TON 72 by TON Magazine

LOSSE NUMMERS 4,95

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

H oe ziet Jorit de

toekomst? 4

Claudia overwint

examenstress 16 Jaco en collegaâ&#x20AC;&#x2122;s in konvooi 42 TONMAGAZINE.NL 72 06 17

TON 72 06-17 • p 2

COL UMN

Doei! Het seizoen is voor mij begonnen. Zit nu even mee te liften op de wifi van restaurant El Parador in Girona. Morgen proberen twee auto’s en een caravan te laden rond Barcelona, Tarragona en Lleida. Een nieuw begin van een nieuw seizoen vol vakantiestranders. Maar ook een einde. Een eind aan mijn columns voor TON. Ik heb het graag gedaan voor jullie, lezers. Sentimenteel ga ik niet worden, het is een leuke periode in mijn leven geweest. Ik mocht proeven aan het bekend zijn. Met al zijn voor- en nadelen. Mensen verwachten iets van je als je wordt herkend in de chauffeurstent, helemaal als er een biertje of twee in zit. Maar ook gewoon in de rij bij de Zwitserse douane, dat je wordt aangesproken met de vraag of je het echt bent. Zelfs bij de Gamma in Bovenkarspel: een nuchtere West-Fries. “Koopt een beroemde schrijvende trucker ook zijn spullen bij de Gamma?” Met een licht spottende ondertoon. Ik hou ervan. Soms ook vijandigheid. Dat ik het te positief neerzet. Maar zo ben ik nu eenmaal. Ik hou van mijn vak. Er is veel mis in het transport: laag salaris, Oostblokkers, boevenbazen. Maar vooral de lage sociale status die het chauffeursvak nu eenmaal heeft. Ik heb geprobeerd hier een beetje verandering in te brengen, tot tv-optredens aan toe. Maar ik denk niet dat het veel geholpen heeft. Ik hang mijn pen aan de wilgen – al kan ik hem beter in de olijfboom hangen, die zijn met meer hier. En ik denk nog na over de toekomst. Misschien ga ik wel bloggen of vloggen. Al denk ik niet dat jullie naar een ouwe lul van 50 willen kijken. Ik ben klaar. Doei! Dennis TON is 51 en woont in Bovenkarspel. Dit is zijn 38ste en laatste column. Kijk op pagina 28 tot 33 voor meer Dennis Ton.

IN DI T NUMMER TOEKOMST. Komt het goed met het transport? Wie het weet mag het zeggen, want de toekomst is een gesloten boek. Internationale chauffeurs Jorrit, Rick en Ron wagen zich toch aan een paar voorspellingen.

Een échte chauffeur. Er zijn weer extra chauffeurs nodig. Maar niet iedereen kan dat vak aan. Wat moet je in huis hebben om een écht goede chauffeur te worden? In elk geval verantwoordelijkheidsgevoel, vindt het TON-panel.

in konvooi. Zo’n twintig chauffeurs verzorgden het transport van materiaal en voorraden voor Alpe d’HuZes. In konvooi vertrokken ze eind mei naar Frankrijk, ieder met een eigen reden om tijd en energie te steken in dit vrijwilligerswerk.

TON 72 06-17 • p 3

e in huis hebben voor het beroep van lke vaardigheden maken je tot een r mensen met die kwaliteiten makkelijk ekort is? TON vroeg de panelleden hoe e pagina’s de resultaten. En hieronder PAGIN Ais… 4 n chauffeurs

Toekomst Vragen? Vragen! Claudia en examenstress Op de parkeerkeerplaats: huiskamer

4 12

Ton-panel: het vak Dag Dennis Pensioengesprek bij Kuehne + Nagel Rodney en inzetbaarheid Rijden voor Alpe d’HuZes Puzzel Panelportret Colofon

25 28

16 20

PAGIN A 25

PAGIN A 42

33 38 42 48 50 51

Komt TON 72 06-17 â&#x20AC;˘ p 4

De To e ko m

het

Rick van Wamelen Ik ben een optimist

Jorrit Verheul Geen zelfrijdende vrachtwagens

Ron van Heuven van Staereling Kwaliteit schept kansen

TON 72 06-17 • p 5

goed? Zo tegen de zomervakantie hebben mensen meestal een zonnige blik. Ze zien de toekomst wat positiever dan op een sombere herfstdag. Maar wat die toekomst brengt, blijft natuurlijk koffiedik kijken. Toch wagen drie chauffeurs, die – nu nog – op het buitenland rijden, zich aan enkele voorspellingen over hun vak, hun loopbaan, hun persoonlijk leven en de wereld in het algemeen.

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 6

TON 72 06-17 • p 7

•

• •

Rick van Wamelen 51 jaar woont in De Lier werkt 23 jaar bij Post Kogeko in Veendam is getrouwd met Miranda zij hebben 3 kinderen

• •

Het is maandagochtend. Rick van Wamelen zit aan de koffie. Vanmiddag om twee uur rijdt hij naar Calais om met de trein naar Engeland te gaan. Dat is de laatste jaren zijn vaste rit: maandag heen en vrijdag weer terug. “Mijn werkgebied is Londen en omstreken. Tegenwoordig met al die open grenzen en goede navigatiesystemen is het werk veel relaxter. Vroeger heb ik weleens drie dagen aan de grens van Macedonië gestaan. Dan baal je wel.”

Toekomst van het vak Buitenlandwerk Internationaal chauffeur? Rick lacht. “Wat is dat tegenwoordig? In de jaren negentig, met de Balkanoorlog, reden we voor het Amerikaanse leger. Containers ophalen in de Rotterdamse haven en dan door naar Verona in Italië. Daar losten we de trailers en dan kregen we nieuwe landing voor bijvoorbeeld Albanië, Sicilië of Macedonië. Dat was het echte buitenlandwerk.” Eigen regio Rick verwacht dat in de toekomst chauffeurs steeds meer in hun eigen regio zullen werken. “Vroeger reden chauffeurs drie keer in de week naar Spanje, maar door de rijtijdenwet kan dat niet meer. Vandaar dat de Oostblokkers de boel overnemen. Die rijden met z’n tweeën en karren door. Wij Nederlandse chauffeurs zijn daar te duur voor. En jonge chauffeurs willen ook niet meer vier of vijf weken onderweg zijn. Die willen gewoon elk weekend thuis zijn.”

Toekomst van de loopbaan Goede kant “Een loopbaan? Die hebben wij chauffeurs niet. Wij zitten de hele dag”, lacht Rick. Hij vertelt dat het bij Post Kogeko een tijdje niet zo goed ging, maar het bedrijf is nu uit het dal. En ook bij andere transportondernemingen is de crisis voorbij. “Er moeten weer een paar duizend chauffeurs bij, dus we gaan weer de goede kant uit. Mij hoor je niet klagen.” Tot pensioen Rick heeft het prima naar zijn zin. “Lichamelijke klachten heb ik niet. Ik eet gezond en neem altijd mijn fiets mee naar Engeland. Ik rij ’s nachts en dan slaap ik na het werk zo’n vijf of zes uur. Als het goed weer, is ga ik daarna fietsen. Engeland heeft prachtige landweggetjes. Dat sporten houdt mij fit. Zoals het nu gaat, houd ik het makkelijk vol tot mijn pensioen. En die vrachtwagen zonder chauffeur? Dat zal mijn tijd wel duren.”

Toekomst van het gezin Opa worden Ricks oudste zoon Roy van zesentwintig werkt sinds februari ook bij Post Kogeko. “Hij gaat vandaag ook naar Calais en dan neemt hij de nachtboot”, vertelt Rick trots. Zijn dochter Kelly van vierentwintig heeft sinds kort twee banen. “Zij werkt, net als mijn vrouw Miranda, in de tuinbouw en volgende week begint ze voor zestien uur in de kinderopvang.” Rond sinterklaas breekt er voor Rick en Miranda een nieuwe levensfase aan. Hun dochter Mandy van eenentwintig is drie maanden zwanger. “Ik word dus opa. Ik weet nu al dat ik van mijn kleinkind meer kan genieten dan van mijn eigen kinderen. Ik heb nu meer tijd en rust dan toen mijn kinderen klein waren.” Vakantie Genieten doet Rick ook op de fiets. Dat is zijn hobby. Begin juni ging hij met een Belgische fietsclub naar de Dolomieten. “Met zo’n dertig man de bergen bedwingen. Ik ga als een diesel zo’n col op.” Samen met Miranda en zijn oudste dochter volgt er ook nog een vakantie van twee weken op Mallorca. “We houden niet van die all inclusive resorts, maar zoeken bijzondere bestemmingen. Elk jaar gaan we naar een eiland met bergen. Dan maken we wandeltochten en zorgen ervoor dat we onderweg een plons in een baaitje kunnen nemen.”

Toekomst van de wereld Onvoorspelbaar Rick noemt zichzelf een optimist. “Veel mensen zijn negatief over van alles en nog wat. Vroeger was alles beter, zeggen ze dan. Daar geloof ik niet in. We leven wel in onvoorspelbare tijden. De geschiedenis laat zien dat er na een periode van rust en vrede altijd weer ellende komt. Met Trump aan het roer weet je ook niet wat je kan verwachten. Je hoort ook klagen over migranten die naar Europa komen. Maar dat zijn gewoon mensen zoals jij en ik, die gelukkig willen zijn. Dat is van alle eeuwen. Ach, je weet nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren. Gewoon rustig afwachten en ondertussen genieten van het leven. Dat doe ik tenminste.”

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 8

TON 72 06-17 • p 9

•

Jorrit Verheul 32 jaar woont in Geldermalsen werkt 2 jaar bij Van de Lagemaat Transport in Everdingen is getrouwd met Maartje zij hebben 2 kinderen

• •

•

Jorrit Verheul heeft ruim vijf maanden de binnenkant van zijn vrachtwagen niet gezien. Hij is twee keer geopereerd aan beide polsen. “Sinds mijn veertiende doe ik zwaar lichamelijk werk. Ben begonnen in de horecagroothandel. Door dat zware werk kreeg ik last van het carpaal tunnel syndroom, een beknelling van zenuwen in de pols. Als gevolg van die twee operaties kan ik tijdelijk niet rijden. Daarom zit ik nu op kantoor, bij de planning.”

Toekomst van het vak Speciaal transport De operaties zijn goed geslaagd en Jorrit staat te popelen om weer achter het stuur te kruipen. “Nog een paar weken en dan mag ik weer naar buiten.” Hij is veertien jaar chauffeur. Na de horecagroothandel werkte hij bij defensie. “Ik begon bij een tankbataljon en vervolgens zat ik bij het logistieke segment. Daarna ben ik bij Van der Vlist gaan werken. Die doen speciaal transport, net zoals Lagemaat. Bij Van der Vlist was ik de hele week van huis. Dat vonden Maartje en ik niet fijn. We waren net getrouwd en ons huis werd gerenoveerd. Stond zij daar helemaal alleen voor.” Charters Internationaal transport blijft volgens Jorrit altijd bestaan. “Of het nu Polen of Nederlanders zijn, chauffeurs zijn altijd nodig. Wel verwacht ik dat de transportbranche in de toekomst meer gebruik gaat maken van buitenlandse charters. Dat zie ik nu al gebeuren. Over zelfrijdende vrachtwagens maak ik me niet zo druk. Vooral bij speciaal en zwaar transport zijn chauffeurs nodig. Bij dit werk kom je altijd ogen te kort. Dat gaan zelfrijdende wagens nog lang niet overnemen.”

Toekomst van de loopbaan Zonnetje Sinds 2015 werkt Jorrit bij Lagemaat Transport. Daar zijn elf chauffeurs in dienst, van wie er zes op het buitenland rijden. Jorrit dus ook. “We hebben ritten naar België, Duitsland en heel af en toe Frankrijk. Het komt ook voor dat ik drie weken alleen maar in Nederland rij. Het buitenland vind ik het leukst. Vooral als ik lekker door de bergen rij, in de buurt van Koblenz bijvoorbeeld. Met een zonnetje erbij krijg ik dan een vakantiegevoel en kan ik echt genieten van de omgeving. Ik ben nooit langer dan twee nachten van huis. Dat is prettig, want zo ben ik meer bij mijn gezin.”

Nieuwe wagen Over zijn loopbaan maakt Jorrit zich niet druk. Hij wil niet weg bij Lagemaat, zeker niet nu hij een nieuwe wagen krijgt. “Ik heb nu een tijdje op de planning gewerkt, maar de auto trekt meer dan het bureau. Misschien is op de lange termijn de combinatie van planning en rijden wel iets voor me. Volgens de chirurg heb ik de handen van een oude man. Ze gaven me het advies om met die handen minder zwaar werk te doen. Dat is lastig bij zwaar transport. Je bent altijd bezig met het zekeren van lading en het uitvullen van constructies. Maar mij zie je niet rijden met zeecontainers. Dan zit je meer en ik houd juist van beweging.”

Toekomst van het gezin Gezegend Jorrit en Maartje voelen zich gezegend met hun ‘koningspaar’: zoon Thijmen van vier en dochter Jasmijn van anderhalf. Aan uitbreiding van hun gezin denken ze momenteel niet. “We hebben twee gezonde kinderen en Maartje is fulltime moeder. We hebben het goed met z’n vieren, maar wie weet waar we over een tijdje staan.” Limburg Tijd hebben ze ook voor hun hobby: spelen in hun band. Maartje is zangeres en Jorrit drumt. De vakantie gaat deze zomer naar Limburg. “We hebben een huisje gehuurd. Het is er heel mooi; we kennen de omgeving. Volgend jaar hopen we weer te gaan kamperen in Zuid-Frankrijk. Dat doen we het liefst.”

Toekomst van de wereld Vriendelijk In de wereld is er vandaag de dag genoeg beroering. Jorrit zou willen dat iedereen wat liever en vriendelijker voor elkaar was. “Dat zou al een groot verschil maken. Er is zoveel aan de hand met klimaat en terrorisme, bijvoorbeeld. Maar ik ben niet negatief gestemd en ik voel me ook niet onveilig. Een terroristische aanslag, zoals met een vrachtwagen op een kerstmarkt in Duitsland, zou mij ook kunnen overkomen. Maar het heeft geen zin daarbij stil te staan. Als ik hier verkeerd van de stoep stap, kan het ook afgelopen zijn.”

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 10

TON 72 06-17 • p 11

•

Ron van Heuven van Staereling 48 jaar woont in Uden werkt 6 jaar bij ITC Vloeiend Transport in Oss is getrouwd met Bianca

• •

Vrijdagmiddag. Ron’s werkweek zit erop en dat betekent tijd voor zijn hobby’s. “Ik ben duikinstructeur bij een duikvereniging. Ik fotografeer. En ik rij graag met mijn vrouw Bianca op onze motor, een Honda Gold Wing 1800. Sinds vijf jaar ben ik mentorchauffeur. Zodoende ben ik vaak elke avond en in het weekend thuis. Vroeger was dat wel anders.”

Toekomst van het vak Vier uur Het werkterrein van ITC Vloeibaar Transport is door de jaren heen gekrompen, vertelt Ron. “De meeste ritten gaan naar België en Duitsland. Af en toe rijden we nog op Zwitserland en Engeland. Ons werkgebied is ruwweg vier uur rijden vanaf de grens. Dat vinden de meeste chauffeurs prima.” ICT vervoert vloeibare levensmiddelen en grondstoffen. “Het eerste dat ik mijn leerlingen vertel, is dat hun lading hun eigen eten is en dat ze daar goed mee moeten omgaan. De opleiding van chauffeurs is belangrijk. Want kwaliteit geeft steeds meer de doorslag in het transport.” Goedkoper Ron verwacht dat eenvoudige vrachten nog meer door goedkope buitenlandse chauffeurs gereden zullen worden. Nederlandse transportbedrijven moeten inzetten op kwaliteit om de toekomst van het internationaal transport veilig te stellen. “Ook spoor en scheepvaart zullen een groter deel van het transport overnemen”, denkt hij. “Op dit moment is het spoor nog te langzaam. Die infrastructuur moet verbeterd. Er is genoeg lading die niet binnen twee dagen geleverd hoeft te worden. Dan is trein of boot een goed alternatief. Maar er blijft genoeg vervoer over de weg over. Sommige ladingen moeten nu eenmaal snel geleverd worden, dus lange ritten blijven er altijd.”

Toekomst van de loopbaan ADHD Ron praat en lacht veel. “Ik vermoed dat ik ADHD heb, maar daar werd je vroeger niet op getest. Alleen in het water kom ik echt tot rust. Of het nu een bubbelbad of de zee is, dat maakt niet uit, als het maar water is.” Vervelen Hij heeft voordat hij chauffeur werd dan ook op de grote vaart gezeten. “Toen was ik zo’n zes maanden van huis. Dat is pas internationaal! Ik heb dat zo’n zes jaar gedaan. Tot nu toe heb ik

overal zes of zeven jaar gewerkt. Dan begint het me te vervelen, wordt het werk routine. Maar nu ik mentor ben, is geen dag hetzelfde. Daar zorgen de leerlingen wel voor. Ik vind het erg leuk om kennis over te dragen. Misschien wil ik nog wel een stapje hogerop: het aansturen van mentorchauffeurs. Maar dat is toekomstmuziek. Tot nu toe heb ik het goed naar mijn zin bij ITC.”

Toekomst van het gezin Genieten Boven de bank hangt een groot schilderij van hun twee overleden honden. “Een paar weken geleden is onze laatste hond gestorven”, vertelt Bianca. “Het huis is nu wel leeg. Voorlopig komt er geen nieuwe hond. We hebben nu weer alle tijd om te gaan en staan waar we willen.” Bianca werkt sinds twee jaar als logistiek medewerker bij Transportbedrijf P. van der Nat. Ron: “We zijn zeventien jaar getrouwd en genieten elke dag van elkaar en van het leven.” Vakantie Deze zomer gaan Ron en Bianca naar Spanje. Ron’s ouders hebben lang op het Iberisch schiereiland gewoond en zijn broer woont er nog steeds. “We gaan ons petekind opzoeken”, zegt Bianca. En Ron vult aan: “We gaan met de Gold Wing met daarachter een vouwwagen. Bianca rijdt ook. Dat is wel zo fijn, want dan kan ik af en toe een pilsje pakken. Het wordt een tocht van zo’n vijfduizend kilometer. Tot Luxemburg gaan we over de snelweg en daarna pakken we de kleine wegen. Onderweg naar Spanje pikken we in de Franse Alpen een paar colletjes mee. Je bent chauffeur of je bent het niet.”

Toekomst van de wereld Realistisch Wereldwijd zijn er problemen genoeg, vindt Ron. “Ik heb een realistische kijk. Ik denk dat we wel wat rotzooi gaan krijgen. Straks is de olie op en wordt het water schaars. De wereld is overbevolkt en dan worden mensen nationalistischer. Kijk maar naar Trump in Amerika en Erdogan in Turkije. Misschien komt er geen oorlog, maar ik verwacht wel meer aanslagen. De geschiedenis herhaalt zich. Maar uiteindelijk zal het allemaal wel weer goed komen.”

TON 72 06-17 p 12

V R AGEN? V R AGEN! Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wel!

088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij het Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na ? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt?

0900 1964, pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Vragen over prepensioen of voorwaardelijk ouderdomspensioen? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding zijn voor je pensioen?

C AO-V R A AG

Hoe zit het met je vakantiegeld? Heb jij inmiddels je vakantiebijslag ontvangen? De maand mei is de maand waarin het wordt uitgekeerd. Controleer daarom je loonstrook en kijk dan meteen of de hoogte klopt. Hieronder lees je hoe je dat doet. Word je per vier weken betaald, dan vermenigvuldig je het loon over de vierde periode met 13. Is je loonbetaling per maand, dan vermenigvuldig je het loon over de maand april met 12. De uitkomst hiervan deel je door 100 en vermenigvuldig je met 8 en dan heb je de correcte vakantiebijslag. Let op: onder loon wordt niet alleen het functieloon verstaan; het is inclusief een eventuele ploegendiensttoeslag en/of persoonlijke toeslag.

Berekening Je som ziet er dan als volgt uit: • bij vier-wekenbetaling: loon vierde periode x 13 x 0,08 = vakantiebijslag; • bij maandbetaling: loon april x 12 x 0,08 = vakantiebijslag.

Periode Vakantiegeld wordt uitbetaald over de periode van 1 januari tot en met 31 december van het lopende kalenderjaar. Je ontvangt dus een deel met terugwerkende kracht en een deel vooruit. Mocht je eerder uit dienst gaan, dan moet je mogelijk een deel terugbetalen.

Minimum 0800 0225022, fnv.nl

030 7511007, cnvvakmensen.nl

088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland

Je ontvangt in ieder geval altijd het minimum aan vakantiebijslag. Dit bedrag is bij een vier-wekenbetaling 1.971,59 euro bruto (bij een fulltime dienstverband). Bij een maandbetaling staat dit gelijk aan 1.978,26 euro bruto (bij een fulltime dienstverband).

Uitzonderingen Ben je korter dan een jaar in dienst bij je werkgever of heb je een tijdelijk contract? Dan mag je werkgever jou de vakantiebijslag in twee termijnen uitbetalen. De termijnen zijn dan de maanden mei en november.

Vragen? Bel gratis met Stichting VNB 0800-0225022, kijk op caonaleving.nl of mail naar transport@fnv.nl 0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

TON 72 06-17 p 13

PENSIOEN-V R A AG

C A R T ON

Waarom vraagt het pensioenfonds mijn e-mailadres? De wereld verandert snel. Ook de manier waarop je communiceert en hoe je je zaken regelt. Internet is niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Keek je vroeger trouw naar het weerbericht van het 8 uurjournaal, tegenwoordig check je gewoon met buienradar.nl of het ’s avonds lekker genoeg is om te BBQ ‘en.

Steeds minder post Ook Pensioenfonds Vervoer wordt steeds digitaler. Jij hebt bij het fonds je eigen online dossier, waar je brieven en pensioenoverzichten kunt bekijken. Wel verstuurt het fonds het overzicht nog steeds per post. Het aantal mensen dat overstapt naar e-mail wordt echter steeds groter. Van alle pensioenoverzichten die in mei zijn verzonden, werden er 13.500 stuks niet meer geprint en per post verzonden. Dat levert een flinke besparing op. Deze kostenbesparing komt weer ten goede aan jouw pensioen en dat van je collega’s. Mailen is ook nog eens beter voor het milieu. Genoeg redenen om te kiezen voor digitale post.

Hoe werkt digitale post? Pensioenfonds Vervoer wil graag iedereen via e-mail berichten in plaats van per post. Heb je hier geen bezwaar tegen? Log dan in op pfvervoer.nl, ga naar het onderdeel ‘Mijn pensioen’ en kies vervolgens ‘Mijn profiel’. Geef hier aan dat het pensioenfonds je mag e-mailen en vul het e-mailadres in waarop je bereikbaar bent. Je ontvangt daarna een e-mail wanneer er digitale post voor je klaarstaat in ‘Mijn pensioen’. Alle digitale post blijft trouwens gewoon in je dossier staan, ook als je het bekeken hebt. Handig om zo alle pensioenoverzichten en brieven van Pensioenfonds Vervoer overzichtelijk bij elkaar te bewaren.

Meer weten?

Vragen over je pensioen? Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer. > Donderdag 29 juni, 15.00 – 19.00 uur Wegrestaurant ‘Op de Vos’ Hasseltsebaan 100 6135 GZ Sittard-Nieuwstadt > Donderdag 26 september ‘Frans op den Bult’ Hengelosestraat 6 7561 RT Deurningen > Donderdag 24 oktober Hotel Restaurant ‘De Gouden Leeuw’ Moerdijkseweg 2 4755 TK Nieuwdorp

Ga naar pfvervoer.nl Of neem contact op met de Pensioendesk via 0900-1964 (0,0 eurocent per minuut). De medewerkers van Pensioenfonds Vervoer zijn van maandag tot en met vrijdag van 09.00-17.00 uur bereikbaar.

Nieu

rp wd o

rn Deu

Sitt

inge

ieu rd-N

ws t a

TON 72 06-17 p 14

‘ T ONDER Z OEK Risico’s tijdens je werk Als je werkt, loop je risico’s. Er kan altijd wat gebeuren, hoezeer je ook oplet. Werkgevers zijn verplicht die risico’s in beeld te brengen en een plan te maken om ze te beperken. Hieronder zie je wat volgens de bazen in transport en logistiek de grootste arbeidsrisico’s zijn. Werknemers zelf zien overigens werkstress als grootste risico.

VERKEERSVEILIGHEID 86% ONREGELMATIGE WERKTIJDEN 50% KNEL-, PLET-, SNIJ- EN VALGEVAAR 40% BEELDSCHERMEN 23% WERKDRUK, AGRESSIE, EMOTIONEEL ZWAAR WERK 18% LAWAAI 16% TRILLINGEN 14%

Nog een keer de 40-uursgarantie In TON 70 (februari) werd onder de Caovraag uitgelegd wat de 40-uursgarantie inhoudt. Ook werden enkele uitzonderingen genoemd. Er stond onder andere: “Er zijn een paar uitzonderingen. Bijvoorbeeld als er een vrijwillige tijdvoor-tijdregeling is afgesproken. De eerdere gemaakte overuren kunnen dan worden ingezet om aan te vullen tot de 40 uur. Een dergelijke regeling moet schriftelijk worden vastgesteld en worden aangemeld bij het secretariaat van de caopartijen.” Deze omschrijving kan de indruk wekken dat gemaakte overuren ook achteraf mogen worden ingezet om aan te vullen tot 40 uur. Dit is niet correct. De opname van een tijd-voor-tijd uur moet altijd vooraf worden aangekondigd. Hoe lang dit van tevoren moet gebeuren, hangt af van wat er in de aangemelde regeling is opgenomen.

(Bron: Bedrijfsenquête Sectorinstituut Transport en Logistiek, 2016)

TON 72 06-17 p 15

LE Z ERS-V R A AG

Kleinere porties alsjeblieft.... Theo van de Loo (48) uit Oirschot belt TON met een vraag. Kunnen er alsjeblieft ook kleinere porties besteld worden in wegrestaurants. Geen groot probleem, maar toch een zaak waaraan hij zich ergert. Die porties bij wegrestaurants. Die zijn vaak aan de maat, dus zal er nogal eens wat weggegooid worden. Zeker als Theo aanschuift. Want de chauffeur van Van Kemenade in Best heeft een ‘gastic bypass’. Dat is een soort maagverkleining, waardoor hij maar heel weinig kan eten. Op de foto’s zie je links wat hij op zijn bordje krijgt en rechts wat hij moet laten staan.

Die ‘gastic bypass’ heeft Theo omdat hij aan suikerziekte leed, van het type B. Met daarbij ook nog eens zwaar overgewicht. “Ik heb van alles gedaan om gewicht kwijt te raken”, zegt Theo, “maar dat lukte gewoon niet. Op een gegeven moment was de medicatie zo drastisch hoog, dat ik er last van kreeg.” Dus koos hij voor opereren. “Een dikke week na de operatie hoefde ik al geen medicijnen meer te slikken. En in tien weken tijd was ik tweeëntwintig kilo kwijt. Het is alsof ik twintig jaar jonger ben.” Maar nu de kwestie van de porties. In de meeste wegrestaurants houden ze geen rekening met mensen zoals Theo. “Ik kan maar een heel klein beetje eten, dat zeg ik ook altijd. Maar meestal krijg ik toch een overvol bord.” Het gaat Theo er niet om dat hij minder wil betalen. Hij vindt het gewoon jammer dat er goed eten wordt weggegooid. En hij weet dat er veel meer chauffeurs zijn die een maagverkleining hebben. (De foto’s zijn gemaakt bij restaurant Frederikshaven in Uffelte, waar Theo wél een kleine portie kan bestellen.)

OPROEP Schrijf jij de column in TON 73? TON zoekt een opvolger van Dennis Ton. Vind je het leuk om je (werk-)ervaringen te delen? Heb je zin om daarover korte stukjes te schrijven? Stuur dan een mailtje naar info@tonmagazine.nl.

p i T

N O T Wat staat er in TON 73? Die verschijnt op 25 augustus. Heb je tips voor artikelen?

Mail naar info@tonmagazine.nl

TON 72 06-17 â&#x20AC;˘ p 16

T rucksimul at iecent rum

Met je rijvaardigheid is niks mis. En toch zak je steeds voor het rijexamen. Claudia Loch (23) kampt met dat probleem. De examentraining van het Trucksimulatiecentrum geeft haar een zetje in de goede richting.

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 17

TON 72 06-17 • p 18

Wéér zo’n cursus, dacht ik. Dat gaat toch niet werken. Haar opa was kraanmachinist. Haar broer is dat nu ook. Haar vader heeft net zijn grootrijbewijs gehaald. En Claudia is van jongs af gek van vrachtwagens. Haar moeder wist toen al dat dochterlief voor een stoer beroep zou kiezen. Maar de rijbewijzen halen bleek nogal lastig. Vier keer deed Claudia over haar B. Drie keer over C. Terwijl met haar rijvaardigheid toch helemaal niks mis was.

De zenuwen De Schiedamse doet een BBL-traject. Vier dagen per week rijdt zij voor Jan de Rijk in Waddinxveen, de vijfde dag zit ze op school. Claudia legt uit waarom examen doen zo lastig is. “Je wordt beoordeeld door iemand die je helemaal niet kent. Die beslist dan na anderhalf uur of je slaagt of zakt. Dat werkt me op de zenuwen.” Ook de voorbereiding op de examens ging soms niet vlekkeloos. In de week vóór een van de rijtoetsen kreeg ze drie verschillende instructeurs. “En die zeiden allemaal verschillende dingen. Dat is nogal verwarrend en dan zit ik van het ene op het andere moment vol spanning.”

Armen in de lucht Claudia vertelt haar verhaal in Houten, op het Trucksimulatiecentrum van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Trainer Daan Beckers legt uit hoe hij de jonge chauffeur met haar spanning leerde omgaan. “Claudia kwam hier binnen en vertelde over haar gevoel tijdens zo’n examendag. Ze gooide haar armen in de lucht en de spanning was daar. Ik zei: En als je nou eens die beweging terug maakt. Is de spanning dan weg?” Het zijn dit soort ogenschijnlijk simpele handelingen die mensen echt helpen. Een trucje is het niet, zegt Daan. “Wij noemen het ankeren. Ik verbreek de associatie tussen de spanning en de plek waar die spanning zich voordoet. Deelnemers aan de examentraining raken zo meer bewust van hun gedrag en gevoel.”

Eerst erg lachen Claudia had eerst zo haar twijfels. “Weer zo’n cursus, dacht ik. Dat gaat toch niet werken. In het begin moest ik erg lachen, maar ik merkte door de gesprekken met Daan dat ik echt rustiger werd. Na een middag ben je geestelijk moe. Je bent veel met je gedachten bezig.” De gesprekken waarover Claudia spreekt zijn onderdeel van Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP). Daan stelt vragen die tijdens de rijles helemaal niet aan de orde komen. “In de simulator vraag ik bijvoorbeeld wat een leerling op dat moment denkt. ‘Ja, wat denk ik?’ vragen cursisten zich dan af. Wat voel je als je in de cabine zit? Door dit soort vragen probeer ik het dieperliggende probleem naar boven te krijgen. Het is ook een positieve manier van benaderen.”

Kneepje in het stuur Een van de methodes die Daan gebruikt om te ankeren, is een ontspannen gevoel koppelen aan een handeling in de cabine. Bijvoorbeeld: een kneepje in het stuur geven. Je visualiseert het goede gevoel, je knijpt even in het stuur en wordt daarna afgeleid. Daan: “Ik stel dan even een totaal andere vraag, die niets te maken heeft met waarmee we bezig waren. Een brake state noemen we dat in NLP. Daarna visualiseren we weer dat ontspannen gevoeld en herhalen het kneepje in het stuur. En dat dan een aantal keer achter elkaar.” Op deze manier programmeer je je hersenen, zodat een simpele handeling wordt gekoppeld aan ontspanning. “Voel je weer gespannen, knijp dan even in het stuur”, legt Daan uit. “Het is voor leerlingen een hulpmiddel om rustig te worden.”

De positieve kant Ook positieve terugkoppeling na een examenrit is belangrijk, vertelt Daan. “Dan moet de examinator meteen zeggen wat het geworden is. En als dat een slecht bericht is, hoort de

TON 72 06-17 • p 19

Veilige omgeving

In het Trucksimulatiecentrum van het Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je veilig leren van je fouten. Er zijn verschillende trainingen (die meetellen voor je Code 95). Kijk op stlwerkt.nl/leren/truck simulatietrainingen

kandidaat helemaal niet wat de feedback is. Die hoort alleen: ‘Gezakt’. In het Trucksimulatiecentrum vertel ik vooral wat er goed gaat en waar misschien wat extra aandacht aan besteed moet worden.” Volgens Daan is er ook in de rijschoolwereld een omslag gaande richting die positieve kant. “De rijinstructeur wordt meer een coach. Het is minder lesgeven en meer aansluiten bij de belevingswereld van jonge chauffeurs.” Ook in de communicatie is veel te winnen. Daan: “Ik probeer vertrouwen te geven. Ik praat langzaam, let op de ademhaling, lichaamshouding, lichaamstaal. Dat helpt bij het verminderen van stress.”

Virtuele fietser Tijdens de examentraining in de simulator ontdekte Daan dat Claudia – los van de stress – eigenlijk niet goed in haar dodehoekspiegel keek. “Nou, ik keek wel, maar ik nam niet waar”, vertelt zij. “Ik deed het alleen omdat het moest.” In de simulator liet Daan een fietser langszij komen. “Die zag ik dus niet, terwijl ik wel in de spiegel keek. Daardoor viel het Daan

op en kon ik eraan werken.” Het voordeel is natuurlijk dat een virtuele fietser in de dode hoek geen gevaar loopt. Een instructeur op de simulator hoeft niet op het verkeer te letten en kan zo meer aandacht besteden aan andere zaken. Tijdens een BBL-opleiding krijgen alle studenten vier uur les op de simulator. Puur om te oefenen met dode hoeken, gevaarlijke weersomstandigheden en manoeuvreren.

Veel meer ontspannen Dankzij de examentraining haalde Claudia haar C. “Ik ben nu veel meer ontspannen als ik op de weg zit. Laatst reed ik nog een weg in waar ik kwam vast te zitten. Vroeger zou ik in de stress raken, maar nu stapte ik uit, keek goed wat de mogelijkheden waren en reed toen langzaam achteruit dezelfde weg terug. Achteraf dacht ik: Was ik hier nou zo zenuwachtig voor?” Hulp vragen, dat is volgens Claudia heel belangrijk als je het niet meer weer. “Blijf er niet mee zitten en wees niet boos op jezelf. Je zelfvertrouwen gaat er altijd op vooruit.”

Op de pa rk eerpl a at s

De meeste chauffeurs brengen meer tijd door in hun cabine dan in hun huiskamer. Zeker als ze er ook in overnachten. Dan wil je van die cabine natuurlijk je eigen stekkie maken. Hoe doe je dat? Vindt je baas alles goed? En hoe zit het met de veiligheid? TON vroeg het op de parkeerplaats.

TON 72 06-17 â&#x20AC;˘ p 20

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 21

TON 72 06-17 • p 22

Friese sierkussens

Rommert Hooisma (48) uit Gorredijk vervoert stukgoed voor Portena Logistics in Heerenveen. Hoewel hij deze DAF al sinds 2009 rijdt, heeft Rommert niet veel aan de cabine-inrichting gedaan. “De baas wil de auto’s zo neutraal mogelijk. Ik heb wel een 27MC-bak. En een dekbed met ‘Friese sierkussens’ erop, om het gezelliger te maken. Dat bordje ‘Verboden te roken’ op het dashboard staat er, omdat ik er absoluut niet tegen kan. Ik krijg zelfs migraine. Er hangt niks achter mijn voorruit. Dat hoeft voor mij ook niet. Ik doe veel distributiewerk in het winkelcentrum en moet goed zicht hebben. Ik zal ook nooit de zijgordijnen half voor de ruiten schuiven.”

Brede topper

Leen van der Weede (59) rijdt containers voor Internationaal Transportbedrijf Van Rumpt uit Stad aan het Haringvliet. Sinds maart dit jaar heeft Leen een nieuwe Renault T. “Ik doe zelf niet zo veel meer aan de inrichting van de cabine. Bij mijn collega’s speelt het ook niet zo. Dat komt denk ik doordat er veel oudere chauffeurs bij ons rijden. Ik heb wel een bordje met de naam van mijn kleinzoon op het dashboard staan. Verder? Een koffiezetapparaat en een luchtverfrisser. Geen magnetron, want ik ga altijd ergens warm eten. Het praatje, het sociale, dat vind ik belangrijk. Dus er zit wel een 27MC in. Het bed kun je uittrekken van zeventig naar tachtig centimeter breed. Ik heb een topper op het bed om beter te kunnen slapen. Je moet goed liggen. Standaard zit er al een hele partij binnenverlichting in deze cabine. Daar hoeft niks bij.”

Vrije hand

Piet van den Bos (48) uit Brielle rijdt met afzetbakken voor Hagoort Transport in Ridderkerk. Niet alleen de buitenkant, ook de cabines zijn bij de trucks van Hagoort flink aangepakt. “De baas stelt zelf een pakket samen voor de buitenkant. Hij laat de chauffeurs de vrije hand bij het inrichten van de cabine. Vergeleken met mijn collega’s valt het bij mij nog mee. Er rijdt een auto met complete noppenleren bekleding en schemerlamp. Ik heb een gordijnen raamstrook, de kasten bekleed en bijpassende bedgordijnen en zijgordijnen. Die heb ik, omdat ik het leuk vind staan. Er komt nog een tunnelhoes. Die kon ik van een collega overnemen. En een magnetron. Want als ik ergens sta waar niks is, wil ik toch

TON 72 06-17 • p 23

een warme maaltijd.”

Dikkere bedgordijnen

Pieter Kamstra rijdt voor Van der Wiel Transport & Handel in Drachten, vandaag een trailer met rioolslib, maar ook vaak rondhout. Voor Pieter moet er in elk geval een asbak en een koffiezetapparaat in de cabine. “En ik heb dikkere bedgordijnen. Die maken het wat donkerder dan de originele gordijnen. Handig als ik in de zomer in de wagen slaap. De baas laat ons vrij, maar we moeten wel alles zelf betalen. Vroeger kon dat ook via de baas, door vrije dagen in te ruilen. Dan bestelde hij de extra’s met btw-korting. Het koffiezetapparaat heb ik om bij het laden in het bos een bakkie met een collega te kunnen doen. Maar als het kan, stap ik uit om ergens wat te drinken. Ik ben van maandag tot vrijdag van huis. Als je twee of meer weken aan een stuk onderweg bent, doe je misschien toch wat meer aan de inrichting van je cabine.”

Tunnelhoes en vloermatten

Fred de Brouwer (50) uit Waalre rijdt stukgoed binnen- en buitenland voor Van Dingenen Transport in Hapert. Fred heeft in zijn cabine een tunnelhoes en vloermatten. Er komt nog bijpassende deurbekleding bij. Beer, klomp en luchtverfrisser maken het dashboard gezellig. “Alles moet in overleg met de baas. Iets inbouwen gaat via ‘de officiële weg’. Maar ik betaal wel alles zelf. Er zijn collega’s die de auto compleet hebben aangekleed. Ik houd het eenvoudiger. Misschien doe ik er nog nieuwe stoelhoezen in, als deze te vuil zijn. In de cabine moet jij je thuis voelen. Deze Scania Streamliner heeft al dikke gordijnen. Die zijn goed genoeg tegen daglicht. Ik heb in het plafond nog wel een klein rood lampje extra gezet, omdat ik het licht in de cabine ’s nachts toch net iets te weinig vond.”

Bijrijder Minion

Michel Frankes (35) uit Assen rijdt voor Eitens-Haren in Haren, vooral agrarisch werk. Michel heeft er net een rit naar Zweden op zitten. Hij vervoert vooral (poot-) aardappelen en uien. “Tijdens het laden van aardappelen moet ik de truck telkens een stukje verplaatsen. Daardoor komt er veel stof in de cabine. Het is belangrijk om de boel goed schoon te houden. Daarom staan er in de deur een smeermiddel, zeep en cleaner. Altijd makkelijk bij de hand. Misschien zou het handig geweest zijn om er vanaf het begin stoelhoezen in te zetten, die je goed schoon kunt houden of desnoods vervangen. Ik heb raam- en deurgordijnen. Een koffiezetapparaat. En mijn bijrijder Minion, een pop die voor de zijruit staat. We krijgen van de baas de vrije hand, maar wel met één beperking: Geen dikke rode lampen als cabineverlichting. Want het is geen ‘hoerenkeet’.”

TON 72 06-17 • p 24

Goed zicht

Jan van Seggelen (66) uit Nieuwe Wetering rijdt voor Transportbedrijf J. Middelkoop Logistics in Nieuw-Vennep. Ook Jan leeft in zijn cabine. Hij is de hele week van huis, met speciale transporten van landbouwmachines. “We mogen niks voor het raam hebben, ook vanwege de veiligheid. Daar ben ik het helemaal mee eens. Doen truckfabrikanten alle moeite om met extra spiegels het zicht te verbeteren, gaan chauffeurs er gordijnen voor hangen die het belemmeren. De moderne wagens zijn zo netjes en compleet, dat ik niet weet wat ik er nog zelf in zou moeten zetten. Airco, standkachel, koelkast, voorraadlade, het is allemaal standaard. Een tv? Die zet ik er beslist niet in, want dan kom ik minder mijn cabine uit en zit ik altijd alleen. En ook geen magnetron. Ik heb trouwens wel een gasstel bij me, voor als ik in Engeland ergens sta waar ik geen koffie kan krijgen. Kan ik het zelf zetten.”

Gitaar en films

Wilfred Veerbeek (49) uit Deest rijdt bij Gerrits Transport in Winssen. In de cabine hangen foto’s van Wilfreds gezin goed in het zicht. “Zo heb ik ze onderweg toch een beetje bij me. Ik heb ook een flatscreen met harde schijf, om films te laden. Want ik ben een filmgek. Mijn gitaar heb ik ook altijd bij me. Een magnetron hoef ik niet. Ik zit al genoeg in de cabine. Bij een chauffeurscafé eten is veel gezelliger. Soms neem ik mijn gitaar mee naar binnen om voor chauffeurs te spelen. Van de baas mogen we alles aanpassen. Maar we moeten wel zuinig op de auto’s zijn, dus gaten boren is verboden. Aan de buitenkant mag niks. Iets achter de voorruit kan nog net. Ik heb er extra kleine naambordjes staan. Dure bekleding hoef ik niet. Er gaat een keer een kop koffie over en je krijgt het niet meer goed schoon.”

TON 72 06-17 • p 25

elke eigenschappen moet je in huis hebben voor het beroep van vrachtwagenchauffeur? Welke vaardigheden maken je tot een echte vakman? En is er voor mensen met die kwaliteiten makkelijk werk te vinden, nu er een chauffeurstekort is? TON vroeg de panelleden hoe zij naar zichzelf kijken. Op de volgende pagina’s de resultaten. En hieronder zie je hoe groot het zelfvertrouwen van chauffeurs is…

MAKKELIJK EEN ANDERE BAAN Er is weer werk genoeg in het beroepsgoederenvervoer. Dat blijkt ook uit het antwoord van de panelleden op de vraag:

ALS JE ZOU WILLEN, KOM JE DAN MAKKELIJK ERGENS ANDERS AAN DE SLAG ALS CHAUFFEUR?

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 26

Professioneel gedrag in het verkeer WAT ZIJN VOLGENS CHAUFFEURS ECHT ZEER BELANGRIJKE VAARDIGHEDEN OM HET VAK GOED UIT TE OEFENEN?

OOK BELANGRIJK:

Professionele voertuigbeheersing

EN WAT ZIJN DE BELANGRIJKSTE EIGENSCHAPPEN DIE JE MOET HEBBEN OM HET VAK GOED UIT TE OEFENEN?

OOK BELANGRIJK:

4. Zelfstandig werken (47%) 5. Geduld (41%) 6. Improvisatietalent (32%) 7. Gezond zijn (30%) 8. Uithoudingsvermogen (25%) 9. Representatief (25%) 10. Gevoel voor humor (19%) 11. Technisch inzicht (18%)

4. Ritten op correcte wijze uitvoeren (52%) 5. Routekennis en planning (34%) 6. Vervoersdocumenten afhandelen (33%) 7. Uitvoeren dagelijkse controle

Laden, lossen, stuwen en vastzetten

en onderhoud (26%)

Stressbestendig

Flexibel

Verantwoordelijkheidsgevoel

TON 72 06-17 • p 27

Wat is er nodig om nieuwe chauffeurs te werven? De panelleden kregen drie keuzes voorgelegd.

(helemaal) mee eens

eens noch oneens

(helemaal) oneens

weet niet

hoger loon betere balans werk en privé minder regels

CHAUFFEUR IN

HART

& NIEREN

Met de volgende stelling zijn de panelleden het hartgrondig eens:

DE EISEN AAN CHAUFFEURS ZIJN TEGENWOORDIG ZO HOOG, DAT JE ER HAAST VOOR GESTUDEERD MOET HEBBEN.

ACHTER HET STUUR GEBOREN CHAUFFEUR ZIJN LEER JE NIET, DAT BEN JE!

(helemaal) mee eens eens noch % oneens

(helemaal) oneens

(helemaal) mee eens

20 12

eens noch % oneens

(helemaal) oneens

TON 72 06-17 • p 28

Vanaf februari 2011 was Dennis Ton de vaste columnist van TON. Hij schreef recht uit het hart. Een hart dat hij verpand heeft aan het transport. Na 38 ‘stukkies’ over zijn beroep en belevenissen raken de onderwerpen een beetje op. Dus stopt Dennis. TON fotografeert hem tijdens het laden bij zijn baas Hoogwout Berging in Oostzaan en stelt een paar ‘laatste’ vragen.

Recht uit

TON 72 06-17 • p 29

g de nn is

Leeftijd: 51 jaar (8 juni 1966) Woonplaats: Bovenkarspel Relatie: getrouwd met Angéla Belangrijkste loopbaanstappen: • 1985 - eerste baan als chauffeur op een kraanwagen bij Hoogwout in Oostzaan, bouwgerelateerd transport en convoi exceptionnel op Spanje en Portugal; • 1996 - overstap naar Holland Food Logistics, vistransport op vooral Portugal; • eind 30 in dienst bij AB Texel, eerst op koeler met vis, daarna op aardappelwagen; • halverwege 2014 aan de slag bij Hoogwout, op bergingswagen; • scheurt in proeftijd kruisbanden in linkerknie; tien maanden revalidatie; • sinds mei 2015 weer in dienst bij Hoogwout; gestrande vakantiegangers ophalen in Zuid-Europa; “Zoals het nu staat, ga ik hier nooit meer weg.”

het hart

TON 72 06-17 • p 30

Ford Mustang

“We halen voor de ANWB gestrande reizigers op in Zuid-Europa. Vroeger reed je dan leeg naar het zuiden. Nu moeten we ook lading op de heenrit hebben. Deze grote Ford Mustang breng ik naar een verzamelaar in Frankrijk.”

Chauffeurspas

“Tegenwoordig brengt een koerier je chauffeurspas. Vanwege de fotoshoot had ik hem gevraagd naar Hoogwout te komen. Hier scant hij mijn paspoort.”

Meest positieve afgelopen 6 jaar? “Mijn nieuwe leven met Angéla en Quincy.” Meest negatieve? “De toegenomen oneerlijke concurrentie uit het voormalige Oostblok.”

TON 72 06-17 • p 31

Uit Spanje

“Deze grijze Nissan Xtrail heb ik vorige week geladen in Spanje. Op weg naar het zuiden moet ik die nog even bij de klant hier in Nederland afleveren.”

Moeilijkste aan je werk? “Vooral in het toeristenseizoen de langere tijd van huis. Ben ik vaak twee weken weg.” Mooiste aan je werk? “Dat ik ‘s zomers vaak de mooiste ritten krijg. Van de Noordkaap tot de Bosporus. Je ziet, ik verkeer in een continue spagaat!”

Kreukels “In de winter had ik een

aanrijding. Grill in de kreukels. Dat is niet goed gerepareerd, ik hoor steeds gekraak. Collega René Exalto kijkt even mee wat er mis is.”

Praatje

“Voor vertrek naar het zuiden heb ik even een praatje met Joyce Ubels van de administratie.”

TON 72 06-17 • p 32

Sokkenrijder

“Ik ben een sokkenrijder. Dat stamt nog uit de tijd dat ik voor AB Texel aardappels reed. Je wilt niet de blubber van de boeren in je cabine hebben.”

Vijf jaar geleden dacht je? “Waar begin ik aan?” Over vijf jaar denk je? “Daar heb ik goed aan gedaan, tien jaar geleden.”

Bak fruit

“Ik heb altijd bak vol fruit mee. Ben geen gehaktstaventrucker. Onderweg maak in vaak mijn eigen eten. Wat wil je, ik ben een hobby-kok. Maar in Zuid-Europa eet ik graag in restaurantjes.”

Nooit meer doen? “Werken voor een boefjesbedrijf. Er zit veel kaf tussen het transportkoren.” Ooit nog eens doen? “Heb ik al gedaan. Mijn huidige vrouw ten huwelijk gevraagd. Ik hou zielsveel van haar.”

n e v i u

TON 72 06-17 • p 33

denk end a a n pensioen

h c S

t e m

s e j t o p

Halverwege het gesprek komen de koffiebekertjes goed van pas. Zij blijken een handig hulpmiddel om uit te leggen hoe het met je pensioen zit. Want wie wat langer in het beroepsgoederenvervoer werkt, heeft meer dan één pensioenpot. Drie chauffeurs van Kuehne + Nagel praten in vestiging Veghel met twee pensioenconsulenten over pensioenpotjes en plannen.

TON 72 06-17 • p 34

Jan: “Ik heb het goed naar mijn zin. Zoals ik me nu voel, werk ik nog wel acht jaar door.”

Huub: “Pensioen? Daar ben ik helemaal niet mee bezig. Het enige wat ik ervan meekrijg, is als er een collega met pensioen gaat, zoals vandaag.”

TON 72 06-17 • p 35

Hans van Zutphen (57) uit Heeswijk, Jan Kamphorst (59) uit Eerde en Huub Hurkx (42) uit Sint-Oedenrode zijn doorsnee-mannen. Dus over pensioen hebben ze het zelden. Toch: vragen en meningen hebben ze wel, blijkt tijdens een gesprek met consulenten Richard Dudink (51) en Michael Bührs (48) van Pensioenfonds Vervoer.

Winst en verlies

Hans: “Mijn pensioen is nog ver weg. Ik heb toevallig een paar weken geleden uitgezocht hoe lang ik nog moet: tien jaar en drie maanden.”

Zo wil Jan weleens weten wat er gebeurt met het geld van mensen die hun pensioen niet halen. “Want die hebben wel al die tijd premie betaald en kunnen er niet van profiteren.” Dat is waar, antwoordt Michael. “Als je op je zevenenzestigste overlijdt en je bent net een maand met pensioen, zie je weinig terug van wat je hebt ingelegd. Heb je een partner, dan krijgt die wel nabestaandenpensioen. Maar ben je alleen, dan zou je kunnen zeggen dat het fonds in zo’n geval ‘winst’ behaald. Daar staat tegenover dat bij iemand die op zijn veertigste overlijdt het pensioenfonds de achterblijvende partner levenslang nabestaandenpensioen betaalt. En dan gaat het om zeventig procent van het pensioen dat de overledene zou hebben opgebouwd als hij tot zijn zevenenzestigste had doorgewerkt. Dus als iemand jong sterft, legt het fonds daar veel op toe.” Die risico’s worden met elkaar gedeeld, stelt Michael. “En het pensioenfonds is een stichting, we maken geen winst. Op het moment dat we zien dat er meer geld overblijft, komt het ten goede aan jullie pensioen.”

TON 72 06-17 • p 36

In de map Wat Hans, Jan en Huub doen met het papieren pensioenoverzicht dat het pensioenfonds jaarlijks toestuurt? “Dat gaat in de map”, zegt Hans. Maar hij haalt het wel eerst uit de envelop. En de mannen bekijken dat overzicht, al is het hen nooit opgevallen dat er ook een bedrag voor ‘voorwaardelijk pensioen’ op staat. Ze weten ook niet wat dat is. Michael legt uit: “Vroeger had je de VUT. Die regeling is in 2002 overgegaan in een prepensioenregeling. En die is in 2006 weer gestopt voor mensen die geboren zijn na 1950. Maar wie langer in de sector werkt, heeft dus een hele tijd betaald voor de VUT-regeling en voor prepensioen. Voor die groep is er vanaf 2006 een extra potje, het voorwaardelijk pensioen. Het bedrag is bekend en staat op je pensioenoverzicht. Je krijgt het als je – vervroegd met pensioen gaat en nog steeds in de sector werkt.”

Trouw blijven Want dat is één van de voorwaarden van het voorwaardelijk pensioen: om er recht op te houden, moet je het

beroepsgoederenvervoer trouw blijven. Al heeft Michael goed nieuws voor de mannen. “Eind 2020 wordt het bedrag aan voorwaardelijk pensioen aan je toegekend en komt het gewoon in je eigen pensioenpot. Dan kun je het niet meer kwijtraken.” Richard vult aan: “Het stomste wat jullie eigenlijk kunnen doen is in december 2020 een baan buiten het beroepsgoederenvervoer nemen. Dan raak je het voorwaardelijk pensioen alsnog kwijt. En het kan best om behoorlijke bedragen gaan. Hoe ouder je bent, hoe hoger het bedrag. Voor een oudere chauffeur kan het zomaar vierduizend euro per jaar zijn.”

Verschillende potjes Nu waren de drie chauffeurs toch al niet van plan een andere baan te zoeken. En dat potje voorwaardelijk pensioen schept natuurlijk mogelijkheden. Op dit moment in het gesprek komen de koffiebekertjes van pas. Want het is best onoverzichtelijk, erkent Michael. “Je kunt wel vier spaarpotjes hebben die allemaal op een ander moment ingaan. Er is het potje prepensioen. Er is een potje met wat je gespaard hebt in de tijd dat de pensioenleeftijd

TON 72 06-17 • p 37

Bijdrage werkgever Weten de mannen dat ook hun werkgever bijdraagt aan het pensioen? En wel twee derde van de totale premie? Zeker. Dat kunnen ze vinden op mijnkn.nl, hun persoonlijke personeelsapp. Jan laat het op zijn mobieltje zien. Consulent Michael is aangenaam verrast: “Dat is heel netjes, heel transparant.”

nog 65 was. Er is een potje met wat je spaart sinds de pensioenleeftijd naar 67 – en ouder – is gegaan. En er is mogelijk dus het potje voorwaardelijk pensioen.”

Richtleeftijden Richard zet er nog een vijfde bekertje bij: de AOW die je van de overheid gaat krijgen. Want die vormt een belangrijk deel van je inkomen na je 67ste “Je kunt met die potjes schuiven”, laat hij zien. “Dat is het mooie van pensioen. De AOW heeft een vaste ingangsleeftijd. Bij pensioen van het pensioenfonds gaat het om richtleeftijden. Je kiest zelf wanneer je de potjes laat ingaan. Je kunt bijvoorbeeld twee jaar voor je AOW al pensioen laten uitbetalen. Dan is de uitkering per maand natuurlijk lager dan wanneer je alles tegelijk met je AOW laat ingaan. Die keuze is aan jou.”

Voor jezelf Jan kijkt kritisch naar de koffiebekertjes. “Die potjes zijn wel allemaal leeg”, lacht hij. Dat brengt hem op de vraag of zij zeker kunnen zijn dat zij straks hun spaargeld

krijgen. Richard stelt de mannen gerust: “Als wij het pensioenfonds vandaag zouden opheffen, dan zit er nu in al deze potjes drie procent ‘te veel’. Dat is een eis van de overheid: de buffer die we moeten aanhouden zodat we aan al onze toekomstige verplichtingen kunnen voldoen.” Maar stel dat er over tien jaar nog maar veertigduizend chauffeurs zijn, krijgen Hans, Jan en Huub dan hun pensioengeld? Michael: “Het mooie is: je bouwt je eigen pensioen op. Het maakt dus niet uit of er veel chauffeurs zijn of weinig. Als er minder chauffeurs zouden zijn, komt er minder geld binnen, maar hoeven we ook minder uit te keren. Er zijn natuurlijk ook de algemene kosten die je als fonds hebt. Hoe groter je bent, hoe lager die kosten per deelnemer zijn. Dus wat dat betreft is het fijn als je veel deelnemers bij het pensioenfonds hebt.”

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 38

Inz e t b a a rheidscheck

TON 72 06-17 • p 39

26 kilo/26 weken Slank, strakke spijkerbroek, wit overhemd, getrimd baardje. Rodney Puts (48) uit Nijmegen zit goed in de kleren. En in zijn vel. In 26 weken raakte de locatiemanager van SecurCash 26 kilo kwijt. Op een zwaarbeveiligde locatie van de ‘waardetransporteur’ vertelt hij hoe hij dat voor elkaar bokste.

Onderaan beginnen Boerenverstand en snel theorie en organisatiestructuren kunnen oppikken. Zo komt Rodney via de kledingbranche bij het waardetransport terecht. En telkens begint hij onderaan. Eerst werkt hij zich op van verkoper in een kledingzaak tot filiaalmanager. Via via kan hij als bijrijder aan de slag bij Geldnet, later als chauffeur en locatiemanager. Hij zoekt een nieuwe uitdaging en gaat als operationeel servicemanager aan de slag bij een bedrijf in sanitaire hygiëne. Dat wordt geen succes. Dan biedt een recruiter van Brinks hem een baan aan.

Bekroning “Ik wilde me nu echt verder ontwikkelen. Ik ben ambitieus en gedreven, altijd al geweest.” In een gesprek met Brinks laat hij dat ook merken. “Ergens wilde ik een officiële bekroning van mijn werkzaamheden. Op kosten van Brinks heb ik een versnelde tweejarige hbo-opleiding bedrijfskunde kunnen doen. Kreeg ik handige vakken als bedrijfscommunicatie, personeel & organisatie, marketing, bedrijfseconomie. Als eindopdracht deed ik kwalitatief onderzoek en schreef ik een scriptie.” Rodney leert zo de theorie kennen achter het werk dat hij al jaren doet.

Hoog verzuim Die kennis kan hij goed toepassen. Door de opkomst van webwinkels, het verdwijnen van kleine winkeliers en het samengaan van grootbanken verandert zijn product: cash geld. “In 2015 werd Brinks overgenomen door SecurCash. De reorganisatie waarmee dat gepaard ging, vraagt van de werknemers andere vaardigheden en werkzaamheden dan vijf jaar geleden.” Het verzuim is op zijn locatie, mede door de vergrijzing, hoger dan gemiddeld. “Het zijn mensen die hier twintig of dertig jaar in dienst zijn. Vroeger werkte je samen met twee of drie man op je route. Nu moet je dezelfde rit in je eentje doen. Dat kan zowel fysiek als mentaal zwaar zijn. Dus is het van groot belang dat je vitaal bent of wordt. En dat is voor een groot deel je eigen verantwoordelijkheid.”

Goede voorbeeld Om inzicht te krijgen in de situatie in het bedrijf vraagt SecurCash alle medewerkers de Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek in te vullen. Als locatiemanager moet Rodney de test bij het personeel promoten. “Ik vind dat je dan als leidinggevende zo’n test ook moet ondergaan. Als je zoiets promoot, moet je er wel over kunnen meepraten.”

TON 72 06-17 • p 40

Doe de check Rodney Puts deed de Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Dat is een online test waarmee je snel – en gratis – een beeld krijgt van hoe je ervoor staat. Lichamelijk, psychisch, qua leefstijl en loopbaan. Ook als jij je prima voelt, geeft de check inzicht. Blijkt dat je inzetbaarheid mogelijk risico loopt, dan belt een coach om je uit te nodigen voor een persoonlijk gesprek. En als je daarvoor openstaat: begeleiding. Jezelf testen? Ga naar stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck

Dat uit de check blijkt dat hij chronische rugpijn heeft, verrast Rodney niet. Al jaren leeft hij dagelijks met zenuwpijn in zijn rechterbeen en –voet. Oorzaak: een zwakke rug. En zijn overgewicht helpt daar niet bij. Rodney krijgt begeleiding aangeboden. Daar staat hij voor open, dus hij gaat het ‘traject’ in.

IJdel mens “Als er één persoon is aan wie ik veel te danken heb, dan is het Baltasar Tieskens, mijn coach”, vertelt Rodney. Bij de intake, in augustus 2016, houdt zijn coach hem een spiegel voor: Waarom wil je eigenlijk dit behandeltraject? “Ik wilde van de pijn in mijn been af. En van mijn overgewicht. Ik zei altijd dat uiterlijk niet belangrijk was. Maar eigenlijk ben ik een ijdel mens. Ik voelde de gesp van mijn riem ook wel in mijn buik prikken. Ik houd van lekker eten en drinken. Ik sportte wel, hardlopen, snowboarden, keepen in de zaal, tennis. Daar verstopte ik me dan achter: Ik sport toch?!”

Confronterend “Ik kwam vaak afgebrand thuis, had soms geen energie meer.

TON 72 06-17 • p 41

De Dialoog Hoe stel je zaken als inzetbaarheid aan de orde in een gesprek met je medewerkers? Zeker als die niet altijd makkelijk hun mening en gevoel verwoorden. Het middenmanagement van SecurCash volgde de training ‘De Dialoog’ van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. De Dialoog is een methode waarbij leidinggevende en medewerker uit een aantal afbeeldingen kunnen kiezen om het gesprek op gang te brengen.

Relaxte sfeer Eric van Vugt (50), supervisor transport en samen met een collega aanspreekpunt voor tachtig medewerkers, was in het begin sceptisch: “Ik kon me er niks bij voorstellen: een gesprek aangaan door plaatjes aan te wijzen. Maar het schept afleiding en een relaxte sfeer. Ik vraag bijvoorbeeld een medewerker hoe hij zichzelf over vijf jaar ziet. Die wijst dan een plaatje aan van een poppetje met een gevangeniskogel aan zijn been. Hij kan het werk als een blok aan zijn been zien. Dat is dan aanleiding om het te hebben over zijn toekomst. Misschien kunnen we andere werkzaamheden binnen het bedrijf vinden, zodat hij op de langer termijn inzetbaar blijft.”

Lange termijn Eric vergelijkt deze methode met hoe het vroeger ging. “Dan werd het in een gesprek vaak in het negatieve getrokken. Medewerkers hadden bijvoorbeeld het gevoel dat ze koste wat kost zo snel mogelijk weer aan het werk moesten. Dat is nu anders. Omdat we het nu over de langere termijn hebben, voelen ze zich gehoord. We hebben nu serieuze gesprekken en beide kanten stellen zich meer open.” Verplicht zijn de gesprekken niet. Eric stuurde mails rond met uitleg van de methode en verzocht de mensen om hun medewerking. “In eerste instantie hadden zij ook iets van: meen je dit nu echt? Maar dat veranderde na het eerste plaatje. Het is een waardevolle toevoeging.”

Terwijl ik thuis een partner en zoontje heb die ook aandacht en zorg verdienen.” Het meest confronterend is het ‘weegmoment’ bij zijn coach. “’Dat is obesitas’, zei die toen we mijn BMI hadden gemeten. Normaal is 25, ik had 33. Een buikomvang van 122 centimeter, 118,5 kilo zwaar. Toen dacht ik wel: ik wil over een paar jaar nog met mijn zoontje Luca kunnen voetballen.” Rodney rijdt na dat eerste gesprek redelijk wanhopig naar huis. “Alle alarmbellen rinkelden. Obesitas, dat hebben die extreem dikke mensen op tv. Maar ik dus blijkbaar ook. Komt dit nog goed, dacht ik.” Hij praat er thuis over, met vrienden, met familie en collega’s. Die zwakken het af: zo zwaar is hij niet. Maar zelf weet hij beter.

Stap voor stap De daaropvolgende twee maanden zit hij om de week bij zijn coach. Ze bespreken zijn patronen. Hoe ziet een dag er voor hem uit? “Ik dacht dat ik in balans was, maar er was juist een grote disbalans. Een dubbele portie opscheppen bij het avondeten. Niet omdat ik honger had, maar omdat het lek-

ker was. Ik was me er nooit van bewust wat dat met je doet. Hoeveel calorieën zijn dat eigenlijk?” Met coach Baltasar heeft Rodney een “supergoede klik”. “Hij veroordeelde me nooit. Ik kon open en eerlijk zijn. Hij zei altijd: ‘Beter de imperfecte methode perfect uitvoeren, dan de perfecte methode imperfect.’ Het ging stap voor stap. Begin eens met vier keer in de week ’s avonds minder opscheppen. Maak eens een wandelingetje met de kleine in plaats van op de bank te ploffen.”

Gewoontes doorbreken “Als ik me ergens aan verbind, dan doe ik het. Ik wil bij de volgende afspraak niet voor lul staan. Zo heb ik de kracht gekregen om gewoontes te doorbreken. Van de mensen die nieuw gedrag moeten aanleren, houdt 5 procent het uiteindelijk vol. De rest vervalt in de oude patronen. Ik wil bij die 5 procent horen”, zegt Rodney stellig. “Mijn zoontje blijft mijn grote stimulans. Ik wil hem dit later ook meegeven. Het is een voorrecht dat ik gratis deze begeleiding kreeg.”

TON 72 06-17 • p 42

KON VOOI A L PE D ’HUZ ES

Rijden teg

TON 72 06-17 • p 43

“Ga er heen”, zeggen ze allemaal. “Dan snap je het gevoel.” De chauffeurs die ook dit jaar weer het transport voor Alpe d’HuZes verzorgden, hebben meer gemeen dan dat gevoel. Eind mei/begin juni reed ‘Team Logistiek’ heen en weer naar de Franse Alpen, om de complete inventaris van het evenement te vervoeren. Kosteloos en in hun eigen vrije tijd. TON sprak voor de start negentien deelnemers en stelde de simpele vraag: Waarom?

gen kanker

TON 72 06-17 • p 44

Jaco Aalsburg (51) uit Nieuwendijk rijdt voor Peter Appel: “In elke familie komt kanker voor. Zelf ben ik elf jaar geleden mijn schoonvader verloren. Ik wilde iets doen tegen deze ziekte. Ik zit in de organisatie van Team Logistiek. Nieuwe chauffeurs krijgen we via mondop-mondreclame. Ik rij met de Alpe d’HuZes-trailer, heb een AD6 T-shirt en stickers, dus dan zien chauffeurs je en word je een aanspreekpunt.” Jaco’s zoon Benjamin (15) gaat ook mee.

Bram Pleging (18) uit Stiphout is chauffeur bij Pleging Transportservice in Eersel: “Via mijn vader – die tevens mijn baas is, kwam ik bij Team Logistiek. Hij sponsort de diesel en de tol. Dit is een leuke club mensen. Er is veel gezelligheid. Lange dagen ook, je bent altijd bezig. De samenwerking op de berg is mooi. Geen team is iets zonder een ander team.”

Harry van Dijk (55) uit Haaren is chauffeur bij Van der Struijk in Boxtel: “Mijn neefje van twaalf had kanker. Die wilde met z’n vader de Alpen beklimmen. Toen ben ik meegegaan. Mijn vrouw, kind en pleegkind beheren nu het café op de top van de berg. Je ziet het evenement op tv, kijkt ernaar en gaat weer verder met je leven. Maar als je daar bent is het onbeschrijfelijk. Mensen komen over de finish met een foto van een familielid, zo aangrijpend.”

Albert Kort (45) uit Delden is coördinator kleine ondernemingen bij TLN en hobbychauffeur: “Vier jaar geleden kwam ik bij de groep na een vergadering bij TLN met Jan van Oostveen. Zijn dochter fietste mee met de Alpe d’HuZes. Daar was ik door geraakt en ik ging mee. Het was toen nog echt pionierswerk. Je bent kapot na zo’n week, maar wel heel voldaan. De sfeer is heel bijzonder. Er wordt gehuild maar ook gelachen en gefeest. Dat komt allemaal bij elkaar in een paar dagen.”

Nick van Zuylen (21) uit Oss is chauffeur bij Ploegam in Oss: “Vorig jaar ben ik zelf twee keer de berg op gefietst. Ik zat een week voor de rit nog aan de antibiotica, maar ze schreeuwen je echt naar boven. Het is heel mooi, heel emotioneel. We hebben een team van vijf man. Voor een kindje in de buurt dat leukemie heeft. Dit is mijn eerste jaar als chauffeur. Ik breng keukenapparatuur naar de Alpe, koelkasten, ovens. Ik rij met een leswagen, die mijn vader beschikbaar stelt.” Gerrit Bos (60) uit Maurik is chauffeur bij G. Blom Internationaal Transport: “Ik ben bijna over de datum. In 2012 ben ik ziek geworden. Longkanker in beide longen. Maar ik ben niet kapot te krijgen. In het ziekenhuis snappen ze het ook niet. Gerrit Blom wist dat het mijn droom was om met Team Logistiek mee te gaan en gaf me op. Hij sponsort me met een wagen, diesel en tol. Waar ik wel van baal: geestelijk kan ik alles, maar fysiek wil het niet altijd.”

TON 72 06-17 • p 45

Wim van der Vegt (24) uit Kampen is chauffeur bij Jac van der Vegt en Zonen: “M’n opa en tante zijn allebei aan kanker overleden. Voor hun doe ik het. Het is fijn dat ik iets kan doen om te helpen. Ik rijd een dieplader vol met gesponsorde aggregaten. Die moeten verspreid worden over de berg. We hebben onze eigen stroomvoorziening.”

TON 72 06-17 • p 46

Erik Boots (31) is eigen rijder en zit in de zeecontainers en distributie: “Het is alles wat ik leuk vind. In m’n vrachtwagen tegen de berg op met gelijkgestemden. In 2016 ben ik ook zelf omhooggelopen. Ik heb best een groot netwerk. We zitten met zo’n zestig eigen rijders in een appgroep. Tien man gaven elk honderd euro zodat ik de diesel en tol kan betalen.”

Theo Netten (60) uit Meersum is ambulancechauffeur: “Ik rij dit jaar niet meer mee, maar kom nog wel even zestien kilo kaas voor de chauffeurs brengen. Sponsoractie van de buurtsuper waar ik vijf jaar lang aan de emballage-automaat hing. Toen ik vorig jaar op de Alpe was, overleed mijn vader. Daardoor kon ik het niet goed afsluiten. Nu kan ik het met een goed gevoel achterlaten.”

Berry Herman (44) uit Vlijmen is chauffeur bij Kivits Drunen: “Ik ben ‘aangestoken’ door mijn oud-collega Jaco Aalsburg. Mijn werkgever gaf meteen toestemming, een wagen en de diesel. Ik ben best trots op mijn zojuist gestickerde oplegger. Door mijn wagen krijgt het Hubrecht Instituut in Utrecht meer naamsbekendheid. Ze doen onderzoek naar kanker en zijn een van de goede doelen waar het geld heen gaat.”

Rina Hoekstra (49) uit Haskerhorne is chauffeur voor Peter Appel: “Ik wist dat het de grote wens van mijn collega Joke Anthonisse was om mee te gaan met Team Logistiek. Onze werkgever gaf akkoord en zo rijden we nu samen. Een warm bad zoals het team ons opnam. Ik ben benieuwd wat het evenement met mij gaat doen. Ik heb zelf kinderen en als je dan van anderen hoort hoe zij met de ziekte moeten omgaan, heel heftig.”

Arnold Weber (50) uit Zwanenburg is eigen rijder: “Ik heb veel gevallen van kanker in de familie gehad. Mijn vader en zus zijn eraan overleden. Hier rijd ik de ‘rotzooiauto’; ik heb van alles wat achterin. Catering, merchandising. Het mooiste moment? Als we stapvoets de berg op gaan. Je kijkt naar beneden. Ziet die stoet vrachtwagens. Het publiek klapt en juicht. Ja, dat is kippenvel.”

Edwin Kuiper (49) uit Doetinchem is eigen rijder en vervoert voornamelijk staal: “Tien jaar geleden overleed mijn vader aan kanker. Daarom heb ik ooit aangegeven: als er plek is voor een chauffeur wil ik mee. Ik zet twee weken mijn eigen bedrijf stil. Jan van Oostveen had me al gewaarschuwd. De mensen zijn gul. Opdrachtgevers en leveranciers hebben mij gesponsord. En mijn dochter kreeg bij de supermarkt waar ze werkt voor veertig man ham en kaas mee.”

TON 72 06-17 • p 47

Marco Kolsteren (46) uit Tilburg is logistiek coördinator bij Ploeger: “Drie keer fietste ik vorig jaar de berg op. Mijn vrouw, die herstelt van borstkanker zei: ‘Het is klaar’. Maar je hebt zoveel adrenaline in je. Dit jaar wil ik vier keer halen. Ik heb vorige week elfhonderd kilometer gereden om spullen op te halen voor het team. Dat doen we voor elkaar. Het mooiste van de week is de bezinningsavond. Je zit met drieduizend mensen in een sporthal. Mensen vertellen wat ze hebben meegemaakt. Iedereen is muisstil.”

Dirk Wolfert (51) uit Hedel was 28 jaar zelfstandig chauffeur: “M’n vrouw en twee kinderen gaan ook. Dochter onderhoudt de Facebook- en Twitterpagina van de Alpe d’HuZes. Zoon doet een maatschappelijke stage. Als de wereld voor één procent bestaat uit de mensen zoals die hier vrijwillig meewerken, dat zou prachtig zijn. Vrijdag is voor mij de mooiste avond. Na de fietsrit, dan ontploft de boel. Pater Moeskroen die optreedt. Daar heb je nog heel het jaar plezier van.” Peggy Vangangelt (52) uit Zoetermeer is coördinator ledendesk bij TLN: “Ik heb zelf kanker gehad. Je denkt dat je het verwerkt hebt. Maar dat is nog lang niet zo. Dan sta je daar te huilen en word je getroost door wildvreemden. Veel mensen denken dat het sponsorgeld komt van fietsers en wandelaars, maar het meeste komt van het personeel. De passie van deze groep vind ik bijzonder. Ik schiet vol als ik die vrachtwagens aan zie komen rijden.” Marcel Fokker (59) uit Den Haag is chauffeur voor Koolwijk in Bergambacht: “Ik zie de groep als een tweede familie. Via de app blijven we hele jaar in contact. We zijn samen voor een heel goed doel bezig. Het is een feest met een lach en een traan. We steunen elkaar want soms is het emotioneel zwaar. Dan zetten we de schouders eronder. Het mooiste vind ik het voorwerk, het ernaar toe leven. Zorgen dat je alles op tijd in die wagen hebt.”

Joke Anthonisse (62) uit NoordScharwoude is chauffeur bij Peter Appel: “Ik wilde iets bijzonders doen voor mijn 12,5 jarig jubileum bij Peter Appel, dus ik vroeg mijn collega Rina Hoekstra om mee te gaan. Die wist er al van, want zij had het al eerder gevraagd aan Peter. Drie weken later kregen we te horen dat we mochten gaan. Met een splinternieuwe wagen. Ik vind het best spannend, want ik heb nog nooit in het buitenland gereden. Maar wel heel leuk.”

Jan van Oostveen (52) uit Velserbroek is eigen rijder: “Vijf jaar geleden wilde mijn dochter fietsend geld ophalen, nadat een vriendinnetje aan huidkanker was overleden. Jaco Aalsburg deed toen al het vervoer voor de catering. Daar kwam Randy van Venrooy van Pleging Transportservice bij. Samen zijn we ‘de drie musketiers’ van de Alpe d’HuZes. Het is een eer om te mogen doen. Voor de deelnemers maar ook voor de sector. De mensen zien onze gestickerde wagens en zwaaien en toeteren. Ze zien het belang van transport.”

TON 72 06-17 • p 48

PUZ Z EL

12 15

32 37

48 50

70 75

79 83

64 69

78 82

8 14

18 24

33 38

13 17

71 76

80 84

81 85

87 2

Horizontaal 1. doe-het-zelver; 7. deurwachter; 12. frisjes; 13. kruidige geur; 14. bin44 86 43 1 25 31 nenvaartuig; 15. krachteenheid (afk.); 17. boterton; 19. venster (ruit); 21. personal computer (afk.); 22. plaaggeest; 24. persoon of bedrijf die slib uit rivieren verwijdert; 27. half om half (afk.); 28. tochtje; 30. bloeimaand; 31. Organisatie van Amerikaanse Staten (afk.); 32. vestingwerk; 33. grond rond boerderij; 35. moerplaatje; 37. in de grond levend zoogdier; 38. terugreis; 41. horizon; 42. boekenschrijver; 44. deel van boom; 46. jongensnaam; 47. betrekking; 48. wildhandelaar; 49. hoofddeksel; 50. hetzelfde (Lat.); 52. korte mededeling; 54. babbelen; 56. Europeaan; 58. gemiddeld inkomen; 61. stormloop; 62. deel van schoen; 64. tennisterm; 65. deel van een toneelstuk; 67. judograad; 68. boomsoort; 70. gemene streek; 72. muurholte; 73. pannenlegger; 76. meisjesnaam; 77. in memoriam (afk.); 78. hoge temperatuur; 79. deel van gebit; 81. de oudere (Lat. afk.); 82. bloeiwijze; 83. onze planeet; 84. plaats in Gelderland; 86. hovenier; 87. openbaar ambtenaar.

Verticaal 1. vrouwelijk beroep; 2. klein kind; 3. baardje; 4. morsdoekje; 5. Ameri39 73 kaanse boswachter; 6. dienstmeisje; 7. dadelijk beschikbaar; 8. vreemd; 9. niet wild; 10. persoonlijk voornaamwoord; 11. openbaar ambtenaar; 16. voertuig; 18. mannelijk schaap; 20. lokspijs; 21. duw (zet); 23. oevergewas; 25. dwarsmast; 26. lof of eer; 27. putje op een golfterrein; 29. vrouw van lichte zeden; 32. iemand die beroepshalve poseert voor foto’s; 34. energie (pit); 36. musicus; 37. inhoudsmaat voor droge waren; 39. vat met hengsel; 40. met de hand oppakken; 42. bijdehand; 43. radicaal (uiterst); 45. masker; 46. rivier in Utrecht; 51. naaldboom; 53. sporenplant; 54. musicus; 55. geneesheer; 56. zwemvogel; 57. een soort van mijt; 59. koraaleiland; 60. onderwijzeres; 62. deskundige arbeider; 63. kaartspel; 66. horizon; 67. mannetjesbij; 69. steen; 71. vordering; 73. inwendig orgaan; 74. Europese munt; 75. opening; 78. schudkorf; 80. plaats in België; 82. drietenige luiaard; 85 erbium (scheik. afk.).

87 TON 72 06-17 • p 49

OPL OSSING 44

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 15 juli 2017. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaubon van 25 euro winnen. Oplossing puzzel in TON 71: boordcomputer De vijf winnaars van een Dopper (beschikbaar gesteld door het Sectorinstituut Transport en Logistiek) zijn: Kees Maas uit Middelburg, Peter Albers uit Zwartsluis, Gerard Lourenssen uit Someren, Marie-José Driesprong uit Alblasserdam en Brayn Karssemaker uit Voerendaal.

Cadeaubon Met de VVV Cadeaubon kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de bon inleveren in 24.000 winkels en via de webwinkel. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 72 06-17 â&#x20AC;¢ p 50

PA NELP OR T RE T

NAAM Piet

WOONT

BEROEP chauff WERKT BIJ

R Pieter Jong is een trouwe deelnemer aan het TON-panel

TON 72 06-17 • p 51

COL OFON

ter Jong LEEFTIJD 44 jaar

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

Bovenkarspel, samen met zijn vrouw Mariena en kinderen Lisamarie, Peter en Sarah

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT

feur en machinist

MET BIJDRAGEN VAN Arthur van Beveren, Nout Cornelissen, Melle Bos, Peter Boss, Ad van Dun, Jan de Groot, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Dennis Ton, Geert Wijnhoven

Kees Koopman transport, 9 jaar

FOTOGRAFIE Arthur van Beveren, Marco Hofsté, Harry Linker, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar/Studio Id

Respect

DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

“Een goede chauffeur moet ten alle tijden zijn rust kunnen houden. Zich niet laten opjagen en gewoon zijn eigen plan uitvoeren. Maar dat allemaal wel zo snel mogelijk. Ik denk dat mijn beste kwaliteit mijn betrouwbaarheid is. Je kunt altijd op mij rekenen en dat wordt ook zeer gewaardeerd. Dit zorgt voor wederzijds respect en dat is belangrijk. Respect komt van twee kanten, zeg ik altijd. Zonder aanleg en de juiste instelling wordt het beroep van chauffeur al snel lastig. Je moet keuzes kunnen maken tussen je werk en je sociale leven. Als je daar geen gulden middenweg in kunt vinden, is het werk eigenlijk onmogelijk. Ik ben tuinder geweest. Dan is zeven dagen per week werken normaal. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik die middenweg snel kan vinden. Toch blijft het vervelend dat je sommige belangrijke gebeurtenissen moet missen. Maar mijn gezin staat gelukkig achter mij.”

Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Jaarabonnement Zes nummers 27,50 euro Losse nummers Voor zover voorradig 4,95 Oplage 137.000 exemplaren © TON Magazine 2017 Boss en Wijnhoven/SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Ken jij iemand die jouw collega wil worden?

BAAN GARANTIE! + 90% van het lesgeld wordt vergoed!

Dit is hét moment om in te stappen! De economie trekt aan en daarom zijn er de komende jaren veel nieuwe chauffeurs nodig. Er zijn dus volop banen in de transportsector. Je lesgeld wordt voor 90% vergoed en je krijgt een baangarantie bij je nieuwe werkgever. Ken jij iemand die net als jij chauffeur wil worden? Op één van onze informatiebijeenkomsten leggen we alles uit over de opleiding en het vak van chauffeur. Maak van je vrienden je collega’s! Meer informatie of aanmelden informatiebijeenkomsten: stlwerkt.nl/2000chauffeurs

SCHAKEL SNEL!

00chauﬀeurs

stlwerkt.nl/20

Nader kennismaken? Je kunt ons bereiken via 088 – 2596111 of via info@stlwerkt.nl