Meer rationaliteit in het Nederlandse drugsbeleid Jasper van de Pol
Kun
je je het Franse meisje van 17 nog herinneren dat vorig jaar onder invloed van paddo’s van een brug bij het Amsterdamse IJ sprong en dit niet overleefde? Dit incident ging onze minister van Volksgezondheid Klink zó aan het hart, dat hij meteen besloot de paddo te verbieden. Ook een meerderheid in de Tweede Kamer vond de dood van de toeriste erg genoeg voor een algeheel paddoverbod, en zodoende zal dat naar verwachting deze zomer nog worden ingevoerd. Dit illustreert voor mij heel mooi hoe krampachtig de politiek omgaat met drugs. Bij zijn voorstel voor een paddoverbod laat minister Klink een sterk staaltje zien van de wereldwijde dogmatische manier van denken over drugs, die volgens mij heel verkeerd is. Komend jaar is het 100 jaar geleden dat de wereldwijde drugsbestrijding begon. In 1909 hebben de belangrijkste Westerse landen van die tijd in Shanghai afgesproken het gebruik en de productie van drugs compleet uit te bannen. In deze 100 jaar is het denken over drugs enorm gedomineerd door een grote afschuw ervan. Er heerst grote unanimiteit over de slechtheid van alle drugs: de VN willen het uitbannen, de EU ook en Amerika nog het hardst van allemaal met hun ‘War on drugs’. Als gevolg hiervan wordt er ook heel emotioneel gereageerd door publiek én politiek op drugsincidenten. Iedereen weet dat het arme meisje die onder invloed van die brug sprong de eerste in 5 jaar is die overleed als gevolg van het gebruik van paddo’s, terwijl er aan de gevolgen van alcoholgebruik jaarlijks 20.000 mensen sterven. De mens gebruikt al drugs sinds mensenheugenis. Er is een Sumerische tekst bekend van 6000 jaar voor Christus die zegt: “opium is een plant van vreugde’. Bovendien hebben haast alle religies wel iets met drugs.
In de 18e eeuw hebben katholieke missionarissen nog coca-bladeren uitgedeeld in de mis in Zuid-Amerika. En uit een recent onderzoek van de Israëlische professor in de cognitieve psychologie Benny Shanon blijkt dat in bijbelse tijden Israëlieten hallucinogene middelen gebruikten voor religieuze doeleinden. Shanon vermoedt zelfs dat Mozes, toen hij op de berg Sinaï de Tien Geboden in ontvangst nam, onder invloed was van drugs en de hele bijbelse gebeurtenis dus eigenlijk niets meer dan een soort paddotrip was. Natuurlijk gebeuren er ook verschrikkelijke dingen met drugs, en zijn verschillende drugs ook heel gevaarlijk. Bekend is dat de meeste mensen die voor het eerst heroïne gebruiken, op slag verslaafd zijn en daar heel moeilijk of gewoon nooit meer vanaf komen. Maar de krampachtige manier waarop de overheid met drugs omspringt maakt naar mijn idee veel dingen alleen maar erger. Ten eerste zijn veel drugs helemaal niet zo ontzettend gevaarlijk als men ons doet geloven. In opdracht van de Britse overheid hebben neurowetenschappers vorig jaar onderzoek gedaan naar de maatschappelijke en lichamelijke risico’s van verschillende soorten drugs om een poging te doen tot een objectieve classificatie te komen van verschillende soorten drugs. Zoals je kunt aflezen aan de figuur die uit hun artikel komt, blijkt bijvoorbeeld cannabis minder schadelijk te zijn dan tabak en XTC minder dan steroïden, die zelfs Arnold Schwarzenegger gebruikte om een mooi gespierd lichaam te krijgen. Alcohol eindigt heel hoog in de rangschikking en is dus net minder schadelijk dan heroïne en cocaïne. Ten tweede is algemeen bekend dat wanneer je als overheid dingen gaat verbieden waar toch veel vraag naar is, deze producten