Ze hebben een soort blik vast aan het leven geniet en op hun gezicht geprikt. Om het graf te vinden dat we zoeken, met de exacte inscriptie, is het zaak zorgvuldig de kneuzingen in het marmer na te lopen; om het gezicht van de onbekende te herkennen moeten we de voorstellingen van het verwachte profiel vergelijken met de variatie aan neuzen, baarden en voorhoofden die we tegenkomen; we zullen de blikken van de onbekenden moeten lezen zoals we een grafschrift lezen, tot we het juiste opschrift tegenkomen, het in steen uitgehouwen ‘ja, ik ben het’ van de dode die op ons ligt te wachten.
hotel danieli ‘Als de ruimte een oneindigheidsaspect heeft,’ schrijft Joseph Brodsky, ‘dan zit dit niet in haar uitbreiding maar in haar reductie. Alleen al omdat de reductie van de ruimte, vreemd genoeg, altijd coherent is. Zij is beter gestructureerd en heeft meer namen: een cel, een kast, een graf.’ De dichter rekent voor dat de gemiddelde woonruimte in de oude Sovjet-Unie negen vierkante meter per persoon was. Bij de verdeling van die meters hadden zijn ouders en hij geluk, ze deelden in Sint-Petersburg namelijk veertig vierkante meter: elk van hen dertien komma drie vierkante meter: zesentwintig komma zes voor zijn ouders, dertien komma drie voor hem: anderhalve kamer voor de familie van drie.
5