‘Komeet Hale-Bopp, gefotografeerd vanuit Oostkapelle door Klaas Jobse in 1997’
nen overleven. Op de ‘dag des oordeels’ zelf probeerden mensen de kieren in hun huis bij deuren nog te dichten met handdoeken en ze plakten zelfs hun sleutelgaten af om maar te voorkomen dat giftig gas hun huis binnen zou dringen. De meeste mensen gingen die dag dan ook niet naar hun werk toe, maar besloten binnen te blijven. De iets minder goedgelovige burgers daarentegen vierden ‘komeetfeesten’ op de daken in de open buitenlucht. Hogere sferen
Uiteindelijk hadden de feestgangers het bij het juiste eind: er gebeurde die avond niets. Je zou denken dat de mensen hiervan iets zouden hebben geleerd, niets bleek minder waar. In het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw begon Marshall Applewhite de `Heaven’s gate’ sekte in Texas, maar al snel verplaatsten hij en zijn aanhangers zich naar het zuidwesten van Amerika om daar zijn ideeën te verspreiden. Hij was er heilig van overtuigd dat een ruimteschip zijn sekte zou redden van de apocalyps en deze de leden naar ‘hogere sferen’ zou brengen. Twee decennia later zou de sekte zich verplaatsen naar Californië om aldaar een bedrijf in web consulting op te richten onder de naam ‘Higher Source’. De leden volgden ondertussen angstvallig afleveringen van X Files en Star Trek. Alles leek vreedzaam te verlopen bij Heaven’s gate, tot de komeet Hale-Bopp aan de hemel verscheen in 1997. Op 14 november 1996 luisteren Applewhite cum suis naar een radioshow over ufo’s, waarin een amateur-astronoom vertelde over de waarneming van een ufo in de staart van de komeet. Applewhite wist het nu zeker: zijn voorspelling moest kloppen. De voorbereidingen om aan boord te gaan van het ruimteschip konden beginnen.
Op 26 maart 1997 vond de politie op het hoofdkantoor van Applewhites sekte 39 lijken in zwarte pijen met zakken om hun hoofden. Later zou blijken uit onderzoek dat alle sekteleden zichzelf van kant hadden gemaakt door zichzelf te verstikken in plastic zakken of door een cocktail van wodka met giftige chemicaliën te drinken. Het enge buitenaardse
aliens zijn geen zaken waar we voor moeten vrezen. Toch blijft het interessant dat mensen altijd bijgelovig blijven als het om het buitenaardse gaat. De hemelverschijnselen blijven in iedere cultuur tot de verbeelding spreken en hoe ver de wetenschap en kennis ook is gevorderd, ergens blijft die angst voor het einde der tijden toch bestaan. Ach, het is maar waar je in gelooft. Ik blijf voorlopig liever nog even genieten van alle foto’s van die fenomenale superbloedmaan. !
De hemelverschijnselen blijven in iedere cultuur tot de verbeelding spreken.
Of het nu om een superbloedmaan gaat, de gasstaart van een komeet of een ufo die zich daarin verstopt, we kunnen uit al deze verhalen met zekerheid concluderen: hoe mooi de onheilsvoorspelling ook lijkt, de wereld vergaat voorlopig niet. Ook een Mayakalender of
Over de auteur – Martijn Janse Martijn Janse is eerstejaarsstudent Natuukunde en Sterrenkunde aan de Universiteit Leiden en kersvers lid van de Eureka!-redactie. Tevens is hij sinds 2011 vrijwilliger van de Stichting Volkssterrenwacht Philippus Lansbergen te Middelburg, waar hij al verschillende artikelen schreef voor het kwartaalblad ‘Observator’ over onder andere quasarstructuren en de zoektocht naar het absolute nulpunt.
✉
martijnjanse@outlook.com
Eureka! nummer 51 – december 2015
27