MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

M  anfred helpt Martin op weg 4 Herman overwint burn-out 40 TON op de koffie 28 TONMAGAZINE.NL 79 08 18

TON 79 08-18 • p 2

COLUMN

Een heerlijk avondje Het is inmiddels een uur of elf. Ik sta hier op een doodlopende weg op een industrieterreintje in Ridderkerk. Ik kom net terug gewandeld van een avondje gezelligheid bij mijn neef en zijn vrouw, die hier vlakbij wonen. Lekker bijgekletst met een hapje en een drankje. Ik open de cabine. Er komt zo’n warme lucht naar buiten, dat ik besef: daar kan nog even niet geslapen worden. Ik zet alles open, zodat het voor zover mogelijk kan afkoelen. En ga daarna heerlijk op mijn meegenomen klapstoeltje voor de auto zitten. Als ik daar een poosje zit te genieten, zie ik een paar konijnen. Ze springen over en weer; van de berm op de weg en weer terug in het droge gras. Eentje waagt zich wat verder de weg op, maar kiest ineens het hazenpad. Alles schiet weer de berm in. De oorzaak blijken twee katten, die mauwend achter elkaar aanzitten. Vanaf een lagergelegen parallelweg zie ik een scootmobiel mijn kant op komen, met Fien. Niet dat ik ze ken of zo. Maar de vrouw op de mobiel schreeuwt Fien, een klein mormelig hondje, zo veel commando’s toe, dat zelfs een soldaat zou beginnen te huilen. Een voorbijgaande hardloper kijkt nog even hoofdschuddend achterom, knikt daarna groetend naar mij. “U heeft het goed voor elkaar”, meld hij mij. “U hoort mij ook niet klagen”, antwoord ik en hij rent door. Inderdaad. Ik zit hier prinsheerlijk op mijn klapstoeltje het hele tafereel gade te slaan. Met een koude cola light in de hand en een pak biscuitjes naast mij. Vakantiegevoel, als je het mij vraagt. Eerst die gezelligheid en daarna dit schouwspel. Ik pak een pen en papier en schrijf alles op. Terwijl ik dat doe, zorgen krekels voor muzikale begeleiding. En als ik een uurtje later voel aan de lege verpakking dat zojuist mijn laatste biscuitje is verorberd, besluit ik horizontaal te gaan. Ik laat de ramen halfopen - dat kan vast in het pittoreske Ridderkerk - en val heerlijk in slaap. Erik Pathuis (37) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

IN DI T NUMMER Hart voor de ander. Veel mensen zetten zich in voor hun medemens. Helpen de ander een beetje op weg. Zoals Wim, Manfred en Marco. Zij vertellen waarom ze het doen en wat het ze brengt.

Chauffeur met een roeping. “Vrachtwagenchauffeur worden was allesbehalve een roeping”, zegt Wim Griffioen. Toch heeft hij werk met een roeping. Hij vervoert ingezamelde goederen voor mensen die het met weinig of niets moeten doen.

TON op de koffie. Hoe combineer je een veeleisende baan met een druk gezin? TON vraagt het aan Daniël en Petra van Essen – en neemt een lekkere taart mee.

TON 79 08-18 • p 3

PAGIN A 4

Hart voor de ander 4 Vragen? Vragen! 12 Hijsbandtest 16 Duurzame inzetbaarheid 20 Straks achter het stuur 22 TON-panel: werkdruk 25 TON op de koffie 28 In beeld: chauffeur inzameling 32 Burn-out te boven 40 Beroepsgoederenvervoer in de toekomst 44

PAGIN A 32

Naast het werk 48 Puzzel 50 Colofon 51 PAGIN A 28

Op w eg helpen

TON 79 08-18 • p 4

Manfred: uitleg,

Wim: geduld,

respect en vertrouwen

geduld en tijd

HAR VOOR

Veel mensen zetten zich in voor hun medemens. En combineren dat met hun baan. Soms is dat passen en meten, maar het geeft veel voldoening. Vraag maar aan Wim, Manfred en Marco. Drie voorbeelden van mensen met hart voor de ander.

TON 79 08-18 • p 5

Marco: liefde,

aandacht en geduld

RT DE ANDER

TON 79 08-18 • p 6

Tamara is een van de vaste ruiters op de Boldermanege. De veertigjarige amazone rijdt al zestien jaar paard. “Altijd op Gerrit, dat is mijn lievelingspaard. Toen ik voor het eerst een paard zag, wilde ik erop. Maar ik was bang. De begeleiders hebben me goed geholpen en nu heb ik geen angst meer. Vroeger durfde ik zelfs in galop. Maar ik ben een keer uit het zadel geworpen en nu ga ik alleen nog maar in draf.”

50 jaar – woont in Numansdorp – is 21 jaar vrachtwagenchauffeur – werkt sinds 1,5 jaar bij Simon Loos – is getrouwd met Carla.

Wim van Noort:

Wim is vrijwilliger bij de Boldermanege in Sliedrecht – hij begeleidt mensen met een beperking.

TON 79 08-18 • p 7

GEDULDRESPECT VERTROUWEN Bijna elke zaterdag vind je Wim op de Boldermanege in Sliedrecht. Hij is er al veertien jaar vrijwilliger en nog lang niet van plan te stoppen. Op het terras voor de manege doet Wim uit de doeken hoe dat zo gekomen is. De manege staat op het terrein van de Stichting ASVZ, een instelling voor mensen met een beperking. “Mijn schoonzusje Saskia heeft hier dertig jaar gewoond. Al die tijd zorgden mijn vrouw Carla en ik voor haar. Saskia was dol op paarden en op paardrijden. Op haar derde kreeg ze een pony. Samen met Carla heeft ze jaren paardgereden bij een reguliere manege. Dat vond ze geweldig.”

Vrijwilligers Zeventien jaar geleden wordt de Boldermanege geopend. Saskia rijdt vanaf dat moment bij de manege op het terrein van de instelling. Wim en Carla zijn er altijd bij. “Ik ben toen meteen vrijwilliger geworden. De Boldermanege kan niet zonder vrijwilligers, want elke ruiter heeft één en soms wel twee of drie begeleiders nodig. Er zijn nu tachtig vrijwilligers, maar we hebben er nog veel meer nodig.” In 2007 krijgt Saskia een beroerte en raakt ze halfzijdig verlamd. “De mensen van de manege hebben er toen voor gezorgd dat ze toch weer in het zadel kwam. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Paardrijden was haar lust en haar leven. Vijf jaar geleden is ze overleden. Elke keer als ik hier kom, denk ik aan Saskia. Het is zo mooi om te zien hoe haar medebewoners genieten.”

Dankbaar Op zaterdag heeft Wim een vaste ploeg ruiters die hij onder professioneel toezicht van de ‘lesjuf’ en samen met zijn collega-vrijwilligers begeleidt. “Het is heel dankbaar werk. Ik haal er erg veel voldoening en energie uit. Voor de ruiters is dit het uitje waar ze de hele week naar uitkijken.” Wim helpt de ‘staljuf’ met het opzadelen van de paarden. “We hebben speciale teugels, een hoge opstap om op

het paard te komen en een tillift voor mensen met een lichamelijke beperking.” De lessen duren drie kwartier en zijn er in drie soorten. “Een staples, waarbij we proefjes rijden in de bak of buiten op het terrein. Een drafles voor gevorderden. Ik doe aan hardlopen, dus ik draaf dan mee naast het paard. Het is fantastisch om dan de ruiters te zien. Zijn ze helemaal door het dolle en willen harder en harder. En dan is er ook nog een groep die zo goed is, dat ze in galop kunnen.”

Cursussen Vrijwilligerswerk op een manege voor mensen met een beperking is volgens Wim niet moeilijk. “Je moet natuurlijk niet bang zijn van paarden. Die zijn zelf overigens ‘schrikproef’, daar worden ze op geselecteerd. Verder krijgt iedere vrijwilliger heel goede begeleiding van de vaste krachten. En er zijn verschillende cursussen die je kunt volgen. Het allerbelangrijkste is: je moet van mensen houden. Het is net als op de weg, in het verkeer: met geduld, respect en vertrouwen kom je heel ver.” Wim kan zijn vrijwilligerswerk goed combineren met zijn werk als vrachtwagenchauffeur. Hij is sinds anderhalf jaar in dienst bij Simon Loos. “In 2016 heb ik een burnout gehad en daar ben ik nog steeds van aan het revalideren. Bij Simon Loos hebben ze oog voor hun mensen. Ik werk tussen de 40 en 45 uur per week en zaterdag ben ik vrij, zodat ik op de manege kan zijn.”

TON 79 08-18 • p 8

46 jaar – woont in Almere – is 23 jaar vrachtwagenchauffeur – werkt 8 jaar bij Holwerda Logistics in Almere. Manfred Schouten:

Manfred is praktijkopleider en mentorchauffeur.

40 jaar – woont in Almere – is 5 jaar bijrijder bij Holwerda Logistics – werkte daarvoor in het magazijn. Martin Dagloonder:

TON 79 08-18 • p 9

UITLEGGEDULD

TIJD

Vandaag hebben Manfred en Martin samengewerkt. De laatste tijd komt dat niet meer zo vaak voor. Martin zit als bijrijder bij verschillende chauffeurs in de wagen. Dat was vroeger wel anders. In de kantine van Holwerda Logistics vertellen beide mannen hun verhaal. Martin: “Ik werkte in het magazijn. Daar had ik mijn vaste taken. Rotzooi opruimen en helpen auto’s te laden. Iets anders lieten ze mij niet doen. Vijf jaar geleden zei mijn baas: ‘Er zijn te veel mensen in het magazijn. Ik ga je op de auto zetten.” Manfred: “Mij werd gevraagd of ik Martin wilde begeleiden. Hij heeft een beperking. Door zuurstofgebrek bij de geboorte heeft hij onder andere een slecht werkgeheugen.”

Moeite Martin kijkt een beetje benauwd als Manfred het over die beperking heeft. Manfred stelt hem gerust. “Martin, je hoef je er niet voor te schamen. Jij kan er toch ook niets aan doen. Er zijn veel meer mensen die een beperking hebben. Het broertje van mijn vrouw heeft hetzelfde als jij.” Van haar leert Manfred hoe hij met Martin moet omgaan. “Want eerlijk is eerlijk, in het begin had ik er moeite mee. Dan lag ik in bed te dromen van wat ik overdag met Martin allemaal had meegemaakt. En schreeuwde ik in mijn slaap: ‘Doe dit nu eens een keer goed!’” Martin lacht als hij terugdenkt aan die begintijd. “Ik wist van niets. Alles was nieuw. Het was een doolhof in mijn hoofd en ik vond het heel moeilijk om de dag door te komen. Ik verlangde vaak terug naar het magazijn. De eerste jaren waren erg zwaar. Als ik een kastje naar de derde etage had gebracht, wilde ik al uitrusten. Dat is nu wel anders.” Manfred vult aan: “We werken in de meubel- en keukendistributie. We bezorgen bij particulieren en zetten de spullen op hun plek. Dat is zwaar werk. Martin is zeventien kilo afgevallen sinds hij bijrijder is.”

Fouten Veel uitleggen met voorbeelden en fouten accepteren. Dat is de manier om Martin te begeleiden, zo leert Manfred van zijn vrouw. Hij herinnert zich: “Martin durfde geen fouten te maken. Als er iets misging en ik zei daar wat van, dan riep hij: ‘Dat heb ik niet gedaan’. Hij was bang om op zijn donder te krijgen. Maar

als je geen fouten maakt, leer je ook niets. Het duurde even voordat hij dit doorhad.” Martin geeft een paar voorbeelden van zijn ‘beginnersfouten’. “Ik lette niet goed op als ik bij mensen thuis een bank of zoiets moest plaatsen. Had iemand net geschilderd, stootte ik er tegenaan. Ik ging blind naar binnen. Nu kijk ik eerst rond en vraag ik of die tafel aan de kant kan of dat ik de lamp mag verplaatsen. Ik ben nu een echte professional. En ik heb lol in mijn werk.”

Zelfvertrouwen Martin gaat tegenwoordig met andere chauffeurs op pad. Maar: “Ik werk nog steeds graag met Manfred. Hij is een goede man. Ik heb veel van hem geleerd. Door hem heb ik zelfvertrouwen gekregen. Als ik nu met een nieuwe chauffeur werk, zeg ik wel eens: ‘Doe het op deze manier, dan gaat het soepeler’.” Manfred is trots op Martin en laat dat duidelijk blijken. “Martin, veel jongens zonder hersenbeschadiging kunnen niet het werk dat jij doet. In die vijf jaar ben je heel goed in je vak geworden. Het heeft wat tijd en soms ergernis gekost, maar we hebben ook heel veel gelachen met elkaar. Het mooiste vind ik dat collega’s liever jou als bijrijder hebben, dan een uitzendkracht of een stagiair. Want jij bent goed in je werk.”

Complimentje Met heel veel geduld, uitleg en tijd heeft Manfred zijn bijrijder het vak geleerd. “In het begin heb ik hem continu begeleid. Structuur in het werk is heel belangrijk. Niet te veel veranderingen. En niet te vergeten: duidelijk laten horen wat hij goed doet. Een complimentje op z’n tijd doet wonderen.” Dankzij zijn ervaring als begeleider van Martin is Manfred mentorchauffeur geworden bij Holwerda. “Wat ik geleerd heb van het werken met Martin, gebruik ik bij het begeleiden van nieuwe chauffeurs.”

TON 79 08-18 • p 10

48 jaar – woont in Hazerswoude-Dorp – is 21 jaar vrachtwagenchauffeur – werkt sinds 1,5 jaar bij Simon Loos – is getrouwd met Marlies – heeft 2 zonen, Matthijs van 18 en Mitchell van 14. Marco van Lienden:

Marco is coach en assistent-trainer bij het autisten-voetbalteam (ASS) van voetbalvereniging ASW in Waddinxveen.

TON 79 08-18 • p 11

LIEFDEAANDACHT

GEDULD

Woensdagmiddag, vier uur. Marco komt net uit bed. Vanavond om halftien moet hij weer aan de bak. Eerst bloemen laden op de veiling in Bleiswijk en dan het land door. In de woonkamer zit zijn zoon Matthijs te gamen. Mitchell is druk met zijn dinosaurusplaatjes van de supermarkt. Gewone jongens, die jongensdingen doen. In de tuin vertelt Marco hoe hij coach en trainer is geworden van zijn zoons en van het autistenvoetbalteam van ASW. “Het is nu zomerstop. Ik kan even bijtanken voor het komende voetbalseizoen. Dan sta ik weer elke woensdagavond en zaterdagochtend langs het veld. Het is prachtig mooi om die jongens te begeleiden. Maar het vergt ook veel energie, naast mijn baan als nachtchauffeur.”

Diagnose “Mijn twee jongens zijn autistisch. Net zoals Albert Einstein, Steve Jobs van Apple en Bill Gates van Microsoft. Mitchell vertoonde als peuter en kleuter ernstig grensoverschrijdend gedrag. Ik kon daar heel moeilijk mee omgaan. Dacht dat hij expres niet luisterde. Ook hulpverleners wisten niet wat er met hem aan de hand was.” Als Mitchell op achtjarige leeftijd één jaar lang wordt opgenomen, volgt de diagnose: autisme met ADHD, met bindingsstoornis en een beperkt IQ. Het hele gezin krijgt begeleiding. Dan blijkt ook dat Matthijs een autistische beperking heeft. “Nu wisten we eindelijk wat er aan de hand was. Ik ben toen, tien jaar geleden, nachtchauffeur geworden, zodat ik overdag thuis kon zijn voor onze jongens.”

Ingewikkeld Door de jaren heen leren Marco en zijn vrouw Marlies hoe om te gaan met de beperkingen van hun zonen. “Het bleek dat onze opdrachten te ingewikkeld waren. ‘Ga naar boven, poets je tanden en trek je pyjama aan.’ Voor Mitchell was dat al veel te veel. Nu blijven we rustig en geven niet te veel informatie in één keer. Met veel liefde, geduld en aandacht gaat het nu heel goed met Mitchell en Matthijs.” Matthijs is acht jaar als hij gaat voetballen bij de plaatselijke vereniging. “Op het veld deed hij niet onder voor de rest, maar hij werd gepest omdat hij anders was. Ik ben toen gaan helpen. Hij werd keeper, zodat hij wat losstond van de groep. Met mij achter de lijn om hem aan te sturen en te corrigeren als hij vreemd gedrag vertoonde. Dat ging vijf jaar goed, totdat aan het eind van het seizoen een aantal teamgenoten de voorzitter liet weten dat ze wilden stoppen. Het

was ‘Matthijs weg of wij weg’. Ik heb toen de knoop doorgehakt: Hier stopt Matthijs’ voetbalcarrière.”

ASS-voetbal Gelukkig voor Matthijs is een oud-collega van Marco trainer bij een voetbalvereniging in Waddinxveen. Daar hebben ze een elftal voor autisten, een ASS-team. “Hij vroeg of dit elftal misschien iets voor mijn jongens zou zijn. Mitchell had maar een blauwe maandag op voetbal gezeten en daar een trauma aan overgehouden. We zijn toen met z’n drieën een keertje mee gaan trainen en hebben een oefenwedstrijd gespeeld. Dat beviel goed.” In Waddinxveen zijn er twee elftallen en een trainingsgroep. Matthijs vindt snel zijn draai in het tweede elftal. Mitchell voetbalt in de trainingsgroep en af en toe bij het elftal van zijn broer. Marco is er elke wedstrijd en staat zijn zonen bij. “Toen de trainer van de groep ermee stopte, vroeg de vereniging mij. Ze vonden dat ik mijn jongens zo goed steunde tijdens de trainingen en de wedstrijden. Ik had er eigenlijk niet zo’n zin in. Nachtdiensten kosten mij veel energie. Maar als ik het niet deed, zou de trainingsgroep stoppen en kon Mitchell niet meer voetballen.”

Aanpak Zo wordt Marco coach en trainer. “Ik heb een goede klik met de kinderen. Ieder kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Zo is er een jongen die altijd voorop wil lopen, anders wordt hij boos. En er is eentje die als hij een bal krijgt, die niet meer wil afgeven. Ik weet hoe ik deze kinderen kan bereiken. Ons eerste en tweede elftal zijn dit jaar kampioen geworden. Het is wel jammer dat niet elke voetbalvereniging een ASS-team heeft, want er doen maar zeven elftallen mee in onze regio.” Zijn ervaring als trainer en coach van kinderen met autisme zet Marco ook op een andere manier in. Hij geeft één keer per jaar op de school van zijn zoons dodehoeklessen. “Mitchell reed een keer met mij mee. Toen we in een file zaten, zei hij steeds: ‘Ik zie je wel, ik zie je niet’. Ik vroeg wat hij dan wel en niet zag. Bleek het om de dodehoek te gaan. Zo ben ik op het idee gekomen om dodehoeklessen te gaan geven aan kinderen met autisme. Hartstikke fijn om te doen. En ik vind het mooi dat ik van Simon Loos de auto meekrijg om de kinderen het echt te laten zien.”

TON 79 08-18 p 12

V R AGEN? V R AGEN!

C A R T ON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt?

0900 1964, pfvervoer.nl (0,0 cent per minuut) Hoe zit het met je pensioen? Kun je je pensioen eerder in laten gaan? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

0800 0225022, fnv.nl

030 7511007, cnvvakmensen.nl

088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland

0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

Vragen over je pensioen? Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer. > Dinsdag 25 september, 15.00-19.00 uur Frans op den Bult Hengelosestraat 6 7561 RT Deuningen > Dinsdag 30 oktober, 15.00-19.00 uur De Gouden Leeuw Moerdijkseweg 1 4765 SJ Zevenbergschen Hoek

Ze v e

sch nberg

Deun

en Ho

ek

ingen

TON 79 08-18 p 13

C AO-V R A AG

Wat staat er in mijn arbeidsovereenkomst? Iedereen wisselt weleens van baan. Dat kan natuurlijk je eigen keuze zijn, de keuze van je werkgever of noodgedwongen door bijvoorbeeld een verhuizing of een faillissement. Heb je een nieuwe werkgever gevonden waar je aan de slag kunt? Dan legt je nieuwe werkgever jullie afspraken als het goed is schriftelijk vast in een arbeidsovereenkomst. In de cao staat welke afspraken er minimaal in je arbeidsovereenkomst opgenomen moeten worden. Dat zijn zaken die redelijk voor de hand liggen, zoals welke functie je gaat uitoefenen, voor hoeveel uur per week je dit gaat doen en vanaf welke datum je voor je nieuwe werkgever gaat werken. Standplaats Er moet volgens de cao ook een aantal gegevens in je arbeidsovereenkomst staan, waar je misschien niet direct aan denkt. Bijvoorbeeld wat je standplaats zal zijn. De standplaats is de plek waar of waar vandaan je je werk gaat doen. Dit kan het kantoor van je werkgever zijn. Maar het kan bijvoorbeeld ook je huisadres, een depot of het adres van een klant van je werkgever zijn. Je standplaats is onder andere belangrijk voor de berekening van de vergoeding van verblijfkosten.

Loonschaal Verder moet er in je arbeidsovereenkomst staan welk loon je gaat verdienen. Het is niet zo dat je werkgever hierin veel vrijheid heeft. In de cao zijn tenslotte loonschalen opgenomen. Afhankelijk van het werk dat je gaat doen, zal je werkgever je in een loonschaal (aangegeven met een letter, van A tot H) moeten plaatsen. Heb je recente werkervaring in eenzelfde of soortgelijke functie, dan moet je werkgever daarmee rekening houden en je in een hogere loontrede (aangegeven met een cijfer) van de cao plaatsen. In je arbeidsovereenkomst komt als het goed is dus een letter en een cijfer te staan, bijvoorbeeld loonschaal C4, D2 of D5. Welke cao Tenslotte is het belangrijk dat je werkgever in je arbeidsovereenkomst opneemt welke cao op jou van toepassing is. Dan weet je tenslotte altijd welke afspraken er verder nog allemaal voor jou gelden. Heb je vragen over je arbeidsovereenkomst? Neem dan contact op met Stichting VNB via het gratis telefoonnummer 0800-0225022 (tijdens kantooruren) of transport@fnv.nl

TON 79 08-18 p 14

RE AC T IES Te hoge werkdruk

Hennie van de Broek uit Gorinchem stuurt TON een ‘brandbrief’. Hij leest met veel plezier de verhalen in TON, maar wat hem opvalt “is de vrij hoge leeftijd van de werknemers in de reportages. Geen toeval, het bedrijf waar ik werk heeft ook een grote groep mensen tussen 55 en 68 jaar oud en die vakmensen zullen de komende jaren uitstromen. Rampzalig voor de bedrijfstak en ondanks goede bedoelingen (zij-instromers enzovoort) zal dit nooit opgevangen kunnen worden. Het tekort aan mankracht is al voelbaar, wat resulteert in een nog hogere werkdruk. Werkdagen van 11 uur worden er van 14 uur; 10 tot 12 losadressen worden er ineens 18 tot 20. Zo probeert men de klant tevreden te houden, echter ten koste van de oudere werknemer. In plaats van op een normale manier naar je pensioen toe te werken, wordt er verwacht dat je nog een tandje bijzet. Dit heeft veel uitval tot gevolg (hartklachten, burn-out). Logisch, als je harder moet werken, terwijl kracht en energie afnemen. Het Haagse dievengilde (Rutte) heeft echter bedacht dat we tot bijna 69 jaar door kunnen werken. Als je dat al haalt en je hebt meer dan 50 jaar met circa 20 overuren per week gewerkt, ben ik benieuwd hoeveel ‘quality-time’ er overblijft als je met pensioen bent. Zou graag vernemen of er nog meer mensen zijn die hier moeite mee hebben.”

Herhaalcheck

De Inzetbaarheidscheck van Sectorinstituut Transport en Logistiek laat zien hoe je er op een bepaald moment voor staat. Lichamelijk, psychisch, qua leefstijl en loopbaan. Het is belangrijk ook op langere termijn je ontwikkeling in de gaten te houden. Dat kan met de kosteloze ‘herhaalcheck’. Eén jaar na het invullen van de Inzetbaarheidscheck krijg je per mail een uitnodiging om de herhaalcheck te doen (tenzij je werkgever daarover andere afspraken heeft gemaakt). Als je de herhaalcheck invult, ontvang je een rapport met tips waarmee je aan de slag kunt. Je ziet dan meteen hoe je er nu voor staat en hoe je inzetbaarheid is veranderd sinds de vorige keer. Dat kan je helpen op koers te blijven. Op stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck vind je een filmpje waarin Carla van Leerdam en Martin Heijkoop vertellen over hun ervaringen met de herhaalcheck.

Ook ‘dagje minder’

In TON 78 vertelde Henk Boeser hoe hij door een dag minder te gaan werken gezond zijn pensioen haalde. “Prachtig artikel”, mailt Rob Puttmann uit Rotterdam. En hij vervolgt: “Het leuke is, dat ik in een soortgelijke situatie zit. Zelf werk ik bij Van der Most Transport en ik vond het aan de zware kant worden, met net te weinig vrije tijd. Een collega, die ook op de LZV rijdt, zei dat hij met pensioen zou gaan, maar eigenlijk nog wel twee dagen per week wilde blijven rijden. Waar hij van baalde, is dat hij dan gedwongen was om steeds te springen. Ik heb hem voorgesteld om mijn wagen te delen, zodat ik wat minder kan werken en hij zijn daagjes krijgt en niet hoeft te springen. Nu zijn 3 in plaats van 5 dagen wel een grote stap terug, maar bij het overleg met onze werkgever kwam die met het voorstel: Jullie mogen het helemaal zelf regelen zoals jullie willen, op voorwaarde dat de wagen 6 dagen per week rijdt. Wel, ik kan er dit van zeggen: Het is ideaal!” Rob noemt een aantal voordelen, bijvoorbeeld vakantie. “Het is nu heel eenvoudig om er een weekje tussenuit te knijpen. We hoeven niet met de werkgever te regelen, enkel een aantal dagen ruilen en klaar. Wat wil je nog meer? Ik merk aan mijn gestel, dat ik het op deze manier makkelijker uitzing tot mijn pensioen.” (Lees de hele brief van Rob op tonmagazine.nl)

TON 79 08-18 p 15

PENSIOEN-V R A AG

Een (heel) klein pensioen?

Wat verandert er vanaf 2019 voor jou? Vanaf 1 januari 2019 veranderen de regels voor (heel) kleine pensioenen. Hieronder lees je wat een klein en heel klein pensioen is en wat het voor jou betekent als je zo’n pensioen hebt. Wat is een (heel) klein pensioen? De overheid bepaalt elk jaar wat de grens is voor een klein pensioen. In 2018 heb je een klein pensioen als je pensioen lager is dan 474,11 euro bruto per jaar. Je hebt een heel klein pensioen, als je pensioen 2 euro bruto per jaar of lager is. Dit verandert er vanaf 2019 voor (heel) kleine pensioenen Vanaf 2019 kunnen pensioenfondsen kleine pensioenen (meer dan 2 euro en maximaal 474,11 euro) automatisch overdragen naar andere pensioenuitvoerders. Als je nu buiten het vervoer gaat werken, moet je dat zelf regelen. Dat hoeft straks niet meer. Pensioenen van 2 euro of lager vervallen vanaf 2019 aan het pensioenfonds (dat gebeurt alleen als je niet meer bij het fonds pensioen opbouwt). Wat betekent het als ik een (heel) klein pensioen heb en nog in het vervoer werk? Als je in het vervoer blijft werken, dan gebeurt er niks. Je bouwt je pensioen verder op. De kans is groot dat je straks geen (heel) klein pensioen meer hebt. Heb je dat wel als je later je pensioen laat ingaan? Dan kun je je pensioen in één keer uitgekeerd krijgen in plaats van maandelijks.

Wat gebeurt er met mijn (heel) kleine pensioen als ik niet meer in het vervoer werk? Stel, je stopt met werken in het vervoer en je gaat in een andere branche aan de slag. Dan stopt je pensioenopbouw bij Pensioenfonds Vervoer. Als je op dat moment een pensioen hebt tussen 2 euro en 474,11 euro, dan draagt Pensioenfonds Vervoer jouw kleine pensioen over naar de organisatie waar je op dat moment pensioen opbouwt. Je hoeft hiervoor zelf niks te doen. Is je pensioen 2 euro of kleiner? Dan wil Pensioenfonds Vervoer de waarde van het pensioen in één keer aan je overmaken. Je hoeft hierover geen contact op te nemen met het fonds. Het fonds stuurt je eind 2018 een brief met meer informatie. Nu al meer informatie? Alle informatie over (heel) kleine pensioenen vind je op pfvervoer.nl/kleinpensioen

TON 79 08-18 • p 16

T es t: eenm a lige hi jsb a nden

Hijs veilig TON 79 08-18 • p 17

Edwin van Drie is chauffeur/machinist op een mobiele kraan. Hier toont hij een eenmalige hijsband. Die komt hij vaak tegen tijdens zijn werk. Hoe gebruik je ze veilig? Edwin doet een test – en laat zien hoe het niet moet.

of hijs niet

TON 79 08-18 • p 18

Met een hijsband bevestig je een last aan de haak van een kraan. Iedere kraanmachinist heeft zijn eigen hijsbanden bij zich. Zo ook Edwin, keurig opgerold in een zijvak van zijn mobiele kraanwagen. Op bouwplaatsen krijgt een machinist van een mobiele kraan regelmatig te maken met eenmalige hijsbanden. Kozijnen, hout, bewapening en dergelijke komen voorzien van zo’n band van de vrachtwagen. Zoals het woord al zegt: een eenmalige hijsband moet je maar één keer gebruiken. Gebeurt dat ook? De Vereniging Verticaal Transport (VVT) ontwikkelde voor TON een test (op basis van VVT werkinstructie 143). De test laat kraanmachinisten zien hoe het staat met hun kennis van die eenmalige hijsband. Op verzoek van TON doet Edwin de test.

PIEKFIJN Edwin (41) uit Leusden is twintig jaar kraanmachinist. Hij werkt bij T. Pater Kraanverhuur in ’t Harde. Edwin heeft een vaste machine. Voor de kenners: een Spierings SK 597-AT 4. Zijn mobiele kraanwagen ziet er piekfijn uit. Je zou niet zeggen dat Edwin een hele dag op een stoffige bouwplaats heeft gestaan. Hij legt uit: “Een schone machine werkt beter. En een schone machine is een machine waar je doorheen kunt kijken. Als ik pauze heb, ga ik met een poetsdoek rond. Ik zit de hele dag op mijn gat. In de pauze wil ik wel wat beweging hebben.”

Veiligheid Vanuit zijn cabine, zo’n tien meter boven de grond, heeft Edwin ruim zicht op wat er op de bouwplaats gebeurt. Dus ook op gevaarlijke situaties. Hij is scherp op veiligheid. “Als er iemand onder mijn kraan loopt, hijs ik niet. Dat leidt wel eens tot discussie met bouwvakkers of een uitvoerder. Maar als het fout gaat, krijg ik het op mijn dak.”

TON 79 08-18 • p 19

1. Voordat ik ga hijsen met eenmalige hijsbanden: a. C  ontroleer ik de hijsbanden niet, want dat is niet nodig. De fabrikant/leverancier bepaalt hoe de hijsbanden aangebracht en gebruikt moeten worden. b. Controleer ik wel of de hijsbanden correct en vakkundig zijn aangebracht.

5. Edwin: “A en B. Als er geen informatie, dus geen label is, ga ik niet hijsen.” En ook dat is juist.

De test, e waarme isten hin c a m n het kraa nis over hun ken n eenmalige a v gebruik den kunnen hijsban , telt vijf checken en. vrag

2. Eenmalige hijsbanden herken ik aan: a. De kleur van de hijsband, in het algemeen de kleur wit of de naam van de fabrikant/leverancier staat erop vermeld. b. De gebruiksfactor 5 die op de hijsband vermeld staat. Die betekent: eenmalig gebruik. 3. Ik gebruik eenmalige hijsbanden vaker: a. Altijd of vaak b. Soms c. Nooit 4. Ik weet dat eenmalige hijsbanden... a. ...niet gecertificeerd hoeven te zijn (geen label) b. ...in ieder geval voorzien moeten zijn van een werklastaanduiding c. ...volledig gecertificeerd moeten zijn (met label)

4. Edwin: “Dat is een moeilijke. Ik zou zeggen: B. De werklastaanduiding is belangrijker dan het label.” Eenmalige hijsbanden moeten volledig gecertificeerd zijn en ze moeten voorzien zijn van een label waarop werklastaanduiding, gebruiksaanwijzing, identificatie en CE-markering staan. Dat ziet er zo uit:

5. Voordat ik ga hijsen met eenmalige hijsbanden: a. Lees ik de gebruiksaanwijzing (label) van de fabrikant/leverancier; b. Lees ik de gebruiksaanwijzing (label) van de fabrikant/leverancier en als er geen label is, gebruik ik de hijsband niet; c. Lees ik de gebruiksaanwijzing niet. Bij eenmalige hijsbanden is dat niet nodig.

3. Edwin: “Ik gebruik eenmalige hijsbanden wel om dingen vast te zetten, maar niet om te hijsen.” Dat is dus heel verstandig van Edwin. 1. Edwin: “B. Ik controleer altijd de hijsbanden voordat ik ga hijsen.” En dat is het goede antwoord.

oord en Antdwe vrag l op a

Meer weten? Ga naar verticaaltransport.nl

2. Edwin: “A. Ik herken een eenmalige hijsband aan zijn kleur. Die is vaak wit, maar je hebt ze ook met een oranje kleur, of paars.” A. is het goede antwoord.

En zo moet het dus niet: Dit is een eenmalige hijsband (zat aan een kozijn) die hergebruikt wordt. Dat mag dus niet.

TON 79 08-18 • p 20

Hoe was jou

Een smoothie en een prachtig uitzicht over het festivalterrein. Dat verdienden bezoekers van de stand van Sectorinstituut Trans-port en Logistiek tijdens het Truckstar Festival. Velen beklommen de 41 traptreden naar het hoogste punt op het TT Circuit Assen. Zo startte eind juli de campagne ‘Hoe was jouw dag vandaag?’. Met die vraag wil het Sectorinstituut mensen in transport en logistiek nog meer aan het denken te zetten over hun eigen inzetbaar. Doe jij je werk met plezier, gezond en veilig? Sta eens stil bij hoe je vandaag in je werk voelt. Tips en tests vind je op: stlwerkt.nl/hoewasjouwdagvandaag

TON 79 08-18 • p 21

uw dag vandaag?

TON 79 08-18 • p 22

Ik w ordv r ach t wagench auffeur.nl

Op weg naar het vak Marscha, Samantha en Corinda volgen de opleiding tot vrachtwagenchauffeur. Zij zijn drie van de 2750 mensen die dit jaar zullen ‘instromen’ in de bedrijfstak. TON volgt de jonge vrouwen op hun weg naar het chauffeursvak. Deel 2: Eerste Stappen.

TON 79 08-18 • p 23

Corinda van der Velden, 24 jaar oud, woont in Bergambacht, werkt bij Zijderlaan in Stolwijk Wat doe je op het ogenblik? “Op maandag en vrijdag rij ik mee met een vaste chauffeur van Zijderlaan. Dan help ik met laden en lossen. Zo krijg ik een goed beeld van het werk en van de auto waarop ik straks ga rijden. Ik leer ook omgaan met de pompwagen van de truck en de elektrische pompwagens in de distributiecentra. Ik moest wel even wennen aan de verplichte kleding bij chemische bedrijven, zoals helm, veiligheidsschoenen, bril en lange mouwen. Aan het einde van zo’n werkdag mag ik met een trailer oefenen op het terrein van Zijderlaan. Ook heb ik uitleg gehad over de boordcomputer en weet ik inmiddels hoe het zit met de afhandeling van de papieren bij de klant.”

Hoe verloopt de opleiding? “Ik heb de theorie-examens ‘Techniek’ en ‘Administratie’ in één keer gehaald. En ik heb ook al twee praktijkexamens voor Code 95 gehaald. Daarvoor moest ik op een besloten terrein achteruitrijden, tussen pionnen. En er was een praktijktoets laden en lossen. Helaas ben ik met het afrijden voor C gezakt. Ik moest door het centrum en over de markt. Erg druk en rommelig in het verkeer. Over drie weken heb ik de herkansing.” En daarna? “Nu de theorie achter de rug is, kan ik me volledig focussen op het rijden met de truck. Als ik mijn C heb, kan ik met de aanhanger gaan lessen. Het is de bedoeling dat ik bij Zijderlaan met een huiftrailer ga rijden. Dan heb ik dus CE nodig.”

Wat is je ambitie? “Als ik de rijopleiding af heb, ga ik aan het werk bij Zijderlaan. De bazin informeer ik over de ontwikkelingen, zodat zij weet wat ze van mij kan verwachten. Zijderlaan betaalt voor mij straks de ADR-opleiding. Die heb ik nodig voor het vervoeren van chemische lading.”

2750 nieuwe chauffeurs Er zijn te weinig chauffeurs en dat tekort wordt de komende jaren alleen maar groter. Daarom steken werkgevers- en werknemersorganisaties in transport en logistiek geld en energie in het vinden van nieuwe mensen. Met de campagne ikwordvrachtwagenchauffeur.nl wil Sectorinstituut Transport en Logistiek dit jaar 2750 nieuwe chauffeurs werven.

TON 79 08-18 • p 24

Marscha Raaijmakers, 25 jaar, woont in Hoogerheide, rijdt via uitzendbureau 25/7 voor een koeriersbedrijf

Samantha Wissels, 24 jaar, woont in Beek, werkt bij een koeriersbedrijf

Wat doe je op het ogenblik? “Ik rijd nog steeds op een

Wat doe je op het ogenblik? “Nog steeds koerierswerk.

bestelbus met vlees. In het begin werkte ik minder dagen, om te wennen. Nu zijn het er vijf per week. Ik vertrek vroeg in de ochtend en ben aan het begin van de avond terug. Het is wel fijn dat er voor je gevoel veel vrijheid in het werk is. Dat wijst er ook op dat ze me vertrouwen.”

Het is vakantietijd, dus wel rustig. Ik ben op zoek naar een koeriersbedrijf dat ook op het buitenland rijdt. En dat me meer uren kan bieden. Ik heb gesolliciteerd bij Ecotrans, maar daar kunnen ze op dit moment niemand gebruiken. Wel ben ik een dagje met een van hun chauffeurs mee geweest. Dat was leuk en leerzaam. Om zes uur starten en om zes uur weer thuis. We hebben op drie adressen gelost.”

Hoe verloopt de opleiding? “Afgelopen maandag ben ik voor Verkeer & Techniek geslaagd, meteen de eerste keer. Ik zag best wel tegen het examen op, want al die techniek gebruik ik verder niet.” En daarna? “Als ik slaag voor mijn theorie, kan ik vanaf eind augustus starten met rijlessen. Die moet ik wel goed plannen, naast mijn werk op de bestelbus.”

Wat is je ambitie? “Zodra ik mijn rijbewijs heb, ga ik verhuizen naar Zeeland. Mijn vriend komt daar vandaan en daarom ben ik er nu al elk weekend. Maar zolang ik mijn rijbewijs C niet heb, kan ik bij mijn werkgever op de bestelbus blijven. Met CE op zak wil ik graag internationaal gaan rijden.”

Hoe verloopt de opleiding? “Pas als ik bij een bedrijf aangenomen ben, krijg ik het lesmateriaal. Nu kan ik dus nog niet veel doen.”

En daarna? “Misschien kan ik vaker met de chauffeur van Ecotrans mee. Dat hoor ik binnenkort.”

Wat is je ambitie? “Nog steeds dat ik in de agrarische sector kom te rijden. Ik hoor vaak dat het werk je wel moet liggen en dat het dus handig is als je er ook wat mee hebt. Door mijn werk op de boerderij is dat bij mij zeker het geval.”

TON 79 08-18 • p 25

eb je plezier in je werk? Wat verhoogt of bederft de pret? En zeg eens eerlijk: heb je last van stress? Het TON-panel kreeg een aantal vragen over plus- en minpunten voorgeschoteld. Op de volgende pagina’s de resultaten. En hieronder het antwoord op de vraag of het nu leuker is dan vroeger.

De meeste panelleden hebben nu meer of net zoveel schik in hun werk. Maar ook is een grote groep ontevredener.

HEB JE OP DIT MOMENT MEER OF MINDER PLEZIER IN JE WERK DAN VROEGER?

21

%

MEER PLEZIER

40

38

1

EVENVEEL PLEZIER

MINDER PLEZIER

WEET NIET

%

%

%

TON 79 08-18 • p 26

TON VROEG HET PANEL EEN AANTAL RAPPORTCIJFERS UIT TE DELEN.

35

%

2017

32

%

2016 2014

42

‘plezier in mijn werk’

VOOR

‘tevreden met mijn huidige baan’

VOOR

‘de balans tussen mijn werk en privéleven’

VOOR

‘de mate waarin ik stress ervaar’ ( 10 = GEEN STRESS)

VOOR

‘de waardering van mijn werkgever voor mijn werk’

VOOR

‘hoe mijn werk mijn gezondheid beïnvloedt’ ( 10 = GEEN INVLOED)

…WORDT VOORAL DOOR WERKDRUK EN STRESS MOEILIJK

…WORDT VOORAL LICHAMELIJK MOEILIJK

…KAN IK MAKKELIJK

2018

VOOR

29

30

11

%

26

%

50

15

%

%

%

21

%

27

12

%

23

…WORDT ZOWEL LICHAMELIJK ALS DOOR WERKDRUK EN STRESS MOEILIJK

%

%

19

%

11

%

%

Denk je met al die plusen minpunten je werk vol te kunnen houden tot je pensioen? Het TON-panel krijgt die vraag regelmatig voorgelegd. Hiernaast zie je de ontwikkeling.

MIJN HUIDIGE WERK DOEN TOT MIJN PENSIOEN…

%

16

%

TON 79 08-18 • p 27

WAT ZORGT ERVOOR DAT JE MET PLEZIER JE WERK KUNT DOEN? Materiaal en mens voeren de ranglijst aan.

WAT BEDERFT DE PRET? De belangrijkste stressfactoren: Verkeersdrukte

Werken met goed materiaal, zoals een uitstekende auto en goede hulpmiddelen

Al die regeltjes

Sociale contacten met de mensen met wie ik werk

De hoeveelheid werk

Vrijheid om zelf beslissingen te nemen

Lange dagen

Begrip van anderen, zoals opdrachtgevers, leidinggevenden, collega’s

Slecht materiaal

Geld verdienen

Lastige klanten

Begrip van planners

Weinig steun van leiding

Duidelijk horen van leidinggevende(n) of ik het werk goed doe

De papierwinkel

Mogelijkheden om mijzelf verder te ontwikkelen

Laden en lossen

Iets anders

Weinig steun van collega’s Controle op rijgedrag.

...bij de fami TON 79 08-18 • p 28

T ON op de koffie

Een veeleisende baan. Een druk gezin. Hoe combineer je die twee? Hoe zorg je dat er balans is tussen werk en privé? TON gaat – met een forse onder de arm – op huisbezoek. Deze keer bij de familie Van Essen in Soest.

taart

Wil je TON (met taart) thuis ontvangen en vertellen over je samenleven? Stuur een mailtje naar info@tonmagazine.nl

ilie Van Essen TON 79 08-18 • p 29

Het gezin Daniël (47) en Petra (47) van Essen - hebben twee kinderen, Nick (12) en Simone (7); - wonen ruim 20 jaar in een rijtjeshuis in Soest; - ontmoetten elkaar 30 jaar geleden tijdens een uitje naar de Efteling; - zijn 20 jaar getrouwd; - Daniël is vrachtwagenchauffeur bij Wezenberg Transport in IJsselmuiden, met als standplaats Nieuwegein; hij werkte een groot deel van zijn loopbaan bij Ben Becker Transport in Soest; hij draait nachtdiensten, werkt 4 dagen en eens in de 2 weken ook op zondag; - Petra is administratief medewerker op de ledenadministratie van de Nederlandse Kampeerauto Club in Soesterberg; zij werkt 4 dagen van 09.00 tot 14.00 uur; - Nick wordt na de vakantie brugklasser op de mavo; - Simone gaat naar groep 4.

Het werk Daniël: “Ik heb steeds gezegd: als ik chagrijnig thuiskom van mijn werk, ga ik wat anders doen. Dat gebeurde op een gegeven moment. Ik heb het altijd goed gehad bij Ben Becker, maar dat werd in de loop der tijd wat minder. Had misschien te maken met het ouder worden, dan kun je fysiek niet meer wat je eerder geen moeite kostte. Dus toen ben ik een andere baan gaan zoeken. Sinds een half jaar zit ik bij Wezenberg. Ik rijd versproducten voor Albert Heijn: laden bij XPO in Nieuwegein en dan lossen bij distributiecentra. Ik werk van middernacht tot twee, drie in de middag.” Petra: “In het begin was het wel even plannen. Je zit natuurlijk met het eten. Ik kook ’s avonds voor de kinderen en mijzelf en zet dan een maaltje voor hem in de koelkast. Als hij thuiskomt ’s middags, warmt hij dat op. En dan gaat hij om een uur of vier, vijf slapen.”

De balans Daniël: “Ik heb een tijdje postduiven gereden. Was ik soms twee weken van huis. Daarmee ben ik gestopt toen Nick klein was. Ik stond ergens bij Bordeaux en had hem huilend aan de telefoon. Toen ben ik gelijk ook vier dagen gaan werken. Tegenwoordig heb ik de vrijdag

TON 79 08-18 • p 30

We kunnen doen wat we willen en hebben geen dure wensen vrij. Die is heilig.” Petra: “Mijn vaste vrije dag is woensdag. We werken dus allebei, maar hebben het zo geregeld dat er veel tijd voor de kinderen is.” Daniël: “Mijn gezin is belangrijk. Privé en werk moet in balans zijn. Ik wilde niet de man zijn die op zondag het vlees komt snijden. Het is toch een beetje lullig als je opeens ziet: Hé, mijn dochter is een stuk groter geworden. Of dat je kinderen niet meer bij je op schoot willen zitten, omdat je een vreemde geworden bent.”

De taken Petra: “De boodschappen en het koken, daar ben ik van. Schoonmaken doen we samen.” Daniël: “Als je vier dagen gaat werken, vind ik dat je ook in het huishouden kunt helpen. Dus op vrijdag heb ik mijn vaste dingetjes: de wc en badkamer. En ik lap de ramen. Dweilen, dat doet zij. Want als ik dweil, is het nooit goed. Ik heb geen geduld om de vloer te laten drogen. Ga ik er overheen lopen om de vaatwasser uit te ruimen. Dan zegt zij: ‘Zo, het is te zien dat je gedweild hebt’. Strijken mag ik ook niet.” Petra: “Nee, want dan kan ik alles overdoen. En de was is ook mijn taak. Net zoals de administratie. Hij weet wel hoe het zou moeten. Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag, heeft hij het overgenomen.”

Het geld Petra: “We hebben een huurhuis en wonen hier vanaf het begin. Op dit moment betalen we ruim zeshonderd euro huur. Dat is heel goed te doen. Maar we kijken wel uit naar wat anders.” Daniël: “Er is in de wijk hiernaast een renovatieproject. Dat zijn net wat grotere huizen. Dan zouden we een eigen kamer voor Nick op de zolder kunnen maken.” Petra: “We zitten dan duurder, maar wel met meer mogelijkheden. Hier is de keuken relatief groot en de woonkamer klein; daar is het precies omgekeerd.” Daniël: “Maar financieel hebben we geen zorgen. We kunnen doen wat we willen en hebben geen dure wensen. Over grote uitgaven en andere belangrijke zaken, beslissen we samen.” Petra: “Door de week is daar geen tijd voor. Als hij uit bed komt, moet je het er niet over hebben. Dan is hij net wakker en moet naar zijn werk. In het weekend maken we vaak wandelingen en dan praten we over eventuele problemen of grote beslissingen.”

De zorgen Petra: “Nick is vorig jaar in een lichte psychose terechtgekomen. Er speelden een paar dingen waar hij last van had. Zijn juffrouw ging met zwangerschapsverlof, zijn opa belandde in het ziekenhuis, we gingen met hem naar middelbare scholen kijken. Alles begon te ratelen in zijn hoofd. Toen is naar voren gekomen dat hij licht autistisch is. Dat wisten we niet, wel dat hij ADHD heeft en hoogbegaafd is. Daar hebben we soms wel zorgen om. Op zich gaat het nu goed.” Daniël: “Bij Nick is het eigenlijk een beetje complex. Qua denkniveau is hij heel volwassen, kan hij over van alles meepraten. Maar qua gedrag is hij eigenlijk drie jaar jonger dan zijn leeftijd. Op momenten zoals vorig jaar, met die lichte psychose, is het een nadeel dat je chauffeur bent. Het contact met de zorginstellingen heeft vooral Petra gedaan. Je wilt er eigenlijk bij zijn, maar dat is moeilijk te regelen, hoeveel begrip je werkgever ook heeft.”

De toekomst Daniël: “Zolang ik het spelletje leuk vind, zal ik langs de weg zitten. Ook na mijn pensioen misschien nog wel. Ander werk wil ik niet. Bij Ben Becker heb ik een poosje op de planning gezeten en in het magazijn gewerkt. Maar dat is het toch niet voor mij. De tijd dat ik binnen liep, botste het vaker tussen ons. Zij heeft haar eigen leventje en ik heb mijn eigen leventje. Toch zijn we wel samen. Dat vinden sommige buitenstaanders wel moeilijk te begrijpen. Die zeggen: ‘Daarvoor ben je niet getrouwd’. Maar voor ons is het prima zo.” Petra: “Ik blijf denk ik ook hetzelfde werk doen. Tot aan ons pensioen, ja, wanneer dat dan ook zal zijn. We zijn daar nog niet echt mee bezig. Ik zie wel overzichten voorbijkomen en kijk ze ook wel in. Hij is een paar keer van werkgever geswitcht en ik zou eigenlijk wel willen weten wat dat voor zijn pensioen betekent.”

Het cijfer Petra: “Welk rapportcijfer ik ons leven geef? Een negen.” Daniël: “Ja, een negen. Ik ben gelukkig. Heb twee schatten van kinderen en een vrouw die altijd achter me staat. We zijn al dertig jaar bij elkaar. Natuurlijk heb je wel eens wat, maar dat is zo bij iedereen.”

TON 79 08-18 • p 31

Van baan wisselen en pensioen Petra vraagt zich af wat het voor zijn pensioen betekent dat Daniël een paar keer van werkgever geswitcht is. Pensioenfonds Vervoer geeft antwoord. Tegenwoordig wisselen mensen vaker van baan dan vroeger. Dat kan gevolgen hebben voor je pensioen. Bijvoorbeeld als je eerst buiten de sector hebt gewerkt of gaat werken. Wissel je van werkgever én blijf je binnen de sector vervoer werken, dan verandert er eigenlijk niets. Je blijft dan pensioen opbouwen bij Pensioenfonds Vervoer. Waardeoverdracht Heb je eerder buiten de vervoerssector gewerkt en daar pensioen opgebouwd? Dan kun je dit pensioen meenemen naar Pensioenfonds Vervoer. Het meenemen van

je pensioen heet ‘waardeoverdracht’. Andersom kan ook: ga je buiten de vervoerssector werken, dan kun je het pensioen dat je hebt opgebouwd bij Pensioenfonds Vervoer meenemen naar de organisatie waar je dan pensioen opbouwt. Neem je jouw opgebouwde pensioen niet mee? Dan blijft het pensioen bij Pensioenfonds Vervoer staan. Bedenk van tevoren goed of waardeoverdracht in jouw situatie zinvol is. Waardeoverdracht moet je zelf aanvragen. Kleine pensioenen worden vanaf 2019 automatisch overgedragen naar de nieuwe pensioenuitvoerder (zie ook de pensioenvraag op pagina 15). Als je wilt weten bij welke organisaties je pensioen hebt opgebouwd, ga dan naar pensioenoverzicht.nl en log in met je DigiD. Je ziet dan ook hoeveel pensioen (en AOW) je naar verwachting later gaat krijgen. En hoeveel van dit bedrag je nu al hebt opgebouwd.

79 08-18 • p 32 IN BEELD: ch auffeurTON inz a meling

Werk met een

TON 79 08-18 • p 33

boodschap

“Ik had nooit verwacht dat ik ooit vrachtwagenchauffeur zou worden. Dat was allesbehalve een roeping. Het kwam me gewoon aanwaaien.” Dat zijn bijzondere woorden voor iemand die wel degelijk met een roeping bezig is. Want Wim Griffioen (63) is chauffeur bij Zending over Grenzen, een christelijke stichting die zich inzet voor de allerarmste en zwakste mensen in Oost-Europa. De hele werkweek is hij onderweg om kleren en schoenen op te halen. TON rijdt een dag mee.

TON 79 08-18 • p 34

Pendelen Zelf gaat Wim eigenlijk nooit over grenzen. Vroeger wel eens naar België, maar nu pendelt hij vooral op een neer tussen plaatsen als Roermond en Hoogezand. Op zo’n negentig verschillende adressen in Nederland haalt hij goederen op. Die worden verzameld in Almere en gaan iedere twee maanden in een grote vrachtwagen naar landen als Roemenië en Albanië.

Planning Een dinsdagochtend even voor achten, de Omroepweg in Almere. Hessel Schaap komt aankarren op zijn elektrische fiets. Doet de deur open van de Stichting Zending over Grenzen. Zet koffie, zodat Wim Griffioen meteen aan het bakkie kan als hij een paar minuten later binnenkomt. Hessel is planner bij de stichting. Hij weet waar genoeg spullen verzameld zijn om Wim langs te sturen. Vandaag krijgt de chauffeur een route naar het noordoosten. Hollandscheveld, Noordscheschut, Klazienaveen en Hoogezand staan in de planning. Stapje extra Wim en Hessel weten wat ze aan elkaar

hebben. Al zeventien jaar doen ze samen dit werk. Terwijl Wim de vrachtwagen klaarmaakt, vertelt Hessel hoe blij ze met hem zijn. Wim is de enige chauffeur en is altijd bereid om een stapje extra te doen. Ook nu hij is verhuisd van Huizen naar Leusden. Hessel: “Ik vraag me wel af hoe het verder moet als hij er over vier jaar echt mee gaat stoppen. Vinden we zo iemand ooit nog?!”

Oostelijke tongval Wim klimt in de auto. Tankt bij de buren, omdat het daar het goedkoopst is. En gaat op pad vanuit de Flevopolder naar het noorden. Wim is geboren in Naarden. Vader redt het niet als kruidenier en wordt vertegenwoordiger van hifi-apparatuur. Moeder heeft astma. Dus het gezin zoekt een ‘gezondere’ omgeving. Ze verhuizen, als Wim nog een klein jongetje is, naar Nijverdal. Daar doet Wim zijn oostelijke tongval op. Lasbultjes aftikken Leren ligt hem niet. Dus wil hij na de lagere school zo snel mogelijk aan het werk. Begint bij containerverblijf Pacton in Ommen: lasbultjes aftikken. Dat doet hij een jaartje. Vervolgens houdt hij het zeven jaar vol aan de lopende band bij de Plukon-kippenslachterij in Dedemsvaart. Waarna een veel mooiere tijd volgt: werken bij Van Kessel Sport en Cultuurtechniek. Die leggen tennisparken en hockeyvelden aan. Wim gaat er op de wals rijden. Dat houdt op als hij ontslagen wordt. Drie maanden zit hij zonder baan. Werkt een paar maanden bij een carrosseriebouwer. Daar krijgt hij last van astma. Zijn oom, die koster is, vraagt of hij niet als chauffeur wil komen werken bij Zending over Grenzen. Dat is nu 33 jaar geleden.

TON 79 08-18 • p 36

Volle luiers Wim geniet van zijn werk. Vertelt over de plek in Limburg waar het zo gezellig is dat hij soms niet weg kan komen. Dat hij heel veel in Friesland komt. Misschien omdat daar de christelijke gemeenschappen het meest actief zijn. “Mijn werk is heel divers. De ene keer doet de kerk inzamelingen. De andere keer krijgen we direct kleding van bedrijven, zoals van Zeeman. Of schoenen, van Clarks. Er gebeuren ook wel rare dingen. Dat ik spullen moet ophalen op plekken waar zoveel katten zitten dat alles naar kattenpis stinkt. Of dat er volle luiers tussen de kleren zitten. Of dat een zak zo zwaar is omdat er natte spijkerbroeken in zitten. En nat spul gaat snel schimmelen.” 2000 kilo Elke dag haalt Wim

2000 kilo aan kleren en schoenen op. Meestal rijdt hij alleen. Soms gaat er een vrijwilliger met hem mee. Dat is geen luxe, zo blijkt. Als Wim in Hollandscheveld aankomt, zet hij de vrachtwagen achteruit voor een openstaande garagedeur. Daar liggen heel wat zakken klaar. Flink wat met breiwerk. De productie van een aantal oudere vrouwen uit het dorp. Wim moet in zijn eentje aan de slag. “De eigenaar ligt in het ziekenhuis. En zijn dochter die hiernaast woont, is aan het werk.”

Niet fit Het is duwen en trekken

om de bakken die hij vollaadt in de vrachtwagen te krijgen. Ondanks het zware werk voelt Wim zich niet fit genoeg. “Ik weeg 98 kilo en ben 1.92 meter. Ik zit de hele dag op de auto. Vroeger voetbalde ik, bij OZC in Ommen. Maar mijn vrouw vond het niks. En met mijn werk moest ik kiezen. Toen ben ik ermee gestopt. Hardlopen bleek ook niet echt leuk. Nu loop, wandel en fiets ik veel.”

TON 79 08-18 • p 37

TON 79 08-18 • p 38

TON 79 08-18 • p 39

Belijdend gelovig Wim is belijdend

gelovig: gereformeerd vrijgemaakt. Is geloof voor hem belangrijk? “Ik ben blij dat ik elke dag de kracht krijg van de Heer om dit werk te doen. Hiermee help ik andere mensen die het minder hebben.” Hij voelt zich geen gewone chauffeur. “Ik werk voor een stichting. Daarom hou ik altijd in de gaten dat ik niet te veel geld uitgeef. Wij proberen pallets en dozen voor niks te krijgen. Andere chauffeurs werken voor een bedrijf dat geld moet verdienen. Aan de andere kant: hier ben ik de enige chauffeur. We kunnen niet investeren in grote vrachtwagens met alles wat erbij komt om de spullen helemaal naar de plaats van bestemming te brengen. Daarvoor huren we vrachtwagenbedrijven in. Een chauffeur uit Roemenië kan dat werk veel beter doen - en de weg vinden - dan dat wij het kunnen.”

Inspireren De stichting is de afgelopen 35

jaren flink gegroeid. Er werken nu zestien mensen. Wim is in de loop der jaren ook meer gaan doen dan ‘alleen maar’ rijden. “Ik geef ook voorlichting. Ik heb altijd folders bij me. En ik probeer mensen die de spullen verzamelen te inspireren en te motiveren. Bijvoorbeeld door ze te vertellen wat er met de spullen gebeurt. Daar laat ik dan foto’s van zien. En als het ergens niet zo soepel gaat, omdat er bijvoorbeeld geen goede verzamelplek is, probeer ik te helpen dat te verbeteren.”

Dertig zakken Het is tegen twaalven

als Wim aankomt op het tweede adres: Noordscheschut. Dertig zakken in de gang bij Jan, een gepensioneerde chauffeur en tegelzetter. Die zet met plezier wat koffie. De twee mannen hebben lol samen. Jan krijgt aan het eind een briefje dat van de stapel op het dashboard van de vrachtwagen komt. De mededeling dat het transport binnenkort drie weken stilligt. Omdat de enige chauffeur van Zending over Grenzen dan vakantie viert. Samen met zijn vrouw naar Kroatië, in de caravan. Meer weten over de Stichting Zending over Grenzen? zendingovergrenzen.nl

Opgeb TON 79 08-18 • p 40

Persoonl i jk v erh a a l

en weer Herman Boven - 47 jaar - woont in Veendam - geboren in Scheemda - vrachtwagenchauffeur sinds zijn 18de - werkte bij Huisman in Veendam, Sipma in Rolde en Sluyter in Assen - begint 1 september bij Koopman Cargo in Hoogeveen

brand TON 79 08-18 • p 41

opgekrabbeld... Het is een wonderlijke gewaarwording voor een nuchtere noorderling. Dat je opeens merkt: het lukt me niet meer. Dat wat je altijd met twee vingers in de neus voor elkaar bokste, je plotseling loodzwaar valt. Het overkwam Herman Boven uit Veendam. De ervaren vrachtwagenchauffeur kon geen meter meer rijden. Hij vertelt hoe hij die burn-out te boven kwam.

TON 79 08-18 • p 42

120 procent “Als het druk is, doe je een stap extra. Dat is altijd mijn instelling geweest: 120 procent geven. Maar als die 120 procent ‘normaal’ wordt, raken je reserves op. Dat heeft me eigenlijk genekt. Achteraf denk ik dat ik zeker een jaar lang boven mijn kracht gewerkt heb. De eerste signalen? Dat je kortaf wordt. Op de zaak, maar thuis natuurlijk ook. Als daar dan wat van gezegd wordt, reageer je met: ‘Zeur niet! Het is druk!’.”

Het is klaar “En dan lukken de gewone dingen opeens niet meer. Lading stuwen, bijvoorbeeld. Je weet precies hoe je de goederen moet neerzetten, zodat ze niet omvallen. Maar dan stop je op een gegeven moment bij je derde klant en zie je in de laadruimte allerlei spullen omliggen. Uiteindelijk barst de bom. Ik was druk bezig, maar niks lukte. Wat precies de trigger was, weet ik niet meer. Misschien die heftruckchauffeur die wat bot was. Hoe dan ook: ik ben naar Assen, naar de zaak gereden en heb gezegd: ‘Het is klaar’.”

Radeloos “Ben naar huis gegaan. Zat wezenloos voor me uit te staren. Ik voelde me zo nutteloos en ik begreep het niet. Vanaf je achttiende ben je bezig, je kunt altijd alles aan. En dan opeens niets meer. De huisarts zei: ‘Het is een burnout’. Ja, dat moet je een nuchtere noorderling vertellen. Overspannen? Dat is onzin. Volgens de huisarts moest ik dingen gaan doen. Maar ik ben totaal geen klusser. Uit nood ben ik maar de garage gaan verven. Ik was radeloos.”

Praten? “Dat ‘wat gaan doen’ hielp niet. Zei de huisarts: ‘We hebben een psycholoog in de praktijk. Ga daar eens mee praten, misschien lost dat wat op.’ Vrachtwagenchauffeurs en praten … ja, over elkaar en over wat er allemaal niet deugt. Maar over jezelf en je gevoelens ... Ik heb tegen die psycholoog gezegd: ‘Ik wil handvatten, ik wil stappen kunnen zetten’.”

KLIK “In die periode kreeg ik bezoek van adviseur verzuim Kees Feiken van Sectorinstituut Transport en Logistiek. Kees komt hier

uit de buurt; ik had een klik met hem. Nadat ik mijn verhaal had gedaan, zei hij: ‘Mag ik het bot samenvatten? Jij kunt nooit nee zeggen. Jij voelt je verantwoordelijk voor alles. Maar sommige zaken kun je niet veranderen. En je moet dingen uit handen kunnen geven.’ Dat opende me wel de ogen.”

Ademhalen “Kees verwees me door naar een coach die me een paar handvatten gaf. Ze vroeg me onder andere te benoemen waar ik tegenaan liep. Dat is best pittig: praten over je eigen gevoelens, over je binnenkant. Ze gaf me ook een ademhalingsoefening mee, om te ontspannen. En ze leerde me om me anders te uiten. Dat ik niet op een vraag meteen ja of nee roep, maar dat ik even tijd neem. Dat moet je leren door het te doen.”

Sorteerband “Nadat ik een maand thuis had gezeten, zei Kees: ‘Ga eens een keertje koffiedrinken op de zaak’. Dat heb ik twee keer gedaan, maar toen dacht ik: Wat moet ik hier, iedereen is aan

TON 79 08-18 • p 43

Ademhaling De ademhalingsoefening die Herman van zijn coach Henriette leerde, kan je rust geven. Inademen is de ‘doekracht’, het gaspedaal; uitademen in de ‘laat-kracht’, het rempedaal. De oefening: adem 1 tel in door je neus en 2 tellen langzaam uit door je mond. Met het accent op het uitademen trap je op het rempedaal en laat je los. Herhaal dit zo vaak als je wilt. Je kunt ook het aantal tellen uitbreiden: 2 tellen inademen, 4 uit; 3 in, 6 uit; 4 in, 8 uit.

Inzetbaarheidscheck Herman Boven ontdekte dat hij zichzelf uitwoonde toen het eigenlijk al te laat was. Wil je weten hoe jij ervoor staat, lichamelijk, psychisch, qua leeftijl en loopbaan? Doe dan de Inzetbaarheidscheck van Sectorinstituut Transport en Logistiek. Blijkt uit de check dat je risico loopt, dan belt een coach je om je uit te nodigen voor een gesprek. En als je daarvoor openstaat: begeleiding. Inzetbaarheidscheck doen? Ga naar stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck

het werk. In overleg met de vestigingsmanager ben ik toen aan de sorteerband begonnen, een paar uurtjes per dag. Dozen slepen, stapelen, sorteren. Toen kwam ik erachter dat er heel wat colli’s terugkomen die eigenlijk dezelfde dag afgeleverd hadden moeten worden. Bleek ik dus niet de enige chauffeur te zijn, die zijn werk niet afkrijgt. Alleen: ik ga er verkeerd mee om. Dat haalde het hulpeloze er wat vanaf.”

Weer rijden “Na zo’n week of drie aan de sorteerband te hebben gestaan, ben ik weer gaan rijden. De vestigingsmanager zei: ‘Er moeten twee busjes gehaald worden in Tilburg. Durf je het aan?’ Een collega ging met me mee. Mocht ik onderweg niet verder kunnen, dan zou ik bij hem instappen. Het ging, het viel me mee, ik voelde het stuur weer in mijn handen. Als volgende stap ben ik vanaf 22 mei nachtritten gaan doen. Wel aangepast: niet te lang en niet te ingewikkeld. Op 26 juni ben ik overgegaan naar dagritten.”

Hectisch “Tijdens die nachtdiensten kwam ik tot het besluit een andere werkgever te zoeken. Ik bedacht: de drukte en de druk komen een keer weer terug. Wil ik nog wel in de distributie werken? Ik hield altijd van gezellige drukte van de distributie. Maar die is omgeslagen naar hectische chaos. Bij twee bedrijven ben ik op gesprek geweest, één daarvan was Koopman. Da’s ook distributie, maar geen vijftig stops. In de nacht doen ze automotive, een stuk of vijftien adressen. En overdag blokvracht naar zo’n vijf klanten. Na de zomer begin ik er.”

80 procent “Ben ik weer de ‘oude Herman’? Nou, ik zit op 80 procent. Afgelopen week ben ik heel erg vooruitgegaan. Ik merkte: Dit is waarom ik het vak zo mooi vindt. Ik had een drukke route, maar ik kon hem op een normale manier afronden. En ook nog even aandacht geven aan de klanten. Ik moet mijn rust pakken, overdag. Want doortrappen tot het karretje leeg is, werkt niet voor mij. Dat heb ik wel geleerd.”

TON 79 08-18 • p 44

TON 79 08-18 • p 45 T oekoms t beroepsgoederen v ervoer

Touwtrekken in het transport

Het gaat goed in het beroepsgoederenvervoer. Tenminste: er is volop werk en werkgelegenheid. Maar er zijn ook bedreigingen. Vooral de opkomst van goedkope vrachtwagenchauffeurs uit de nieuwe EU-lidstaten zorgt voor problemen. Is er een toekomst voor Nederlandse chauffeurs die internationaal willen rijden? Valt het transport binnen Nederland ook in ‘buitenlandse handen’? Deel 1 van een serie over de stand van de sector.

TON 79 08-18 • p 46

“We staan tegenwoordig op plekken te laden waar we de enige Nederlanders zijn. Vroeger stond het er vol met Hollanders, nu zijn het allemaal Oost-Europeanen.” Jan Traa (52) uit Achterveld heeft zijn werkwereld zien veranderen. Jan zit al zijn hele leven in het autotransport en komt nog steeds veel in het buitenland. Zoals veel van zijn collega’s ervaren: de lol is er een beetje vanaf. Over Oost-Europese chauffeurs zegt hij: “Het is hun goed recht, ze moeten ook brood op de plank hebben. Maar ze worden op een auto gezet en moeten het dan maar uitzoeken. Dan komen ze in Frankrijk, snappen de taal niet, staan je overal in de weg. Worden de klanten pissig en dat straalt ook op ons af.”

brengt de veiligheid in het verkeer in gevaar.” Paul vindt: “De regels moeten niet verder worden uitgekleed. Want denk nu niet dat die Oost-Europeanen op die parkeerplaatsen en langs de weg zo blij zijn. Die willen ook regelmatig naar huis. En volgens mij hebben ze recht op een heel wat betere beloning.”

Nieuwe regels Rob van

lidstaten is het internationale transport ingrijpend veranderd. De regels uit het verleden, ingesteld toen de Europese Unie nog overzichtelijk was, blijken in de praktijk van nu te leiden tot scheve verhoudingen. Daarin speelt vooral het verschil in beloning tussen Oost- en West-Europese chauffeurs een grote rol. “Als ik in Duitsland het driedubbele had kunnen verdienen, was ik waarschijnlijk ook daar gaan rijden”, zegt Paul Leurs (67) uit Venlo. “Dus ik snap best dat Oost-Europeanen hier willen werken, omdat ze meer verdienen dan in het land van herkomst. Maar ze krijgen hooguit 450 euro per maand, met daarbovenop een dagvergoeding waarover in geen enkel land belasting wordt betaald of sociale afdracht plaatsvindt. Bij ziekte of arbeidsongeschiktheid krijgen die mensen slechts het bruto salaris van 450 euro per maand.”

Elk (49) uit Beverwijk ziet om zich heen dat het verschil in loonkosten wel tot misstanden moet leiden. Rob zit al vanaf zijn achttiende (met een kleine onderbreking) op de vrachtwagen. Hij rijdt aardappelen, uien en wortelen voor AB Texel en komt in België, Duitsland en Frankrijk. Werk dat hij tot zijn pensioen hoopt te doen. Maar of dat lukt? Een verdere versoepeling van de Europese regels zou ertoe kunnen leiden dat ook zijn werkgever niet anders kan dan met chauffeurs uit andere landen te gaan werken. Omdat die regels het toelaten en de concurrentie erom vraagt. “Ons bedrijf heeft al jaren Polen in dienst”, zegt Rob. “Wij hebben ervoor gestreden dat die Nederlandse salarissen krijgen betaald. Dat is gelukt. Bij Farm Trans in Moerdijk, de andere grote aardappeltransporteur, is dat ook gelukt. In een zo kleine markt gaan de bedrijven elkaar dus niet op de lonen van hun personeel beconcurreren.” Regels moeten er zijn, vindt Rob. “Natuurlijk heb je Europese afspraken nodig. Maar die zouden het socialer moeten maken en niet asocialer.”

Parkeerplaatsen Paul is gepensioneerd internationaal

Gespecialiseerd vervoer De aardappelen, uien en wortelen

chauffeur. Hij reed 35 jaar stukgoed richting Italië, totdat hij in 2012 werd afgekeurd. Nu is hij actief voor de vakbond en bezoekt hij regelmatig parkeerplaatsen. Daar ziet hij de schaduwzijde van de ‘open grenzen’ en het ‘vrije verkeer van personen en diensten’. “Op de veelal overvolle parkeerplaatsen zijn de sanitaire voorzieningen gewoon niet toereikend. Dan krijg je wantoestanden, frustratie, stress, vaak alcoholmisbruik, slechte nachtrust enzovoorts. En dat

die Rob vervoert, vormen een specifiek soort transport. Voor dergelijk gespecialiseerd werk lijkt nog wel een toekomst te bestaan. Dat denkt ook Willem Boonstra (55) uit Haulerwijk. Hij heeft de neergang in het internationale wegvervoer van nabij meegemaakt. “De crisis heeft een kaalslag in vervoerend Nederland veroorzaakt. Daar zijn wij als bedrijf niet aan ontkomen. Vroeger reden we met 25 wagens naar Italië, nu zijn dat er nog 4 of 5. Maar we hebben ons

Oneerlijke concurrentie Met het toetreden van nieuwe

TON 79 08-18 • p 47

Flinke groei aangepast en zijn ons gaan richten op gespecialiseerd vervoer. Veel beveiligd transport; daar is nog een markt voor. Dat heeft ook te maken met de kwaliteit van onze chauffeurs en met onze betrouwbaarheid. Wat dat betreft zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet”, zegt de (mede-)directeur van Boonstra Transport in Haulerwijk.

De sector Transport en Logistiek heeft tijdens de crisis flinke klappen gehad. Er verdwenen 400 bedrijven en 7000 arbeidsplaatsen.

Wat vindt de sector? HUIDIGE REGELS BEHOUDEN “De

Europese Commissie heeft voorstellen gedaan die moeten bijdragen aan eerlijke concurrentie en bescherming De laatste jaren is de bedrijfstak weer van werknemers in de Europese flink gaan groeien. Het aantal bedrijven transportsector. Het belangrijkste is terug op het niveau van voor de crisis: probleem daarbij is, dat er geen gelijk 6400. Het aantal werknemers is nog speelveld is, zolang er nog altijd grote nooit zo hoog geweest: 150.000, waarvan verschillen in loonkosten zijn tussen 82.000 chauffeurs voor wie de cao Oost- en West-Europa. Tussen 2008 en Beroepsgoederenvervoer geldt. 2016 is het loonniveau van de belangrijkste Oost-Europese landen Kwaliteit Willem verwacht niet dichter bij het onze gekomen. Als je dat de loonverschillen tussen dan regels soepeler maakt, spelen Oost- en West-Europa met de bedrijven uit Oost-Europa – of bedrijven tijd wel kleiner zullen worden. die met Oost-Europeanen werken – daar meteen op in. Want “Maar voordat ze gelijk zijn, dat duurt nog wel even. Uiteindelijk concurreren op loonkosten is nog steeds profijtelijk. ” zullen we het op kwaliteit moeten winnen. Dat is ook onze redding Aan het woord Frank Hendriks (63) uit Vleuten. Frank is directeur geweest, de afgelopen jaren. De kwaliteit van onze dienstverlening van Basis & Beleid. Samen met NEA/Panteia onderzoekt Basis en en van onze mensen. We werken uitsluitend met Nederlandse Beleid de toekomst van het beroepsgoederenvervoer. Dat gebeurt in chauffeurs en hebben nu 150 mensen in dienst. Voor ons is eigenlijk opdracht van sociale partners in de sector. het grootste probleem in de nabije toekomst het chauffeurstekort. Waar halen we goede mensen vandaan?” Cabotage “Vakbonden en werkgevers willen voorkomen dat met nationaal transport hetzelfde gebeurt als met het internationale. De Chauffeurstekort “Er is geen jeugd meer”, zegt Hans van internationale markt is opengesteld en je ziet waartoe dat leidde: Tiggele (53) uit Sint-Annaland. Hans werkt al 28 jaar bij De Groen verdringing op de arbeidsmarkt en sociale misstanden. Het Transport in Tholen. “Het is bij ons allemaal grijze haren, of geen internationaal vervoer door Nederlandse ondernemingen is in tien haren meer. De jongelui willen niet de hele week weg zijn.” Zelf ziet jaar tijd ongeveer gehalveerd. De nationale markt wordt op dit Hans dat inmiddels ook als een nadeel. Met het stijgen der jaren moment nog beschermd door onder andere de regels voor cabotage. groeit de behoefte om meer thuis te zijn. “Maar ik heb het mooiste Een vervoerder mag maar een beperkt aantal binnenlandse ritten in werk dat er is, dus ik denk dat ik het tot mijn pensioen zal doen.” een ander EU-land uitvoeren. Nu is het maximum drie ritten in zeven Hans zit in transport waar Nederlanders nog wel een internationale dagen. De Europese Commissie wil die regel versoepelen. Daarmee markt voor vinden: hij vervoert landbouwmachines. En hij komt nog zou de binnenlandse markt openliggen voor goedkopere Oostdoor heel Europa. Van Spanje tot Noorwegen, van Tsjechië tot Europese vervoerders. Cabotage wordt dan niet meer toegepast om Ierland. Wat dat betreft is hij een der laatste Mohikanen. “Het ‘lege kilometers’ op een internationale rit te voorkomen. Als de transport dat wij doen, valt een beetje buiten wat Oost-Europeanen voorstellen doorgaan, hoeven die bedrijven maar eens per week de aanpakken. Ze komen wel zelf landbouwmachines ophalen voor het grens over om daarna weer een week lang binnenlands vervoer te thuisland. Maar het is specifiek werk. Laden en lossen doen we zelf, kunnen doen. Sociale partners vinden dat er vastgehouden moet het is open vervoer, je bent altijd met spanbanden en kettingen aan worden aan de huidige spelregels. Alleen zo voorkom je dat het de slag. Daarmee winnen we het nog net even van de Oostblokkers.” nationale transport het internationale achternagaat.”

N a a s t he t w erk Naam: Davey Rooze Leeftijd: 20 jaar Woonplaats: Kamerik Werk: chauffeur bij Transportbedrijf G.L. De Haan in Nijkerk Naast het werk: vrijwillig brandweerman

Brand meester

Vaste prik, elke donderdagavond. Davey en zijn mede-brandweerlieden rollen de blusslangen uit. Verschillende scenario’s passeren de revue. Wat te doen bij welke noodsituatie? Het gaat er fanatiek en gedreven aan toe. Voor Davey een spannende en inspannende activiteit, naast zijn werk als vrachtwagenchauffeur. Met dat vak trad hij op zijn achttiende in de voetsporen van zijn vader en opa. Hoe hij bij de vrijwillige brandweer belandde? Gewoon, via vrienden, zo’n drie jaar geleden. De wekelijkse training zorgt ervoor dat de brandweerlieden bij een ‘echie’ als een geoliede machine in actie komen. Zoals die keer dat ze moesten uitrukken voor een uit de bocht gevlogen auto. Toen ze op de onheilsplek aankwamen, bleek de chauffeur bekneld te zitten. De kans was groot dat hij een been zou kwijtraken. Binnen tien minuten wisten Davey en zijn collega’s de auto open te knippen en de gewonde man uit het wrak te takelen. Die loopt nog steeds op twee benen. Wat je nodig hebt om een goede brandweerman te worden? Inzicht en gezond verstand, vindt Davey. En dat zijn nou net de kwaliteiten die ook een goede vrachtwagenchauffeur moet bezitten. Meer van Davey Rooze op tonmagazine.nl en facebook.com/magazineton

TON 79 08-18 • p 50

PUZ Z EL

1

2

3

4

5

12 15

16

22

23 29

34

39

54

35

27 32

36

37

41

42

45

43

46 49

51

52

55

56

61

57

62

66

77

59

70 75

79 83

60

64 69

74

78 82

58

68

73

53

63

67

72

11

21

48 50

10

20

31

40

9

26

30

47

86

19 25

44

65

8 14

18 24

33 38

7

13 17

28

6

71 76

80 84

81 85

87 2

Verticaal 1. bestuurbare slee; 2. stuurboord (afk.); 3. vlug; 4. azijn; 5. Horizontaal 1. trip per touringcar; 7. niets uitvoeren; 12. verfrissing; 13. hekelende voorstelling; 6. aangenaam koel; 7. wettelijk geoorloofd; 8. land onze planeet; 14. turntoestel; 15. bromium (scheik. afk.); 17. jongens54 83 68 41 4 59 26 87 44 5 42 66 40 19 in Azië; 9. rivier in Utrecht; 10. godsdienst (afk.); 11. geen enkel-) mens; naam; 19. gewicht; 21. lidwoord; 22. rekenopgave; 24. jonge verrader; 16. gordijnstang; 18. ieder; 20. mannelijk schaap; 21. laagte tussen twee 27. mak; 28. ondeskundige; 30. publieke omroep; 31. jong dier; 32. grote bergen; 23. honingdrank; 25. zitvlak; 26. oord (plaats); 27. blaasinstrugehoorzaal; 33. corpulent; 35. deel van voet; 37. landelijke boerinnen belangen (afk.); 38. vrouwelijk lastdier; 41. deel van boom; 42. kuststrook; ment; 29. lengtemaat; 32. steenvrucht (mv.); 34. vleesgerecht; 36. maat van munitie (gehalte); 37. ISO-landcode Litouwen; 39. jaargetijde; 40. 44. Duits automerk; 46. hoes (foedraal); 47. hoofd van een moskee; 48. naar omlaag; 42. nauw straatje; 43. soort schaatsen; 45. oude lap; 46. voorganger in een protestante kerk; 49. vrucht; 50. wild zijn; 52. wrede Romeinse keizer; 54. lekenbroeder; 56. gevangenverblijf; 58. lichamelijk in telwoord; 51. heidemeer; 53. opstootje; 54. met de frisse smaak van vruchten; 55. bloedvat; 56. zachte koek; 57. tussen warm en koud; 59. orde; 61. naaldboom; 62. verplaatsbaar houten gebouw; 64. afdeling van cafébediende; 60. dagtekenen; 62. voedsel voor panda’s; 63. insect met een koeienmaag; 65. melkklier; 67. mop (grap); 68. plaats aan het IJsspringpoten; 66. tenger (dun); 67. reuzenslang; 69. steen; 71. droog van selmeer; 70. vogelverblijf; 72. Europeaan; 73. warm en zonnig weer; 76. wijn; 73. helend smeersel; 74. jongensnaam; 75. zuiver; 78. uitroep van schuw dier; 77. lichtgevende buis; 78. Zweeds automerk; 79. uitgekookt en slim; 81. chroom (scheik. afk.); 82. commerciële zender; 83. dun opge- schildwacht; 80. Nijmeegse voetbalclub; 82. Rolls Royce (afk.); 85. letrold wafeltje; 84. loofboom; 86. Afrikaans dier; 87. een maaltijd gebruiken. tercode op Nederlandse vliegtuigen.

;

82

83

84

86

85

TON 79 08-1887 • p 51

COL OFON 2

OPL OSSING

TON is het magazine voor mensen die werken

54

83

68

41

4

59

26

87

44

5

42

66

40

19

;-)

in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 21 september 2018. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen. Oplossing puzzel in TON 78: retourrit De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Aurelie Minkes uit Alphen aan den Rijn, Peter Kuipers uit Stadskanaal, Ralph Stappenbeld uit Tilburg, Klaas Brouwer uit Gaastmeer en Ruud Mooijekind uit Noordwijk.

Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Melle Bos, Peter Boss, Ad van Dun, Harry Linker, Inca, Frank de Man, Erik Pathuis, Shamrock, Rik Tazelaar, Machiel van

Cadeaukaart

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart inleveren in 24.000 winkels en via de webwinkel. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

Tok, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Harry Linker, Hans van der Mast, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar/Studio Id DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Oplage 145.000 exemplaren © TON Magazine 2018 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Beste Ton, Ken jij iemand die het over een andere boeg wil gooien?

Peter

De komende jaren zijn er veel nieuwe vrachtwagenchauffeurs nodig. Dat kunnen mensen zijn die nu heel ander werk hebben. Of mensen die het over een heel andere boeg willen gooien. We hebben 1.500 m/v nodig. En snel! Ken jij hem of haar? Dan kunnen ze vrachtwagenchauffeur worden. MĂŠt hoge

ikwordvrachtwagenchauffeur.nl

subsidie voor de opleiding. Op het platform ikwordvrachtwagenchauffeur.nl staan de verhalen van ruim 2.500 mensen, die de keuze om vrachtwagenchauffeur te worden al eerder hebben gemaakt. En natuurlijk ook informatie over het opleidingstraject, salaris en andere belangrijke zaken.