polski rynek teatralny, ale także inspiracji i rozwiązań systemowych. Właśnie myśl o imporcie dobrych praktyk w tym obszarze stała się punktem wyjścia dla rozmów o polsko-niemieckich spotkaniach dotyczących teatru dla młodzieży w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Głównym celem pierwszej edycji projektu Z OGNIEM W GŁOWIE w październiku 2014 roku było zwrócenie uwagi na młodego widza, obecnego w teatrze „ukradkiem”, niejako okrakiem między teatrem dla dzieci a teatrem dla dorosłych, za starego na repertuar dla dzieci i za młodego na teatr „dorosły”, i właściwie wciąż nie mającego w teatrze własnego miejsca. Podczas pierwszej edycji rozmawialiśmy o teatrze w klasie, teatrze partycypacyjnym, pisaniu dla młodzieży, języku teatru dla nastolatków, zaprezentowaliśmy działalność przykładowej instytucji teatralnej – tjg w Dreźnie. Kiedy z Dorotą Kowalkowską (z którą razem jesteśmy kuratorkami projektu Z OGNIEM W GŁOWIE) pracowałyśmy nad pierwszą edycją projektu, w wielu polskich teatrach nie było nawet samodzielnego stanowiska pedagoga. Kiedy rozpoczynałyśmy rozmowy o koncepcji drugiej edycji (która odbyła się w październiku 2016 roku), sytuacja była już zgoła inna: refleksja nad potrzebą tworzenia dla nastoletniego widza zatoczyła szerokie kręgi, powstało wiele realizacji i projektów. Dlatego zapragnęłyśmy pójść o krok dalej i pokazać nowe, bardziej innowacyjne i eksperymentalne zjawiska teatru dla młodych. W Niemczech funkcjonuje około 140 teatrów finansowanych ze środków publicznych w 120 miastach. Rokrocznie gromadzą one na widowniach około 35 milionów widzów. Prawie przy każdym z nich działa scena, której nazwa poprzedzona jest przymiotnikiem „jung” (młody) i której działalność dedykowana jest właśnie młodszym widzom. Młode sceny cieszą się większą lub mniejszą autonomią, zarówno organizacyjną, jak i artystyczną oraz finansową. Dodatkowo istnieje szereg teatrów dla dzieci i młodzieży (około 40 w całym kraju) w dużym stopniu zajmujących się także repertuarem młodzieżowym. Istnieją również takie, które oferują tylko i wyłącznie spektakle dla nastolatków (np. Theater Strahl w Berlinie). Większość spektakli powstających z myślą o tym właśnie adresacie to realizacje oparte na tekście dramatycznym. Są to najczęściej sztuki teatralne pisane z myślą o młodzieży, rodzime lub zagraniczne (najczęściej brytyjskie, kanadyjskie czy skandynawskie). To często teksty rozpisane na niewielkie obsady, co wiąże się z realiami i możliwościami finansowymi teatrów. Specjalną odmianą „małych” sztuk są teksty pisane w formacie „teatru w klasie” (a także spektakli mobilnych, możliwych do zagrania w sali gimnastycznej, korytarzu, świetlicy czy innym zakamarku
Co Nowego?
15