Playa Santa Lucia 08 augustus 2013
Plannetjes bekokstoven een verjaardag vier je in luxe
Na het ontbijt verkassen we naar het luxe resort. We zwemmen lekker in het zwembad en de zee en Sammie snorkelt er weer op los. Ze vindt allerlei schelpen en we relaxen de hele dag en genieten van het vakantie gevoel.
cuba
08.2013
79
Wel nog even voorbereidingen treffen voor Francy’s verjaardag morgen. Het is moeilijk om iets origineels te bedenken. Allereerst is er weinig verkrijgbaar en daarnaast is Francy steeds in de buurt. Stiekem een plannetje bekokstoven is niet makkelijk. Ik heb in het winkeltje een fles champagne zien staan en een luxe doos met chocolaatjes. Die gaan we stiekem kopen als Frens even niet oplet. Bij gebrek aan alternatieven bedenken we dat we vouchers gaan geven. Niet dat ze die hier hebben hoor. Maar Sammie kan ze zelf tekenen. Ze tekent 3 vouchers die garant staan voor een massage van Stefan en een manicure en pedicure van Sammie. We informeren nog even bij de balie wat we nog meer kunnen gaan doen en we besluiten een snorkeltocht op een catamaran te boeken. Van ‘s ochtends 10.00 uur tot 15.00 uur in de middag zijn we dan onder de pannen en dan kunnen we daarna de ‘cadeautjes’ nog geven. De keuze voor dit resort was de luxe, maar helaas komt de airo niet op gang. Hij blijkt stuk te zijn en vandaag niet meer te repareren. Da’s slecht nieuws, want de verjaardag moet natuurlijk wel perfect verlopen. Vertrouwen in de monteur heb ik niet, want die staat naar de verkeerde airco te kijken. Er staan er twee naast elkaar gepositioneerd en hij kijkt aandachtig naar die van de buren. Is oké? Vraagt ie nog. Nadat ik de koekert duidelijk gemaakt had dat hij de andere moest hebben viel me op dat de beste man een paar vingers kwijt was. Het zou me niets verbazen als die ooit in zo’n airco achtergebleven zouden zijn. Het alternatief is bij de receptie gaan klagen en een andere kamer nemen. Dat is makkelijk gezegd, maar minder makkelijk gedaan. Het is na een uurtje of drie rond sjokken over het park wel gelukt hoor. Maar echt behulpzaam waren ze niet. Ik kreeg een sleutel mee en moest maar eens gaan kijken wat ik van die kamer vond. Na het checken van koelkast, airco, douche, televisie etc. kwam ik steeds tot de conclusie dat er altijd wel iets niet werkte. Na een lange zoektocht hebben we uiteindelijk een leuke bungalow met uitzicht over het strand. Ik vraag me af waarom ik die kamer niet meteen heb gekregen. Ik riep dat kamernummer al meteen in het begin van mijn zoektocht, maar dat was niet mogelijk. Een paar uur - en een heleboel afwijzingen - later blijkt het toch mogelijk te zijn. Door de uitgebreide zoektocht is de tijd voorbij gevlogen en moeten we naar het restaurant rennen om nog een hapje te krijgen. Vlak voor sluitingstijd glippen we naar binnen en scharrelen tussen de restjes van het lopend buffet rond. Na het eten gaan we nog even kijken bij het entertainment programma en daarna gaan we de koffers pakken om te verhuizen naar onze nieuwe kamer. Voordat we het wisten was het alweer 24.00 uur en dat betekent….. LANG ZAL ZE LEVEN, LANG ZAL ZE LEVEN….