Diplôme d’Université -
Sylvie Rosenberg
Εγώ δεν θα ήθελα να μοιραστώ με το θεραπευτή μου γεγονότα. Περισσότερο θα ήθελα τη σχέση μου με τα γεγονότα, το πώς είναι φτιαγμένος ο εαυτός μου. Και ίσως γι αυτό το λόγο αισθάνομαι ότι κάποιος άλλος δεν θα θέλει να μου πει τα γεγονότα και ίσως λοιπόν εγώ θεωρώ ότι αν τον ρωτήσω τι προβλήματα έχει θα αισθανθεί ότι του ζητάω να μου πει γεγονότα. Και ίσως αυτό να είναι που εμένα με κρατάει πίσω, που με συγκρατεί.
Sylvie: Έχουμε πολλές ιδέες για το τι πρόκειται να συμβεί. Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι θεωρούμε εκ των προτέρων ότι αν βάλω αυτήν την ερώτηση έτσι, θα συμβεί το τάδε… είναι πολύ σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε ότι μας συμβαίνει αυτό. γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι θα είχε πει η Βασιλεία. Και ένα πρόβλημα επικοινωνίας είναι ένα πρόβλημα στο οποίο συνήθως μιλάμε για τον εαυτό μας, δεν διηγούμαστε απλώς γεγονότα. -
Συμφωνώ ότι θα έπρεπε αν της μιλήσω, να συνεχίσω, και… πού θα σταματήσω όμως;
Sylvie: Δεύτερη ανησυχία της Μαριέλλας!!! -
Θα πρέπει να βρει τη λύση και να μου πει… ουφ… εντάξει!
Sylvie: Ρεζουμέ… πρώτη ανησυχία: αν θέσω αυτόν το τύπο ερωτήσεων θα έχω αυτόν τον τύπο απαντήσεων και δεν το θέλω. Δεύτερη ανησυχία: αν αρχίσω να θέτω αυτό το είδος ερωτήσεων πώς θα σταματήσει μετά; Και είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό γιατί η Μαριέλλα αυτό το βάζει σε λόγια αυτή τη στιγμή αλλά είμαι σίγουρη ότι σε όλους σας έχει συμβεί να έχετε εκ των προτέρων μία σκέψη ότι κάτι θα συμβεί και αυτό δεν το βάζετε σε λόγια. Άρα είμαι πολύ ευχαριστημένη που το έθεσε σε λόγια γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε γι αυτό. Και ξαναερχόμαστε σε αυτό που λέγαμε χθες, για μια ιδέα, μια προκατάληψη για το τι πρόκειται να συμβεί αν πούμε εκείνο ή το άλλο. Και σας καλώ: όταν έχετε μια μορφή οποιασδήποτε απαγόρευσης που αναδύεται σε σας για οποιονδήποτε λόγο, να κάνετε το πείραμα, να το πείτε έτσι κι αλλιώς τουλάχιστον για να δείτε αν θα γίνει αυτό που σκέφτεστε. Πολύ λίγες πιθανότητες να συμβεί αυτό που ήδη σκεφτόσασταν, που φοβόσασταν. Γιατί αυτό που εσείς σκέφτεστε αφορά κατά γενικό κανόνα τον δικό σας τρόπο λειτουργίας. Όχι πάντα, αλλά συχνά. Αλλά, ο άλλος δεν ανταποκρίνεται αναγκαστικά σε αυτό που εσείς προβλέπετε ότι θα κάνει –και που ανταποκρίνεται στο δικό σας τρόπο λειτουργίας, σκέψης κλπ- Αυτό είναι μια μαθητεία, αλλά είναι πολύ σημαντικό θέμα. Νομίζω ότι σιγά-σιγά με την εξάσκηση, με την εμπειρία θα τολμάτε να θέτετε ερωτήματα που δεν θα τα θέτατε για όλους αυτούς τους λόγους των εκ των προτέρων σκέψεων, των εκ των προτέρων φόβων κλπ. Κα θα δείτε ότι δεν σας οδηγεί αναγκαστικά εκεί που δεν θα θέλατε να πάτε. Ή ίσως και να συμβεί αυτό. Να σας οδηγήσει εκεί που θα θέλατε να πάτε. Και ίσως θα δείτε ότι πιθανότατα υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον εκεί με το οποίο μπορείτε να ασχοληθείτε. Μπορείτε δηλαδή να το κάνετε αυτό που θα αντικρύσετε. Για παράδειγμα ακόμα και αν σου είχε διηγηθεί ένα γεγονός, τι θα σε εμπόδιζε να την ρωτήσεις ποια είναι η σχέση σου με αυτό το γεγονός, από τη στιγμή που λες ότι είναι η σχέση που σε ενδιαφέρει; -
Εγώ μπορώ να ρωτήσω πολύ καλά τους άλλους αλλά η σχέση με το γεγονός με ενδιαφέρει όταν κάποιος ρωτάει εμένα.
Sylvie: Δεν θα εισχωρήσουμε σε λεπτομέρειες γιατί αυτό που έχει σημασία δεν είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός, αυτό που έγινε, αλλά η διεργασία του σκέπτεσθαι. Αυτό _______________________________________________________________________________________________________ Αποµαγνητοφώνηση: Μάκης, Γιάννα, Σπύρος
Σελ:70 από
129