Η δομή της διήγησης του δεύτερου μέρους που χρησιμοποιεί τον παράλληλο φανταστικό κόσμο αρθρώνεται μέσω μιας σειράς επιπέδων: α. Μιας λογοτεχνικής αφήγησης που κινείται αμιγώς σε φανταστικό επίπεδο, β. αποσυμβολισμός της αφήγησης, γ. κυρίως κείμενο και δ. συμπληρωματικές επιστημονικές γνώσεις Η λογοτεχνική αφήγηση εισάγει τον αναγνώστη στη θεματική ενότητα που μελετάται κάθε φορά και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των πόλεων. Εμπεριέχονται σε αυτοί κάποιοι συμβολισμοί οι οποίοι αποσυμβολίζονται στο β. επίπεδο δίνοντας την αφορμή για σχολιασμό. Ύστερα ακολουθεί το γ. το οποίο έχει δοκιμιακό χαρακτήρα. Το δ. συμπληρώνει τα παραπάνω με επιστημονικές γνώσεις που κρίναμε πως ήταν απαραίτητο να συμπεριλάβει κανείς για μια πιο ολοκληρωμένη μελέτη των φαινομένων. Οι γνώσεις αυτές κινούνται στο χώρο της γεωμορφολογίας, της περιγραφής φυσικών φαινομένων και της τεχνικής αντιμετώπισής τους.
11