TON 68

LOSSE NUMMERS 4,95

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

R ichard luistert naar zijn lichaam 28

Anneke: bijzondere loopbaan 20

Ton: trouw aan de baas 6

TONMAGAZINE.NL 68 10 16

TON 68 10-16 • p 2

COL UMN

Stilte Het is stil onderweg.

Dan zegt u: Stil? Het is juist erg druk onderweg, ik heb de radio aan, niks stil. Stilte komt in veel nuances.

We staan bijvoorbeeld vaak stil. Vorige week nog, op de Duitse A3, tweeënhalf uur stilgestaan, ‘s avonds om negen uur. Dan valt de enorme stilte op, de stilte die uit de 27mc bak komt.

Ik weet zeker dat ik met meer landgenoten in die monsterfile van 19 kilometer stond.

Op de radio hoorde ik dat een vrachtwagen met pech stond in de Baustelle.

Die Baustelle was ook een kilometer of 10 lang, personenwagens konden erlangs, trucks niet.

Ik hoorde een man vragen op de bak of iemand wist wat er loos was. Ik pakte de microfoon en zei dat ik het ook niet wist. De ander zei terug dat hij blij was dat ik antwoordde, de meesten houden hun mond dicht.

Een microfoon mag je vasthouden tijdens het rijden, een telefoon niet. Toch zie ik velen wel met een telefoon in de hand, maar het bakkie staat uit. Deze twintig seconden van conversatie via de ether, waren de enige deze reis.

Een reis die mij helemaal naar Bari in Zuid-Italië voerde.

Ook daar is het stil, bijna geen Nederlanders die zo ver nog komen.

Deze column schrijf ik in Rimini, bij Al Gufo. Voor de Italië-rijders een bekende plek, vlakbij het strand. Ideaal om je 24 uur of zondag door te brengen.

Maar ook hier sta ik helemaal alleen. Ik heb vanmorgen dan ook maar in m’n eentje een fikse strandwandeling gemaakt. Een wandeling waarvan mijn ogen en nek vermoeider werden dan mijn benen.

Het is stil in mij.

Maar niet in mijn hoofd; in mijn hoofd is het rumoerig.

En deze column werd eruit geboren.

Dennis Ton is 50 jaar en woont in Bovenkarspel. Sinds zijn negentiende is hij vrachtwagenchauffeur.

IN DI T NUMMER Trouw aan de baas. Sommige mensen keren hun baas nooit de rug toe. Zij vieren een veeljarig jubileum. Komt dat omdat die werkgever zo aardig is, de werknemer zo honkvast? Of is het een combinatie van beide? Drie jubilarissen vertellen.

Geen doorsnee. Anneke de Winter heeft geen doorsnee-leven en geen doorsnee-loopbaan. Jarenlang reed ze op Engeland. Haar tweede vaderland Nieuw-Zeeland bleef trekken. Nu woont zij weer ‘down under’.

Mest bevalt best. Als Gerald de Zwaan vertelt wat hij vervoert, halen mensen hun neus op. Gerald maalt daar niet om. “Ik hou van het boerenwerk”, zegt de mestrijder.

TON 68 10-16 • p 3

Vragen? Vragen!

Trouw aan baas Op de parkeerplaats TON kort Anneke de Winter

4 6 14 19 20

TON-panel: Oponthoud Inzetbaarheid bij Jongeneel Transport Denkend aan Pensioen In Beeld Puzzel Panelportret Colofon

25

PAGIN A 6

PAGIN A 20

PAGIN A 40

28 34 40 48 50 51

TON 68 10-16 p 4

PENSIOEN-V R A AG

L E Z ERS-V R A AG

Mijn pensioenopbouw, hoe zit dat?

Klim ik wel veilig?

Als je werkt in transport en logistiek, bouw je pensioen op.

Vakbonden FNV, CNV Vakmensen en werkgeversorganisaties KNV en TLN hebben dat voor jou geregeld. Jouw salaris en het pensioen dat je opbouwt, hangen nauw met elkaar samen. Maar hoe zit dat eigenlijk precies?

Hoeveel pensioen je in een jaar opbouwt, wordt berekend in een aantal stappen.

De vraag

Stap 1: Hoeveel verdien je?

Bij de berekening van je pensioenopbouw in een jaar wordt uitgegaan van het ‘pensioengevend salaris’. Dat is je bruto jaarsalaris op 1 januari van dat jaar, inclusief vakantietoeslag en toeslag voor het werken op zaterdag/zondag. Daarnaast behoren ook de vergoeding voor overuren, onregelmatigheidstoeslag en ploegentoeslag in het voorafgaande jaar tot je pensioengevend salaris.

Stap 2: Welk bedrag telt mee voor de opbouw van je pensioen?

Niet je hele pensioengevend salaris. Je ontvangt later namelijk ook een AOW-uitkering. Er wordt daarom een deel (de franchise) afgetrokken van je pensioengevend salaris. Ook wordt gekeken of je niet meer verdient dan het maximum (52.763 euro in 2016).

Stap 3: Hoeveel pensioen bouw je op in een jaar?

Het deel van je salaris dat meetelt, wordt vermenigvuldigd met een percentage. In 2016 is dat 1,77%. De uitkomst is het bedrag dat je aan pensioen opbouwt in een jaar. Ga je het jaar daarop meer verdienen en kom je niet boven het maximumsalaris? Dan zal je opbouw in dat jaar ook hoger zijn. Je uiteindelijke pensioen van Pensioenfonds Vervoer is de optelsom van alle bedragen die je zo jaarlijks hebt opgebouwd.

Benieuwd naar de berekening van jouw pensioen in 2015? Kijk bij uniform pensioenoverzicht (UPO) op pfvervoer.nl. Log in met je DigiD en bekijk je pensioenoverzicht in ‘Mijn dossier’.

“Ik ben chauffeur en vervoer afvalstoffen. Ik dek vaak een 40 kuub open container af. Ik klim op de bak en vraag me af of dit wel veilig is.”

Het antwoord Wat zegt de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet)?

De Arbowet geeft aan dat de toegang tot de werkplek, de werkplek en het werk zelf veilig dient te zijn. Als er een risico is om van hoogte te vallen, dan is het werk niet veilig. Als je hoger werkt dan 2,5 meter, moeten er maatregelen genomen worden voor je het werk begint. Bij een tank/bulkwagen zou dat bijvoorbeeld een (klap)hekwerk kunnen zijn.

En nu het afdekken Een 40 open kuub container is minimaal 2,5 m hoog en deze moet afgedekt worden voor vertrek. Het veiligst is een container met een automatisch afdeksysteem, zoals klapzeilen. Maar niet elke container heeft dat. Dan zorg je in ieder geval dat je de container afdekt voordat deze op de vrachtwagen staat. Staand op de grond trek je bijvoorbeeld met een haak aan een stok het afdekzeil of -net over de container heen. In uitzonderingsgevallen gebruik je een trap of ladder bij het afdekken. Je loopt nooit over de containerranden.

Indien er een ‘kop’ op de lading zit, wordt het afdekken moeilijker.

Laat de belader de lading beter verdelen. Het is verboden om zelf op de lading te klimmen en te lopen.

Dus...?

Op de bak klimmen is niet veilig. Er zijn veiligere manieren om de lading af te dekken.

Heb je een vraag? Bel het Sectorinstituut via 088–2596111 of stuur een bericht via WhatsApp naar 06-20205433

V R AGEN? V R AGEN! Vragen over je werk en je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden in huis. Deze organisaties in het 088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij het Sectorinstituut Transport en Logistiek beroepsgoederenvervoer wel! kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0900 1964, pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Vragen over prepensioen of voorwaardelijk ouderdomspensioen?

Wil je weten of je mag werken als je met pensioen bent? Of wat de gevolgen van een scheiding zijn voor je pensioen?

0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na ? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt?

0800 0225022, fnv.nl 030 7511007, cnvvakmensen.nl 088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland 0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

TON 68 10-16 p 5

C AO-V R A AG

C A R T ON

Wat zijn je rechten als deeltijdwerknemer?

Volgens de cao ben je een deeltijdwerknemer als je een contract hebt voor minder dan 40 uur per week. In artikel 8 van de (TLN-) Cao staan je rechten.

Naar rato vakantiedagen, ATV-dagen en vakantiegeld Een deeltijdwerknemer krijgt naar rato vakantiedagen, ATVdagen en vakantiegeld. Bijvoorbeeld: je hebt een contract van 24 uur per week. Dat is 60 procent van 40 uur. Dan heb jij minimaal recht op 60 procent van 24 vakantiedagen (dus ruim 14 vakantiedagen). Maar let op! Als je meestal meer hebt gewerkt dan je contracturen, moet je werkgever dat aan het begin van het volgende jaar met je verrekenen. Over die extra uren (tot aan het maximum van een fulltimer) krijg je alsnog die extra vakantiedagen of ATV-dagen en de extra vakantiebijslag.

Extra uren per week Werk je als deeltijdwerknemer in een week meer dan je contracturen? Dan moet je werkgever de extra uren tot aan 40 uur per week tegen 100 procent uitbetalen. Daarentegen moet je werkgever jou evengoed je contracturen uitbetalen als er in een week te weinig werk voor je is.

Overuren Ook voor deeltijdwerknemers geldt dat overuren (130 procent) pas beginnen te tellen als je in een week van maandag tot en met vrijdag meer dan 40 uur werkt. Heb je in een week 42 uur gewerkt in plaats van de afgesproken 24 uur, dan krijg je 16 uur extra uitbetaald tegen 100 procent en 2 uur tegen 130 procent.

Loon bij arbeidsongeschiktheid De extra uren tot gemiddeld 40 uur per week tellen mee voor het loon bij ziekte. Voor de bepaling hiervan bereken je het gemiddelde van de extra gewerkte uren (tot 40 uur per week) gedurende de periode van 52 weken voorafgaande de eerste ziektedag. Let op: Je hebt ook recht op doorbetaling van maximaal 7 overuren per week. Dat is inclusief gewerkte zaterdag- en zondaguren. Dit is geregeld in artikel 16 van de cao. Meer informatie hierover vind je op caonaleving.nl bij ‘veel gestelde vragen’.

Meer weten? Bel gratis met Stichting VNB 0800-0225022, kijk op stichtingvnb.nl of mail naar transport@fnv.nl

Informatiebijeenkomsten Cao Beroepsgoederenvervoer De Stichting VNB organiseert op drie zaterdagen in november bijeenkomsten, waar je terecht kunt met vragen over de cao en over loonberekeningen. Die uitleg is persoonlijk en duurt 30 tot 45 minuten.

Het is ook mogelijk om jouw chauffeurspas uit te lezen. De gegevens worden dan geïmporteerd in het loonberekeningsprogramma. Je kunt in dat geval je salaris van de laatste 6 tot 12 maanden controleren. Neem in ieder geval 2 of 3 recente loonstroken mee.

Opgeven Opgeven voor de bijeenkomst kan door het bijeenkomstnummer in combinatie met je naam te e-mailen naar transport@fnv.nl Je krijgt dan een bevestiging en het tijdstip waarop je wordt verwacht.

Bijeenkomsten Regio

Locatiexxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

1 zaterdag 12 nov Groningen

Regiokantoor, Groningen

2 zaterdag 12 nov

Amsterdam

Heemskerk, De Twaalfmaat

3 zaterdag 19 nov

Rotterdam

Ridderkerk, Van der Valk

4 zaterdag 19 nov

Utrecht

Nieuwegein/ de Meern

5 zaterdag 26 nov

Deventer

Jeugdhuis Wijchen

6 zaterdag 26 nov

Eindhoven

Vakbondscentrum, Eindhoven

TON 68 10-16 • p 6

25, 4 0, 50 JA AR IN DI ENST

Trouw HENRI MOORLAG Ik zit op mijn plek

TON VAN LEEUWEN Gaan voor vijftig jaar

THEO HAVERHALS Deel van de familie

TON 68 10-16 • p 7

aan de baas Je hebt het naar je zin in je baan en bij je werkgever. Waarom zou je dan uitzien naar ander werk bij een ander bedrijf?

In transport en logistiek hebben veel mensen lange dienstverbanden. Is dat uit gemakzucht of uit echte verbondenheid?

Drie jubilarissen vertellen over hun trouw aan de baas.

TON 68 10-16 • p 8

TON 68 10-16 • p 9

Henri Moorlag – 43 jaar – woont in Muntendam – is chauffeur bij Van der Lee in Veendam – en dat al 25 jaar Ze kennen je hier nog bij naam Zondagmiddag vijf uur. Een tankwagen van Van der Lee rijdt het parkeerterrein van chauffeurscafé Napoleon in Hank op. Achter het stuur: Henri Moorlag. Hij heeft weekenddienst en maakt op het lege parkeerterrein even tijd voor TON. “Ik heb net vakantie gehad, ben afgelopen maandag weer begonnen en heb direct een weekenddienst erachteraan. Ben nu onderweg naar Frankrijk. Het is razend druk op het werk.”

Vanaf de stage Zittend op een wit betonnen muurtje voor het gesloten chauffeurscafé vertelt Henri waarom hij al vijfentwintig jaar bij Van der Lee werkt. “Na de lts ben ik naar de mts gegaan. Die heb ik helaas niet afgemaakt. Ik was monteur, maar wilde vrachtwagenchauffeur worden. Toen ik op de chauffeursopleiding zat, in 1991, moest ik vier stages lopen. Mijn eerste was bij Van der Lee in Veendam.

Ik werkte daar vier dagen in de week als monteur en één dag in de week ging ik mee op de vrachtwagen. Na mijn stage vroegen ze of ik wilde blijven.”

Vrijheid en centen De toen achttienjarige Henri hoeft daar niet lang over na te denken en besluit bij Van der Lee te blijven. Hij kan kiezen of hij als monteur of als vrachtwagenchauffeur aan de slag gaat. “Na mijn stage heb ik een half jaar in de garage gewerkt om een zieke collega te vervangen. Daarna ben ik op de vrachtwagen gegaan. Waarom? Ik was jong en de vrijheid en de centen trokken me. Als chauffeur verdien je meer dan als monteur.”

Hele week onderweg In het begin rijdt Henri grasrollen, natuursteen en suikerbieten. Als hij op zijn twintigste alle rijbewijzen en het ADR-certificaat heeft, komt hij fulltime op de tankwagen. In 1995 krijgt Henri een vast contract bij Van der Lee. “In mijn begintijd was tachtig procent van de ritten binnenland en twintig procent buitenland. De laatste tien jaar is het precies omgekeerd en ben ik de hele week van huis.”

Hand tussen deur Henri maakt vooral lange ritten op Duitsland, Frankrijk, België en Denemarken. Dat bevalt hem goed. “Ik heb een bedrijfsongeval

gehad. Mijn hand kwam tussen een stalen deur. Toen heb ik één jaar thuisgezeten. Door het ongeluk heb ik nu functieverlies in mijn hand. Die lange ritten zijn dan goed voor mijn hand. Ik hoef minder vaak de tank aan en af te koppelen en te reinigen.”

Wijsheid achteraf De Groninger vindt dat hij een prachtig beroep heeft en hij rijdt met veel plezier. Maar het leven van internationaal chauffeur trekt wel een grote wissel op je gezinsleven, vindt hij. “Ik zou nú een andere keus gemaakt hebben en zou na een aantal jaren op de vrachtwagen weer de garage zijn ingegaan. Maar dat is wijsheid achteraf.”

Prima bedrijf Al pratend beseft Henri zich dat hij zijn werk toch met hart en ziel doet. “De klanten zijn blij als we komen. Wij vertegenwoordigen het bedrijf: altijd netjes gekleed en we werken met goed materiaal.

Dat vind ik heel belangrijk. Van der Lee is een prima baas. Een echt familiebedrijf, waar ze de chauffeurs nog bij naam kennen. Ze zijn goed voor hun personeel en dan bedoel ik dat ze alle uren en minuten die je werkt netjes uitbetalen. Onderweg hoor ik weleens andere verhalen …”

Minpuntje: boordcomputer En zijn er ook minpuntjes? Henri moet lang nadenken. Dan: “Het enige dat ik kan verzinnen, is de boordcomputer. Die zorgt ervoor dat je minder persoonlijk contact hebt met de planners. Vroeger trok een planner je aan je jasje om bijzonderheden van een rit uit te leggen. Tegenwoordig lees je dat op je boordcomputer. Het werk is daardoor zakelijker geworden.”

Geen ander Henri heeft nooit overwogen om bij een ander transportbedrijf te gaan werken. Hij zit goed bij Van der Lee. “Ik werk hier met plezier en zit hier op mijn plek. En wie zit er nu te wachten op een chauffeur met functieverlies in zijn hand? Niemand toch”, grapt hij. Of hij tot zijn pensioen bij Van der Lee blijft? “Zolang ik het naar mijn zin heb, ga ik door. En niemand kan in de toekomst kijken. Je weet nooit wat er op je pad komt.”

TON 68 10-16 • p 10

TON 68 10-16 • p 11

Ton van Leeuwen – 57 jaar – woont in Wilnis – is chauffeur bij Brouwer Transport in Mijdrecht – en dat al 40 jaar Trots op Ton Op het bedrijfsterrein van Brouwer Transport in Mijdrecht springt een bakwagen meteen in het oog. De linkerkant is over de volle breedte beplakt met een grote sticker geplakt: “Ton van Leeuwen 40 jaar voor ons op de weg, daar zijn we trots op”. Onder de tekst een vijftal foto’s van de vrachtwagens waarop Ton door de jaren heen heeft gereden. De jubilaris straalt van trots. Van alle collega’s werkt Ton het langst bij Brouwer.

Een unicum Directeur Arwin Brouwer (42) komt even naar buiten om Ton te begroeten. “We zijn reuzetrots op hem”, vertelt hij. “Veertig jaar in dienst, dat is een unicum. Daarom hebben we ook zijn auto versierd met die sticker. Dat past bij hem.” Voor Ton zelf was het een grote verrassing. “Op een zaterdag in juni kwam Arwin bij mij thuis met taart en bloemen voor mijn jubileum. En toen moest ik mee naar buiten. Daar kwam mijn zoon de straat ingereden in mijn vrachtwagen. Toen ik die versiering zag, sprongen de tranen in mijn ogen.”

Vijftig moet lukken Het is te merken dat de directeur en Ton elkaar al jaren kennen.

Arwin: “Ik ken Ton al vanaf mijn elfde. In mijn schooltijd ging ik als bijrijder mee.” Ton vult aan: “Ik liet Arwin dan alle rotklusjes doen. En dan zei hij: ‘Pas maar op als ik later directeur ben, dan merk je dat nog wel.” Als Arwin weer naar binnen gaat, zegt hij: “We gaan voor de vijftig, hè Ton.” Ton lacht: “Dan ben ik zevenzestig, dus dat moet lukken.”

Begonnen met stukgoed Eigenlijk werkt Ton al langer dan veertig jaar voor Brouwer. Als jochie waste hij op zaterdag de auto’s. “Het bedrijf zat toen nog in het dorp Wilnis, op de paardenmanege. Ik leerde op de lts voor metaalbewerker, maar vlak voor mijn zeventiende ben ik bij Brouwer in dienst gekomen. Dat was op 14 juni 1976. Op mijn achttiende zei mijn baas: ‘Ga maar snel al je rijbewijzen halen.’ In die tijd was dat nog makkelijk. Een paar lesjes op de vrachtwagen en dan afrijden en daarna mocht je met alles de weg op. Ik ben begonnen op de bakwagen, stukgoed vervoeren door heel Nederland.”

Alles meegemaakt Dit jaar bestaat Brouwer Transport tachtig jaar. Ton heeft de onderneming door de jaren heen zien groeien. “Van een klein bedrijf op de paardenmanege naar dit grote bedrijventerrein. Ik heb alles meegemaakt. Er werken nu zo’n honderddertig man. Vroeger kende ik iedereen, maar nu zijn het er te veel. Mijn zoon van dertig werkt hier ook. Hij is hier begonnen, heeft toen drie jaar internationaal gereden om geld te sparen voor een huisje en is nu weer terug.”

Grote wagen Eén keer heeft Ton eraan gedacht om een andere werkgever te zoeken. Hij was begin twintig. “Toen heb ik op een gegeven moment gesolliciteerd bij een ander bedrijf. Ik zag onderweg vrachtwagens die heipalen vervoerden. Op zo’n grote wagen wilde ik ook wel rijden.

Ik ben toen naar mijn baas bij Brouwer gestapt en die stelde voor dat ik voortaan met een aanhanger zou kunnen gaan rijden. En dat doe ik nu nog steeds.”

Schadevrij rijden Ton heeft het ook na veertig jaar nog naar zijn zin. “Het is hard werken, maar dat is overal zo. Brouwer is goed voor zijn personeel.

Ze betalen netjes en op tijd, we krijgen premies als we schadevrij rijden, er is een fietsenplan, we hebben bedrijfskleding. En elke vijf jaar word ik betrokken bij het kopen van de nieuwe auto. Wat wil je nog meer.” Minpunten kan hij niet bedenken. Wel heeft Ton moeite met alle eisen die tegenwoordig aan chauffeurs gesteld worden.

“Vooral het ADR-certificaat vind ik lastig. We krijgen dan twee dagen les bij Brouwer en daarna ga je op voor het examen. Ik vind dat altijd moeilijk. In 2019 ben ik weer aan de beurt. Ik moet het wel halen, anders kan ik de weg niet op.”

Langer volhouden Ton werkt vier dagen in de week. Vijf jaar geleden riep directeur Arwin hem bij zich. “Hij stelde mij voor om wat minder te gaan werken, zodat ik het langer kan volhouden. Op maandag, woensdag en vrijdag rijd ik op Twente, op dinsdag op Breda en Tilburg. Elke donderdag ben ik vrij. Zo maak ik ongeveer veertig uur per week. Ik heb al jaren vaste ritten. Van de honderd klanten ken ik er negenennegentig. Bij sommige kom ik al vijfentwintig jaar.” Gaat dat nooit vervelen? Ton lacht: “Nee, nooit. En zeker nu ik het wat rustiger aan doe, kan ik hier de vijftig jaar wel volmaken.”

TON 68 10-16 • p 12

TON 68 10-16 • p 13

Theo Haverhals – 70 jaar – woont in Sprang-Capelle – werkt bij Van Caem Transporten in Waalwijk – 35 jaar als chauffeur, 15 jaar als loodsmedewerker – totaal dus 50 jaar

Nooit één dag ziek geweest Theo heeft net twee weken vakantie in Emmen achter de rug.

Gebruind gaat hij twee weken aan het werk bij Van Caem. En daarna vertrekken Theo en zijn vrouw Hanny (70) voor nog eens twee weken naar Tenerife. Aan snipperdagen doet Theo niet. Deze vier weken zijn voor hem meer dan genoeg. “Ik kan niet stilzitten. Ik werk nu vier dagen en de week en de andere dagen ben ik aan het klussen.” Hanny lacht: “Theo en ik moeten bezig blijven.”

Niet bijzonder Vijftig jaar is Theo bij Van Caem in dienst. Geen één dag is hij ziek geweest. Voor hem is dat niet zo bijzonder. Wat zijn geheim is?

“Elke avond twee jonge jenevers en met plezier je werk doen”, zegt hij droogjes. “Aan Theo hebben ze een goeie bij Van Caem”, zegt Hanny trots. Ook zij werkt nog elke dag. “Ik zit in de schoonmaak.

Wij gaan echt niet samen achter de geraniums zitten. Zolang we er plezier in hebben, blijven we werken.” Theo knikt.

Eerste knecht Theo begon op zijn zeventiende bij een transportbedrijfje in Waalwijk. Zijn collega’s waren “een stel oude mannen”, vertelt hij. Onderweg kwam hij vaak de drie jonge zonen van Van Caem tegen. “Die reden toen, net als ik, op bestelbussen. Dat was altijd gezellig. Op een dag heb ik bij Van Caem gesolliciteerd, want ik wilde wel met die zonen werken. Ik was de eerste knecht die bij Van Caem in dienst kwam. Zo werd dat toen nog genoemd: knecht. Nu werken er een kleine honderd man en hebben we zo’n vijfenvijftig vrachtwagens.”

Drie bazen Hij heeft het bedrijf vanaf de keukentafel zien groeien. “Van keukentafel naar weer een keukentafel en uiteindelijk naar het bedrijventerrein waar ze nu zitten”, vertelt Hanny. En Theo: “Ik ben onderdeel van de familie. Zo voelt dat voor mij. Ik heb in die vijftig jaar hier drie bazen gehad. De eerste was opa Van Caem. Daarna zijn drie zonen.

En nu zijn drie neven directeur van het bedrijf.” In de kantine heeft Theo een vaste plek. “Daar zit ik elke ochtend. Als een van de bazen binnenkomt, dan kroelt hij eerst met mij. Zo gaat dat hier.”

Vrijdagavondborrel Hanny vertelt dat het vroeger elke vrijdagavond feest was bij Van Caem. “Dan kwam de borrel op de keukentafel. Theo ging dan slingerend naar huis. En dan zaterdag weer met z’n allen aan het werk.”

Theo knikt. “Nog steeds wordt er vrijdag geborreld, maar daar doe ik niet meer aan mee. Feesten, dat kunnen we wel nog altijd bij Van Caem. Zo heb ik met nog een aantal jongere jubilaressen een heel mooi feest gekregen. Ik werd helemaal in het zonnetje gezet.”

Tijd voor jongeren Het werkgebied van Van Caem is de Benelux. “Ik reed op Nederland.

Elke avond was ik thuis bij Hanny”, vertelt Theo. Na vijfendertig jaar op de vrachtauto vond hij het genoeg. “Het werd tijd dat de jongeren het overnamen. Ik mis het rijden niet. De boordcomputer heb ik gelukkig niet meer meegemaakt. Vroeger vulde ik ’s avonds thuis met de pen mijn uren in.”

Nieuwe werkbroek Het is nooit bij Theo opgekomen om een andere baas te zoeken.

“Waarom zou ik? Ik heb daar zelfs nooit over nagedacht. Ze zijn hier goed voor mij. Ze betalen netjes en vroeger kreeg ik om de vijf of zes jaar een nieuwe auto. En als ik nu een nieuwe werkbroek nodig heb, dan loop ik naar kantoor en dan ligt het klaar. Eigenlijk blijven alle chauffeurs bij Van Caem. Behalve dan de jonge jongens die internationaal willen rijden.”

Verplicht vrij Hij werkt nu alweer vijftien jaar in het magazijn. “We vervoeren van alles en al dat spul gaat door mijn handen. Ze kunnen mij overal inzetten.” Elke maandag is Theo ‘verplicht’ vrij en ook op vrijdagmiddag werkt hij niet. “Die middag moet ik vrij nemen om mijn overuren op te maken. In de zomer werk ik altijd, vandaar.” Hanny vult aan: “Elke maandag kookt hij. En omdat hij niet kan stilzitten, klust hij in huis en helpt hij mee in het huishouden.”

Hoelang Theo nog blijft werken, weet hij niet. “Zolang ik het met plezier doe en ik fijne collega’s heb, denk ik er niet over te stoppen.

Misschien blijf ik wel tot mijn tachtigste bij Van Caem.”

Herfstl

Op de pa rk eerpl a at s

TON 68 10-16 • p 14

last

TON 68 10-16 • p 15

De herfst is weer uitgebroken.

Laagstaande zon, stortregens en rukwinden, bladeren en takken op de weg, de eerste nachtvorst... Dat is even wennen.

Heb je last van de herfst? En hoe speel je daarop in?

TON vroeg het op de parkeerplaats.

TON 68 10-16 • p 16

Snelheid aanpassen

Wil van Steters (59) uit Dongen is chauffeur bij Vermeer te Tilburg. Hij rijdt veelal met een open semi-trailer. Daarop komen vaak kraanmasten, hefsteigers of nieuwe machines.

“Ik ben met laden en lossen best veel buiten bezig. Bijvoorbeeld met hefsteigers onder de torenkraan. Op de bouw moet ik het materiaal zelf afbinden. Ook vervoer ik op de semi wel nieuwe machines. Die moeten schoon en droog blijven. Met harde wind valt het soms niet mee om de zeilen over de machines goed dicht te krijgen. Er zitten ook breedtetransporten bij.

Dan komt er een groot zeil aan te pas. Soms lukt het met behulp van spanbanden om dan het zeil er goed op te krijgen.

Snelheid aanpassen en afstand houden is met slecht zicht door de regen belangrijk. Helemaal met breedtetransporten. Wanneer er iemand op de vluchtstrook staat, zie je dat met slecht zicht later. Als je ruim afstand houdt, kun je toch tijdig en rustig uitwijken.”

Flink profiel

Rudi van Dijk (26) uit Kootwijkerbroek rijdt bij Klarenbeek Transport in Stroe. Hij vervoert vlees voor slachterijen, poeliers, en restaurants.

“Bij harde regen rustiger rijden en meer afstand houden. Met een koeler heb je minder last van harde wind dan met een huiftrailer. Die moet je goed strak spannen. Om de banden optimaal te gebruiken, wisselen we ze in de garage door. Maar voor de herfst is er een extra controle, om te zorgen dat overal flink profiel op zit.”

Wegklappende portieren

Erik van den Noort (59) uit Rijssen rijdt met een uitschuifbare semi voor plaatsgenoot Pultrum. Hij heeft zojuist prefabelementen voor een tunnel afgeleverd.

“Vanwege de lading rij ik regelmatig op onverharde ondergrond. ‘s Zomers is het mooiste rijden op de bouw. Dan is de grond droog. In de herfst is het door regen drassig.

In de zomer heb ik dankzij de zon ook meer energie. Ik merk dat het wat lastiger wordt om met regen of in het donker te rijden. Dat zal met mijn leeftijd te maken hebben. Bij harde wind moet je oppassen dat je portier niet wegklapt. En als het echt stormt, dan zegt de bouw wel eens af, omdat je dan niet met de kraan mag lossen.”

TON 68 10-16 • p 17

Beetje winterdepressie

Christiaan Snippe (26) uit Hoogeveen is met bouwmaterialen onderweg voor Leemans in Vriezenveen.

“Als bijrijder heb ik ooit een ongeluk meegemaakt. Sindsdien ben ik veel voorzichtiger. Zo had ik eens tijdens een nachtrit met ijzel te maken. We reden 80 op de snelweg en een truck voor me begon te glijden. Ik had geleerd om vooral niet te remmen, maar de auto uit te laten vieren. Ik had 15 ton geladen, dus wel wat druk op de assen. Met een gangetje van 40 kilometer per uur ben ik verdergegaan. In de regen houd ik extra afstand. Regen na een droge periode kan de weg erg glad maken. Vorig jaar had ik wel een beetje last van een winterdepressie, met dat sombere weer. Maar daar kwam ik gelukkig snel weer uit.”

Ook nog strooiauto

Klaas Bouwmeester (45) uit Wijster transporteert afzetbakken voor de Suez-vestiging in Zuidwolde.

“In de herfst is het met lege bakken lastiger rijden dan met volle. De wind komt dan in de bakken. Dat rukt aan de auto. We trekken de bakken van de aanhanger op de motorwagen. Met harde regen heb je slechter zicht naar achteren. Handig is het om de bak altijd eerst een stukje van de aanhanger te zetten, zodat je de motorwagen eronder kan rijden.

Laagstaande zon? Dan zet ik mijn zonnebril op. En ik zorg voor schone ruiten, dat scheelt ook een stuk.

Met kans op gladheid moet ik er juist extra uit. Deze truck is ook uitgerust als strooiauto. Het blok om de strooier aan te hangen zit voorop de bumper.”

Nerveuze rijders

Jan van Tunen (47) uit Beverwijk is eigen rijder. Vandaag rijdt hij losgestort: grondstoffen voor veevoeder.

“In de herfst wordt de laadbak nat en vies. Als ik dan boven de put los, gaat de opstuivende lading aan de achterkant plakken. Ook bij het laden van bijvoorbeeld warme soda blijft een deel aan de bak plakken.

Ik moet dus meer tijd besteden aan schoonmaken.

Een ander nadeel van de herfst vind ik de langere files. Na een zonnige periode begint iedereen bij slechter weer vooral in het begin veel nerveuzer te rijden. Doordat ze veel op de rem trappen, ontstaan er meer en langere files.

Een voordeel van wat kouder weer is wel dat je lekker in de cabine kan slapen. We hebben in de nazomer een paar nachten gehad dat het in de avond nauwelijks afkoelde. Reed ik nou altijd op Spanje, dan kun je een standairco overwegen. Maar die heb ik voor die paar echt warme nachten in Nederland niet nodig.”

TON 68 10-16 • p 18

Wekelijks de wasstraat

Rick ten Have (18) uit Silvolde doet stukgoed bij Wim Bosman te ‘s Heerenberg.

“Ik ben pas sinds juni chauffeur en heb dus nog weinig ervaring in de herfst. Maar ik heb al wel te maken gehad met de laagstaande zon in de ochtend en avond. Gelukkig beginnen mijn ritten vaak richting het westen en eindigen naar het oosten.

Het is wel extra belangrijk de ruiten goed schoon te hebben. Als ze vuil zijn, was ik ze in de pauze. En de truck gaat elke week door de wasstraat op het bedrijf.

Dat het voor slecht weer geen herfst hoeft te zijn, dat merkte ik deze zomer in zuidoost Brabant. Daar was net een storm geweest met hagelstenen als tennisballen. Dat had een enorme schade aangericht. De wegen waren spekglad door blad. Overal lagen afgewaaide takken. In Luyksgestel stond het langs de weg helemaal vol met busjes van aannemers om daken te repareren.“

Niet snel in een dip

Fred Wijling (60) uit Leiderdorp is via een uitzendbureau voor Windhorst uit Hazerswoude-Dorp met diverse soorten lading onderweg. Vandaag zijn het pallets met drank naar een distributiecentrum.

Maar hij vervoert ook wel kluitbomen en bloembollen.

“Als de bladeren van de bomen vallen, is er extra slipgevaar. Dat je ABS hebt, is dan belangrijk. Een lading frisdrank gaat er met een kettingbaan zo uit. Maar voor het laden van de bomen moet regelmatig het dak of een zijkant van de huif open.

Dat is met slecht weer fysiek zwaarder.

Met een beetje zon erbij is iedereen vaak vrolijker.

Maar omdat ik het werk veel te graag doe, zit ik niet snel in een dip.”

TON 68 10-16 • p 19

T ON KOR T Resultaten van ‘Sectorplan 1’

Victor Swaanen overleden

Ruim twee jaar geleden ging het Sectorplan Transport en Logistiek 2014-2015 van start om de instroom, mobiliteit en duurzame inzetbaarheid in de bedrijfstak te verbeteren.

Werkgeversorganisaties en vakbonden bedachten dit plan samen met het opleidingsfonds voor de sector (SOOB) en het ministerie van Sociale Zaken. De uitvoering lag bij het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Eind augustus werd dit plan afgerond. Een greep uit de resultaten: - Leerlingen hebben met subsidie hun rijopleiding kunnen volgen. Leerbedrijven zijn met loonkostensubsidies gestimuleerd om leerplekken beschikbaar te stellen. En praktijkopleiders hebben extra ondersteuning gekregen; - 1.000 werklozen zijn via het MobiliteitsCentrum transport bemiddeld naar een baan in de sector; - 1.500 adviesgesprekken met bedrijven over ‘goed werkgeverschap’; - bijna 2.000 werkloze chauffeurs, kraanmachinisten en logistiek medewerkers hebben hun vakbekwaamheid behouden; - laaggeschoolde medewerkers (zonder startkwalificatie) zijn dankzij ‘scholingsvouchers’ bijgeschoold; - ruim 11.000 mensen hebben de Inzetbaarheidscheck ingevuld.

Inmiddels is het Sectorplan Transport en Logistiek 2016-2017 (‘Sectorplan 2’) in werking getreden.

In TON 66 vertelde Victor Swaanen over zijn ziekte en over zijn ex-werkgever BAS Transport, die hem op allerlei manieren hielp. Op 3 augustus overleed Victor.

Zijn vrouw Elly schrijft TON: “Ik wil graag de familie BAS, alle oud-collega’s en vrienden bedanken voor alle steun tijdens het ziekbed en het overlijden van Victor.

Victor heeft gevochten tot de laatste dag, ondersteund door familie, vrienden en vooral ook Ger Bas. Hij haalde daar veel kracht uit. Zo ook uit het contact met de huisarts die dag en nacht voor ons klaar stond. Victor bleef grapjes maken en zelfs de huisarts stond soms met open mond vanwege zijn kracht en positiviteit. “Zijn eerste rit alleen” waren de eerste woorden die bij me opkwamen.”

Word ook lid van het TON-panel Word ook lid van het TON-panel en geef je mening over werken in transport en logistiek. Als TON-panellid krijg je via de mail vijf of zes keer per jaar een uitnodiging mee te doen aan een panelpeiling. Dat is een korte vragenlijst, die je online invult. Dat kost je maximaal 5 minuten. Het gaat altijd over je werk in transport en logistiek.

De resultaten van de panel-peilingen zie je elke keer terug in TON en op tonmagazine.nl. Zo weet je hoe jij en je collega’s over het onderwerp van de peiling denken.

Aanmelden voor het TON-panel doe je: • via tonmagazine.nl. Klik op TON-PANEL voor meer informatie en inschrijven; • of rechtstreeks via ton.tangramonderzoek.nl/aanmelding

TON 68 10-16 • p 20

­­P ersoonli jk v erh a a l

Nieuw-Zeeland­

again...

TON 68 10-16 • p 21

Ze vertrok naar NieuwZeeland, kwam terug naar Nederland, maar woont sinds kort weer ‘down under’. Of ze daar haar vrachtwagenloopbaan voortzet, is nog even de vraag.

Een ongeluk, vlak voordat ze remigreerde, zit nog te vers in haar geheugen. Maar verder voelt het voor Anneke de Winter (52) als thuiskomen, in het verre Auckland.

TON 68 10-16 • p 22

Heftige heimwee dreef Anneke terug naar Nederland Anneke heeft geen doorsnee-leven en geen doorsneeloopbaan. Geboren en getogen in Sassenheim, huishoudschool, een mode-opleiding in Leiden, een eerste baan bij een logistiek bedrijf. En dan, op haar twintigste, naar Nieuw-Zeeland, haar vriend achterna. Die vond er een baan en kreeg een verblijfsvergunning. Anneke had een visitors permit voor een half jaar, die nog eens zes maanden werd verlengd, maar toen moest ze terug naar Sassenheim.

Hart gestolen Dat was in juni 1985. Nieuw-Zeeland had haar hart gestolen en haar vriend zat nog ginds. Dus zij trouwden en Anneke maakte weer de grote overtocht. Zij en haar man gingen ‘als een dolle’ aan het werk, want ze wilden een huis kopen. Dat lukte, een mooie woning in Hamilton, met een groot stuk land waarop ze droogbloemen teelden. Er kwamen drie kinderen. Anneke bleef thuis om voor de kleintjes te zorgen. Na een paar jaar verhuisden ze naar een plaatsje ten zuiden van Auckland.

WIKKEN EN WEGEN En toen ging het mis. Anneke kreeg last van heftige heimwee. Ze raakte in een depressie. “Wat jij moet doen, is naar Holland gaan”, zeiden de artsen. Na lang wikken en wegen nam Anneke de moeilijke beslissing te scheiden en haar kinderen van acht, tien en dertien bij hun vader achter te laten. Maar het moest, anders zou ze er zelf aan onderdoor gaan.

Groot rijbewijs Terug in Nederland vond ze een baan in het magazijn van kledingproducent Scava. Ze kreeg een nieuwe vriend, een vrachtwagenchauffeur, en verhuisde van Sassenheim naar Oldenzaal. Daar werkte ze een tijdje voor een uitzendbureau, in allerlei baantjes. Af en toe reed ze met haar vriend mee. Dan dacht ze: Wat jij kunt, kan ik ook. Via VTL haalde ze haar groot rijbewijs en via het uitzendbureau vond ze werk bij TNT Fashion. Daar kwam ze in 2006 in vaste dienst en ze vroeg meteen of ze haar E-rijbewijs mocht gaan halen. Dat bleek mogelijk en ze stapte over van de winkeldistributie naar distributie met opleggers.

Engels op peil Een paar jaar reed ze vooral op Oost-Duitsland, daarna tot haar grote genoegen op Engeland. Zo kon ze haar Engels op peil houden, want haar kinderen spraken inmiddels bijna geen Nederlands meer. Elk jaar zagen ze elkaar, ofwel omdat Anneke naar Nieuw-Zeeland op vakantie ging, ofwel omdat de kids deze kant uitkwamen.

Ontslagen Intussen was TNT Fashion overgenomen door Bleckmann. In 2015 bleek het steeds slechter te gaan. Begin juli vervielen de ritten op Engeland. Dit komt niet goed, zo dachten Anneke en haar collega’s, en ze vonden dat ze aan het lijntje werden gehouden. Op 9 november

TON 68 10-16 • p 23

kreeg Anneke een brief met de dag en tijd waarop zij zich moest melden in Oldenzaal. Ze woonde op dat moment in Medemblik, bij haar nieuwe partner Jelle, en reed anderhalf uur om in vijf minuten te horen te krijgen dat ze werd ontslagen.

Vangnet Teleurgesteld en woedend was ze. Ze voelde zich aan de kant gezet en niet serieus genomen. Voor een aantal medewerkers van Bleckmann was er een ‘vangnet’, een project van het Sectorinstituut Transport en Logistiek waarbij werknemers van een failliet bedrijf begeleid zouden worden naar een nieuwe baan. Anneke kwam ook in aanmerking. Op de informatie-

bijeenkomst in Hengelo was het eerste wat manager Peter Smit van het MobiliteitsCentrum van het sectorinstituut zei: “Hoe gaat het met jullie?” Zoiets had al die tijd dat het slecht ging bij Bleckmann niemand gevraagd. Anneke herinnert zich hoe de helft van de mensen in de zaal de ogen niet droog kon houden.

Terug In afwachting van werk haalde ze haar ADR. Eind april van dit jaar vond ze een baan bij Transinfo Expeditie in Enschede.

Maar toen wist zij al dat ze terug naar Nieuw-Zeeland zou gaan. Want dat land bleef aan haar trekken. Rond de jaar-

TON 68 10-16 • p 24

Banen genoeg De marktplaats.nl van NieuwZeeland is trademe.co.nz Op die website vond Anneke haar woning en ze kijkt er ook regelmatig naar banen voor truckers. Die zijn er genoeg. Emigreren naar NieuwZeeland is overigens niet makkelijk. Anneke heeft, omdat ze er zo lang woonde, een permanent resident visum; Jelle heeft een partnervisum.

wisseling was ze er met Jelle geweest. Ook hij vond het er prachtig. Als liftservicespecialist bij OTIS ging hij op zoek naar werk en via LinkedIn had hij snel een contact en bijna even snel een baan. Begin juni kreeg hij een visum en verhuisden ze naar Auckland.

Ongeluk Eind goed, al goed? Niet helemaal, want Anneke zou in NieuwZeeland moeiteloos werk op de vrachtwagen kunnen vinden.

Maar ze wil even niet. Drie weken vóór haar vertrek had ze namelijk een ongeluk, in Engeland, op de M1 ter hoogte van Nottingham. Een personenauto kwam dwars op haar wagen.

Eerst had ze niks door. Ze hoorde wel een knal, maar dacht dat het een klapband was. Tot ze wat naar voren ging zitten en opeens de auto op haar grill zag. Anneke schrok verschrikkelijk. Het leek heel erg, maar het viel mee. Gelukkig bleef het bij blikschade.

Links rijden Maar Anneke was helemaal overstuur. Ze dacht: Ik rijd nooit meer. Dat speelt haar nog steeds parten. Net als in Engeland

wordt in Nieuw-Zeeland links gereden. Met de personenauto went dat wel, maar in de vrachtwagen is het toch een ander verhaal. Je bent geneigd de kant in te rijden en als je dan zestien meter lang bent. Misschien dat ze een baan op een bakwagen zoekt.

Thuiskomen Op dit moment werkt Anneke drie dagen per week in een magazijn van Specsavers. Niet zo groot, met een man of acht. Voor het eerst in vijftien jaar zit ze tussen vier muren.

Dat valt niet mee, ze is toch wel echt iemand die eropuit wil.

Maar verder voelt het als thuiskomen. Ze rijdt ‘blind’ naar het centrum van Auckland, weet precies waar ze wezen moet. Ze heeft hier ook zo lang gewoond. En voor haar volwassen kinderen is het ook tof dat ze nu gewoon bij hun moeder kunnen binnenwaaien.

Anneke komt niet meer terug.

TON 68 10-16 • p 25

TON 68 10-16 • p 26

TON 68 10-16 • p 27

TON 67 08-16 • p 29

Maak je zelf wel uit of je nog een vette hap neemt, of mag je werkgever wat zeggen over je eetgewoonten? Is het jouw eigen verantwoordelijkheid of je elke dag kwiek je werk doet, of moet de baas zich dat ook aantrekken?

Bij Jongeneel Transport in Valkenburg (ZH) gaan ze uit van gedeelde verantwoordelijkheid. Het bedrijf biedt advies en begeleiding, de werknemer moet bedenken of hij daar wat mee doet.

Richard Motzheim ...’n beetje kunnen leven...

twoordelijkheid

TON 67 08-16 • p 30

We willen dat onze mensen niet alleen tijdens hun werk fit zijn “Ver”, antwoordt chauffeur Bart van Doorn op de vraag: ‘Hoe ver mag een werkgever zich bemoeien met de gezondheid en leefstijl van zijn medewerkers. “Ver, want je baas moet zorgen dat je gezond en fit je werk kunt doen. Dat niet iedereen zal luisteren en de adviezen zal opvolgen, dat is dan maar zo. De werkgever moet het in elk geval aanreiken.”

Niet uitgeblust Toen Jongeneel Transport begin vorig jaar het personeel aanbood om de Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek in te vullen, deed Bart dan ook zonder aarzelen mee. Net als zo’n driekwart van de medewerkers bij het transportbedrijf. Jongeneel Transort is al een aantal jaren drukdoende het personeel bewuster te laten omgaan met gezondheid, leefstijl, opleiding en loopbaan. Olette Kokkelkoren, P&O-Adviseur, legt uit waarom. “We willen dat onze mensen niet alleen tijdens hun werk fit zijn. Maar ook dat ze ’s avonds en in het weekend nog dingen kunnen ondernemen en niet uitgeblust op de bank zitten. Daarnaast moeten mensen steeds langer doorwerken en dat houd je beter vol als je gezond en met plezier dat werk doet.”

Doe ook de check De Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek is een online test waarmee je snel – en gratis – een beeld krijgt van hoe je ervoor staat.

Lichamelijk, psychisch, qua leefstijl en loopbaan. Ook als jij je prima voelt, geeft de check inzicht. Blijkt dat je inzetbaarheid mogelijk risico loopt, dan belt een coach om je uit te nodigen voor een persoonlijk gesprek.

En als je daarvoor openstaat: begeleiding.

Jezelf testen?

Ga naar stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck

Dalend ziekteverzuim Jongeneel boekt mooie resultaten met die inspanning, zegt Olette. “Als je alleen al kijkt naar het ziekteverzuim.

Dat is in vijf jaar tijd gedaald van 6,0 procent naar 2,6 procent.”

Ook de hoge deelname aan de Inzetbaarheidscheck bewijst volgens Olette dat duurzame inzetbaarheid steeds meer leeft onder de medewerkers. De check is anoniem, maar het bedrijf krijgt wel een zogenoemde groepsrapportage. Olette: “Zo krijgen we inzicht in hoe het gesteld is met de inzetbaarheid van het personeel.” Niet heel verrassend: veel medewerkers zijn te zwaar.

10 duizend stappen Dat kreeg ook Richard Motzheim te horen, nadat hij de online Inzetbaarheidscheck had ingevuld. “Tja, niks nieuws natuurlijk. Dat wist ik al en ik was er ook al eens mee bezig geweest. Ik ben 1 meter 83 en weeg 104 kilo. Heb een BMI van rond de 31. Ik let wel op met eten, neem kleinere porties over de dag. Maar ik laat niet alles staan. Je moet ook een beetje leven.”

Yvonne Fiolet, Teamleider Administratie, verbaasde zich evenmin over de uitkomst dat ze iets te dik was. Dat wist ze van zichzelf. Wat haar wel aan het denken zette: ze zou te weinig bewegen. Nu zit ze minstens twee keer per week in de sportschool, wandelt ze elke lunchpauze een half uur en gaat ze als het lukt één keer per week op de fiets naar kantoor. En ze draagt een stappenteller, zodat ze kan zien of ze elke dag wel tienduizend stappen zet.

Zijn het er ’s avonds te weinig, dan wandelt ze nog een rondje door de wijk.

Eigen verantwoordelijkheid Leefstijl is voor veel mensen een privéaangelegenheid.

Bart vindt het dus geen probleem dat zijn baas zich daarmee bemoeit. Richard zegt het zo: “Ik weet van Jongeneel dat ze meedenken en dat ze me niet verplichten.

Als ik ziek word doordat ik mijzelf niet goed verzorg, kom ik in de ziektewet en daar heeft Jongeneel ook kosten van. Zo moet je dat zien. Dus als ze me willen helpen om

TON 67 08-16 • p 31

Bart van Doorn, 49, (mentor-)chauffeur gevaarlijke

Yvonne Fiolet, 40, Teamleider Administratie, woont

stoffen, woont in Colijnsplaat, bijna 10 jaar bij

in Voorhout, 8 jaar bij Jongeneel Transport.

Jongeneel Transport.

Rust pakken

Het nieuwe roken

“Als ik zestig ben, wil ik proberen wat minder te gaan

“’Zitten is het nieuwe roken’, zeggen ze

werken. Een stapje terug te doen, zeg maar. Om dat

tegenwoordig. Ik zit inderdaad vrij veel. Dat is nu

financieel mogelijk te maken, willen mijn vrouw en

eenmaal zo met een administratieve functie. Dus

ik onze hypotheek wat sneller aflossen. Dan hebben

tijdens de lunch gaan we met een groepje wandelen.

we tegen die tijd wat armslag. Want ik merk wel dat

Daarbij: ik werk drie dagen en ben de rest van de week

ik ouder word. Ik heb nu al dat ik af en toe op de dag even mijn ogen dichtdoe,

druk met mijn huishouden. We hebben een tweeling van tien. Het combineren

even mijn rust pak. Zo pas ik mijn ritme aan naar de vraag van mijn lichaam. Dat

van werk en privé is een kwestie van goed plannen. En zorgen dat je het op beide

is ook het mooie van deze baan: Je bent gewoon vrij. Ik krijg via de computer mijn

plekken naar je zin hebt. Want als je niet lekker in je vel zit op je werk, speelt dat

losadressen door, stap in mijn auto en kan mijn dag zelf indelen.”

thuis door. En omgekeerd.”

TON 67 08-16 • p 32

Het is je eigen verantwoordelijkheid om te luisteren naar je eigen lichaam mijn leefstijl te verbeteren, heb ik er oor voor. Maar ik blijf er baas in. Het is de verantwoordelijkheid van elk individu om zelf te luisteren naar zijn eigen lichaam.”

P&O-Adviseur Olette benadrukt ook de eigen verantwoordelijkheid. “Maar”, zegt ze, “aan de andere kant zijn er ook af en toe medewerkers bij wie de lichamelijk klachten rechtstreeks te maken hebben met hun overgewicht. Dat extra gewicht neem je mee elke keer als je in en uit de wagen stapt. Dat is een extra belasting van knieën en rug. Dus daar spreken we mensen wel op aan.”

Mbo-2 diploma Duurzame inzetbaarheid gaat niet alleen over kilo’s en leefstijl. Opleiding is ook een belangrijk. Olette: “We wilden alle chauffeurs naar een hoger niveau tillen. Daarom hebben we ze drie jaar geleden trainingen laten volgen: Communicatie, Leefstijl, Veiligheid en Behavior Based Safety Driving. Uiteindelijk hebben we aan alle 78 deelnemers in juni 2014 hun mbo-2 diploma uitgereikt.”

Chauffeur Bart vond het prima dat Jongeneel de opleiding opkrikte. “Het is toch mooi als je bij een bedrijf werkt dat kan zeggen: Al onze medewerkers hebben minstens mbo-2.” Moeilijk vond hij de trainingen overigens niet.

Jongeneel Transport in Valkenburg (ZuidHolland) is een familiebedrijf (opgericht in 1956), gespecialiseerd in vervoer van gevaarlijke stoffen. Er werken 140 mensen; 105 chauffeurs, 35 niet-rijdend personeel.

Kijk voor info op: jongeneel.com En op stlwerkt.nl/inzetbaarheid vind je een filmpje waarin onder ander Olette Kokkelkoren vertelt over inzetbaarheid bij Jongeneel.

Stress en balans Stress en de balans tussen werk en privé spelen eveneens een rol bij duurzame inzetbaarheid. Yvonne kent stressmomenten, maar kan die hanteren. “We zitten als administratie aan het einde van het proces. Als bij de planning de papieren niet op tijd binnenkomen, krijgen wij op het laatste moment de gegevens. Terwijl klanten hun factuur op tijd moeten hebben.”

Chauffeur Bart heeft nooit last van stress, zegt hij.

“Ik laat het makkelijk van me afglijden. Kan wel boos worden, maar het volgende moment ben ik het kwijt.”

Bart probeert zoveel mogelijk ’s avonds met zijn gezin mee te eten. “Daarom begin ik vroeg. Sta op om twintig voor vijf. Dan ontbijt ik niet direct. Vroeger ging ik met een lege maag op pad, nu neem ik een boterham mee die ik meteen in de auto opeet. Zo is het ontbijtje er toch bijgekomen.”

Vitaal op de Rit 2.0 Bij Jongeneel Transport blijft ook de komende jaren Duurzame Inzetbaarheid hoog op de agenda. Er is een werkgroep opgericht, ‘Vitaal op de Rit 2.0’, met daarin afgevaardigden uit alle functies. Zo is er altijd een groep medewerkers actief bezig met de duurzame inzetbaarheid van het personeel. Via het intranet, nieuwsbrieven en de kwartaalbrief van de directie krijgen medewerkers allerlei tips over gezondheid en leefstijl. En elk kwartaal krijgt een thema, waaraan bepaalde acties worden gehangen. Zo staat in oktober stoppen met roken centraal.

Olette: “We hebben geleerd hoe belangrijk het is om te blijven communiceren. Want het is een kwestie van een lange adem, voordat je zover bent dat mensen veranderen.”

Dus gaan de activiteiten volgend jaar gewoon door. Het personeel wordt gevraagd om in het voorjaar opnieuw de Inzetbaarheidscheck in te vullen. “Dan kunnen we zien of we vooruitgang geboekt hebben, of we op de goede weg zijn”, zegt Olette.

TON 67 08-16 • p 33

Richard Motzheim, 51, chauffeur gevaarlijke

Olette Kokkelkoren, 51, P&O-Adviseur, woont in

stoffen, woont in Emmercompascuum, 8 jaar bij

Voorhout, 5 jaar bij Jongeneel Transport.

Jongeneel Transport.

Uitgebalanceerd

Twee stuks fruit

“Als het gaat zoals het nu gaat, zal ik wel tot mijn

“Natuurlijk heb ik zelf ook de Inzetbaarheidscheck

negenenzestigste moeten werken. Ik denk dat ik

ingevuld. Ik bleek te weinig fruit te eten. Dat moeten

het volhoud. Mijn baan is vrij uitgebalanceerd en

per dag twee stuks zijn en daar kwam ik niet aan.

lichamelijk niet heel zwaar. Op dit moment rijd ik

Wat me zeer verbaasde, was dat ik te weinig beweeg.

op Duitsland. Ik laad op één adres en ik los op één

Terwijl ik naar mijn idee juist heel veel sport. Een

adres. Ik heb veel verantwoordelijkheid, moet mijn kop erbij houden, maar er

aantal keren per week loop ik hard en doe ik krachttraining. Maar je moet elke

is ook genoeg ontspanning. Dus wat mij betreft blijf ik dit werk doen tot mijn

dag een half uur matig tot intensief bewegen en dat is natuurlijk best lastig te

pensioen. In een andere functie heb ik geen interesse. Mijn passie ligt nog

combineren met een drukke baan.”

steeds hier, op de vrachtwagen.”

TON 68 10-16 • p 34

Denk end a a n pensioen

Vertrouwen

TON 68 10-16 • p 35

“De regering moet bij het bepalen van de AOW-leeftijd niet de jaren tellen, maar de uren.” Geert Verbruggen (r) zegt het en Gert-Jan Pierlo (l) is het volmondig met hem eens. Chauffeurs maken lange dagen en lange weken in vergelijking met andere beroepen. Dan zou het toch niet zo gek zijn als je eerder met pensioen kunt dan iemand die een negen-tot-vijfbaan heeft.

In de kantine bij de WAAL Transport Ewijk praat TON met beide mannen over pensioenzaken.

dat het goed komt Heerlijk beroep Gert-Jan (49) uit Beuningen en Geert (56) uit Ewijk zijn het over meer dingen eens. Bijvoorbeeld dat zij een heerlijk beroep hebben. Dus ze zullen “als de gezondheid het toelaat” tot hun pensioen blijven rijden. Liefst bij de WAAL Transport. Geert zit er nu acht jaar. Daarvoor reed hij zeven jaar internationaal. Van huis uit is hij timmerman, hij werkte ook een tijdje in een kozijnenfabriek, maar uiteindelijk trok de vrachtwagen.

Vanaf vierde Gert-Jan wist op zijn vierde al dat hij vrachtwagenchauffeur zou worden en was 23 toen hij het daadwerkelijk werd. Hij werkte acht jaar bij De Waal, kreeg toen een epileptische aanval en mocht niet meer op de wagen. Een aantal jaren had hij allerlei banen, totdat hij

toch weer in het transport belandde. Zeven jaar geleden, nadat de crisis hem bij zijn vorige baas zijn baan kostte, ging hij weer eens bij De Waal aan. En hij kon meteen beginnen.

Geen boordcomputer Ze zijn dus verknocht aan het transport. En aan hun werkgever Henny de Waal. Want, zegt Gert-Jan: “Als je hier werkt, wil je niet meer weg.” Geert knikt. Een klein bedrijf (ze zijn met z’n twaalven), waar veel aandacht is voor elkaar en waar je veel vrijheid en verantwoordelijkheid krijgt. “We zijn een familie”, zegt Geert. Hoe dat met die vrijheid zit in een tijd dat je baas je digitaal overal kan zien? “Ha”, lacht Gert-Jan: “Een boordcomputer hebben we niet. Je weet wat je moet doen en Henny weet dat we dat goed doen.”

TON 68 10-16 • p 36

TON 68 10-16 • p 37

Goed geregeld?

Waarschijnlijk is werkgever Henny de Waal (55) meer met het pensioen van zijn mensen bezig, dan de chauffeurs zelf. “De mannen komen nooit naar me toe met vragen over hun pensioen. En als ik ze ernaar vraag, dan is de reactie: Het is allemaal geregeld.”

Of het ook goed geregeld is? Henny: “Tijdens de crisis maakte ik me wel zorgen. Je had allerlei verhalen over beleggingen die niet goed uitpakten. Dan ga je toch denken: Krijgen de mannen straks hun geld wel?”

Henny hoort en leest regelmatig over de pensioenwereld. “Ik vind dat sommige fondsen wel link bezig zijn. Ik had gedacht dat ze heel safe zouden beleggen. Hoe het wat dat betreft zit met Pensioenfonds Vervoer weet ik eigenlijk niet.”

Michael Buhrs, consulent van Pensioenfonds Vervoer: “Helaas bestaat er niet zoiets als safe beleggen. Een kenmerk van beleggen is juist dat de uitkomst van je investering onzeker is. We aanvaarden bepaalde risico’s omdat we weten dat beleggen op de lange termijn meer oplevert dan als we zouden sparen. In vergelijking met de grootste fondsen van Nederland neemt Pensioenfonds Vervoer minder risico. Wij zijn wat voorzichtiger. Toch biedt ook ons beleggingsbeleid geen garantie en moeten ook wij rekening houden met de mogelijkheid dat we in de toekomst de pensioenen moeten verlagen. Mensen worden nu eenmaal steeds ouder, wat betekent dat er steeds meer geld ‘in kas’ moet zijn om iedereen later zijn of haar pensioen uit te keren. Verder heeft de rente een enorme invloed op de financiële gezondheid van een pensioenfonds, ook dat van Pensioenfonds Vervoer. En die rente is al een lange tijd bijzonder laag.”

Nog ver weg Geert ‘moet’ in principe nog elf jaar, Gert-Jan nog achttien. Da’s nog best lang, dus heel druk zijn ze nog niet met hun pensioen. Geert’s vrouw houdt de post van Pensioenfonds Vervoer bij; Gert-Jan leest de brieven van het fonds zelf. Laatst heeft hij nog een overzicht gehad. Daar stond in wat het scheelde als hij zou stoppen op 65 of doorgaan tot 67. Viel hem niks tegen. “Het ziet er eigenlijk wel goed uit. Maar je weet natuurlijk niet wat er de komende tijd nog allemaal gaat veranderen.”

Niet zelf doen Zowel Geert als Gert-Jan hebben in andere sectoren gewerkt. Geert heeft nog pensioen staan bij de kleinmetaal en de bouw. Gert-Jan heeft zijn pensioenopbouw bij andere fondsen overgezet naar Pensioenfonds Vervoer. Hij vindt het overigens wel goed dat je verplicht

bent aangesloten bij een bedrijfstakpensioenfonds. “Ik ken mezelf. Als ik geld apart zou zetten voor mijn pensioen en ik had dan nu iets nodig, zou ik het opnemen.

Dat schiet dan niet op.”

Michael Buhrs, consulent van Pensioenfonds Vervoer: “Als je in transport en logistiek werkt, bouw je verplicht pensioen op bij Pensioenfonds Vervoer. Het pensioenfonds kan door het grote aantal mensen dat pensioen opbouwt bij het fonds de kosten laag houden, lager dan bijvoorbeeld verzekeraars. Daarnaast heeft het fonds niet als doel om winst te maken: alle opbrengsten gaan in de pensioenpot van de deelnemers. Verder weet je als werknemer in het vervoer nu zeker dat er een prima pensioenpakket voor je geregeld is. Zonder de verplichtstelling moet je maar afwachten of je werkgever je een pensioenregeling aanbiedt.”

TON 68 10-16 • p 38

CH AUFFEURSC A FÉDAGEN Vragen over je pensioen?

Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer. Op de Chauffeurscafédagen kun je met al je pensioenvragen bij de consulenten van Pensioenfonds Vervoer terecht.

Dinsdag 25 oktober, 16.00 – 20.00 uur Wegrestaurant ‘De Gouden Leeuw’, Moerdijkseweg 1 4765 SJ Zevenbergschen Hoek Dinsdag 15 november, 16.00 - 20.00 uur Eetcafé het Kantoor, Finlandweg 8, 4455 TE Nieuwdorp (Zeeland) Donderdag 15 december , 16.00 - 20.00 uur Wegrestaurant ‘De Goudreinet’, Zelderseweg 63, 3784 LN Terschuur (Barneveld) Meer info: pfvervoer.nl/pensioenconsulenten

Zoveel geld?

In TON 67 vertelt Gerrit Vinke op pagina 51 dat hij, als hij met pensioen gaat, 2.300 euro netto per maand zal hebben. Een paar (gepensioneerde) chauffeurs bellen TON daarover. Hoe kan het dat Gerrit zoveel geld krijgt? De reden: Gerrits vrouw Hannie heeft dan ook pensioen en samen komen ze daardoor op dat nettobedrag.

Het maandbedrag is dus een optelsom van: AOW (voor twee personen), pensioen Gerrit, pensioen Hannie.

Vertrouwen Er is de laatste jaren nogal wat te doen geweest rond de pensioenfondsen. Problemen met de financiële situatie, sommige fondsen die pensioenen moeten korten, kritiek op het beleggingsbeleid. Gert-Jan hoort er weleens over op de radio. “Ik heb eigenlijk geen tijd om me er echt in te verdiepen”, zegt hij. “Als ik zie wat ik straks krijg, denk ik dat ze bij Pensioenfonds Vervoer wel goed beleggen.” En Geert meent: “Je moet vertrouwen dat het goed komt.”

Michael Buhrs, consulent van Pensioenfonds Vervoer: “De onzekerheid die veel mensen voelen rondom het onderwerp pensioen wordt vaak bevestigd door de negatieve berichten in de media. Het pensioen lijkt alsmaar minder te worden en de pensioenleeftijd alsmaar hoger. Het is niet vreemd dat mensen dan

gaan denken: Waar eindigt dit? Dat werkt verlammend, terwijl Nederland een prima pensioensysteem heeft, als je dit vergelijkt met andere landen. Het is ook bijzonder dat Pensioenfonds Vervoer nog niet heeft hoeven korten, terwijl mensen wel steeds ouder worden. En er eigenlijk geen premie is betaald voor de extra jaren die het pensioen wordt uitgekeerd. De reserves waren tot nu toe voldoende groot om die extra jaren op te kunnen vangen. Helaas kan het pensioenfonds niet garanderen dat die reserves altijd voldoende groot zullen zijn, maar tot nu toe krijgt een gemiddelde werknemer zijn premie dik en dubbel terug als hij eenmaal met pensioen is: Door te beleggen zorgen we ervoor dat iedere euro premie ongeveer 2 tot 3 euro pensioen wordt.”

sr u e ff Chau ng met idi ople arantie! g baan

Ken jij iemand die jouw collega wil worden?

Dit is hét moment om in te stappen!

De economie trekt aan en daarom zijn er de komende jaren veel nieuwe chauffeurs nodig. Er zijn dus volop banen in de transportsector. De opleiding wordt voor 90% vergoed en je krijgt een baangarantie bij je nieuwe werkgever. Ken jij iemand die net als jij chauffeur wil worden? Op één van onze informatiebijeenkomsten leggen we alles uit over de opleiding en het vak van chauffeur.

Maak van je vrienden je collega’s!

Meer informatie of aanmelden informatiebijeenkomsten: stlwerkt.nl/2000chauffeurs

SCHAKEL SNEL!

00chauffeurs

stlwerkt.nl/20

Nader kennismaken? Je kunt ons bereiken via 088 – 2596111 of via info@stlwerkt.nl

TON 68 10-16 • p 40

IN BEEL D

TON 68 10-16 • p 41

Mensen halen hun neus op als ze horen wat voor werk hij doet. En hij geeft toe dat hij niet snel sjans heeft, als hij met de geur van gier of mest van zijn wagen stapt. Gerald de Zwaan (33) uit Nunspeet moet daar wel om lachen. Hij geniet elke dag van zijn werk. Zeker sinds hij voor Van de Grift Fourage rijdt. “Ik hou van het boerenwerk en ik heb een prima baas. Ik ga hier nooit meer weg.”

Mest

bevalt best

TON 68 10-16 • p 42

Voor de file Het is maandagmorgen, zes uur. De zon heeft de dag nog niet veroverd, maar het terrein van Van de Grift aan de Mammouthweg in Ens is al bijna leeg. Van de elf vrachtwagens zijn er negen vertrokken. Omdat TON mee wil rijden, staat Gerald nog te wachten. Hij wil snel op pad. Want hij moet naar Terschuur, bij Amersfoort, om daar twee bakken geitenmest te laden. Die moeten dan weer bij een boer in Ens gelost worden. Als het meezit, kan hij vóór de file in Amersfoort zijn en dan kan hij vandaag makkelijk twee ritten doen.

Vraag en aanbod Van de Grift Fourage is actief in de agrarische sector. Vervoert vooral aardappels, uien en wortels die geschikt zijn voor veevoer. Maar ook mest. Vandaag transporteert Gerald de mest in opdracht van een handelaar. Die koppelt de vraag van een boer die mest nodig heeft aan het aanbod van een boer die mest kwijt moet. Van de Grift ‘handelt’ zelf ook, maar bij deze rit is het bedrijf alleen verantwoordelijk voor het vervoer.

Niet van de koeien “Ik heb de laagste opleiding gedaan die er is, maar wel in negen maanden mijn rijbewijzen gehaald om dit werk te kunnen doen”, vertelt Gerald. Hij is ervan overtuigd dat je dingen voor elkaar krijgt, als je maar echt wilt. Hij deed dierhouderij op het vmbo en daarna een kop-klas lassen. “Dat moet je toch ook kunnen.” Gerald groeide op als tweede van vier zoons op een boerderij. Van koeien moest hij niet zoveel hebben, nadat eentje hem een flinke trap op de neus had gegeven. Maar de trekker vond hij wel mooi.

Droom in duigen Zijn beroepskeuze viel op kraanmachinist.

Maar voor die opleiding op het SOMA-college in Harderwijk wordt geloot en Gerald had geen geluk. Hij kon wel bij een aannemer op een machine aan het werk; een kans op misschien toch nog dat vak van kraanmachinist. Die droom viel in duigen. “Vanwege de winter stuurde hij me naar huis. Zou ik in het voorjaar weer terug kunnen komen. Maar hij had me beloofd dat ik kon blijven. Als iemand zich niet aan de afspraak houdt, is voor mij het verhaal uit.”

Klotsend gier Gerald kan bij een bedrijf in het magazijn aan de slag. Dat doet hij, als hij ook maar kan werken aan wat hij echt wil: vrachtwagenchauffeur worden. Hij haalt in de avonduren zijn theorie. ’s Morgens doet hij van zes tot acht uur de praktijklessen. Kan hij om halfnegen op zijn werk beginnen. Op zijn negentiende belandt Gerald op de vrachtwagen bij een bedrijf in Putten. “Ze transporteerden veevoer en ook gier. Ik solliciteerde als nummer 45, maar werd gelijk aangenomen. Op de boerderij had ik namelijk geleerd te rijden met giertanks achter de tractor. Dat was toen niet zo makkelijk. Het klotst. Vooral als de tank halfvol was, moest je in bochten uitkijken. Tegenwoordig zitten er schotten in de tank.”

Geen gezeur Dertien jaar zit Gerald nu op de vrachtwagen, sinds een ruim jaar bij Van de Grift. “Hier heb ik het naar mijn zin. Ik wil niet voor mezelf werken en ook geen ander werk. Ik wil ook niet weten hoe het allemaal financieel geregeld is. Mijn baas moet zorgen dat er werk is en ik zorg dat het gedaan wordt. Verder wil ik geen gezeur aan mijn kop.”

TON 68 10-16 • p 43

Piratenfestijn

In het ochtendgloren rijdt Gerald over de dijken en wegen in en rond de Noordoostpolder. Radio NL aan. “Ik hou van Nederlandstalige muziek. Laatst ben ik nog naar een piratenfestijn in Oldebroek geweest. Machtig mooi.” Minder mooi is dat er al file staat tussen Harderwijk en Amersfoort.

Dan maar via Ermelo. Om kwart voor negen is Gerald in Terschuur. Hij heeft Henk, een buurman van de geitenboer, gecharterd om met de shovel 30 ton dampende mest in zijn bakken te scheppen.

TON 68 10-16 • p 44

Liefst ’s avonds laden

Vanavond slaapt Gerald misschien wel thuis – tenminste, als hij vanmiddag nog een keer hetzelfde rondje moet maken. Liever heeft hij verre ritten. “Dan heb je de mooiste klussen. Meestal ben ik de hele week van huis. Slaap ik bij boeren op het erf, als dat tenminste kan. Als er geen plek is, ga ik even verderop staan. Ik ben niet zo van chauffeurscafés. Die zijn ok om te douchen, maar ik zit liever alleen in mijn auto. Kijk ik een beetje Netflix op de telefoon. En dan ’s avonds al laden. Kan ik de volgende morgen om vier uur op pad en vóór de files al lossen.

Dat vinden boeren ook fijner. Die moeten ’s morgens melken en dan hebben ze geen tijd om te helpen met laden en lossen.”

TON 68 10-16 • p 45

Bami met saté

De bakken zijn geladen. Gerald klimt naar boven om met zeilen de mest af te dekken.

Dat is verplicht. Gerald krijgt genoeg beweging, vindt hij zelf. Hij voelt zich fit. En hij is een gewaarschuwd man: hartkwalen zijn geen uitzondering in zijn familie.

Zelf slikt hij medicijnen vanwege zijn hoge cholesterolgehalte. “Dan moet je niet te vet eten. En alles met mate.” Wat hij voor vanavond bij zich heeft? “Bami met saté.” Sport hij? “Ik doe al aan transport.”

Vast in de klei Het loopt inmiddels tegen tienen.

Terug naar Ens, naar boerderij Oldambt. Daar staat boer Arno al klaar met een trekker en met kettingen.

Want het heeft flink geregend en het water trekt niet zo snel in de kleigrond. Dan kun je zomaar vast komen te zitten. Lukt het Gerald om de bakken zonder problemen te lossen? Gerald’s gezicht spreekt boekdelen als hij de eerste keer de bak achteruit richting mestbelt rijdt. “Het wordt geen makkie, maar ik ga het wel redden.” Na wat vervaarlijk slippen richting sloot is het voor elkaar.

TON 68 10-16 • p 46

Niet te veel fosfaten Boer Arno kijkt toe hoe de geitenmest wordt gelost. “Wij moeten een mestboekhouding bijhouden. Het is belangrijk dat er niet te veel fosfaten in de mest zitten. We hadden eerst koeienmest en hebben ook mest van eenden en konijnen geprobeerd. Nu dus van geiten. Dat zou minder fosfaten moeten hebben.”

Belangrijk monster

Beide bakken zijn geleegd. Nu moet Gerald alleen nog een monster nemen. Dat is belangrijk. Aan de hand daarvan wordt vastgesteld wat de samenstelling van de mest is en bijvoorbeeld hoeveel fosfaat erin zit. Die wil de geitenboer zoveel mogelijk kwijt – en ontvangende boer wordt niet blij als er te veel in zit. Hij mag namelijk maar een beperkte hoeveelheid op zijn land hebben.

TON 68 10-16 • p 47

Niet op zondag Werken is zijn lust en zijn leven.

Gerald is vrijgezel, dus hij hoeft met niemand rekening te houden. Ook in zijn zomervakantie steekt hij de handen uit de mouwen. Dan gaat hij twee weken naar vrienden in de buurt van het Franse Orleans. Voluit meehelpen op de boerderij. “Alleen op zondag gaan we weleens anderhalf uur aan de Loire liggen. Maar daarna wil ik weer aan de slag.”

Laatste moment

Om twaalf uur draait Gerald weer het erf aan de Mammouthweg in Ens op. Hij weet nog niet zeker welke rit hem nu te wachten staat. En dat wil hij ook niet weten. “Ik vind het mooi dat ik dat pas op het laatste moment hoor. Dat houdt mijn werk leuk.”

TON 68 10-16 • p 48

PUZ Z EL

1

2

3

4

5

12 15

16

22

23

19

29

25

39

35 40

21

32 37

41

42

43

46

48 50

54

49

51

52

55

56

61

57

62

66

77

58

68

73

59

70 75

79

82

83

86

60

64 69

74

78

53

63

67

72

11

27

36

45

47

10

20

31

34

9

26

30

44

65

8 14

18 24

33 38

7

13 17

28

6

71 76

80 84

81 85

87 2

Horizontaal 1. stuurruimte in een vliegtuig; 7. schelden; in een86 bos; 42 39 12.

11open78plek 40 13. beneden; 14. sprekende vogel; 15. milligram (afk.); 17. spijskaart; 19. roemen; 21. reverendus dominus (afk.); 22. aardkluit; 24. plaats in Groningen; 27. jongensnaam; 28. berggeel; 30. ogenblik; 31. familielid; 32. hijswerktuig; 33. gevangenis; 35. helling langs een autoweg; 37. gevangenverblijf; 38. papieren zakdoek; 41. voordeel; 42. vulkanisch gesteente; 44. jong mens; 46. Europeaan; 47. vulkaan op Sicilië; 48. uiting van vermoeidheid; 49. streek (gewest); 50. gemalen graan; 52. wijd drinkgerei op een voet; 54. bijensoort; 56. oorvijg; 58. handwerktechniek; 61. Europeaan; 62. gesloten rijtuig; 64. toiletartikel; 65. telwoord; 67. hevig; 68. wandversiering; 70. natie (staat); 72. Chinese munt; 73. collier; 76. afgemat; 77. per persoon; 78. grondsoort (aarde); 79. saaie stijve vrouw; 81. de oudere (Lat. afk.); 82. nachtkleed; 83. verdieping; 84.

Iers republikeins leger (afk.); 86. groente- en fruitteler; 87. niet doend wat men zou moeten doen.

6

Verticaal 1. 85 meststof (afk.);68 3. servies29 uit54plantaardig 19 59afval; 452. inhoudsmaat 63 1 73 37 62 goed; 4. huisdier; 5. haarstukje van vals haar; 6. politie-agent (Barg.); 7. zonderling (raar); 8. cafébediende; 9. lidwoord; 10. boksterm (afk.); 11. verlangen naar drinken na overmatig drankgebruik; 16. waagstuk; 18. vochtig; 20. Raad voor Economische Aangelegenheden (afk.); 21. schuw dier; 23. deel van camera; 25. opzet of voornemen; 26. bestanddeel van bier; 27. paarsachtige kleur; 29. een paard met borstel en kam reinigen; 32. deel van een school; 34. verenwisseling; 36. angstaanjagend; 37. collectieve arbeidsovereenkomst (afk.); 39. inleidend muziekje; 40. hemelgeest; 42. peulvruchten; 43. emelt; 45. duinvallei; 46. zwarte kleverige stof; 51. roem; 53. glansverf; 54. stevige winterkost; 55. meisjesnaam; 56. sappig en zacht; 57. geld; 59. hoofd van een moskee; 60. onderdanig; 62. deel van een huis; 63. biljartterm; 66. boomsoort; 67. enthousiast bewonderaar; 69. Sociaal Economisch Raad (afk.); 71. omroepstichting (afk.); 73. deel van arm; 74. dierenverblijf; 75. omwisseling; 78. hemellichaam; 80. brandgang; 82. Griekse letter; 85. Amsterdamse tijd (afk.).

82

83

84

86

85

87 TON 68 10-16 • p 49

2

OPL OSSING 39

11

78

40

86

42

6

85

29

54

19

59

45

63

1

73

68

37

62

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 15 november 2016.

TON loot uit de goede inzendingen 3 gelukkigen, die een trucksimulatietraining winnen.

Oplossing puzzel in TON 67: car transporter. De vijf winnaars van een VVV-cadeaubon zijn: Rinus Suijkerbuijk uit Noordhoek, Siert van der Leest uit Emmen, Jan van der Vlies uit ’s-Gravenzande, Thea Kramer-Hoegen uit Bergschenhoek, J. Westerink uit Apeldoorn.

Trucksimulatietraining Met Trucksimulatie kun je situaties trainen die je in de praktijk niet kunt oefenen, bijvoorbeeld kantelen en afdekongevallen. Ook kun je onder verschillende (weers-) omstandigheden trainen.

En nog een voordeel: je kunt de situaties herhalen, net zolang tot je het in de vingers hebt.

De snelste en meest effectieve weg naar een veilige en zuinige rijstijl

PA NELP OR T RE T NAAM George Kester LEEFTIJD 60 jaar WOONT in Wateringen,

met vrouw Thecla

Opo “Vooral rond London sta ik regelmatig in de file.

En dat is in de loop van de jaren ook steeds erger geworden. Toen ik in 1999 op Engeland begon te rijden, kon ik tien adressen op een dag doen. Nu mag ik blij wezen als ik er een stuk of acht haal. Als ik denk dat het oponthoud langer dan een half uur gaat duren, pak ik ouderwets de kaart erbij. Dan kijk ik of ik de file kan omzeilen. Ik heb wel navigatie, maar die blijft de kortste weg aangeven. Bij echte vertraging raak ik wel een beetje gestrest, dan word ik wel effe kwaad. Maar ja, uiteindelijk leg ik me er maar bij neer, het is niet anders. En ik maak mijn probleem het probleem van de zaak. Ik geef door dat ik een adres niet ga halen en dan bellen zij de klant dat het later of de andere dag wordt. Hoe ik me vermaak als ik stilsta? Beetje om me heen kijken, sjekkie roken. Ik heb geen smartphone, ben niet zo’n computermannetje. Het valt me vaak op dat mensen met hun smartphone de vertraging langer maken. Dan zie je ze verderop optrekken, maar dan zit zo’n man voor je nog op zijn telefoontje te spelen. Zet die telefoon gewoon uit.”

COL OFON TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080,

BEROEP chauffeur sinds 1976

info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds

WERKT BIJ H.Z. Logistics in Westerlee,

vervoert planten, vooral op Engeland

onthoud

Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Dennis Ton, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Justin Aitken, Marco Hofsté, Harry Linker, Hans van der Mast, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar/Studio Id DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd.

Je gegevens worden niet aan derden verstrekt.

Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven.

TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Jaarabonnement Zes nummers 27,50 euro Losse nummers Voor zover voorradig 4,95 Oplage 140.000 exemplaren © TON Magazine 2016 Boss en Wijnhoven/SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/of zijn partners.

George Kester deed voor de zeventiende keer mee aan het TON-panel.

Hij is vanaf het begin trouw panellid.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

p i T

N O T

Wat staat er in TON 69?

Die verschijnt op 16 december.

Heb je tips voor artikelen?

Mail naar info@tonmagazine.nl