lan oku kendi atına attı. Bu , mühim bir olaydı. Çünkü , Milittan . iki üç bin yıl önce Türk'ler tarafından ehlileştirilip , yük ve binek hayvanı olarak kullanılan at, onların hem en büyük serveti , sev gilisi , aynı zamanda atalar ruhuna kurban edilen kutsal bir var lık ha.J.ine gelmiştir. Bu sebeple askerlerin bazısı kendi atlarına ok atmaya cesaret edemedi , Mete bunları ölümle cezalandırdı . Daha sonra , askerlerinin sadakat ve cesaretini so n ve müthiı bir denemeden geçirmek için Mete okunu sev �lisine attı. Asker lerine de etlerine ok atmaları buyruRunu verdi . Bir takımı deh§et içinde kalarak bunu yapmadı. Mete bunları da idAm ettirdi . On dan sonra bu kadar sadık, 'disiplinli ve niııancı askerlerle babası na karşı harekete geçti . Yabgu öldürüldükten sonra , üveyanası nı, kardeşini ve babasına sadık olanları da yok eden Mete , M . Ö. 209 'da Kun tahtına oturdu ve "Tanrıkut " unvanını aldı ki bu günkü "majeste "nin karşılı�dır . Bu iç savaı, kom§Ulara göre zaten güçsÜz olan Kunlar 'ı da ha da zayıflatmı§tı. Çok kuvvetli olan do� komşuları Tunguz lar, Kun ülkesinde gayrımemnunların ço�almasından faydalan7 mak istediler. Elçi yollayarak Tuman Yabgu zamanından kalan ve çok hızlı koşan bir atı istediler . Mete Yabgu , be�leriyle konu i tu . Be�ler , Kunlar'ın hazinesi olan bu atı vermemek düşüncesin de idiler. Mete , bunun savaşa yol açaca�ı, Kunlar ' ın hen !iZ to parlanmamış olduRunu düıünerek ' 'bir millete komşu olarak ya şadıktan sonra onlardan bir atı kıskanmak nasıl olur " diyerek atı verdi . Tunguzlar cesaretlenerek yeni bir elçi gönderip Mete 'nin zevcelerinden birini istediler . Be�er , bu hareketi vicdansızlıkla suçlayarak vermek istemediler . Mete "mademki komıuyuz on lardan bir kadını esirgemek nasıl olur " diye bir kadına olan sev gisinin, tebasını korkunç kom şularla neticesi şüpheli bir savaşa
134