Intro 2013 | 3
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Rolstoelblues
Colofon
Hij is misschien wel dé pechvogel van deze Intro. Een ontstoken linkerbeen houdt introkid Maarten van de Vondervoort (Bouwkunde, groep 17) sinds een paar dagen aan een rolstoel gekluisterd. En hoezeer hij ook zijn best doet er het beste van te maken - zijn “ik kan wel een beetje meevieren op de lol van de rest” vinden wij van Cursor hem toch wel sneu.
Hoofdredacteur Han Konings
Eindredacteur Brigit Span
Redactie Judith van Gaal Tom Jeltes | Wetenschap Frits van Otterdijk Norbine Schalij Monique van de Ven
Medewerkers Alain Starke
Fotografie Bart van Overbeeke
Cartoon Sandor Paulus
Opmaak Natasha Franc
Vertalingen Annemarie van Limpt
Redactieadres
Ieder vogeltje zingt zijn eigen lied…. Ze claimen het enige introgroepje te zijn met een eigen lied, of, zoals ze het zelf graag noemen, een anthem. Groepje 17 van Technische Bedrijfskunde brengt in zijn lied een ode aan het vrouwelijk geslacht. Het lied heet, hoe toepasselijk: Vrouwkes.
TU/e, Laplace 0.40 5600 MB Eindhoven e-mail: cursor@tue.nl
Cursor online www.cursor.tue.nl
Druk Janssen/Pers, Gennep
Advertenties Bureau Van Vliet BV tel. 023 - 5714745
Vrouwkes (copyright: Rick in de Morgen) Tatatatatatataatata Ik zie ze links, ik zie rechts De ene heeft een bochel en de ander die loopt recht Ik zie ze links, ik zie ze rechts. Ik krijg er geen genoeg van ik ben knots knettergek. Vol vrouwkes Tatatatatatataaa STOP........... EN DOOR!!!!!
Waarschijnlijk is het een muggenbeet geweest, gecombineerd met een vuiltje, die voor de ontsteking heeft gezorgd. Een paar dagen voor de Intro notabene, “da’s flink balen, ja. En vooralsnog wordt die ontsteking er niet minder op”. Maar meedoen in een rolstoel is nog altijd beter dan helemaal géén Intro, vindt Van de Vondervoort. “Het grootste deel van de activiteiten is wel te doen en iedereen is heel aardig en behulpzaam.” Sporten is er op dinsdag en woensdag echter niet bij, maar bij ESAC (de Eindhovense Studenten Alpen Club) zijn ze niet voor één gat te vangen: met vereende krachten van zijn groepsgenoten wordt Van de Vondervoort met rolstoel en al tegen de klimwand omhoog getakeld. Drinken mag de bouwkundige in spe
vanwege de medicijnen eigenlijk ook al niet, maar zijn dokter was coulant: “Eén glaasje mag - omdat ik student ben.”
Amber van der Heijden (19)
Tamizhselvan Munuswamy (22)
Larissa Jansen (17)
Matthijs Lichtenbeld (19)
Eigenlijk zag ze er een beetje tegenop, tegen al het sport- en spelgeweld op dinsdag en woensdag. “Ik hou niet van spelletjes”, verklaart Amber. Toch doet ze woensdag zonder mokken aan de diverse activiteiten mee. Amber volgt simpelweg braaf de rest en dat zien haar papa’s natuurlijk graag. Bij hen scoorde ze sowieso al bonuspunten met haar toezegging om donderdagavond flink te gaan doorhalen, met haar kersverse lidmaatschap van GEWIS en voorál met haar inschrijving voor het FLUP-weekend van de vereniging. Bij een tachtigprocent-score binnen hun groepje mogen de papa’s namelijk gratis mee en mede dankzij Amber zitten ze al op een hoopgevende vijftig procent. Ook vanavond mag het trouwens eindelijk wat later worden, want een andere intropapa is zo hoffelijk (hij wél) om met haar mee te fietsen naar Valkenswaard. Hoeven haar ouders haar niet, zoals dinsdagavond, op Stratumseind te komen ophalen. “Dat was eigenlijk echt wel heel suf.” En oh ja, of we Amber in Cursor toch zéker weer iets leuks over haar groepsgenoten willen laten zeggen. Nou - nee.
Today was no ordinary day for our Indian friend. He’s moving into another accommodation and still had to arrange a whole bunch of things. But his excitement as far as the Intro goes is unflagging. “It’s positively awesome. I expected lots of information, but there’s so much more.” It was only Wednesday he and his group members received an Indian headdress and a Hawaiian lei. With a wide grin, Tamizhselvan shows pictures.
Het is woensdagmiddag en Larissa draagt haar oranje introshirt niet meer. Die was te smerig geworden, legt ze uit. “Er was meel en vla en bier op gekomen.” Ze heeft het shirt nog wel in haar tas, voor het geval dat ze hem echt aan moet. Na afloop van de zwemtraining op dinsdagmiddag was er een borrel, gevolgd door nasi en bami bij de faculteit. “Je kon kiezen tussen een medium en een pittige maaltijd, alleen leek medium nog wel heter dan pittig.” Ze kreeg er dorst van. “Jammer genoeg was de borrel voor het eten in plaats van erna”, lacht ze.
Toch even terug naar Vught. Om de accu op te laden. Want dinsdagavond was Matthijs nog steeds niet fit. De naweeën van een buikgriep, denkt hij. Na de sportdag vond hij het welletjes. Thuis met pap en mam, een bordje lasagne op de schoot, naar PSV-AC Milan kijken. Geen Stratumseind, geen Bouwkundefeest, geen doorwaakte partynight in De Bunker waarover zijn groepsgenoten met brede glimlach en slaperige oogjes vertellen. “Ik heb vanochtend lekker uitgeslapen. Dus geen ontbijtje in Eindhoven voor mij. Daar baal ik wel een beetje van. Maar hopelijk wordt die rust komende dagen uitbetaald”, hoopt Matthijs. Want hij wil het grote introfeest vanavond en de Cantus vrijdagochtend voor geen goud missen. “Daar draait het volgens mij om.”
He’s already learned a lot over the past days. The number one advice he was given: always make sure to lock your bike. Relaxing every now and then stuck with him, too. And a personal tip he’ll take to heart: organize your life. “Indian people have no difficulty prioritizing, but we’re not the best of planners. ‘Why do today, what you can do tomorrow’. But I might need to become more organized over here.” Tamizhselvan has to hurry after his group members, so he can join in with the program again.
Larissa begint de vermoeidheid nu toch wel te voelen. Dinsdagavond is ze tot sluitingstijd (2.00 uur) in Santé geweest, de stamkroeg van studie vereniging Protagoras. “We hebben met de hele groep op de pooltafel gestaan en gedanst; alleen daar was nog plek.” Het hoogtepunt van de avond was dat intropapa Tim op de tafel werd gehesen, uit zijn broek scheurde en het gat de rest van de avond heeft proberen dicht te houden met stickers.
Net als de kennismaking met zijn medestudenten. Die loopt steeds vlotter. De acht jongens en drie meiden van zijn groep beginnen los te komen onder leiding van papa Stijn en mama Ellen. “Ik vermaak mezelf prima.”