Cartoon

EVENEMENTENLOGISTIEK

Niet alleen het Songfestival ging dit voorjaar niet door. Niet alleen Pinkpop werd afgelast. Nederland Festivalland zit op slot. En ook beurzen en congressen houden de deuren gesloten. Dus ligt de evenementenlogistiek volledig op z’n gat. Bedrijven en medewerkers zitten met hun handen in het haar.

Show

Niet alleen het Songfestival ging dit voorjaar niet door. Niet alleen Pinkpop werd afgelast. Nederland Festivalland zit op slot. En ook beurzen en congressen houden de deuren gesloten. Dus ligt de evenementenlogistiek volledig op z’n gat. Bedrijven en medewerkers zitten met hun handen in het haar.

stopper

Grote leegte Gijs de Snoo (62) van Dalton Trucking in Nieuwendijk wijst op zijn computerscherm. Kijk, begin maart, nog volop afspraken. En dan vanaf 12 maart: grote leegte. Gijs verzucht: “Van de ene op de andere dag ging het van volle bak naar helemaal nul. In het begin was ik heel bang. Je zag het om je heen instorten en wist niet of er steunmaatregelen zouden komen.” Ook Timon Magilse (32) van Black Cat Project & Event Logistics in Breda denkt met afgrijzen terug aan die eerste dagen. “Er zouden in 2020 zo’n twaalfhonderd evenementen in Nederland zijn. Da’s werk voor ruim dertigduizend mensen. En dat ging allemaal op slot.”

Bijzondere bedrijfstak De evenementenlogistiek is een bijzondere bedrijfstak. Een paar grotere bedrijven, veel kleintjes. Veel freelancers, weinig vast personeel. Als je chauffeur bent in deze tak van transport doe je meer dan laden-rijden-lossen. Je bouwt podia op en breekt ze weer af. Bent soms maanden van huis, als je meereist met de tournee van een band of artiest. En je moet het eigenlijk in het voorjaar en de zomer verdienen en dan een buffer opbouwen voor de slappe wintermaanden.

Militaire operatie Timon schetst welke logistieke operatie er bij een evenement komt kijken. “We zijn betrokken bij alles wat er nodig is om een festival of concert mogelijk te maken. Dat gaat van

dranghekken tot beeld en geluid. En daarbij werken we op een haast militaire wijze. Het sluit allemaal kort op elkaar aan. Als een gemiddelde band - neem Pearl Jam - een tournee doet, heb je drie podia nodig. Een in opbouw, eentje waarop de groep optreedt en eentje onderweg naar de volgende locatie. Op het moment dat na een optreden de lichten uitgaan, springen wij op het podium om te gaan afbreken.”

Sombere toekomst In het kantoortje van Gijs somberen de twee mannen over de toekomst. Zoals het er nu naar uitziet, loopt de evenementenlogistiek onherstelbare schade op. En dan gaat het niet alleen om de grote festivals en concerten. “Denk ook aan symposia, beurzen en personeelsfeesten van grotere bedrijven”, zegt Timon. “Als er crisis komt - en die komt er - valt ook dat allemaal weg. En wat ook een rol speelt: wij lopen altijd een jaar achter. Als je volgend jaar een festival wilt organiseren, moet je daar nu al in investeren. Met de huidige onzekerheid gaat niemand dat doen, ook al omdat je het niet kunt verzekeren.” Ervaring gaat verloren Er dreigt veel kennis en ervaring verloren te gaan, vrezen de mannen. “Dit is heel specialistisch werk”, legt Timon uit. “De mensen die dat werk in hun vingers hebben - en dat leer je niet op een achternamiddag - zijn nu werkeloos of werken in andere vormen van transport. Ik ben bang dat die niet meer terug zullen komen, als we te lang niet kunnen herstarten.”

Soort beroepsverbod Hoe nu verder? Timon: “Er moet wat gebeuren. De eerste tijd hadden we vertrouwen dat de overheid ons zou helpen. Maar daar ziet het nu niet naar uit. We hebben een soort beroepsverbod, kunnen ons werk niet doen. Het is niet eerlijk. Mensen mogen wel weer boven op elkaar in een vliegtuig zitten, maar niet naast elkaar in de openlucht een concert bijwonen. De KLM krijgt steun en wij niet, terwijl het bij ons om veel meer werkgelegenheid gaat.”

Gijs de Snoo

Timon Magilse

Paniekvoetbal

Geert Goumans

“Gevoelsmatig zeg ik: in september zal er weer wat mogen. Het was in maart paniekvoetbal. Men wist niets van corona en dus zijn er heel strenge maatregelen genomen. Maar daarmee kunnen we gewoon niet verder.”

Geert Goumans (55) uit Venray zit sinds zijn drieëntwintigste in de evenementenlogistiek. Hij zou niet anders willen. De variatie, het reizen, de collegialiteit. En je ziet en hoort nog eens wat. “Vorig jaar ben ik met Muse elf weken door heel Europa getrokken. Tot Moskou aan toe. Geweldig.”

Gecanceld Begin maart viel ook voor Geert het doek. “Mijn eerste klus zou in Sportpaleis Antwerpen zijn. Dat werd gecanceld. Binnen een week viel alles wat geboekt stond weg. En zat ik zonder werk. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren goed gespaard. Ik kan het even uitzingen, maar het moet niet te lang duren.” Specialistisch Geert zoekt wel ander werk, maar stuit daarbij op twee problemen. “Vanwege mijn leeftijd ben ik niet interessant. En als ik uitleg wat voor werk ik heb gedaan, snappen ze het niet. Een palletje hier laden, een palletje daar lossen, dat begrijpt iedereen. Maar wat wij doen is heel specialistisch. Vergelijk het maar met kermisexploitanten.”

Plezier De toekomst? “Ik hoop maar dat die anderhalve meter snel verdwijnt. Daar kunnen wij niks mee. Bij alles wat met plezier te maken heeft, kom je dichter bij elkaar. Wij moeten het echt van de grote massa-evenementen hebben. Die kun je niet met anderhalve meter organiseren. Mensen houden toch geen afstand als ze enthousiast worden. En je hebt ook de kosten. Als er minder dan twintigduizend mensen komen, kan het niet uit.”

“In februari heb ik in Roermond nog een carnavalspodium afgebroken. Zaten we middenin het gebied waar even later corona uitbrak. Gelukkig ben ik niet ziek geworden, maar als je zag wat er in maart gebeurde ... Het is een smerig virus, dat je niet moet onderschatten.”

Barbara Dekker (40) uit Vlaardingen zit een krap jaar in de evenementenlogistiek. Vier jaar geleden stapt zij voor het eerst in een vrachtwagen, als ‘zij-instromer’. Met subsidie van de bedrijfstak haalt zij haar rijbewijzen en al snel vindt ze werk bij Post NL. Helemaal leuk. “Maar vorig jaar kwam voor mij de ommekeer. Ik wilde meer dan alleen heen en weer rijden en containers in- en uitladen.”

Beyoncé Een tijdelijke collega bij Post NL vertelt Barbara over zijn ‘echte’ baan. “Hij had allemaal mooie verhalen. Hoe hij met Beyoncé op tournee was geweest. Via hem ben ik bij Broeders Staging Service binnengekomen. Ik heb toen mijn contract bij Post NL opgezegd en ben meteen gaan toeren. Met het vliegtuig naar Graz in Oostenrijk, daar een podium afbreken en er dan mee naar Rotterdam. Fantastisch.” Songfestival Barbara is na die eerste rit helemaal om. Ze krijgt de ene toffe klus na de andere. In de winter - als de evenementenlogistiek zo goed als stilligt - kan ze als oproepkracht aan de slag bij Post NL. Voor 2020 staan er alweer mooie opdrachten op de rol. Zo zal ze voor het Songfestival gaan rijden. En dan wordt het maart. “Er was al bekend dat het slecht ging in Italië. Dan weet je dat het dichterbij komt. Na de persconferentie op zondag 16 maart was het klaar. We hebben letterlijk tegen elkaar gezegd: ‘Tot volgend jaar’.”

Schnitzel Barbara twijfelt of het wel goed komt. “Als er weer een uitbraak van het virus is, gaat het heel lang duren voordat er weer festivals en concerten zijn. Ik heb nu een oproepcontract bij Post NL, dus financieel zing ik het wel uit. Maar ik zit te springen om weer buitenlands te kunnen praten en weer schnitzel te eten.” virus Smerig