nie powierzono takich uprawnień. Stąd też skuteczność ochrony przyrody w parkach krajobrazowych można określić jako problematyczną.
Zakończenie Przykład funkcjonowania parków krajobrazowych dowodzi, że system zarządzania ochroną przyrody w Polsce nie jest w stanie sprostać wyzwaniom XXI wieku. Parki krajobrazowe, chociaż znajdują się na obszarach przyrodniczo cennych, są mało znaczącym ogniwem systemu zarządzania ochroną przyrody. Konieczne są zatem zmiany znaczenia, roli, sposobu funkcjonowania i finansowania parków krajobrazowych. Powinny one stać się wiodącym ogniwem procesowej ochrony przyrody w Polsce. Piśmiennictwo 1. 2. 3. 4.
5. 6. 7. 8.
18
Bariery w zarządzaniu parkami krajobrazowymi w Polsce, K. Zieniewicz (red.), PWE, Warszawa 2008. Dobrzańska B.M., Planowanie strategiczne zrównoważonego rozwoju obszarów przyrodniczo cennych, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2007. Kistowski M., Wybrane aspekty zarządzania ochroną przyrody w parkach krajobrazowych, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Gdańsk-Poznań 2004. Poskrobko B., Zarys charakterystyki systemu zarządzania ochroną przyrody w Polsce, w: Bariery w zarządzaniu parkami krajobrazowymi w Polsce, red. Naukowa K. Zieniewicz, PWE, Warszawa 2008 Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. Nr 92, poz. 880 ze zm.). Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Zarządzanie środowiskiem, B. Poskrobko (red.), PWE, Warszawa 2007. Zientek-Varga J., Priorytety Ministerstwa Środowiska, „Aura” 2008, nr 4.