- Τσίπι ! τσίπι μου ! - Τσίπι! τσίπι μου! ἐφώναξε καὶ ὁ Γιωργάκης. - Μπέε! μπέ! ἀποκρίθηκε τὸ κατσικάκι. Ὕστερα μὲ μιὰ πηδηξιὰ εὑρέθηκε στὴν ἀγκαλιὰ τῆς γιαγιᾶς. Ἐμύριζε τὴν ποδιά της, ἐμύριζε καὶ τὰ χέρια της. - Πήγαινε, παιδάκι μου, καὶ φέρε στὸν Ἀσπρούλη λίγα μουρόφυλλα! Ἐκεῖ κοντὰ ἦταν μιὰ μουριὰ καὶ ὁ Γιωργάκης ἐμάζεψε λίγα φύλλα. Τὸ πρῶτο φύλλο τὸ ζῷο δὲν ἤθελε νὰ τὸ δεχθῇ. Σιγὰσιγὰ ὅμως τὸ ἐδέχθηκε. Ὕστερα ἐδέχθηκε καὶ ἄλλο καὶ ἄλλο. Ἔτσι τὰ ἔφαγε ὅλα. Ὁ Ἀσπρούλης εὐχαριστήθηκε ἀπὸ τὰ φύλλα καὶ ἐπλησίασε τὸν Γιωργάκη. Ἀπὸ τότε ἔγιναν δυὸ καλοὶ φίλοι.
46