Anicorum
18
Voor An
© 2019 Robin & Kim met hulp van alle lieve stukjesschrijvers | Text•cetera Behoudens de in of krachtens de Auteurswet gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Anne van der Zwalmen & Billy. No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means without written permission from the pensioner. www.textcetera.nl
Inhoud Nick van Silfhout
2
Iris Nijman
8
Ron Zijlmans
10
Jorn Duwel
14
Anna Gans
20
Rowina Panchu
24
Ingrid Monnichmann
32
Bas Lint
36
Sabrine den Os
42
Robin Lovink
44
Silvia Tax
48
Heleen Ronden & Nienke Noorman
52
Esther Teunissen
57
Merel Leeuwenburgh
62
Rianne de Klerk
66
Robin Bremer
70
Lenie van Leeuwen
76
Thomas Stahlie
78
Wirt Soetenhorst
82
Dick Hanemaayer
86
Danique de Vos
88
Richard van den Brink
92
Kim Vanderschoot
100
appelblauw * zeegroen (bn.) 1. onbestemde kleur in de prov. Antwerpen was appelblauwzeegroen een ondefinieerbare kleur 2. nu ook: blauwgroen, turkoois (misschien heeft de volksetymologie aan appelblauwzeegroen een “echte” kleur willen geven?) Woordenboek der Nederlandsche Taal: appelblauw-zeegroen, schertsend gezegd als men de kleur van iets niet kan of wil noemen (De Bo (1873); Joos (1900-1904)). 1. Ze hebben die gevel in ’t appelblauwtzeegreung gezet. 2. Haar nieuw rokske is appelblauwzeegroen.
* Bron: www.vlaamswoordenboek.be/definities/term/appelblauwzeegroen
1
d’n Nick
Het leven is een soep en wij zijn de balletjes Oe ge gaat op pensioen? Da’s toch nie serieus se. Ik ken u al van in de jaren stillekes, dus ’t is gelijk of m’n moeke vertrekt. Al is’t voor u te hopen dat ze bij den Mac denken dat ge mijn bomma zijt, anders is’t geen korting op uw koffietje, nie? Wel altijd het recuutje vragen uiteraard! ’t Is te zeggen dattek’ik hoerenchance gehad heb om bij Textcetera m’n frak te mogen komen afdraaien, na zo’ne zware sollicitatieprocedure. Ge hed me geleerd nooit geen lijken af te breken of weduwen, wezen en hoerenjongen achter te laten. Met dat soort gekonkelfoes moet ge simpelweg niet bij u afkomen. Dan zou ik met m’n klikken en klakken buiten gesmeten worden, en zou ik niet moeten komen reclameren. Door steevast oprechte feedback te geven (“Jeeeeezuuuus!”, “Vinde da écht mooi?”, “Oei!”, “Amaai se!”) hedde ge mij gevormd, en schiet ik er nu omslagen uit gelijk ’n loodjesgeweer.
3
Uw pensioen had ge u zeker en vast anders voorgesteld. Uw valies gepakt en met uw sjoeke in den mobilhome, over de baan vol camions door La douce France. Maar nooit te vroeg tanken se! Nog liever wachten op den depannage dan da!
“Jeeeeezuuu
Met n’n kroosanke meej confiture in den hand naar de coureurs te kijken. En daardoor dikkels zoveel goesting krijgen in te fietsen dat jullie zelf maar efkes ’n Col of wat opstoven. Ook al zat ge vaak in n’n chasse patate achter Jan aan, draaien op n’n koffiemolentje, n’n cartouche verschieten, niet plooien, niet paniekeren, die berg bij zijne sjokkedeizen pakken en gewoon tot aan de top stoempen. Nu kunt ge doen waar ge goesting in hebt: •
•
•
De ganse week door de solden lopen… of stappen, rennen, of sleffen? Soit, ge verstaat wat ik bedoel, dus dat marcheert wel. Zolang ge maar blijft bougeren! Dan kunt ge blijven sneukelen en zien of er vanachter in den winkel misschien n’n nieuw sacoche, schone botten, of n’n poepchic marcelleke te vinden zijn. Ge kunt n’n cursus doen om te leren hoe n’e vijs in te draaien. Of leren zagen, maar daarvoor kunt ge beter den muziek van The XX opzetten. In de zetel achter de geraniums gaan zitten en zien op welke post er n’n leuk feuilleton wordt getoond.
6
uus!”
•
•
•
Met de kleinkinderen lekker bricoleren om van isimo en gazettenpapier iets tofs te maken. Maar als dat op niks trekt, kan het vervolgens subiet de vuilbak in. Al moet ge nooit vergeten er eerst n’n foto van te trekken. Uiteraard met de klein mannen erbij, dan kunde zien of ze misschien een beetje op Jan trekken. Het ganse huis poetsen, zeker als Billy weer heeft lopen smossen. Uiteraard nie vergeten de lavabo uit te kuisen. Met het juiste gerief is uw hele kot voor ge het weet weer beire proper. Lekker op weekend gaan, of gewoon n’n nacht op hotel. En dan ’s middags n’n degustatie van goeie pistoleekes: wel het brood leeghalen en n’n goede schel hesp van de beenhouwerij erin natuurlijk! Just daarachter gevolgd door n’e tas koffie met lekkere koffiekoek: frangipan, carré confiture, rijsttartelet, mattentaart, éclair. Vervolgens op café voor een proseccootje natuurlijk. Glaasje kraantjeswater ernaast zodat de bubbelkes niet te snel naar uwen kop stijgen.
Ge kunt nu afbollen. Maar blijft uzelf goed soigneren, zodat ge nie meej n’n platte batterij of n’n snotvalling komt te zitten. Zorg er in ieder geval voor dat den frigo goe gevuld is en ge niet teveel vanuit de microgolf eet. Wees content met al het moois, blijf kurieus, verg niet teveel van uweigen, en laat u niet teveel ambeteren! Salukes hè!
Uw P.A. meej vleesklak (zo noemek’ik nie echt hè, ’t is d’n Nick)
7
Iris
IK
heb Anne leren kennen via Jan, die in 2006 mijn eerste docent was bij de opleiding Biomedische Wetenschappen. Van Jan leerde ik coderen, en dat heb ik als bijbaantje gedaan tot ik afstudeerde. Ik heb daarna van 2012 tot 2015 drie dagen per week bij Textcetera gewerkt, waar ik altijd aan het bureau naast Anne zat. Ik heb in die tijd heel veel van Anne geleerd over typografie, het opmaken van boeken en figuren in InDesign en Illustrator. Het was een tijd waar ik veel goede herinneringen aan heb! Ik reed vaak in de ochtenden mee met Anne en Kim in de auto vanaf Leiden Centraal, waar we dan eerst een cappuccino haalden bij de Lebkov. Het was altijd weer spannend of de verhouding koffie en melkschuim juist was. Bij Textcetera zorgde Anne ervoor dat we naast het werk leuke dingen deden, zoals uitgebreid lunchen aan tafel (ik zie nu in Amerika hoe bijzonder dat is, want niemand doet dat hier!). Ook hadden we een tijdje een breiclubje en deden we een periode aan yoga. Wat ik bijzonder vind aan Anne is dat ze in iedereen potentie ziet: ook al weet je niks van InDesign, als je maar wilt kan je dat best leren! En daar stak zij veel energie in. Daar ben ik haar ook erg dankbaar voor. Anne, bedankt voor alle energie die je in ons gestoken hebt en de mooie tijden bij Textcetera!
Iris Nijman
9
Ron
Alo Anne, Je neemt afscheid van één van je kindjes. Het is een mooie levensloop geweest. Van kleine kamertjes tot tochtige kantoorverdiepingen naar een eigen pandje en nu al jaren in de Caballero. Met 1 persoon personeel tot een pand vol. Van kleine klanten tot hele grote. Van (bijna) handwerk naar digitaal. Van werken naar altijd maar werken. Van vaak ook in het weekend naar altijd in het weekend.
11
Wij kennen elkaar nu een jaar of 20. Via Kjeld kwam ik bij jou terecht en we hebben samen mooie dingen gemaakt en leuke dingen gedaan. Urenlang hebben we aan boeken gewerkt met altijd weer die humor en je Vlaamse taal. Bon :) In de begintijd was het werk ook erg actief door het vele traplopen van en naar de bovenste verdieping bij Boom. Dit, de grote politieklus en het fotograferen van straatnaambordjes in Amsterdam staan me erg bij van die jaren. Wat me ook nog erg bijstaat zijn Remus en je chocobars. Je humor en je zelfspot. Jouw Jan die er helaas niet meer is en die zoveel voor je betekend(e). Onze etentjes bij de chinees in Oegstgeest. De vele leuke mensen die er in je team bijkwamen en gingen maar waar er eentje al heel lang bij je is. Weet je nog dat we een keer pannenkoeken zijn gaan bakken met z’n allen? Dit kwam volgens mij doordat we een keer Roti hebben gegeten bij Rowina. De Roti heb ik daarna nooit meer zo lekker gegeten tot mijn spijt. De twee Bassen, Geeske en niet te vergeten Kim Vis-Schippers. Kim die ging trouwen en dat wij daar met z’n allen in die zaal met vol TL-licht zaten… hahahaha
12
Urenlang hebben we aan boeken gewerkt met altijd weer die humor en je Vlaamse taal. Bon :)
Het was een leuke tijd en o ja. We zijn ook nog eens naar België geweest met een busje. Naar Antwerpen en naar familie van jou volgens mij.
Wat me nu ook weer te binnen schiet is dat je me toen vroeg om onderzoek te doen naar kantoormeubilair. En dat we dit toen een tijdje later samen zijn gaan kopen. En dat we toen aan het klussen waren om de Caballero in te richten. Erg leuke herinneringen aan. We zijn elkaar de laatste jaren uit het oog verloren. Dit neemt niet weg dat ik altijd fijn met je heb samengewerkt en mocht je in je vele vrije tijd straks zin hebben in een koffietje? Bel me dan gerust. Spreken we gezellig af.
Het gaat je goed en groeten aan iedereen. Ron
13
Jorn
Beste Anne, Van alle geschiedenis rond Textcetera heb ik maar een relatief klein deel meegemaakt. Dan heb je als ‘zachte’ Vlaming een team van Hagenaars/Hagenezen naar je hand weten te zetten, haalt Jan een lompe (Noord-)Hollander binnen die er in de communicatie af en toe met een botte bijl in vliegt. Ondanks dat mijn exacte werkzaamheden een raadsel waren (“Wat doe je eigenlijk?”), was dat gelukkig iets waar je je invloed kon laten gelden (“Als je een mailtje opstelt, kun je die dan eerst even naar mij sturen? Dan kijk ik er eerst even naar.”). Hoewel ik de ‘Vlaamse manier’ af en toe nog steeds omslachtig vind, blijkt die gulden middenweg als resultaat over het algemeen beter geschikt om iedereen te vriend te houden. Gelukkig weten we elkaar ook te vinden, in een voorliefde voor de koers. Passief, kijkend naar de chateaux in Frankrijk, maar ook (enigszins) actief. Ik kan me herinneren dat we
15
tijdens de helaas enige editie van de Textcetera-Quick Fox niet-zo-Pro Cycling Tour op een moment naast elkaar fietsten, ik je een vraag stelde en je me toe wist te hijgen “Even niet, ik heb het zwaar.” Maar waar bergen niets voor mij lijken te zijn (30 centimeter te lang en daarmee 20 kilo te zwaar) was jullie trip naar Frankrijk tijdens de Tour een geweldige actieve vakantie. Vanaf kantoor hebben we jullie enigzins kunnen volgen, met screenshots van felgekleurde regenjassen vaag in beeld als resultaat. We zitten op dit moment in een hoogconjunctuur van Belgische flandriens die in het voorjaar alles winnen wat er te winnen valt en daar omheen een serie Nederlanders die om de knikkers meedoen in de resterende sprintkoersen en rondes. Dan is het toch jammer dat jij alleen oog hebt voor Peter de Grote, een Slowaak nota bene, tijdens het bespreken van het afgelopen weekend:
“Deed Sagan mee?”, “Heb je Sagan gezien? ”. Ik kan me er alleen maar vaag een voorstelling bij maken hoe de afgelopen jaren voor jou moeten zijn geweest. Textcetera is een vrachtschip dat steady doorvaart en tegen een stootje kan, maar dat ook maar heel langzaam van koers kan veranderen. Het was roeien met de riemen die we hadden, maar roeien op een tanker kan vrij lastig zijn. Ik hoop dat we er met elkaar in geslaagd zijn om jou ook maar een klein beetje te ontlichten en dat dit afscheid daar de laatste stap in zal zijn. Ik geloof dat we over een aantal jaar met trots en respect kunnen terugkijken op de afgelopen jaren en ik heb er vertrouwen in dat de toekomst van Textcetera altijd gebaseerd zal zijn op de kwaliteit en het vakmanschap dat Jan en jij in jullie werk toonden.
Jorn
16
17
18
19
Anna
Voorburg, 28 oktober 2019
Lieve Anne, Het is een grote eer om een bijdrage te mogen leveren aan dit ‘liber amicorum’. En aangezien we hier te maken hebben met een dame die leiding geeft aan een ontwerp- en tekstbureau, bedacht ik dat ik toch niet kon volstaan met een simpele Times Roman als lettertype, hoe beroemd en bruikbaar ook. Al biedt de PC niet echt een riante keuze aan fonts, Lucinda Handwriting leek me een mooie en zwierige ‘touch’ te geven aan mijn verhaal voor jou. Dat verhaal begint met een telefoontje, jaren geleden, na een tip van mijn collega Frans-Paul van der Putten, die wel ‘een leuk bedrijf’ wist in het kader van onze voortdurende zoektocht naar goede ontwerpers en tekstverwerkers voor mijn inmiddels voormalige werkgever, het immer imposante en kleurrijke Instituut Clingendael. Het idee van Frans-Paul was, dat Textcetera – ook handig in de buurt gevestigd, we hoefden niet elke keer naar Zwolle voor overleg – niet alleen technisch deskundig en vaardig was, maar ook heel goed zou aanvoelen wat het Instituut nodig had qua stijl, toon en uitvoering. Wat aanvankelijk leek op een paar redelijk simpele ontwerpen en tekstbehandeling voor een aantal publicaties per jaar is uitgegroeid tot een jarenlange, zeer intensieve samenwerking, waarin allerlei producten en uitingen tot stand gekomen zijn, vaak na breed en uitvoerig overleg. Nieuwe huisstijl, covers, flyers, leporello’s, mappen, banners, formats voor digitale nieuwsbrieven, het heeft allemaal het licht mogen zien. En dit alles met de nooit aflatende hulpvaardige en deskundige betrokkenheid van alle medewerkers die in de loop van de jaren bij Textcetera werkzaam zijn geweest, waarbij, los van de leiding, Nick toch wel apart genoemd mag worden. Uiteraard kan het wat mij betreft meest intensieve traject hier ook niet onbesproken blijven: het Template, inderdaad, met Tkapitaal. En dan komen we natuurlijk ook uit bij de meest
21
belangrijke persoon in dit proces, jouw partner Jan, die een niet aflatende stimulans is geweest in de voorbereiding en uitvoering en, met wat echt wel engelengeduld genoemd mag worden, altijd bereid was om aanpassingen te doen en uitleg te geven op basis van het voortdurend groeiende wensenlijstje van het Instituut en de eis tot ‘maatwerk’. De samenwerking met Jan is altijd uiterst plezierig geweest; ik heb ontzettend veel opgestoken van zijn enorme kennis en expertise en de herinnering aan zijn persoon en betrokkenheid zal mij altijd bijblijven. Een half jaar geleden heb ik afscheid genomen van mijn werk en nu gaat jouw leven een andere koers nemen. Dat is een ingrijpend moment. Je maakt andere keuzes, geeft een andere invulling aan je leven en stelt andere prioriteiten. Voor wat het waard is, ik ervaar dit als zeer positief: na bijna dertig jaar hollen, organiseren, plannen, deadlines en toenemende eisen van ‘het werk’, voel ik nu meer autonomie, rust en ruimte. Ik ben gaan schilderen, doe een noeste poging om Italiaans te leren en geniet vooral van het feit dat mijn tijd grotendeels weer van mij is, uiteraard wel in de wetenschap dat ik dit kan delen met mijn gezin, inclusief kat (die vaak nog de meeste aandacht opeist). Ik geniet van huis en tuin en heb stiekem toch een beetje ‘Schadenfreude’ als het ’s ochtends met bakken uit de lucht komt en mensen zich in stortbuien, files en overvolle treinen richting werk begeven. Dan schenk ik mijzelf nog een beker koffie in. Ik hoop van harte dat jij na al die jaren hard werken en verantwoordelijkheid diezelfde ruimte zult ervaren. Ik dank jou, en daarmee ook iedereen bij Textcetera, voor alle deskundig advies, inzet en persoonlijke betrokkenheid en ik wens je het aller-, allerbeste. Hartelijkste groet,
Anna
22
Rowina
Lieve An, Ik ben niet zo goed met woorden, maar ga mijn best doen om de afgelopen 15 (!) jaar te omschrijven. Ik kwam binnen als stagiaire (tegen het advies van mijn begeleiders) en je bent ook niet meer van mij afgekomen :). Na een gesprek met jou (en Bas Lint) kon ik al snel beginnen in het kleine zolderkamertje op de Koninginnegracht. Al snel leerde ik van jou de liefde voor typografie wat uiteindelijk mijn afstudeerproject werd. Ook moedigde je mij aan om wat meer met illustreren te gaan doen – van toen mijn visjesfase tot nu de vogeltjes – waardoor we de zaterdagen samen op de Sumatrastraat zaten. Met Remus ging je wandelen of boodschappen doen in de buurt en als je terugkwam zei je:
‘ ik ben weer ontspoord!’ *
* Ontspoord is An die terug komt met tassen van de mooie winkels in de Frederikstraat/Denneweg.
25
Tandem (Eng.) speciale fiets voor twee achter elkaar zittende renners. Alleen het voorste stuur is draaibaar. De voorste renner noemt men de stuurman, de achterste renner de stoker.
26
Van de Sumatrastraat naar de Cabfab, ‘een hypermodern gebouw’. Ook in het werk kwam verandering dankzij Jan. Van de rustige traditionele boeken naar het snelle XML! Samen met je stuurman waren jullie een goed team en leken de mogelijkheden voor Textcetera oneindig... Ik dacht altijd dat ‘met pensioen gaan’ voor jullie eruit zag met Jan en zijn computers in een Volkswagenbusje en jij achter het stuur met een hondje op schoot of met één van ons aan de telefoon met de vraag of er nog genoeg werk is. Je draagt nu het stokje over aan je ‘kindjes’ maar wees altijd welkom waar we ook mogen zijn ook al is het alleen om taart te brengen of om toch te vragen of er genoeg werk is. Ik ga je heel erg missen!
Veel liefs van de kleinste, R o w i n a
27
Anne, Anne, als ik aan jou denk, komen beelden terug van ’t ge drieën – Jan, jij, en ik – rug aan rug improviseren op ’t krappe logeerkamerkantoortje bij jullie thuis in Oegstgeest. In ’t begin was dat best even wennen: voor jullie je eerste werknemer die ook nog eens behoorlijk wat noten op z’n zang had; voor mij dat gekke geheimtaaltje dat jullie met elkaar spraken – “Jan, benne kikket” staat voor eeuwig in m’n geheugen gegrift – en dat almaar blaffende nhondje.
29
Je deed er alles aan om ’t me naar de zin te maken; geen enkel lunchverzoek was te gek of je zorgde ervoor dat ’t op tafel stond – parmaham, ciabattabroodjes, bosvruchtenthee, after eight chocolaatjes... Je maakte ‘kantoor’ tot ’n prettige plek voor me om steeds vaker en meer te komen bijverdienen. Misschien zelfs wel iets té fijn; ik vraag me nog steeds af of al die jaren studievertraging...
Maar het is bovenal jullie onmetelijke vriendelijkheid, geduld, en gastvrijheid waarvan ik genoten en geleerd heb.
We werkten uiteindelijk bijna 7 jaar samen. Wat me vooral zal bijblijven zijn onze ritjes van Leiden naar Den Haag en weer terug, de vele familieperikelen die regelmatig de revue passeerden, rare Vlaamse woorden (“poep”?!) die ik van Cathérine en jou leerde, brainstormen met Jan die tijdens zijn pauzes in Oegstgeest lekker ging drummen, m’n bureaulade vol met koek. Maar het is bovenal jullie onmetelijke vriendelijkheid, geduld, en gastvrijheid waarvan ik genoten en geleerd heb. Van werkgevers van één of ander bijbaantje verwerden jullie tot fijne “oom en tante” waarbij ik aan huis kwam om in alle vrijheid en vol vertrouwen aan projecten te knutselen. Ik heb dat als ‘n zeer plezierige, leerzame periode ervaren.
“Tante” Anne, bedankt voor de goede tijd samen.
30
Ingrid
Lieve Anne, We kennen elkaar al heel lang. Ik werkte toen nog bij de VNG, dus het is zeker meer dan 20 jaar geleden dat ik voor het eerst met jou ging samenwerken. Je zat toen nog op een zolderkamer in een zijstraat van de Bankastraat, meen ik me te herinneren. Op de achtergrond was er Jan, waarvan jij vertelde dat hij altijd eerst allerlei macro’s op de kopij los liet, voordat jij met de opmaak begon. Soms was het voor mij althans iets te technisch, maar ik luisterde altijd met veel plezier naar je prachtige Belgische accent. Iets wat je gelukkig nooit bent kwijtgeraakt.
33
Als freelancer voor onder meer Boom kwam ik je weer tegen. Het zolderkamertje was inmiddels een bedrijf geworden met personeel. Wat mij opvalt is dat alle mensen bij Textcetera net zo oplossingsgericht zijn als jij. Dat heb je mooi overgedragen. In het voorjaar hebben we eindelijk samen geluncht. Wat was het fijn om in alle rust samen te praten, natuurlijk over Jan, maar ook over de kinderen en alle andere alledaagse zaken. Nu wordt het voor jou tijd voor een andere fase in je leven. Je laat een mooi bedrijf achter! Daar kun je trots op zijn. Ik wens je nog heel veel gezonde jaren toe en zou het leuk vinden om in het voorjaar ons gesprek van de vorige keer voort te zetten. Een lekkere strandwandeling wellicht met de hond?
Veel liefs! Ingrid Monnichmann
34
35
Bas
Liefe Anne, Er is mij gevraagd een verhaaltje te schrijven met mooie herinneringen en natuurlijk doe ik dat met spelvouten. Een van mijn herinneringen is dan ook dat jij mij vaak corrigeerde :-). Ik zou je dus nog 1 keer willen vragen om dit te doen. Het zijn aardig wat voutjes, maar straks heb je alle tijd om deze correcties door te voeren als je lekker lui op de bank zit en nog eens terugdenkt aan onze mooie tijd zamen. Het echte begin van Textcetera! Laten we nu teruggaan in de tijd met een sprong van ongeveer 20 jaar, wat gaat de tijd toch snel‌‌
37
Hoppa, met de tram of op de fiets naar de Koninginnegracht, waar ik op de zolder in het begin van Textcetera veel tijd met je doorbracht. Het dagelijks naar boven lopen op die oude trappen naar onze zolderkamer en dan bovenaan de trap een pruik zien hangen, het was de periode dat je net herstellende was van die rot ziekte. Ik noem dit als een mooie herinnering omdat wij buiten het werk om ook veel van ons privé leven met elkaar deelden. Onze relatie was meer een moeder/zoon dan een werkgever/werknemer relatie en daardoor had ik in die jaren veel credits opgebouwdtd “-). Het werk wat ik toen op zolder deed waren hoofdzakelijk tekst correcties. Deze werkzaamheden breide zich al snel uit tot de
o d r e t u p m o c ““BAS: mijn gehele opmaak van een boek, daar kwam 20 jaar geleden nog geen XML aan te pas. We deden dit toen in Quarkxpress, het liefst op de mac, die stomme pc’s ook! :-) “BAS: ik heb een vraagje over kleuren, ANNE: dan moet je Ron (de kleuren specialist) even bellen. BAS: gadver, wie snuffelt er nu weer aan mijn foeten, ohhhh REMUS”, weer een herinnering, wat was jij blij met dat hondje en ik vond het
38
maar een lelijk beest :-) Vooral omslagen ontwerpen was éèn van mijn favorieten bezigheden. Leuke herinneringen zijn ook de variatie aan uiteenlopende klanten, om er even een paar te noemen: Archol, het Uitvaartwezen, de Politie, B&A Groep, CBS, Eburon, SCP .etc. Vooral de band met BJu was erg bijzonder. Textcetera is een trouwe partner die zelden klanten of personeel verliest, dat zegt veel over een bedrijf, maar vooral over degene die het bedrijf runnen. Met Anne heb je een professional maar ook een persoon die altijd erg betrokken is bij alles. Maar laten we
” ! . ” e n n A t e i n r oet het wee ook Jan niet vergeten, voor de technische kant was Jan altijd degene die een antwoord had op alles. Anne en Jan, ik heb toen veel van jullie geleerd! M.b.t. de B&A groep heb ik ook nog een mooie herinnering. Ik had toen een best wel ranzig berichtje gestuurd naar een vriendin van mij, Jessica. Maar dit bleek achteraf de Jessica van de B&A groep te zijn, oeps! Ik moest mij toen
39
verontschuldigen, wat voelde ik mij een kluns. “BAS: mijn computer doet het weer niet Anne”. Ooooh ik zie het al, de kabels zijn er weer uitgetrokken, dat was de periode dat mijn moeder kwam schoonmaken, regelmatig nam die nog wel eens een snoertje mee met de stofzuiger :-). Een andere mooie herinnering is bij jullie thuis eten met mijn moeder, wat had Jan zich toen uitgesloofd met het eten. Dat kon Jan wel, lekker koken! Dat er tijdens het eten een glas wijn over ons heen viel door Jans toedoen hebben we nog smakelijk om gelachen. Die blik van Anne sprak boekdelen (wat een toepasselijke woordspeling) We nemen even een sprong in de tijd naar de CabFab. Het werk veranderde snel, hoppa XML, ook kwamen er in een rap tempo nieuwe collega’s bij en een hele nieuwe werkplek. Maar ook Esther die op een andere locatie een Textcetera begon, dat alles was nieuw, Textcetera was in een rap tempo aan het groeien. Ohhh Ja, Rowina pesten, elastiekjes haar kant opschieten, irritant zijn (daar ben ik goed in), dat is ook een mooie herinnering.
40
We hebben een hele mooie tijd samen gehad maar hebben besloten te stoppen met onze samenwerking. Met pijn in ons hart, maar voor beide uiteindelijk de juiste keuze geweest. Het afscheidsfeest wat jij voor mij hebt geregeld deden we dan ook in style en is een mooie afsluiting aan herinneringen (alsof je toch blij was dat ik wegging :-). Wat hebben wij toen een mooie dag gehad. Om maar even wat herinneringen van die dag op te noemen: Segway rijden, levend voetbal, met de vlieger op Scheveningen, lekker eten, en een mooi kado wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds gebruik als ik kilometers (vaak in de nacht) in de auto zit voor boekingen. Een Handpresso een geniale mobiele koffie machine. Anne, ik hoop dat je nog 10-tallen jaren in goede gezondheid mag genieten van je welverdiende pensioen, je mag trots zijn op alles wat jullie samen hebben bereikt. Wij hebben toen al veel over je pensioen gesproken, ik ben blij dat het nu dan toch echt gaat gebeuren. Misschien heb je nu wel een keer teid om een kopje kovie met me te gaan drinken :-) Love you!
Bas
41
Sabrine
Lieve Anne, Je gaat Textcetera verlaten. Wat een mooi en creatief bedrijf heb je samen met Jan opgezet. Wat zal je trots zijn! Met oog voor detail en een menselijke aanpak heb je steeds weer pareltjes gemaakt. Wat fijn dat je het stokje nu door kan geven en dat Textcetera ook de komende decennia verdergaat zonder jou aan het roer. Jij mag je nu gaan richten op andere dingen die je passie en interesse hebben. Ik wil je bedanken voor de fijne samenwerking de afgelopen twee decennia en ik wens je alle geluk van de wereld toe! Liefs, Sabrine
Robin
Anne, Als klein jongetje van 24 jaar moest ik op zoek naar een “grote mensen” bedrijf om daar mijn stage-opdracht uit te voeren voor de Haagse Hogeschool. Met Nick als groot uithangbord in een alumniboekje van mijn toenmalige opleiding Communication & Multimedia Design kwam ik in contact met Anne. Direct had ik al door dat Anne een heel lief, gevoelig, meelevend en -denkend persoon was. Textcetera was helemaal niet op zoek naar een stagiair, maar ze wilde heel graag meedenken met wat ik wel zou kunnen betekenen voor het bedrijf.
45
Na een paar brainstormsessies met Anne en Nick zou Textcetera graag een begin willen maken met het opzetten van Proefschriftservice.nl. Daarbij komt een stagiair natuurlijk goed uit. Want wanneer het druk was en de kleine kwispelende vriend Remus nodig zijn behoefte moest doen, kwam Robin daar als geroepen . Geef Anne eens ongelijk, die klusjes horen immers ook bij de zgn. stagiar klusjes als koffie halen, vaatwasser inruimen etc!
đ&#x;˜Š
Wat was Anne een heerlijk persoon om mee samen te werken in ĂŠĂŠn ruimte. Wanneer er eindelijk weer kerstmuziek mocht worden gedraaid over de speakers en een van mijn lieftallige collega’s volledig uit de toon zong (gelukkig heb ik een goud keeltje) hoorde je vanuit het niets: “OEI!â€?. Dan was mijn dag alweer goed! Buiten is het 30 graden, maar binnen draaien we gewoon Christmas.fm! Na een stageperiode van vijf maanden kon ik helaas niet blijven als full-time werknemer omdat ik weer terug de schoolbanken in moest om mijn opleiding af te maken. Wel mocht ik blijven als freelancer wat mij het gevoel gaf dat ik echt een goede indruk op Anne gemaakt had in mijn tijd bij Textcetera. Ik wist ook niet hoe snel ik weer terug wilde naar Textcetera nadat ik mijn opleiding met succes afgerond had.
46
Maar dit keer als “echte” werknemer. Ik werd wederom met open armen ontvangen en alsof er niets was veranderd klonk er weer zo nu en dan een “Oei!” door de ruimte. Buiten wat ik hierboven beschreven heb van wat mij het meeste bij is gebleven van Anne, is de opdracht van de heer Vughts. Wat was Anne trots toen het boek (twee delen zelfs!) eindelijk af was. Wat heb ik een werk gehad aan al die (wiskundige) figuren die (na)getekend moesten worden! Zelfs toen je onder grote druk van deze klant moest werken ben je jezelf gebleven. Helaas ben ik in januari 2017 weggegaan bij Textcetera. Simpelweg omdat ik elders een grotere uitdaging zag voor mijn carrière. Anne, ik zal je blijven herinneren als degene die mij heeft geholpen aan een stageplek en aan mijn eerste echte baan. Daarvoor blijf ik je altijd dankbaar! Nu is het tijd om te genieten van je oude dag. Geniet ervan en we zien elkaar vast nog wel eens!
Robin Lovink
47
Sylvia
Lieve Anne, Leuk dat ik ook een bijdrage mag leveren aan dit afscheids boekje. We lopen dan ook als een rode draad door elkaars werkende bestaan. Bij de verschillende uitgeverijen waar ik heb gewerkt, kwam ik Textcetera regelmatig tegen en nu ik freelance redacteur ben, gebeurt dat nog steeds. Ik zie jou en Jan nog zitten op de zolderverdieping aan de Koninginnegracht, in hetzelfde pand als Boom uitgevers. Ik werkte daar toen nog niet, maar kwam wel regelmatig gecorrigeerde proeven brengen van VNG uitgeverij, waar ik toen werkte, of juist proeven ophalen. Wat een enorme papier stapels waren er toe nog! Waar jullie dan tussenin zaten. Er is inmiddels veel veranderd in het vak, en jullie zijn daar mooi in meegegroeid, met nog steeds een goed draaiend bedrijf dat inmiddels niet meer op een zolderverdieping past.
49
Ook bij de digitalisering van ons vak heb ik altijd met veel plezier met jullie samengewerkt. Vooral Jan was daar de sturende kracht in, met zijn enorme kennis, waar ik ook veel van heb geleerd. Heel verdrietig dat hij zo plotseling is weggevallen. Voor jou een moeilijke tijd, maar dankzij kin deren, familie en andere mensen om je heen, red je het toch maar mooi! En … je hebt me ook nog geholpen bij het ontwerpen van het logo voor mijn bedrijf. Zo zal ik altijd een tastbare herinnering aan je blijven houden. Ik wens je nog een heel lang en gelukkig leven toe als pensionado met iedereen om je heen die je dierbaar is. Textcetera helemaal loslaten zal wel niet lukken, maar je laat het in ieder geval in hele goede handen achter.
Liefs, Silvia
50
100 mm
# * =
$ + >
% / @
& : [
] { | } © £ ± “ „ ÷ ? _ ^ ~ ¤ ¥ § ¨ © « ¬ ® µ » © 2010 Textcetera
Æ œ
Ø Ÿ
ß Ω
( ; \
¶ ƒ ¢ ª ¿
! ) < ]
© ÷ ¤ « Æ
æ5 oktober ç 2012 Œ œ flcaballero ∞ fabriek √ Den Haag
Ontwerp: Textcetera Oplage: 100 exemplaren Drukker: Morgenstond, Den Haag
Papier: Dit boekje is geprint op duurzaam papier van Proost en Brandt, ProCycled Offset. ProCycled is het nieuwe merk recycled papier bestaande uit 100% recycled offset.
107 mm
# $ % Textcetera’s & ( Single source kiosk * + / : ; = > @ [ \ { | } ¶ £ ± ? _ ¥ § ¬ ® Ø ß Ÿ
Ω
“ „ ƒ ^ ~ ¢ ¨ © ª µ » ¿ æ ç Œ
fl
∞
√
letterlijk
textcetera letterlijk textcetera
! ) <
107 mm
abcdef ghijklm nopqrst uvwxyz
xtcetera_alfabet_2009_omslag_26.indd 1
Textcetera geeft It’s a Book weg! Deze voucher geeft u recht op een exemplaar van It’s a Book. Om in het bezit te komen van uw exemplaar dient u onder vermelding van naam, adres en telefoonnummer een e-mail te sturen naar: klantenservice@textcetera.nl
www.textcetera.nl
Heleen & Nienke
A
nne, wat hebben we jarenlang met veel plezier samengewerkt! Al bij de eerste kennismaking – nog met Simone Langeweg in de Sumatrastraat – waren we onder de indruk van je kennis van zaken, jullie werkwijze, de meedenkende klantgerichte houding, je rustige, voorkomende uitstraling en de prettige sfeer. We zochten een nieuw opmaakbureau en hadden er drie in het vizier. De andere twee hadden geen schijn van kans.
53
Dat je ook nog eens een heel harde werker bent, daar kwamen we natuurlijk pas later achter. Als een werkmier leek je altijd maar door te gaan, niet tegen te houden, ook niet met een zware last op je rug. Obstakels in het PBL-werk bekeek je misschien soms met een zucht, maar je klauterde er stug overheen. Weet je nog, het ontwerp voor onze huisstijl door 2D3D, dat volledig onwerkbaar bleek, en dat jullie helemaal moesten omzetten naar bruikbare stramienen? En het PBLWordsjabloon, dat aanvankelijk zoâ&#x20AC;&#x2122;n eenvoudige opdracht leek, maar steeds complexer en complexer werd? Of de totstandkoming van ons eerste infographicsboekje, waar het halve PBL zich mee leek te willen bemoeien. En natuurlijk dat fantastische ontwerp voor het Signalenrapport, dat door allerlei wensen en meningen deels werd uitgekleed? Het Signalenrapport, waarvan jullie aan de wieg stonden, en dat het paradepaardje werd van het PBL. Anne, eigenlijk hadden we nooit verwacht dat je zou stoppen. Want, zo dachten we: hoe kan een mier nou ophouden met werken? Maar langzaam drong tot ons door dat de mier helemaal niet stopt. Ze slaat alleen een nieuwe weg in, samen met de hond, zo ver de pootjes hen kunnen dragen.
Hartelijke groet, Heleen en Nienke Planbureau voor de Leefomgeving
54
55
Esther
o s: d l
a spe g
r ee onde n bure nu len maar Remus vonau
d
h
sc h
d
umatras de S leuker! Dtraat eb . in et veel e
apen!
op
o
Remu
td
arkeerden w 6 p ot en de dieren ge M in 00 e bo
voorjaar hetwas dat Manvu an 2 n g I elin me
60
61
Merel
Lieve Ann,
Het moet mei 2009 geweest zijn, toen je bij mijn moeder de winkel in kwam op zoek naar een feestoutfit. Het tienjarig bestaan van Textcetera en de verhuizing naar de Caballero Fabriek waren de aanleiding voor het feest. Jullie raakten aan de praat, jij vertelde over Textcetera en wat jullie deden. Mama, matchmaker als ze was, zei dat ze nog een leuke, afstuderende dochter in de aanbieding had die op zoek was naar een uitdagende baan. Neerlandicus. Nou, dat kunnen we wel gebruiken, dan kunnen we een compleet pakket aanbieden van opmaak en redactioneel werk. En zo geschiedde, nog tijdens het schrijven van mijn scriptie begon ik bij Textcetera.
63
Je leerde me InDesign’en, Photoshop, Illustrator... Werken zonder muis met enkel sneltoetsen waar je me nog net niet met een liniaal op mijn vingers tikte. Tijdschriften in xml, CBS-publicaties normaliseren, wettenbundels volgden, maar redactioneel werk? Dat niet. Ik schreef iedere ochtend een lijst uit met taken en deelde die in naar persoon. Papieren opdrachtformulieren op de kast. Centimeters dikke, naar patat stinkende, papieren proeven die over en weer gingen met fietskoeriers. Er is zo veel veranderd sindsdien. Jan en jij als gouden duo. Jan vooruitstrevend, een visionair, naar eigen zeggen. En jij met je grafisch oog en onstuitbare energie, een workaholic. Samen tilden jullie Textcetera naar het hoge niveau waar het nu is, een voorloper binnen ons vakgebied. Ik ben dankbaar dat ik hier deel van mocht uitmaken en dankbaar voor alles wat ik van jullie heb mogen leren. Nu is het tijd om het stokje over te dragen. Natuurlijk gunde ik jullie, zoals iedereen, nog een heerlijke oude dag samen. Maar het leven neemt soms onverwachte wendingen. Ann, het zal misschien soms niet makkelijk zijn om los te laten, maar je bent een topvrouw en ik weet zeker dat er, samen met Billy, nog een heleboel mooie momenten voor je liggen.
Liefs, Merel
64
Ann, het zal misschien soms niet makkelijk zijn om los te laten, maar je bent een topvrouw en ik weet zeker dat er, samen met Billy, nog een heleboel mooie momenten voor je liggen.
65
Rianne
20
jaar Textcetera, dat betekent dat wij elkaar ook al bijna zolang kennen, Anne! Het zal in 2001 zijn geweest dat jij samen met Bas (de dj J) bij ons op de uitgeverij aan de Koninginnegracht een werkruimte kwam huren. Wij waren toen nog maar met een klein clubje en vonden het erg gezellig om jullie erbij te hebben. En praktisch was het ook: je eigen vormgever gewoon in huis!
67
In die tijd zal ook de foto hiernaast zijn gemaakt, na een etentje voor onze freelancers. Maar het ging zo goed met Textcetera dat jullie al snel meer ruimte nodig hadden en een eigen werkplek betrokken aan de Sumatrastraat. Dat was zo’n beetje bij ons om de hoek, dus ik kwam regelmatig even bij jullie buurten om een proef op te halen of te brengen. Jullie hadden daar een gezellige, bijna huiselijke werkplek, waar ook je hondje van destijds mee naartoe kon. Dat veranderde allemaal wel een beetje toen Textcetera 10 jaar bestond en jullie naar de Caballerofabriek verhuisden. Toen werden jullie een ‘echt’ bedrijf te midden van allerlei andere creatievelingen. Hartstikke leuk natuurlijk, en jullie maakten vanaf dat moment grote stappen! Nadat ik in 2012 wegging bij de uitgeverij en een eigen bedrijfje begon, bleven we contact houden. Zo ontwierpen jullie mijn huisstijl en kreeg ik via Boom opdrachten waardoor ik toch weer met jullie samenwerkte, al was het dan indirect. Ondertussen probeerden jij en ik elk jaar een keer samen te gaan lunchen bij de Broodwinkel in de binnenstad, om weer even bij te praten en gewoon voor de gezelligheid. Dit jaar zijn we in oktober met Billy gaan wandelen in het Leidse Hout. Dat gaan we vaker doen, vind je niet? En kom je dan ook een keer naar Den Haag? Dan kan Billy kennismaken met Bliksem. J
68
Robin (dâ&#x20AC;&#x2122;n tweede)
We hebben het gehad gelijk da’t goed is Héééé An! riep ik regelmatig vanachter mijn PC op de kop van de rij bureau’s in de unit. Nu ziet het ernaar uit dat we samen Textcetera gaan verlaten. Ik had me voorgenomen dit stukje niet té zwaar te maken, maar ik vermoed dat dat niet gaat lukken. Ik wil namelijk toch even stil staan bij hoe gek of toevallig het eigenlijk is dat onze wegen zich een kleine 2 jaar geleden kruisten en nu weer uit elkaar gaan. Ik weet nog goed dat je in het eerste sollicitatiegesprek vertelde dat het voorgaande jaar Jan was overleden; niet alleen je man, maar ook je ‘werk-partner’. Ik weet ook nog goed hoeveel respect ik toen al gelijk voor je had. Ik zat daar op dat moment namelijk met de kennis dat ik binnen korte tijd twee van mijn beste vrienden zou verliezen. En ik vond/vind je dapper, sterk en heel groot (hoe klein je in het echt ook bent), omdat je je leven en Textcetera zo hebt kunnen voortzetten.
71
Ik denk dat het daarom wel op zijn plaats is om te zeggen dat ik van jou en de collega’s niet alleen de fijne kneepjes van het vak heb geleerd, maar nog zoveel meer. Ik heb misschien ook wel geleerd wat ik niet wil, maar daar is het nu niet de tijd of plek voor om over uit te weiden. In de afgelopen 2 jaar heb ik mede dankzij jou (en iedereen die jij bij Textcetera onder je vleugels had) ook de ruimte gehad om misschien wel de moeilijkste tijd uit mijn leven te verwerken en daar ben ik je eigenlijk best dankbaar voor. Je hebt me laten zien dat je niet bij de pakken neer moet gaan zitten, maar zeker zo nu en dan ook een hekel mag hebben aan alles om je heen. Zo...
Tijd om een beetje te lachen! Bij Textcetera en in het vak van zetter gelden best wel wat regels. Misschien had je het al gemerkt, maar soms kan ik best genieten van het verschikkelijk lak hebben aan alle regels. Ik mag denk ik van geluk spreken dat je me, in de tijd dat ik voor je mocht werken, regelmatig m’n gang hebt laten gaan (méga lelijke paddenstoelen en Clingendael web-pubs daargelaten).
72
Ik vind het een groot compliment dat er vanaf het begin al genoeg vertrouwen was dat ik omslagen mocht maken en uiteindelijk ook een grotere rol kreeg in het maken van het paradepaardje: het Advocatenblad. Maar eigenlijk vind ik het allermooiste dat jij en Nick mij een tijdje geleden vertelden dat ik boven alle andere solicitanten ben verkozen om het feit dat ik iets zei in de volgende strekking: “Ik zou graag bij jullie komen werken, want jullie lijken me aardige mensen.” En jullie zijn ook daadwerkelijk aardige mensen! Nu vertrek ik dus samen met jou bij Textcetera. Ik vind het jammer want ik denk dat ik hier nog best van nut zou kunnen zijn. Aan de andere kant is het ook goed dat ook ik dit hoofdstuk van mijn leven afsluit en gewoon lekker iets nieuws ga doen. Lieve An (dit is de éérste en láátste keer dat ik je óóit zo ga noemen) heel veel geluk in dit nieuwe hoofdstuk van je leven. Geniet van de mooie dingen en stap met een hele grote boog om de mindere dingen heen; dan komt vast alles op z’n pootjes terecht. Misschien ga je dat pensioneren dan zelfs nog leuk vinden! En dan wil ik nu graag afsluiten met één laatse plaagstootje,* omdat ik weet dat je dat wel kan hebben en het moet natuurlijk niet te gezellig worden maar wel leuk blijven:
* Volg Billy!
73
‘T isj nie moeilijk ‘t isj gemakkelijk Lijkt het dan toch gelijk op niks, of heb ik ongelijk? Dat zetten is toch moeilijker dan ik dacht. Wat dan dalijk als jij niet meer vriendelijk doch streng mij wijselijk berispt met een noodzakelijk: “Dat is echt méga lelijk!”
Lenie
76
A
nne heb ik leren kennen in 1996. Zij was toen nog parttime in dienst bij B&A en ik ben daar in augustus 1996 in dienst gekomen.
In die periode ging B&A over van word perfect naar Windows en ze wilden eerst een proefpersoon ermee laten werken. Anne vroeg of ik bekend was met Windows en ik heb toen volmondig “Ja” gezegd, maar verzwegen dat ik hooguit een uurtje de avond daarvoor met Windows kennis had gemaakt. Het ging goed, tot op een keer …. Ik weet echt niet meer wat er verkeerd ging, maar ik moest hulp van Anne inroepen. Toen zij zag wat er aan de hand was, kwam er een “Amai” van uit de tenen van Anne. Ik wilde wel door de grond zakken van schaamte. Die “Amai” staat me, ruim 20 jaar later nog steeds bij. Anne was in 1996 al bezig met de oprichting van Textcetera en heeft er een geweldig bedrijf van gemaakt met fijne mensen in dienst. Anne, ik wil je bedanken voor alles wat je mij geleerd hebt. Als collega van B&A, maar ook via Textcetera. Ik wens jou en Textcetera nog vele goede jaren,
Lenie van Leeuwen (B&A)
77
Thomas
D
agelijks raasde een orkaan door de unit, ‘het is te druk!, ‘het is te rustig!’, ‘hoe gaat het met x?’, ‘vergeet je y niet?’. Met je bevlogen leiderschap over Textcetera ging een hoeveelheid adrenaline gepaard waar een topsporter jaloers op mag zijn. Door de zaken enigszins scherp aan te zetten wist je te stimuleren. Je kon dit perfect doseren en creëerde een bijzondere werkomgeving waarin vertrouwen en waardering de basis vormt, we regelmatig samen hard konden lachen en er altijd ruimte was om naar elkaar te luisteren.
79
Nu nadert je pensioen en maak ik mij enigszins zorgen, welke activiteit zou je kunnen ontplooien om het adrenaline gemis van het Textcetera leiderschap op te vangen? Iets waarin je je kunt verliezen zonder direct de dagelijkse huishoudelijke verantwoordelijkheden te vergeten? Zodoende wil ik je op de volgende sport attenderen*, vergeet niet de foto’s met ons te delen en begin bovenal rustig en kleinschalig
Dagelijks raasde een orkaan door de unit, ‘het is te druk!, ‘het is te rustig!’, ‘hoe gaat het met x?’, ‘vergeet je y niet?’. We gaan je enorm missen lieve Anne. Gelukkig zullen we je af en toe nog zien – we dienen je hulp nog in te schakelen – en hebben we zoveel leuke herinneringen. Geniet van je welverdiende pensioen door toch vooral te relaxen en de tijd te nemen voor leuke mensen en om leuke dingen te doen.
* Zie kader volgende pagina!
80
Extreem strijken is een extreme sport waarbij de deelnemer een strijkplank, een strijkijzer en een paar kledingstukken meeneemt naar een moeilijk te bereiken locatie, die zij bijvoorbeeld met alpinisme of kajakken moet bereiken. Soms gaan de beoefenaars van de sport zo ver dat ze tijdens het kajakken of kanoÍn gaan strijken.
Bron: Wikipedia https:// nl.wikipedia.org/ wiki/Extreem_ strijken
81
Wirt
IK
heb Anne van der Zwalmen leren kennen in februari 2001 nu dus bijna 20 jaar geleden. Anne verzorgde de opmaak van een aantal boeken die door de faculteit bestuurskunde van de Leidsche universiteit werden geschreven. Ze werkte vanuit het huis van Jan en Anne in Oegstgeest. Wij waren bezig met een nieuwe reeks criminologieboeken voor het NSCR. De uitgeverij bestond sinds 1998 en groeide gestaag. Ik had iemand nodig die snel kon leveren, flexibel en betrouwbaar en Anne voldeed (en voldoet) aan alle drie die criteria.
83
Nadat wij het WODC er als klant bijkregen, kreeg onze samenwerking verder vorm. Toen wij in 2000 naar een nieuw pand aan de Koninginnegracht verhuisden en wij een hele zolder overhadden heb ik Anne en Jan na een jaar gevraagd of zij de stap wilden maken en dat deel van het pand wilden onderhuren. Zo is Textcetera dus vanuit het huis in Oegstgeest naar het Haagsche gekomen om daar niet meer weg te gaan. De verhuizing op een zondag had nog wel enige natte voeten in de aarde omdat Jan een kraan had aangezet die nergens op was aangesloten waardoor de etages eronder blank kwamen te staan maar dat mocht de pret en de samenwerking verder absoluut niet drukken. Zoals Anne in het boekje dat verscheen in het kader van tien jaar BJu opmerkte:â&#x20AC;? Het was even wennen in een onderkomen bij een opdrachtgever. Maar na een stormachtige start (soms letterlijk) heeft Textcetera daar een mooie tijd gehad, en hebben wij daar de gelegenheid gekregen ons bedrijf verder uit te bouwenâ&#x20AC;?. Wij groeiden verder en datzelfde gold voor Textcetera en er was duidelijk een causaal verband tussen de twee groeiende ondernemingen.
84
Inmiddels zijn wij als gezegd bijna 20 jaar verder en staan wij – net als Textcetera – voor nieuwe uitdagingen en ont wikkelingen. De verschuiving van printomzet bij de tijdschriften naar digital only is een feit en naar verwacht dat dit ook bij de wetenschappelijke boeken niet anders zal worden. De behoefte aan geautomatiseerde levering van metadata om vindbaarheid te vergroten neemt toe en datzelfde geldt voor digitale beschikbaarheid van alle content, de linking van die content alsmede de wens alles optimaal en snel binnen duidelijke contexten te kunnen vinden. Dit vergt anders denken, andere disciplines en nieuwe manieren van organiseren en ontwikkelen binnen onze organisaties, zowel bij Boom als bij een leverancier-dienstverlener als Texctcetera. Heel fijn voor Anne dat zij nu rust heeft en de uitdagingen waar wij voor staan aan een sterk team kan overlaten. Aan de volgende generatie. Die zal ongetwijfeld vindingrijk genoeg zijn om wegen te vinden naar nieuwe vormen van verdienmodellen en serviceverlening.
85
Dick
“de Fagot”
Hanemaayer
Beste Anne,
11.10.2019
Het was een heel plezierige en gerust stellende gedachte dat ik bij jou – lang nadat je bij B&A vertrokken was – terecht kon voor een ontwerp van De Fagot, een nieuw tijdschrift dat we als Fagotnetwerk (vereniging van fagottisten) zouden gaan uitbrengen. Er is een mooi ontwerp gemaakt, op mijn verzoek in de stijl van De Stijl. Het ontwerp is later overgenomen als huisstijl van de vereniging. Het ontwerp wordt nog steeds gebruikt, en ieder keer is het weer een vreugde om een nieuwe aflevering in strakke vormen en heldere kleuren te kunnen rondsturen. Ieder keer weer in een goede lay-out dankzij verschillende collega’s.
Anne, ik wens je het allerbeste toe.
87
Danique
Dag Anne,
Jeetje, wat gaat de tijd snel! Het is alweer bijna tien jaar geleden dat ik voor de eerste keer de Caballerofabriek binnenstapte. Dat moment kan ik mij nog goed herinneren: ik was namelijk te laat voor het sollicitatiegesprek. Ik was net afgestudeerd, totaal onervaren, onwijs zenuwachtig, kon geen parkeerplekje bemachtigen en had geen idee waar ik moest zijn. Dankzij telefonische instructies van Nick lukte het mij gelukkig toch om na een korte zoektocht de unit van Textcetera te vinden. Bij binnenkomst werd ik begroet door een kleine, vriendelijk ogende Belgische dame, en al gauw wist ze mij gerust te stellen met de woorden “je bent niet de eerste hoor, die het niet direct kon vinden”.
89
Het gesprek met jou verliep heel fijn en Textcetera maakte grote indruk op mij: een bedrijf met een informele werksfeer en een klein en hecht team met een gezamenlijke passie voor tekst en boeken. Toen ik kort na onze ontmoeting de vraag kreeg of ik wilde langskomen voor een vervolggesprek was ik dan ook superblij! Ook bij deze afspraak werd ik warm ontvangen, dit keer door jou en Jan samen. Wederom voelde ik mij snel op mijn gemak, en na dit tweede gesprek wist ik het zeker: voor dit bedrijf en voor deze bazen wil ik graag aan de slag.
Je hebt in de loop der jaren een sterk en bijzonder team opgebouwd en ik denk dat je daar als (ex-)baas erg trots op kan zijn. Helaas ontving ik hierna een afwijzing: er was een andere sollicitant die nét iets beter bij de functie leek te passen. Dat was een enorm grote teleurstelling… Des te groter was dus de verrassing – en de vreugde! – toen er een tijdje later ineens een mailtje van Textcetera in mijn inbox verscheen. Of ik misschien toch nog interesse had in de vacature? Nou en of!
90
En nu zijn we negen jaar verder, jaren waarin er veel is ge beurd en waarin we samen veel hebben meegemaakt. Wat is het fijn, dat Textcetera een bedrijf is waar iedereen voor elkaar klaarstaat en dat we als collega’s alles met elkaar kunnen delen: leuke, mooie en grappige momenten, maar ook intens verdrietige en droevige gebeurtenissen. Je hebt in de loop der jaren een sterk en bijzonder team opgebouwd en ik denk dat je daar als (ex-)baas erg trots op kan zijn. Lieve Anne, ik wil jou graag bedanken. Toen ik bij Textcetera begon was ik een bang, verlegen en introvert meisje. Introvert ben ik nog steeds, maar gedurende de afgelopen jaren is het mij gelukt om de angst en verlegenheid naar de achtergrond te schuiven. Dankzij jou heb ik nieuwe kanten van mijzelf leren kennen en heb ik mij kunnen ontwikkelen tot de vrouw (en mama!) die ik nu ben. Ik ben er trots op om deel uit te maken van het Textceterateam en ik ben je enorm dankbaar dat je mij in 2010 de kans hebt gegeven om voor jou aan de slag te gaan. Na alle jaren van hard werken is het nu tijd voor jou om een stapje terug te doen. In plaats van correcties doorvoeren, omslagen ontwerpen en proeven checken kan je voortaan lekker bezig zijn in je tuin, lange wandelingen maken met Billy en op pad gaan met Mia, Raf en Jim. Ik hoop dat je volop gaat genieten van je welverdiende pensioen.
Heel veel liefs, Danique
91
Richard
Duo De Vlaamse lezer zal het misschien niet zoveel zeggen, maar in Nederland is het cabaret duo Wim Kan (†1983) en Conny Vonk († 1988) nog altijd een legendarisch koppel. ‘Wim Kan, met Conny aan zijn zijde’, was de gevleugelde beschrijving.1 Ik dacht daar wel eens aan, wanneer ik met Jan en Anne te maken had, hoewel in hun geval de verhouding omgekeerd lag: Anne, met Jan aan haar zijde.
1 https://www.youtube.com/watch?v=IHmw1gQhG2Q
93
Anne opereerde als zelfstandig tekstopmaakbureau toen Jan bij haar aanschoof en zijn binaire talenten steeds meer ging inzetten om de opmaak te automatiseren. Uiteindelijk werd Anne voor de klanten het gezicht van de uitvoering en was Jan de man van de techniek. Een heilzame combinatie, zoals bij Wim en Conny, maar dan anders. Hoewel ik voor het uitvoerende werk van de opmaak het meest met Anne (en haar medewerkers) had te maken, werd ook mijn samenwerking met Jan steeds intensiever. Zijn ideeën over automatisering van opmaak hadden mijn warme belangstelling en ik wilde daar graag gebruik van maken. Ik zorgde ervoor dat tussentijdse evaluaties altijd op de vrijdagmiddag plaatsvonden, zodat Jan en ik aan het Belgische bier konden als Anne nog even bleef doorwerken. Want dat was altijd aan de orde: een hoog arbeidsethos, dat daarna thuis een vervolg kreeg met een gedisciplineerd avondrondje jogging. Dan schonk Jan zich nog een wijntje in. Ik had het wel een beetje met hen te doen, deze uiteenlopende interesses. Voor beide viel immers wel wat te zeggen. Wat voor Nederlanders (ik spreek voor mijzelf) toch altijd weer zo aangenaam is, is de samenwerking met Vlamingen. Hoe heeft Anne het hier zo lang kunnen uithouden, het is in Vlaanderen toch zoveel gemoedelijker en menselijker? Het SCP, waarvoor ik werkte, was een klant met uitgesproken opvattingen over hoe wij het wilden hebben, zowel in de uitvoering als in het correctieproces. Niets was Anne te veel, en geen wanklank werd gehoord. Om het de klant naar de zin
te maken lijkt de gedoogcapaciteit van een Vlaming grenzeloos. Inmiddels ben ik ruim tweeënhalf jaar weg bij het SCP en het zicht op Textcetera een beetje verloren. Ik wist wel dat Anne aan het afbouwen was. Het lijkt me een wijs besluit er helemaal mee op te houden. Ik kan haar verzekeren dat er leven is na de pensionering.
Hoe heeft Anne het hier zo lang kunnen uithouden, het is in Vlaanderen toch zoveel gemoedelijker en menselijker? Het maken van mooie opmaak en boeken is een genoegen. Des te meer als degene die daarvoor verantwoordelijk is dat doet met toewijding, met liefde voor het vak. Ik kan me niet meer voor de geest halen hoe wij klant zijn geworden bij Textcetera, maar het was een vruchtbare samenwerking, en dat lag heel veel aan de bezielende leiding. Nu maar hopen dat met het vertrek van Anne de geest in de fles blijft, want die zal Anne daar toch graag willen achterlaten.
Richard van den Brink
95
96
97
Kim
100
Lieve Anne, Textcetera, jullie kindje. Al die jaren hebben jullie al je passie en energie in dit bedrijf gestopt; doordeweeks en in het weekend, overdag en zelfs ’s nachts als het nodig was. Ok, ’s avonds (en ’s nachts) was papa’s pakkie-an, jij lag dan al lekker op de bank naar Thuis te kijken, heerlijk nostalgische, Belgische televisie waarbij je niet te veel meer hoeft na te denken na een lange dag in Den Haag. En toen gebeurde het onvoorstelbare. Onze papa (want zo noemde jij hem ook altijd, wij spraken tegen elkaar nooit over ‘Jan’, zelfs op kantoor!) werd ziek en binnen enkele dagen waren we hem kwijt. Niet alleen in ons privéleven moesten wij zonder hem verder, we moesten ook bedenken hoe Textcetera zonder hem moest voortbestaan. Jullie hebben elkaar in het bedrijf altijd perfect aangevuld, zonder hem werd die mooie balans verstoord.
101
Textcetera werd voor jou een te grote last om alleen te dragen, omdat hij er niet meer was om de dingen te relativeren, om te zeggen dat het wel goed zou komen en slimme oplossingen te bedenken. Ik heb geprobeerd je een beetje te ondersteunen, maar uiteraard, zoals je zelf ook altijd zegt “niemand kan aan hem tippen”. Uiteindelijk kwam het moment dat je de stap moest nemen om Textcetera aan vertrouwde handen over te laten. Ik noemde Textcetera altijd ons familiebedrijfje. Dat is het nu niet meer, maar het voelt nog wel steeds een beetje als familie en dat komt door de mooie mensen die jullie in al die jaren bij elkaar hebben weten te vinden. Mensen die er niet helemaal bij pastte wisten we altijd snel weer ‘weg te pesten’, zoals jij het altijd omschreef ;) Zelf mocht ik gelukkig blijven, zodoende zit ik hier na tien jaar nog steeds, terwijl ik eigenlijk alleen maar kwam voor de intentieverklaring om mijn huis te kunnen kopen. Ik ben dankbaar voor de kans die jullie me hebben gegeven, maar vooral voor het feit dat ik nu een plek heb waar ik me thuis voel en waar ik fijn werk kan doen, met bekwame en super leuke collega’s.
102
Nu is het dan echt zover, je gaat met pensioen. Je had je er heel iets anders van voorgesteld, maar ik hoop toch dat je nog vele mooie jaren tegemoet gaat. Je bent supersterk en hebt zoveel liefde te geven, weet dat er genoeg mensen zijn die heel graag bij je zijn. Ik ken er in ieder geval al drie die staan te springen om een knuffel van jou als ik zeg dat je voor de deur staat.
♥
Als ik naar de toekomst kijk, hoop ik dat je, samen met Billy, een leuk huisje vindt. Dat je nog eindeloos veel mooie wandelingen kunt maken. Dat je nog vaak afdalingen kunt maken, in gedachten achter papa aan skiënd... hop... hop... En dan lekker opwarmen met een cappuccino en een verse croissant. Waar je ook bent, ik zal altijd voor je klaarstaan... samen komen we er wel! Liefs, je andere dochter,
Kim
105
Achterâ&#x20AC;&#x160;An
18
LIBER