wybory
działalność uczelni wspomagających środków międzynarodowych. Dzięki temu będzie można uniknąć grożącej nam zapaści, spowodowanej głębokim niżem demograficznym w kraju, poprzez werbowanie znacznie większej liczby studentów zagranicznych, m.in. atrakcyjną ofertą dydaktyczną w języku angielskim oraz zwiększoną koncentracją naszych wydziałów na zadaniach naukowobadawczych. Celom tym sprzyja szersze włączenie się uniwersytetu w podejmowanie międzynarodowych projektów badawczych oraz zwiększenie udziału w światowym życiu naukowym, w tym intensyfikacji wymiany międzynarodowej, a przede wszystkim wzroście liczby publikacji w najwyżej cenionych czasopismach naukowych. Możliwe jest także korzystanie z zagranicznych – dużo większych niż krajowe – zasobów w zakresie udosko-
nalania działalności dydaktycznej, zarówno pod względem przyciągania studentów zagranicznych, jak i wymiany wykładowców. Należy pamiętać, że Komisja Europejska zakłada, że do 2020 r. powinno nastąpić zwiększenie liczby studentów zagranicznych na uczelniach do 20%. Uniwersytet Wrocławski nawiązał dotąd szereg umów o współpracy z wieloma uczelniami zagranicznymi. Zależy nam na pogłębieniu tej współpracy zarówno z uniwersytetami z krajów sąsiednich, czyli Ukrainy, Słowacji, Czech i Niemiec, jak i dalszych, zwłaszcza amerykańskich i chińskich, które dysponują obecnie największym potencjałem. Konieczne jest także znaczne zwiększenie naszego udziału w projektach Unii Europejskiej, na które obecnie przeznaczono fundusze znacznie większe niż kiedykolwiek wcześniej.
Dlatego w nowej kadencji konieczne jest wzmocnienie Biura Współpracy Międzynarodowej oraz ukierunkowanie Biura Projektów Zagranicznych, jak i całej administracji centralnej oraz wydziałowej, na lepszą obsługę grantów międzynarodowych i kształcenie studentów zagranicznych tak, aby w tym zakresie usunąć występujące niekiedy trudności. Jednocześnie chodzi o to, aby ubieganie się o granty i punkty oceny parametrycznej nie było celem samym w sobie, ale pozytywnie oddziaływało na rzecz głównego celu uprawiania nauki, czyli pogłębienia odkrywczości, dociekliwości i wzajemnej inspiracji w realizacji podejmowanych zadań badawczych i dydaktycznych. Liczymy na współpracę wszystkich pracowników, doktorantów i studentów, aby usprawniać na bieżąco służbę na rzecz rozkwitu naszego Uniwersytetu.
Prof. dr hab. Ryszard CACH Fizyk, Instytut Fizyki Doświadczalnej, Wydział Fizyki i Astronomii prorektor ds. nauczania Urodził się 25 października 1950 r. w Dzierżoniowie. Jest absolwentem I LO im. Jędrzeja Śniadeckiego w Dzierżoniowie. Studia fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim ukończył z wyróżnieniem w roku 1973. W tym samym roku został zatrudniony na Uniwersytecie Wrocławskim, pracując kolejno na stanowiskach: asystenta stażysty (1973–1974), asystenta (1974–1975), starszego asystenta (1975–1981), adiunkta (1981–1999), a od 1999 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Stopień doktora nauk fizycznych uzyskał w roku 1981 na podstawie rozprawy Nieliniowe własności siarczanu trójglicyny w pobliżu temperatury przemiany fazowej wyróżnionej nagrodą Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W roku 1993 na podstawie rozprawy Dielectric Non-linear Properties of Same Real Ferroelectric Crystals uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych. Tytuł naukowy profesora nauk fizycznych otrzymał w 2007 r. fot. D. Hull Obszar zainteresowań naukowych to fizyka kryształów, w szczególności ferroiczne przemiany fazowe i towarzyszące im zjawiska krytyczne. Jest autorem i współautorem 48 publikacji, w znakomitej większości w czasopismach z listy filadelfijskiej. Był recenzentem pięciu rozpraw doktorskich i jednej habilitacyjnej. Recenzował publikacje naukowe dla czasopism „Ferroelectrics” oraz „Journal of Solid State Chemistry”. Był także recenzentem dwóch monografii publikowanych w wydawnictwie „Grenoble Science”. Przez wiele lat współpracował z Laboratorium Spektrometrii Fizycznej na Uniwersytecie J. Fourier w Grenoble – początkowo jako stypendysta Rządu Francuskiego, później zaś w charakterze profesora wizytującego. Od dwudziestu lat znaczną część swojego czasu poświęca sprawom organizacji nauczania na macierzystym wydziale i w uczelni. W latach 1996–2002 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. dydaktyki Instytutu Fizyki Doświadczalnej, następnie do 2005 r. był prodziekanem Wydziału Fizyki i Astronomii – tę funkcję ponownie pełni obecnie. Przez dwie kadencje, w latach 2005–2012 pełnił funkcję prorektora ds. nauczania. W tym czasie był członkiem Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej, przy czym w latach 2008–2012 był członkiem jej prezydium. W latach 2005–2012 kierował pracami Kolegium Prorektorów ds. Kształcenia oraz ds. Studenckich Uczelni Wrocławia, Opola i Zielonej Góry. Od roku 1996 uczestniczy w pracach Senackiej Komisji Nauczania – ostatnio jako jej przewodniczący. Jest pełnomocnikiem rektora ds. zapewniania jakości kształcenia. Za prace naukowe oraz działalność organizacyjną był 22 razy wyróżniany Nagrodą Rektora. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2000 r). Prof. Cach jest żonaty (żona Halina – nauczycielka języka angielskiego) i ma troje dzieci. Córka Agnieszka jest doktorem biotechnologii, Aleksandra jest lektorką języka hiszpańskiego i języka polskiego dla obcokrajowców), a Krzysztof jest fizykiem komputerowym pracującym jako informatyk. Prof. Cach pasjonuje się fotografią, kolekcjonuje wieczne pióra, a w wolnych chwilach dla relaksu lubi grać na gitarze lub mandolinie.
Przegląd Uniwersytecki 2 i 212 i 2016
| 11