HERODOT - DZIEJE V

że jego krewni składają ofiary karyjskiemu Zeusowi*. Ci mężowie spierali się z sobą o władzę, a pokonywany przez rywala Klejstenes zjednywał sobie względy ludu. Później podzielił on Ateńczyków, którzy tworzyli cztery fyle, na dziesięć fyl, przy czym zmienił ich nazwy, wzięte od synów Jona: Geleonta, Ajgikoreusa, Argadesa i Hoplesa — i wynalazł imiona innych herosów, krajowych, z wyjątkiem Ajasa*: imię jego przyjął dodatkowo jako imię sąsiada i sprzymierzeńca, choć był cudzoziemcem.

W tym, jak mi się zdaje, naśladował on przykład swego dziadka po matce, Klejstenesa, tyrana Sikyonu*. Ów bowiem, wojując z Argiwami, zabronił naprzód rapsodom współzawodniczyć w Sikyonie w recytacji Homerowych pieśni*, gdyż w nich prawie wszędzie opiewa się Argiwów i Argos następnie, ponieważ na samym rynku w Sikyonie była (i jest dzisiaj) kaplica herosa Adrasta, syna Talaosa, pragnął go Klejstenes, jako pochodzącego z Argos, wyrzucić z kraju*. Poszedł więc do Pitii i zapytał wyroczni, czy ma to uczynić. Pitia odpowiedziała mu, że Adrastos był królem Sikyończyków, on zaś jest katem. Skoro więc bóg na to nie zezwalał, Klejstenes po powrocie myślał o sposobie, w jaki by Adrastos sam się wyniósł. Gdy mu się zdawało, że taki sposób znalazł, posłał do beockich Teb z oświadczeniem, że chce do siebie przyjąć szczątki Melanippa, syna Astakosa. Tebanie je wydali. Wtedy Klejstenes sprowadzonemu Melanippowi poświęcił obszar świątynny tuż przy prytaneum i wzniósł tam jego posąg na bardzo warownym miejscu. A dlatego chciał go mieć u siebie (bo i to muszę opowiedzieć), że Melanippos był największym wrogiem* Adrasta, gdyż zabił mu brata Mekisteusa i zięcia Tydeusa. Gdy mu więc poświęcił świątynię, odebrał Adrastowi jego ofiary i uroczystości, i przydzielił je Melanippowi. A Sikyończycy mieli zwyczaj bardzo okazale oddawać cześć Adrastowi; bo kraj ten należał niegdyś do Polybosa, Adrastos zaś był jego wnukiem po córce; gdy Polybos umierał bez męskiego potomka, oddał mu rządy. W czci oddawanej Adrastowi szczególnie wyróżniały się tragiczne chóry opiewające jego cierpienia* i odnosiło się to nie do kultu Dionizosa, ale Adrasta. Jakoż Klejstenes zwrócił chóry Dionizosowi, a resztę ofiar przydzielił Melanippowi.

Tak Klejstenes postąpił z Adrastem. Fylom zaś Dorów nadał inne nazwy, ażeby nie było tych samych fyl u Sikyończyków, co u Argiwów.

Przy tym mocno Sikyończykom naurągał: biorąc bowiem nowe nazwy od świni, osła i prosięcia, dodawał do nich tylko końcówki, z wyjątkiem własnej fyli*, której od swego panowania dał miano Archelaów (Panów ludu); inne fyle nazywały się Hyatami (Świntuchami), Oneatami (Osłowicami), Chojreatami (Prosiakami). Tymi nazwami fyl posługiwali