ALUMNI MAGAZINE 54
beter aangeschreven.’ Dus werd het België met Turnhout als woonplaats. Tijdens de eerste drie jaar werkte Iko nog deeltijd als afdelingshoofd bij de BAM. ‘Na de colleges ging ’s middags de spijkerbroek uit, het jasje aan en op naar kantoor. In het weekend werkte ik bij, anders redde ik het niet. Als je dat drie jaar doet, dan leef je op een gegeven moment op je reserves en daar raak je vroeg of laat ook doorheen. Daarom stopte ik met werken. Ik werd fulltime student met nog twee jaar studie voor de boeg. Marc werkt nu nog als vertegenwoordiger. Daar stopt hij mee zodra ik klaar ben met studeren en een baan heb gevonden. Samen runnen we nu het bed en breakfast. Weet je dat we twintig volle wasmachines in het weekend hebben? Veel hè?’ Het is etenstijd. Een heldere runderbouillon komt op tafel, gevolgd door een varkenshaas op een groentebedje en gedrenkt in een biersaus, merk Leffe. Uiteraard geserveerd met Vlaamse frieten. ‘Tja, we wilden toch iets typisch Vlaams bereiden’, smaalt Iko. Wielrennen is voor Marc een favoriet gespreksonderwerp. De streek de Kempen waar het plaatsje Turnhout ligt, heeft bekende namen voortgebracht. Zoals de grote Tom Boonen, die begin april Parijs-Roubaix won maar in mei opnieuw betrapt werd op het gebruik van cocaine. De Ronde van Vlaanderen, ja dan is het groot feest in de regio. Iko zelf heeft niet zoveel met de wielersport. Zij is van jongsaf aan fanatiek paardrijdster. In de stallen achter het huis houdt ze twee paarden. Elke dag maakt ze een paar rondes in de rijbak. ‘Dat was een van de eerste dingen die ik voor elkaar wilde hebben toen we hier gingen wonen: de manegebak, voorzien van verlichting. Voor mij is rijden puur ontspanning. Ik laat je straks stallen wel even zien. In de zomer spannen we een koets achter een van de paarden en maken we rondritten samen met de gasten van één of twee uur door de omgeving.’ Na de maaltijd met charlotten - lange vingers - en pudding als dessert, is het tijd om een verdiepinkje hoger te gaan. De eerste etage telt twee gastenkamers met badkamers geschikt voor twee personen en voorzien van elektrisch verstelbare
bedden. ‘Want’, zo legt Marc uit, ‘bij een goed bed & breakfast hoort vooral een lekker bed’. Een bureau, stoel en kast nemen de rest van de ruimte in beslag. De kleuren zijn vrolijk: blauw, geel en rood. Het gastenverblijf beneden heeft een eigen ingang en een buitenzitje. ‘Die kamer verhuren we meestal aan vaste klanten’, zegt Iko. ‘Vanavond slaapt er bijvoorbeeld een radioloog. Die komt hier al jaren.’ De volgende ochtend staat het ontbijt klaar op een rijkelijk gedekte tafel. Met thee en koffie, een eitje en warme broodjes. Beleg in overvloed. Iko nodigt haar bezoek uit om na het eten nog even de benen strekken voor de lange rit huiswaarts. Gekleed in legergroene jas en regenlaarzen gaat ze voorop de riante achtertuin in. De viervoeters volgen het baasje trouw. ‘Dit zijn rode bessenstruiken, daar hebben we een pruimenboom en een kersen- en appelboom. Ze leveren genoeg ingrediënten voor eigengemaakte jam en toetjes.’ Bij de stallen groet ze haar twee paarden vriendelijk en wandelt verder naar het weiland waarvan een deel gereserveerd is voor het paardrijden. ‘Ik heb vanochtend al op de trekker gezeten om het zand glad te trekken’, zegt ze. Het uitzicht is wijds en de rust groots. Een paradijselijke speelplaats voor de drie honden. Op de terugweg krijgen de paarden nog wat hooi, een aai over de kop en een paar lieve woorden. ‘Ik heb altijd in een zee van dieren geleefd’, zegt Iko tevreden terwijl ze weer naar het witgeschilderde huis loopt. Pete, Taeke en Sybe hobbelen tevreden achter haar aan. ■