gekozen? Was dat voor de universiteit, de cultuur, of toch het roeien?

Ries: Een minor in het buitenland stond hoog op mijn lijstje en ik vond Vancouver een hele vette stad. De universiteit waar ik zat - University of British Columbia - is gelegen op een mooie locatie, vlakbij de zee en dichtbij een skigebied. Na twee jaar wedstrijdroeien bij Proteus was ik van plan om juist tijdens mijn exchange even niet te gaan roeien. Totdat ik werd benaderd door Daan, een Lagaaier die toevallig ook in Vancouver op exchange was en daar was gaan roeien bij de UBC Thunderbirds. Ze zochten nog een stuurboorder, en nadat ik ben gaan kijken was ik overtuigd, vooral door de mooie omgeving.

Merel: Ik heb tijdens mijn minor geroeid in Clemson, South Carolina in het zuiden van de Verenigde Staten. Ik ging erheen om het Amerikaanse campusleven mee te maken, maar had er ook op gelet dat er een roeivereniging op de universiteit aanwezig was. In het Noorden van Amerika kan het

Ries

Merel

namelijk best wel vriezen en in Atlanta bijvoorbeeld moet je een uur rijden om naar het dichtstbijzijnde water te komen.

Waar ik zat, bij Clemson, waren heel veel mooie meren om op te roeien. Omdat ik daar tijdens mijn exchange een half jaar heb gezeten, heb ik het ‘fallseason’ echt helemaal meegeroeid.

Hoe verschilt het roeien bij Proteus met dat in Noord-Amerika?

Ries: Sporten is in Canada gelinkt aan de universiteit, dat noem je Varsity. Er wordt veel geld weggezet voor topsport op de universiteiten. In principe was op mijn universiteit alleen topsport aanwezig: je kon er geen bier drinken op de club zoals wij dat kennen op de barzolder. Ik had Mike Pierce als professionele roeicoach, die dit als vaste baan deed en dus betaald kreeg vanuit de universiteit. Er zijn dus geen studentencoaches, die naast het coachen nog studeren.

Merel: Niet elke universiteit in de VS heeft roeiverenigingen, maar Clemson heeft er toevallig twee: Vrouwen Division Two Rowing en Club Rowing. Die eerste is vergelijkbaar met wedstrijdroeien voor vrouwen: erg intens en je mag pas het water op als je bepaalde tijden op de ergometer kan neerzetten. Ik ben bij de tweede gegaan. Die was gemengd en, hoewel je het als compo kan bestempelen, was het best wel serieus. Er waren professionele (betaalde) coaches die de boten indeelden, vaak oudroeiers. Omdat het de niet-wedstrijddivisie

was, werd er meer georganiseerd door studenten. Ook oud-studenten zaten in een soort bestuur dat hielpt met coaches aanstellen. Qua commissies viel het mee, dat was meer op eigen initiatief. Er werden gala’s georganiseerd, en andere typische feestjes die je van een Amerikaanse universiteit kan verwachten, zoals tijdens Halloween. Dat vond ik wel intens hoor!

Op de ergo jezelf echt wel pushen, en daarnaast naar feestjes gaan. Een soort Club8-idee: veel trainen maar ook veel gezelligheid. Ik had medelijden met de meiden die bij de Vrouwen Division Two Rowing waren gegaan, want die moesten in de ochtend om 7:00 uur ergoën, en soms wel twee keer per dag. Ze raakten veel gewicht kwijt, mede door het harde trainen, maar natuurlijk gingen ze wel veel harder.

Hoe belangrijk is roeien daar voor de universiteiten?

Ries: Onze roeiprestaties werden vooral door roeiers in de gaten gehouden. De niet-roeiende studenten hielden zich niet echt bezig met welke tijden we neerzetten.

Dat was wel anders bij bijvoorbeeld American football, dat leefde veel meer onder alle studenten, ongeacht welke sport ze beoefenden.

Merel: Net als bij Ries werden onze prestaties vooral door roeiers bijgehouden. In het jaar dat ik er was had mijn universiteit de National Football Championship gewonnen, dus dat overschaduwde de overige sporten, want in football waren ze de allerbeste van het land. De universiteit had de regel dat er net zoveel vrouwelijke wedstrijddivisies mochten zijn als mannelijke. Aangezien veel Amerikaanse sporten zoals football en basketball in trek zijn bij de mannen, werd het roeien op wedstrijdniveau alleen door vrouwen beoefend in Clemson.

Vandaar ook dat de wedstrijddivisie alleen voor vrouwen was.

venster zomer 2021 29

n

n

Roeiwater Clemson

Merel met haar ploeg

Gaat de ploegvorming anders dan in Nederland?

Ries: Als roeier begin je in een Novice Eight (vergelijkbaar met de eerstejaars 8) in het tweede jaar ga je naar de Junior Varsity-8, en de beste 8 is de Varsity-8. Die gaan naar grote wedstrijden in Amerika en nationale kampioenschappen in Canada.

Aangezien ik al twee jaar roeiervaring had, zat ik in de Varsity-8. Daarvan leer je snel iedereen kennen.

Merel: Boten, bij voorkeur 8’en, werden ingedeeld in klassen: A, B en C. Er was erg veel connectie tussen de A-, B- en C-boten. De vereniging was ook echt sociaal. Er waren alleen maar studenten, ik denk dat we met een stuk of 80 waren.

In de Nederlandse compodivisie vorm je zelf een compo-ploeg en ga je daarmee het hele jaar verder, maar in Amerika kijken ze echt naar competentie. Roeien doe je dus niet in een vaste ploeg, maar bij wedstrijd wordt er een nieuwe opstelling gemaakt voor de A-, B- en C-boot. Wat mensen misschien wel kennen van de VS zijn de sororities en fraternities (NL: dames- en herendisputen), allemaal met Griekse letters benoemd. Mijn ploeg had daarom als grap t-shirts gemaakt met “rho rho rho” erop bedrukt.

Hoe was het trainen?

Ries: De Varsity-8 moet uiteindelijk het hardst gaan. Maar daarnaast train je ook wel in een skiff of een 2-. Het grootste verschil met Nederlands roeien vond ik het hele vroege trainen. We begonnen om 5:15 uur in de ochtend, maar voor mij was het ook nog eens +45 minuten voor fietsen van mijn huis naar de roeibaan. Daarnaast train je in Nederland in het najaar en de

30 venster zomer 2021

n

wintermaanden lange traningen op lage intensiteit en harde en korte traingen steeds verder richting de zomer, met 5 rustige en 5 harde trainingen per week. In Canada trainden we in korte blokken van tien weken, waarin je heel hard naar een wedstrijd toe traint en daarna weer lange trainingen draait op lage intensiteit tot het volgende blok begint.

Merel: We trainden elke dag doordeweeks van 17:00-19:00 uur met wekelijks drie boottrainingen, twee ergo-trainingen en soms nog een droogtraining tussendoor.

Ik heb drie 6k-testen moeten doen, dat was echt afzien, maar geeft je achteraf een trots gevoel. Je kreeg van te voren doelen mee, en na een 6k-test werd een Excel gepubliceerd met streeftijden en daadwerkelijk getrapte tijde, erg transparant dus! Aan het begin moest ik vooral wennen aan trainen in 28 graden en hoge luchtvochtigheid. Roeien deden we in roeipakjes of in sportkleding, daar waren verder geen mouwtjestradities zoals we die in Nederland wel eens horen.

Ik vond het vooral vet dat er veel werd getraind. Je kon het beste uit jezelf halen zonder het wedstrijdroeileven. Wat dat betreft was het minder serieus dan de wedstrijddivisie, maar wel dedicated. Lid zijn en niet roeien is niet gebruikelijk, dan word je raar aangekeken.

Hoe zag de omgeving eruit?

Ries: Het roeien gebeurde op een brede rivier in een super mooie omgeving. Je ziet de zon opkomen, watervliegtuigen landen en zeehonden naast je zwemmen.

Natuurlijk zijn er ook vrachtschepen sommigen zelfs groter dan dat ik gewend was op de Schie - maar verder was het

Ries met de Varsity-8

in de ochtend niet erg druk op het water.

Merel: We roeiden op een meer: je kon alle kanten op. Toen ‘fallseason’ was afgelopen ben ik nog vaak in de 2x gestapt. Dat was heel fijn, want je hoeft op een rustig meer niet achterom te kijken of je wel recht vaart, dus minder opletten!

Met mooi weer was het wat drukker op het water door jetskis. Coaches konden natuurlijk niet meefietsen langs een kade, dus die gingen mee op een boot, een soort varend vlot. Heel vet!

Waren de wedstrijden in NoordAmerika anders dan die hier in Nederland?

Ries: Hier in Nederland heb je in de winter niets en van april tot juli grote 2k-wedstrijden. In Canada zijn weinig wedstrijden, want het zou heel irritant zijn als iedereen uit Canada om de twee weken naar zo’n wedstrijd zou moeten. Bij mij trainden we naar de Canadian University

n Ries met zijn ploeg en banner

Championships toe. Die waren vlakbij de Niagara Falls, dus we gingen er met het vliegtuig naartoe. Dat werd gelukkig allemaal voor je betaald. Daarvoor hadden we nog een klein regionaal wedstrijdje dat we zagen als oefenwedstrijd, de Western Canadian University Championship. Je traint dus veel meer naar één wedstrijd toe, naar één doel, zo zag ik het ook echt.

Het roeien is alleen tegen universiteiten, dus tegen studenten. Uiteindelijk krijg je een banner, welke aangeeft dat jullie de beste universiteit zijn. Een team van 12 (mannelijke) roeiers: 8 zwaar en 4 licht wordt naar de wedstrijd gestuurd. De nummers die werden gestart waren een zware 8, een zware 2-, een zware skiff, een lichte 4x, een lichte 2x en een lichte skiff.

Naderhand werd er een soort ranking van universiteiten gemaakt, waarbij de overall beste universiteit de kampioen werd. Als universiteit moet je dus op elk nummer goed presteren wil je kampioen worden.

En elke wedstrijd start het klassement opnieuw.

Merel: Als je het wat minder goed deed werd je voor een wedstrijd in de C-boot gezet en deed je alsnog mee.

Elke wedstrijd werd een nieuwe selectie gemaakt. We deden aan ‘seat racing’: elke training andere bootopstelling om te kijken welke het hardste gaat.

‘Fall-season’ was het 5k-seizoen, dus ik heb alleen maar 5k-wedstrijden gedaan.

Gelukkig was het wel te doen in een 8 en hebben we een keer getaart! Dat kwam niet door mij, maar ik had geluk en zat in een sterke ploeg. Ik heb de techniek, dus mocht bij hun in de boot op boeg.

Wedstrijden waren tegen andere universiteiten en zelf heb ik er drie gestart. Ze zijn allemaal veel verder weg, verspreid door de hele VS. De leukste wedstrijd vond ik die in Nashville, want de race eindigde in downtown Nashville, heel vet! We moesten ervoor 7 uur rijden en gingen gewoon met de auto erheen.

Zoveel studenten hebben een auto daar!

Ik ging met één van mn vriendinnetjes die een 7-zitter had - mee. Lekker stoppen bij de Crispy Cream in de ochtend, daar donuts eten en vervolgens aan de wedstrijd beginnen. Er werd met z’n allen in de kerk of het sportcentrum geslapen en omdat je met de auto ging kon je nog wat doen na een wedstrijd, bijvoorbeeld de stad verkennen. Ik zou zeggen dat de wedstrijden wel vergelijkbaar waren met de bakboord-/stuurboordbokaal zoals bij Nederlandse compo’s en net zoals hier kwamen ook ouders die in de buurt woonden kijken naar wedstrijden.

Ik kan me nog herinneren dat ik ouders van ploeggenootjes heb ontmoet bij de

wedstrijd in Augusta (Georgia).

Welke manier van roeien bevalt je beter? Of is dat een moeilijke vraag?

Ries: Nee helemaal niet! Ik vond het in Canada wel fijner. Het is echt super vet om in een paar weken naar één grote wedstrijd toe te trainen. Maar ook met het vliegtuig erheen en slapen in een hotel geeft een coole sfeer. Aan het einde van een grote wedstrijd was er een prijsuitreiking met diner. We werden als topsporters onthaald.

Merel: Ik vind het moeilijk om te kiezen. Ik denk als ik daar was gebleven, ik het vier jaar ontzettend naar mijn zin had gehad.

Ik zie vaak foto’s voorbij komen en dan denk ik: wauw zo vet eigenlijk! Maar ik had in mijn eerste jaar bij Proteus ook zo’n leuke ploeg, en dat is echt een hele hechte vriendinnengroep geworden. Ik denk dat ik daarom vriendschap toch iets meer waardeer dan super hard gaan.

Raad je roeien in Amerika aan? En wat had je eventueel anders gedaan als je er nu zo op terug kijkt?

Ries: Ik raad het roeien in het buitenland sowieso aan en - ik spreek hier voor de wedstrijdroeiers - ik zou bij een universiteit gaan die ook echt hard gaat. Stel je wilt competitieroeien, dan zou ik niet bij UBC Thunderbirds gaan, want dan mis je wel de grote wedstrijden als je niet bij de Varsity-8 wordt ingedeeld. Verder zou ik het niet anders aangepakt hebben. Ik ben in Canada wat later met roeien begonnen, maar dat maakte dat ik in mijn eerste weken nog wat feestjes heb kunnen meepakken. Nadat de roeiwedstrijden waren geweest, ben ik nog gaan skieën.

Kennen jullie Whistler? Daar waren de Olympische Winterspelen in 2010. Echt een mooi skigebied in de buurt van mijn universiteit. Je stapt op de bus en komt in de middag weer terug.

Merel: Ik raad het roeien tijdens je exchange zeker aan, vooral als je tussen wedstro en compo inzweeft: je vindt het leuk om hard te gaan, maar ook om feestjes te doen. Ik werd zelf niet als exchange gezien, terwijl er verder alleen maar Amerikanen bij de vereniging zaten.

Op exchange en bij een roeivereniging gaan vond ik een hele leuke manier om Amerikanen te leren kennen. Ik werd met open armen verwelkomd. n

n

De Clemson Crew dames-8 op een meer

venster zomer 2021 31

HELDEN VAN VROEGER

Helden van Vroeger Rob Humer

n

De nieuwe PE-botenwagen met Chrystler op een roeiwedstrijd

TEKST MANDY VERMEIJS & SIMONE DE ROOS

FOTO’S ROB HUMER & PAPARAZZI

e botenwagen. Naast onze roeiboten het belangrijkste vervoermiddel van de vereniging. ‘Lid van Verdienste’ Rob Humer heeft zich destijds ingezet voor wat wordt gezien als eerste echte PEbotenwagen. Het Venster ging met Rob (na het afronden van zijn studie woonachtig in Californië) online in gesprek.

Er is sinds vroeger veel veranderd. Wedstrijden roeien zonder een botenwagen te hebben zouden we ons tegenwoordig bijna niet meer voor kunnen stellen. Hoe men dat vroeger deed? Met Leewis, die met zijn schip een week voor de wedstrijd langs alle deelnemende roeiverenigingen voer om daar boten op de laden en die mee te nemen naar het eindstation: de wedstrijdlocatie.

Rob: “Wij waren op dat moment één van de grootste verenigingen, met de meeste boten. Leewis’ eerste adres was daarom vaak Proteus-Eretes en aangezien de boten pas dagen later op de wedstrijdlocatie beschikbaar kwamen om in te roeien, moesten deelnemende roeiers tot dan trainen in andere boten. Omdat we dus vaak het eerste adres waren, lagen onze boten onderop in zijn schip wat soms tot beschadigingen leide. Maar misschien was het grootste euvel de rekening naderhand, want veel boten

Rob is geboren in Amsterdam, waarna zijn gezin naar Amerika emigreerde. In 1959, toen negen jaar oud, vertrok hij terug naar Nederland en ging in Amstelveen wonen. Rob die zijn weg in de management wilde inslaan zou eerst moeten afstuderen als civieltechnisch ingenieur. Gelukkig dat ook de grondmechanica, bruggen en spoorwegen zijn aandacht trokken. Daarnaast was de studie wereldwijd toepasbaar, wat voor de tweetalig-opgevoede Rob ook een pluspunt was.

Robs vader had geroeid in Amsterdam en mede daardoor maakte Rob in zijn studententijd de stap naar Eretes. Dit gebeurde zo’n vijftig jaar geleden, precies op hetzelfde moment dat Proteus en Eretes aan hun fusie begonnen waren. Hij woog net 81 kilo en telde maar 8% vet, dus afvallen om een lichte roeier te worden was niet mogelijk en zou ongezond geweest zijn. Vandaar dat hij samen met Wouter Don, Bert Dijkspan en een vierde ploeggenoot in een zware vier stapte. Na een aantal jaren met veel plezier geroeid te hebben was het tijd om wat terug te doen voor de club.

32 venster zomer 2021

“Hierop kon wat ons betreft worden bespaard.” om te vervoeren staat natuurlijk gelijk aan het krijgen van de grootste rekening. Hierop kon wat ons betreft worden bespaard.

We hebben toen zelfstandig, zonder het bestuur lastig te vallen, de nieuwe vervoerscombinatie kunnen verwezenlijken.”

Voorheen was er een vrij gammele één-assige botenwagen aangeschaft (zie rechtsonderin bovenste foto). “Op een ronde buis was namelijk een stellage gebouwd en de auto die hem zou moeten trekken was als ik me goed herinner een blauwe Buick.

Het was een combinatie die niet te vertrouwen was en ook niet goed voor de boten omdat alle flexibiliteit van de botenwagen werd gecompenseerd door de stijfheid van de boten. Dus een betere oplossing was noodzakelijk. Op de Bosbaan hadden we gezien dat Dudok een nieuwe botenwagen had met een goed ontwerp.

Het bestond uit een driehoekige gelaste koker wat erg stijf en goed voor de boten is. Het was aan de bovenkant een meter breed en naar beneden toelopend in een punt. Als we dat ontwerp zouden kunnen kopiëren zouden we geen tijd verliezen. Ik heb toen Dudok gebeld en gevraagd of we de ontwerptekeningen mochten kopiëren. Ze gingen akkoord en belden later terug dat ze er wel wat voor terug wilden hebben, aangezien er veel tijd was besteed aan het ontwerp en de keuring.” Zo gezegd zo gedaan. “We hebben geloof ik 2,5 duizend gulden betaald en kregen de RDWgoedgekeurde (Rijksdienst Wegverkeer) tekeningen binnen.”

Nieuwe vervoersmiddelen moeten gekeurd worden, dus ook de vernieuwde Proteus-botenwagen. Daarnaast moest de bouw van de nieuwe botenwagen gefinancierd worden. Er bestond een subsidieregeling vanuit de overheid, maar daar zaten wel bepaalde regels aan vast. Rob ging samen met één van de bestuursleden en de ontwerpen naar Den Haag. Gelukkig vonden ze het plan om een botenwagen te financieren voor een roeivereniging die gefuseerd inmiddels bijna 5 à 6 jaar bestond geweldig en de subsidie werd toegekend. Het geld werd overgemaakt aan de TH-

“Een groep van ongeveer vijf roeiers, waaronder ik, stond dus elke dag de lassers bij.” werkplaats (achter mechanica) aangezien de werkplaats toegezegd had de botenwagen in elkaar te zetten. “Mijn taak was om alle benodigde onderdelen te bestellen die de TH-werkplaats voor de bouw nodig zou hebben. Een andere vereiste die de overheid ons had gesteld was dat de roeiers zelf zouden meehelpen aan de bouw. Een groep van ongeveer vijf roeiers, waaronder ik, stond dus elke dag de lassers bij.”

“Inmiddels moest er ook een nieuwe trekwagen komen om de botenwagen in beweging te brengen. Aangezien een botenwagen niet vaak de weg op gaat maar wel erg zwaar is, moesten we op zoek naar een sterke trekwagen.” Een van de andere PE-leden vertelde dat de directeur van de Nederlandse Bank met pensioen zou gaan, en dus ook zijn persoonlijke chauffeur als mede de auto.

Dat was een Chrysler New Yorker uit 1960. Een grote Amerikaanse auto, wel tien jaar oud maar in uitstekende conditie. Die wagen had de grootste motor die er in een normale personenauto zat: een 8-cilinder waarvan elke cilinder zo groot als een melkfles was. Een hoop trekkracht dus! Voor het symbolische bedrag van duizend gulden was hij van ons. We bouwden er een zeer sterke trekhaak aan, welke met stevige pijpen door gaten aan de achterkant

aan het frame van de Chrysler werd vastgemaakt. Een sterke combinatie vonden we zelf.”

De botenstellage (met plaats voor de boten vier hoog en drie breed) werd bovenop de driehoekige koker gemonteerd.

Tegelijkertijd begon zich een groep mannen te verzamelen die naast hun studie tijd wilden besteden aan het vervoeren van de boten. Het begin van de vervoerscommissie (VVC) was een feit.

“Zelf heb ik een paar ritten mee gereden. De VVC reed naar allerlei plekken, van Oost-Duitsland tot aan Spanje en Italië.”

“Hij werd uiteindelijk gewoon door iedereen botenwagen genoemd.”

Op de vraag of de botenwagen ook is gedoopt antwoord Rob lachend: “Ik zou het niet meer weten, misschien omdat ik niet zo gek ben op dat officiële gedoe, maar ga er maar vanuit van wel, met hoogstwaarschijnlijk wat goedkope champagne erbij. Hij werd uiteindelijk gewoon door iedereen botenwagen genoemd.”

Rob heeft naderhand regelmatig in de jaarlijkse ledenvergadering het financiële overzicht van de vervoerscommissie gepresenteerd, met de overall conclusie dat de nieuwe botenwagen de vereniging veel geld bespaarde. Hiervoor werd hij als tweede, zeer toepasselijk beloont met de onderscheiding ‘Lid van Verdienste’.

Er hing altijd een stuk aan de muur in het Kruithuis waarin Rob de vereniging bedankt voor deze onderscheiding, en met een knipoog verwijst naar de notulen van de ALV voor de rest van wat hij destijds tijdens de benoeming moet hebben gezegd.

Na een aantal jaren trouwe dienst is de Chrysler vervangen door een diesel pick-up. Wat naderhand met de botenwagen is gebeurd? Dat antwoord moet Rob ons schuldig blijven. Maar één ding staat vast: hij heeft een goed aantal jaren gefunctioneerd als eerste officiële botenwagen van de D.S.R.. n n

Laatste rit oude botenwagen (foto gemaakt rond 1975)

n

De nieuwe PE-botenwagen (foto gemaakt rond 1975)

venster zomer 2021 33

HISTORIE

Het begin van de vloot

Van niks naar Nono

TEKST MANDY VERMEIJS & MARNIX TIJHUIS

et meer dan honderd boten heeft Proteus een van de grootste vloten van Nederland. Van de L.J Hooykaas tot de Peter Wiersum zijn alle nummers ruim vertegenwoordigd. Met een gemiddelde levensduur van 24 tot 30 jaar is het haast onmogelijk om voor te stellen hoeveel verschillende leden op dezelfde bankjes hebben gezet. Er was echter een tijd dat de vloot een stuk kleiner was. Bij de oprichting van de vereniging bestond de vloot welgeteld uit nul boten. Dit was natuurlijk niet handig voor een roeivereniging, dus daar werd snel verandering in gebracht.

n

De doop van de NoNo

N E R EU S Een boot kopen is een grootse investering. Aangezien Proteus net opgericht was in 1947, lag het geld niet voor onze voeten. Hierom werden de kosten lichtelijk vooruitgeschoven en zijn we eerst in zee gegaan met een heuse leenboot. Onder de naam Nereus was deze boot dan ook de allereerste boot die afgeschreven werd in het eerste afschrijfboek van Proteus. Deze afschrijving werd dan ook gedaan door het eerste bestuur van Proteus: P. Teunissen, J.G. Athmer en H.J. Fontein. De Nereus werd geleend van de roeivereniging De Laak.

Echter, waarom een boot van De Laak Nereus heet, werd voor ons nog niet helemaal duidelijk.

NEPTUNUS Na een tijd een boot geleend te hebben, werd het voor Proteus tijd om een eigen boot aan te schaffen. Na een bezoekje bij De Laak viel een stofnest, in de vorm van een boot, op die tussen de balken verstopt lag. Deze boot was een overnaadse twee in een redelijke staat met de naam Neptunus. Uiteindelijk is deze boot voor ƒ150.gekocht en daarmee werd de eerste boot van Proteus een feit. De Neptunus bleek ook de eerste boot van ‘’De Laak’’ , die in 1910 zijn opgericht, te zijn geweest. Echter werd na de aankoop deze boot niet zoals nu gewoon met een botenwagen opgehaald. De boot was tijdens de ontgroeningstijd gekocht, dus werden twee eerstejaars op pad gestuurd. Met de benenwagen en een handkar vertrokken zij richting Den Haag om de boot op te halen. n

Eerste jaarverslag van Proteus

34 venster zomer 2021

D E LO O D S Voor de eerste boten van Proteus was natuurlijk ook een loods nodig. Toen de heren Fermin en Athmer met het idee kwamen om binnen Virgiel een roeivereniging op te richten, begaven zij zich dezelfde dag nog naar ‘’De Laak’’ om daar af te spreken met de bootbouwer Nico Vork. Met behulp van een pak sigaretten wisten ze hem enthousiast te maken voor hun plan. Nico begon gelijk met het opstellen van een begroting, het bepalen welke boten minimaal aanwezig moesten zijn en welke afmetingen de toekomstige loods zou moeten hebben. De loods moest 60 vierkante meter worden, 12,5 bij 5 meter. In de daaropvolgende week vond een gesprek plaats met de wethouder van onderwijs om te kijken of het plan in aanmerking kwam voor gemeentelijke subsidie. Dit bleek helaas niet het geval te zijn. Er vond ook een gesprek plaats met de ingenieur van de stedenbouwkundige dienst, Ir. Habraken. Hierin werden de heren op de hoogte gesteld van het Schieplan, het plan om de Schie tussen Delft en Rotterdam te verbreden. Ook werden zij op de hoogte gesteld van de jachtwerf van Bernds. Men besloot te gaan praten met Bernds en bereikten in principe een overeenstemming om de zijloods te kopen. De eerste loods van Proteus was hiermee een feit.

Proteus heeft door de jaren heen duidelijk meerdere metamorfoses ondergaan op het gebied van de vloot. Het is haast niet voor te stellen dat de huidige loods, die tot de nok toe gevuld is met boten, ooit begon met een boot die men bij ‘’De Laak’’ vergeten was. Wat echter niet veranderd is, is de roeimentaliteit. Dit heeft de basis gelegd voor de transformatie van een vloot van één boot naar een van meer dan honderd. n

NONO De Laak was in de begintijden van Proteus onze grote leverancier.

Onze tweede eigen boot werd namelijk ook weer van deze vereniging gekocht. In 1947, toen Proteus nog niet eens een jaartje bestond, werd een overnaadse vier, genaamd de Gantel, gekocht voor 900 gulden. Ondanks dat deze boot vernoemd was naar een riviertje in het Westland, werd hij op 15 oktober 1947 omgedoopt tot de Nono, een ondervereniging van Virgiel met uitsluitend vrouwelijke leden. Na een hoop jaren volop genoten te hebben van deze boot, werd hij in 1963 verkocht. Waar de Nono naartoe ging en aan wie hij verkocht was, is voor ons helaas nog een mysterie.

H E T A FS C H R IJ FB O E K Het afschrijven van boten ging in de begintijd ook een stuk anders dan het nu gaat. Er was een groot afschrijfboek, dat nog steeds op de Beuk ligt en zeker het bekijken waard is. Elke spread stelde één datum voor. Hier kon iedereen op de linkerpagina opschrijven wanneer men op die dag welke boot wilde gebruiken. Op de rechterpagina werd vervolgens netjes per boot de afschrijvingen op volgorde gezet, zodat er een duidelijk overzicht was. Bijzonder om te zien is dat alle afschrijvingen van een dag in die tijd op één pagina pasten, wat nu niet meer voor te stellen is.

Wat ook leuk is om te zien, is dat het toen een stuk lastiger was om te communiceren met andere leden. Het was natuurlijk niet mogelijk om iemand even te bellen, laat staan om op de site te kijken.

In het afschrijfboek stonden daarom ook vaak teksten als ‘’waar is de Nono” of ‘’de Nereus is stuk’’ geschreven.

n

De doop van de NoNo

D.S.R. Proteus-Eretes Rotterdamseweg 362a Postbus 322 2600 AH Delft (015) 262 3720 info@proteus-eretes.nl www.proteus-eretes.nl Wilt u een abonnement of adverteren? Stuur een mail naar venster@proteus-eretes.nl

Het Venster is het officiële verenigingsorgaan van de D.S.R. Proteus-Eretes. Automatisch geabonneerd zijn ereleden, leden van verdienste, leden, oud-leden, donateurs en adverteerders.

Jaargang 47, zomer 2021 Oplage: 1100 stuks Voorkantfoto Emre Karaosmanoglu Eerstejaars Dames 2021 Achterkantfoto Juliette du Marchie Sarvaas Nikki van Aerts (ploeg Katara) & Iris Schelleman (ploeg Afwijkend)

Redactie Annelouk van Mierlo Bob van Daal Irene Backers Koos Meesters Mandy Vermeijs Marnix Tijhuis Simone de Roos Sacha Olsthoorn