Artistic heroes like you open expo by Studium Generale TU/e

Work by TU/e students and employees

”We are a university of technology, not an art school”

Artistic Heroes Lucas Asselbergs Hoofd Studium Generale

Er was ooit een tijd dat kunst en wetenschap loten aan dezelfde stam waren. De combinatie van kunstenaar en wetenschapper was niet ongewoon. Zolang de wetenschap nog een beperkte omvang had kon je er best een boel kunstzinnigs naast doen en het ene leek het andere te kunnen versterken. Leonardo Da Vinci is het onvermĳdelĳke en schitterende voorbeeld dat dan meteen te binnen schiet. De universele mens, in den beginne het ideaal dat Studium Generale voor ogen had. De academicus die van alle markten thuis is. Aan de Technische Universiteit Eindhoven heeft de wetenschap net als op meer plekken, breed en diep wortel geschoten. Wetenschap is een enorm wĳdvertakt en nagenoeg niet meer te bevatten stelsel van gedachten, vindingen en theorieën. Inmiddels lost wetenschap een rijke schare van ingewikkelde vragen op. In dat opzicht dragen onze ingenieurs op grote schaal bĳ aan de vooruitgang van de mensheid. Kunst en wetenschap hebben nog steeds verbindingen met elkaar maar waar de twee elkaar aanraken is het minder van zelfsprekend als weleer en de twee domeinen schuren soms. De ene keer versterken ze elkaar, de andere keer is er eerder sprake van wederzĳds commentaar. Waar wetenschap vooral op zoek is naar antwoorden laat kunst veel onbeantwoord en roept vragen op. Op zijn best biedt kunst ons een blik in de peilloze dieptes van de rĳkdom en de mysteries van het bestaan. De expositie ter gelegenheid van 65 jaar TU/e, Artistic Heroes, is een tentoonstelling die de twee werelden weer een heel klein beetje met elkaar in contact brengt. Meer dan zestig studenten en medewerkers tonen een uniek product waar ze vaak met ziel en zaligheid aan hebben gewerkt. Deze publicatie toont hun werk en hun verhaal erachter. Unieke inkĳkjes in de belevingswereld van de universitaire bevolking.

There was once a time when art and science were two sides to the same coin; the combination of artist and scientist was not uncommon. As long as science was still limited in scope, a lot of artistic work could be done alongside it, and one discipline seemed to reinforce the other. Leonardo Da Vinci is the undeniable and brilliant example of this combination that immediately comes to mind. The universal man, the ideal that Studium Generale envisioned from the start, is the academic who is at home in all disciplines. At Eindhoven University of Technology, just like in other places, science has taken root broadly and deeply. Science is an enormously widespread and almost incomprehensible system of thoughts, inventions and theories. Science is now solving a rich array of complicated questions. And in these regards, our engineers contribute greatly to the advancement of humanity. While art and science still have connections, where the two touch is less obvious than before, and sometimes, the two domains rub up against each other. At times they reinforce each other, and at other times there is more of a mutual comment. Whereas science predominantly searches for answers, art leaves a lot unanswered and raises questions. At its best, art offers us a glimpse into the fathomless depths of the richness and mystery of existence. This exhibition, Artistic Heroes, in celebration of TU/e’s 65th anniversary is an exhibition that brings the two worlds just a bit into contact again. More than sixty students and employees are showcasing unique pieces that they have often worked on with heart and soul. This brochure presents their works and their stories behind them, and offers unique insights into the experience of the university population. Lucas Asselbergs, Head of Studium Generale

Exhibitors

Hélène Aarts

Jeanneke Grimbergen

Rooske van Loon

110 Shiva Shahsavari

Lorenzo Albertazzi

Eva Habets

Noud Maes

112 Paola van der Sluis

Ilayda Bayram

Nadia Hagen

Anna Mańka

114 Irene Suriani

Paul Bezembinder

Group Control Systems

Celina Marĳnissen

116 Samaneh Tadayon Mousavi

Iris Borst

(Diana Heĳnerman)

Bendegúz Marton

118 Sabine Thode

Terry van den Bunder

Pia Hendriks

Dominique Meĳerink

120 Rik van der Velden

Karni Chauhan

Anne van der Horst

Robbe Nagel

122 Mauricio Verano Merino

Andra Condurache

Joep Huiskamp

Bart Nelissen

124 Tom Verhoeff

Renee Cornelissen

Bob Huisman

Anita Nellissen

126 Wesley van Vĳfeĳken

Aysegul Dede Eren

Charlotte Janssen

Yana Pencheva

128 Carmen van Vilsteren

Maria-Iuliana Dragan

Ria Janssen

Paul Peters

130 Emira Visser

David Ernst

Bas van der Kam

Frederiek Prins

132 Susanne van Weelden

Lou Feĳs

Angelique Kanters

100 Teun Prinsen

Sanam Foroutanparsa

Mila Kovačev

102 Elles Raaĳmakers

Frans Franssen

Nuriye van Lamoen

104 Júlia Rátfai

Fiona van de Geĳn &

Minha Lee

106 Elisa Riswick

Maarten Hendriks

Alice Litsenburg

108 Merle Rodenburg

134 Laura Woythe

Meet our heroes...

Hélène Aarts Grave / 2015 "Nature represents our virus; and nature, she goes her own way." “Deze Corona-periode is een heftige tĳd. Alles digitaal, dus ook mĳn tekenlessen. Handtekenlessen aan 117 mensen digitaal is geen sinecure. Vraag me niet hoe ik het heb gedaan, maar het is me gelukt! Dit schilderĳ herinnert mij aan turbulente tijden. Ik ben van nature chaotisch, maar tegelijkertijd ook geordend. De bomen groeien gewoon, zonder onze tussenkomst. Ze representeren het vrĳere, maar in de natuur zit ook veel structuur en ordening, zoals onder andere de gulden snede. Daarnaast ben ik ook een groot fan van patronen; Schotse ruitjes vind ik geweldig en een Schotse kilt staat nog steeds op mĳn verlanglĳstje. In dit schilderĳ is het organische van de bomen samengekomen met het beweeglĳke patroon. Tot slot: mooi dat de TU/e dit organiseert, omdat het hiermee ruimte geeft aan andere paden dan het puur wetenschappelijke. Met het tekenen wil ik studenten de verbinding laten maken tussen het weten en het ervaren.” NAME

Hélène Aarts - 1959 PRO F E S SION

Lecturer/teacher Drawing, Built Environment NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

h.m.t.aarts@tue.nl

”Corona has brought us turbulent times. Everything must be online, including my drawing classes. Giving these to 117 students digitally was a challenge. Don’t ask me how, but I nailed it. This painting reminds me of past turbulent times. By nature, I am chaotic, but at the same time, I like order. The trees represent the freer things in life; they can’t be structured by us. But in nature, there is also at the same time order, like with the golden ratio. Besides that, I’m also very fond of patterns; I love Scottish tartans. The Scottish kilt is on my wishlist. In this painting, you see the mathematical patterns meeting chaos and movement. Finally: I like the fact that the TU/e organizes this exhibition because it honors different paths than just the purely technical one. In my classes, I want students to make the connection between knowing and experiencing.”

Lorenzo Albertazzi Another Cell in the Wall / 2020 ”Microscopist zijn is op de een of andere manier ook kunstenaar zijn. Als je urenlang achter een microscoop zit, zie je altĳd artistieke componenten: hoe een cel mooi gevormd is, de variaties in kleuren. We gebruiken nieuwe krachtige microscopen om nieuwe details te bekĳken in levende materie of door de mens gemaakte materialen. Deze microscopen hebben nu zo’n hoge resolutie dat ze nanoscopen worden genoemd, omdat ze voorwerpen op nanoscopisch niveau kunnen onthullen (nanometer = een miljardste meter, terwĳl micrometer = een miljoenste meter). Het acroniem voor de methode die wĳ gebruiken is PAINT (Points Accumulation for Imaging in Nanoscale Topography), dus eigenlĳk zĳn wĳ schilders. De werken hier betreffen kankercellen die we proberen aan te pakken met nanodeeltjes die we gebruiken als medicĳndragers, wanden van bloedvaten en kristallen die zich uit zichzelf samenvoegen tot prachtige sterren. De natuur is de kunstenaar, wĳ laten het alleen maar zien.”

NAME

Lorenzo Albertazzi - 1983 PRO F E S SION

Associate Professor Biomedical Engineering NATI ON ALITY

Italian MORE IN F O

Twitter: @Fluo_renzo / @n4nlab

”Being a microscopist is somewhat like being an artist too. When you’re behind a microscope for hours and hours, you always see artistic components like how a cell is nicely shaped and color variation. We use new powerful microscopes to see new details in living matter or in man-made materials. These microscopes now have such high resolution that they are called ‘nanoscopes’ because they can reveal objects on a nanoscopic level (nanometer = one billionth of a meter versus micrometer = one millionth of meter). The acronym for the method we use is PAINT (Points Accumulation for Imaging in Nanoscale Topography), so basically, we are painters. The works here involve cancer cells which we are trying to target with nanoparticles that we use as drug carriers, show walls of blood vessels, and reveal crystals that merge themselves into beautiful stars. Nature is the artist, we just let it be shown.”

“I use big microscopes to look at small objects.” 14

Ilayda Bayram No Title / 2020 “I started with a phone; now I’m doing analog.”

”Fotografie is niet zomaar een hobby voor me; ik probeer me voortdurend te verbeteren. Deze foto’s zijn genomen tijdens een avond in Eindhoven centrum. Ik was met vrienden van Dekate Moussa [Studenten Film & Fotografie Vereniging]. Er waren een paar mensen aan het skaten, en we vroegen of we foto’s mochten maken. Het was mooi omdat het nacht werd met betoverende felle lichten van de winkels. Skaten wordt vaak als iets individueels gezien, maar ik zag dat ze echt een band hadden door het skaten, het was teamwork. Cool om ze vast te leggen in harmonie, samen bewegend. Maar het was juist ook interessant omdat zíj deden waar zíj van houden (skaten), en wíj deden waar wíj van houden (fotograferen). Daarom voelde het als een geweldig moment. Ik hou vooral van deze foto’s omdat ik de harmonie kan voelen. Ik hoop dat ik datzelfde gevoel kan overbrengen op mensen die de foto’s zien.” NAME

Ilayda Bayram - 2001 ED U CAT ION

Bachelor student, Industrial Design NATI ON ALITY

Turkish/Dutch MORE IN F O

Insta: ilaydasfilm

”Photography is not just a hobby; I try to improve constantly. These pictures were taken during a late evening in Eindhoven centrum. I was with friends from Dekate Moussa [Student Film & Photography Association]. A couple of people were skating, and we asked if we could take pictures. It was very scenic because it was nighttime with nice bright lights in the shops. We think of skating as an individual thing, but I saw they really bonded through skating, like teamwork. It was cool capturing them in harmony, moving together. It was interesting because they were doing what they love (skating), and we were doing what we love (taking pictures). That is why it felt like a great moment. I especially love these pictures because I can feel the very existence of harmony. I hope I can convey that same feeling to my viewers.”

Paul Bezembinder Afusionado's / 2009

NAME

Paul Bezembinder - 1961 PRO F E S SION

Policy Officer, Applied Physics NATI ON ALITY

Dutch

Afusionado's

”Dit gedicht schreef ik ter gelegenheid van de oprichting van de kernfusiegroep aan de TU/e. De torusvorm verwĳst naar de ITER-fusiereactor die nu in Frankrĳk wordt gebouwd. Heel mooi, maar wat als hĳ klaar is? Het is interessanter om te zien wat er niet werkt. Dat is die tegenwind in het gedicht – die maakt het leven interessant. Met de kwantummechanica had en heb ik een haat-liefdeverhouding: het werd een kathedraal in mĳn hoofd. Als onderzoeker kon ik de sommen wel maken maar snapte ik eigenlĳk nooit waar het nou over ging. Alsof ik de muzieknoten kon lezen maar de muziek niet kon horen. Ik ben uiteindelijk de poëzie als mĳn huis gaan zien. De Russische dichter Joseph Brodsky vind ik fantastisch. Zijn zinnen kronkelen om de versvormen heen als jazz improvisaties om akkoordenschema’s. Net als in de jazz gaat het mĳ in de poëzie om de dans van vorm en inhoud.”

Aeolus had voor ons de stormwind aan banden gelegd, in oude torusvormen opgesloten in zichzelf – wij konden zomaar de zon in het water zien schijnen, ons zomaar verpozen onder strakblauw hemelgewelf.

”I wrote this poem on the occasion of the founding of the nuclear fusion group at TU/e. The torus shape refers to the ITER fusion reactor now being built in France. Very nice, but what about when it’s finished? It’s more interesting to see what doesn’t work. That’s the crosswind in the poem – it’s what makes life interesting. I had and still have a love-hate relationship with quantum mechanics: it became a cathedral in my head. As a researcher I could do the sums, but I could never really understand what it was all about. As if I could read the musical notes but not hear the music. I eventually came to see poetry as my home. I think the Russian poet Joseph Brodsky is fantastic. His sentences meander around the verse forms like jazz improvisations around chord progressions. As in jazz, in poetry, I am concerned with the dance between form and content.”

Maar van binnen stormde het. Dit is zee voor oude mannen, niet voor ons. Snij die zak maar open en laat de winden vrij! – laat ons die monsters maar bedwingen, laat ons onze plannen, laat ons lansen breken, maar verlos ons van dit dode tij!

MORE IN F O

www.paulbezembinder.nl

“I see a poem as a thing of words rather than as an outpouring of feeling.” 18

Wij zouden om vijf uur thuis zijn, had Aeolus gezegd, ons kleine bootje voer vanzelf, wij hoefden niets te doen – wij zouden aan de horizon onszelf zien verdwijnen, wij dachten dat de toekomst al gearriveerd was toen.

Wij willen roeien met de riemen die wij hebben, zingen, huilen, verlangen, naar grootse vechtpartijen op het plein – wij willen vooral in onszelf het stormgeweld bedwingen, wij willen wolkenridders en drakendoders blijven zijn!

Iris Borst Don't show me how / 2021

“You don't have to show me what to do; I follow my own path.” ”Hoewel ik op de TU/e -campus nog steeds omsingeld word door mannen die denken dat vrouwen schattig moeten zĳn, zie ik gelukkig steeds meer vrouwen die laten zien: dit is wie ik ben! Schoonheid zit niet in hoe je eruitziet, maar in wat je doet en wat je uitdrukt. Als kunstenaar vind ik mĳn eigen stĳl door veel te experimenteren. Op mĳn Instagram account deel ik mĳn werk met anderen. En ik gebruik het zelf vooral als gids om te ontdekken hoe ik me artistiek ontwikkel. Na de middelbare school durfde ik niet de stap te maken om naar de kunstacademie te gaan. Als kunst na mĳn afstuderen nog zo’n grote rol speelt in mĳn leven, ga ik het alsnog doen.”

NAME

Iris Borst - 2000 ED U CAT ION

Student Industrial Engineering NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: theartguidance

”Although on the TU/e campus I am still surrounded by men who think that women should be cute, I am fortunately seeing more and more women who are stating: this is who I am! Beauty is not how you look, but is what you do and what you express. As an artist, I find my own style by experimenting a lot. I share my work with others on my Instagram account, and I mainly use it as a guide to explore how I’ll develop artistically. After high school, I did not dare follow a path into the art academy. But if art still plays such a big role in my life after graduation, I will follow that path anyway.”

Terry van den Bunder Once Upon a Time / 2021

Er was Het gerucht Dat elk woord, iedere zucht Wordt gehoord en geen geducht Dus vlucht

“Shout and make mistakes.” ”Twee jaar geleden heb ik samen met Bart van Popering de schrĳfclub KLINK opgericht. We komen wekelijks bij elkaar en dagen elkaar dan uit met schrĳfopdrachten. Zo vroeg iemand mĳ ‘Hoe ziet jouw schrĳfstĳl eruit in een sprookje?’ en ‘Hoe kun je je leraar Nederlands laten gruwelen?’ Daar is deze tekst uitgekomen, die eigenlĳk bedoeld is als spoken-wordvoordracht. De leraar Nederlands staat symbool voor mĳn angst het niet goed te doen. Ik speel ook toneel bĳ Doppio; daar had ik mĳn eerste echte podiumervaring. Ik hou ervan om nieuwe dingen uit te proberen. Ik weet nog niet precies waar mĳn kracht ligt, maar als ik iets op creatief vlak kan doen, merk ik dat ik er meer zelfverzekerd kan staan. On my own path, I stand my growth.”

NAME

Terry van den Bunder - 1992 ED U CAT ION

PDEng Mechanical Engineering (ME) NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: klink.word

”Two years ago, I founded the writing club KLINK together with Bart van Popering. We meet weekly and challenge each other with writing tasks. For example, someone asked me 'What would your writing style look like in a fairy tale?' and 'How could you make your Dutch teacher shriek in terror?' These questions resulted in this text, which is actually intended as a spoken lecture. The Dutch teacher symbolizes my fear of not doing well. I also do stage acting at Doppio; it’s there where I had my first real stage experience. I enjoy trying new things. I don’t know exactly where my strength lies, but if I can do something creatively, I know that I’ll approach it with more confidence. On my own path, I stand my growth.”

Er was eens Lang geleden In een duister, wrang verleden Een wezen Dat zich voedt met je fouten Dat diep wroet in je twijfel Dus vlucht Het ruikt wat je zegt, voelt de angst in je hart Het wilt dat je vecht, het gedachteloos tart Verstart, neervalt Maar vlucht, echt vlucht Er was eens Langer dan lang geleden Een wezen Een vloek Het klauwt de woorden uit je mond Het verbastert wat je zegt, verbreekt je, sloopt je Met bloeddoorlopen sabel steekt het je neer Er was eens Langer dan lang geleden, blijf alsjeblieft in het verleden Dat wezen uit de schaduwen Die onuitspreekbaar vuige vloek .........

Karni Chauhan War-Horses / 2020 ”De schets van het enkele paard is de eerste die ik maakte tĳdens de pandemie. Het was in de zomer van 2020 toen ik nog in India was. Toen ik het aan mĳn ouders liet zien, zeiden ze dat ze hoop in de ogen van het paard zagen - iets wat we allemaal nodig hadden op dat moment, toen alles in het verschiet zo onzeker was. Het enige wat we konden doen was ‘to hold our horses’ [wachten] en thuis blĳven. Tegelĳkertĳd gingen we allemaal naar een slagveld, vechtend tegen het virus. Het tweede kunstwerk beeldt dit uit. Kunst heeft me geholpen mijn vrije tijd te besteden aan iets creatiefs en productiefs tegelĳkertĳd. Het herinnert me eraan dat je alleen al door iets te oefenen er geweldig in kunt worden, en dat je echt de schrĳver bent van je eigen levensverhaal. Dus, begin nu. Het heden is alles wat je hebt.”

NAME

Karni Chauhan - 1997 ED U CAT ION

Master student Automotive Technology

”The sketch of the single horse is the first one I made during the pandemic. It was in the summer of 2020, when I was still in India. When I showed it to my parents, they said the eye of the horse looked full of hope – which was something we all needed at that point, when everything ahead was so uncertain. All we could do was ’to hold our horses’ and stay at home. At the same time, we were all going into a battlefield, fighting the virus. The second artwork depicts this. Art has helped me channel my free time into something creative, and productive at the same time. It reminds me that simply practicing something could make you great at it, and you truly are the writer of your own story in life. So, start now. The present is all you have.”

NATI ON ALITY

Indian MORE IN F O

k.s.chauhan@student.tue.nl

“The problem is, you think you have time.“

Andra Condurache Reflexii (reflexions) / 2020 ”Het was een gecompliceerd jaar. Veel studenten, waaronder ikzelf, konden niet naar huis: deze foto’s herinneren me aan thuis. De foto met de caravan maakte ik in Griekenland op het einde van een brug. De andere nam ik spontaan toen ik met vrienden in een ongewoon donkere Roemeense trein zat. Ik geloof dat mijn foto’s niet alleen herkenbaar zijn voor mijzelf, maar voor vele verschillende mensen met diverse achtergronden. Ze staan niet voor ‘thuis’ als een plaats maar voor de ‘geest van de plek’, het thuisgevoel. Ik hoop dat de foto’s mensen zich thuis laten voelen in plaats van enkel te denken aan thuis of het te herinneren. Oh ja: ik vind het echt tof hoe Nederlandse mensen kunst waarderen, da’s echt anders in mijn land. Pasgeleden zag ik in Eindhoven een huis met een blauwe deur, een rood én geel raam en witte bakstenen: natuurlĳk een Mondriaan!”

NAME

Andra Condurache - 2000 ED U CAT ION

First-year student Built Environment NATI ON ALITY

”It was a complicated year. A lot of students, like myself, had no chance to visit home. These photos remind me of home. The one with the caravan I shot in Greece from the end of a bridge. The other one I spontaneously took when I was with friends in an uncommonly dark Rumanian train. I believe my photographs are relatable not only for myself, but also for different types of people from various backgrounds. They do not represent ‘home’ as a place but rather as a ‘spirit of the place’, making someone feel ‘at home’ rather than just thinking about it or remembering it. One last thing: I really like how Dutch people appreciate art, more so than in my own country. The other day I saw a house in Eindhoven with a blue door, a red and yellow window, and white bricks: definitely a Mondriaan!”

Rumanian MORE IN F O

Insta: andracondurache

“Making photos is unique: you literally draw with light.”

Renee Cornelissen Magic Eindhoven / 2020 ”Al sinds jonge leeftĳd was ik bezig met creativiteit. Ik ben zelfs in de kunsten begonnen: Design Academy Eindhoven en Industrial Design in Amsterdam, maar het was niets voor mĳ als carrière. Ik hou van uitdagingen en complexiteit, dus ben ik Software Engineering gaan doen. Net als waar ik van houd in kunst: hoe complexer, hoe leuker. Ik hou van kunstwerken waarin ik nieuwe dingen kan ontdekken, zoals in dit stuk van mĳ: mĳn versie van het magische Eindhoven, de stad waar ik ben geboren en getogen. En ja, vogels lijken altijd op te duiken in mijn werken; misschien vanwege de complexiteit van hun veren en kleuren. Ik tekende het met opzet met een eenvoudige blauwe balpen om te rebelleren tegen traditionele kunstvormen. Naast tekenen hou ik ook van borduren (voor mĳn eigen label), zeefdrukken, schilderen, en oh ja, ik naai ook graag.”

NAME

Renee Cornelissen - 1990 PRO F E S SION

Business Information Analyst, Education domain, IMS NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: obu_byrenee

”Ever since I was young, I was into creativity. I even dabbled in the arts: Design Academy Eindhoven and Industrial Design in Amsterdam, but it was not for me as a career. I like challenges and complexity, so I pursued my career in Software Engineering. Just like in the arts: the more complex, the more fun. I like artwork where I can discover new things, like in this piece of mine: my version of magic Eindhoven, the city where I was born and raised. And yes, birds always seem to pop up in my works: maybe because of the complexity of their feathers and colors. I purposely drew it with a simple blue ballpoint pen to rebel against traditional artforms. Besides drawing, I’m also into embroidery (for my own label), silkscreens, painting, and oh yeah, I’m also into sewing.”

“Creativity and especially creative thinking are of utmost importance for a modern university, …… but I’m not saying everyone has to attend a children’s craft club.”

Aysegul Dede Eren Yoda Cells / 2020 ”Als je bij BMT komt en je hebt het over ’Star Wars’, dan zou 90% van de mensen mĳ noemen. Als kind zag ik Star Wars en werd ik getroffen door het sterke vrouwelĳke karakter Prinses Leia (en natuurlĳk de coole lichtzwaarden) en in de meeste van mĳn pitches en onderzoeken gebruik ik graag Star Warsanalogieën. In dit werk heb ik het origineel samengevoegd met de iconische scène uit Star Wars waarin Yoda Luke Skywalker traint. Het origineel betreft cellen die zĳn behandeld met een chemische stof genaamd Yoda1, wat een agonist is van een mechanosensitief kanaal. Yoda is de sterkste Jedi: hĳ traint Jedi en toont hen ‘the force’. De chemische stof Yoda1 is een activator van het mechanosensitieve ionkanaal PIEZO1, dat cruciaal is voor cellen om te reageren op mechanische stimuli en om het lot van cellen te regelen. Dus als je de analogie aanhoudt activeren beide Yoda’s cellen.”

NAME

Aysegul Dede Eren - 1991 ED U CAT ION

Just finished PhD in Biomedical Engineering (BME), now off to a post-doc at University of Ottawa

”If you went to BME and you brought up ‘Star Wars’, 90% of the people there would mention me. As a child, I saw Star Wars and was struck by the strong female character Princess Leia (and of course the cool lightsabers). As a result, in most of my pitches and research, I like to use Star Wars analogies. In this work, I merged an original image with the iconic scene from Star Wars where Yoda trains Luke Skywalker. The original image shows cells treated with a chemical called Yoda1, which is an agonist of a mechanosensitive channel. Just as Yoda is the strongest Jedi, training other Jedi and showing them the way of ’the force’, the chemical Yoda1 is an activator of the mechanosensitive ion channel PIEZO1, which is crucial for cells to respond to mechanical stimuli and to regulate cell fate. So if you use the analogy, both Yodas activate what they interact with.”

NATI ON ALITY

Turkish MORE IN F O

dedeaysegull@gmail.com

“I don’t even like Yoda: he’s ‘too’ Jedi: always playing by the rules.”

Maria-Iuliana Dragan Sunrise in Dinant / 2021 “French music was playing in my head all the time when I painted this sunrise in Dinant.”

NAME

Maria-Iuliana Dragan - 1999 ED U CAT ION

First-year student Architecture NATI ON ALITY

Moldovan MORE IN F O

Insta: jdragan_art julydragan.com

”Het was 07.00 uur in de ochtend in Dinant, België. Mijn vriendin sliep nog. Ik pakte mĳn schildersspullen, ging naar buiten, haalde een kop koffie en begon te schilderen. De frisse kleuren benadrukken de schoonheid van de zonsopgang en verbeelden het gevoel dat ik op dat moment ervaarde. Ik gebruikte acrylverf, omdat ik snel moest werken. Het kostte me drie uur. Het andere schilderĳ toont fragmenten van architectonische monumenten in mijn geboortestad Chişin in Moldavië. Samen representeren ze de stad als geheel. Ik leerde schilderen van een heel speciale docent op de kunstacademie. Hĳ leerde me niet alleen technische vaardigheden, maar wees me ook op de taak van een schilder: je moet de werkelĳkheid transformeren, niet letterlĳk weergeven. In mĳn architectuurstudie helpt schilderen me om moed te kweken en de vrĳheid te voelen om te experimenteren.” ”It was 7:00 AM in Dinant, Belgium, and my friend was still asleep. I took my canvas and paint, went outside, bought myself a coffee, and started painting. I used fresh colors to emphasize the beauty of the sunrise and to represent it in the way I perceived it at that very moment. I used acrylic paint because I had to work fast. It took me three hours. The other painting shows small parts of architectural monuments in my hometown Chişin in Moldova. Put together, they represent the city as a whole. I learned painting from a very special teacher at an art school back home. He not only taught me technical skills but also brought attention to the task of a painter -- not to represent reality directly but transform it. In my study of architecture, painting helps me develop courage and feel the freedom to experiment.”

David Ernst Mona Visa by Leonardo da Blindie / 2015 “That Mona Lisa is just simply overrated.” ”Ready-mades, daar ben ik altijd gek op geweest. Je ziet hier het meest iconische schilderĳ ter wereld, de Mona Lisa van Leonardo da Vinci. Ik heb haar ogen weggehaald; nu zĳn ze leeg en spreken juist meer. I love Da Vinci vanwege zĳn Homo Universalis -zĳn. Hĳ is dé belichaming van de essentie van de Renaissance: Je bent niet alleen schilder, uitvinder, architect, ingenieur, natuurkundige, filosoof of zelfs schrĳver. Je bent het allemaal. De andere twee werken maakte ik tijdens de lockdown. Ze verbeelden de welbekende anderhalvemetersamenleving tegen een chaotische achtergrond met telkens een figuur die haaks onderaan bengelt. In de titels Oost-Azië: Corona startte daar wellicht, maar ze hebben het ook, met alle mitsen-en-maren wellicht, heel snel onder controle gekregen daar. Chapeau.” NAME

David Ernst - 1972 PRO F E S SION

Program maker, Studium Generale NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

d.a.c.ernst@tue.nl

”Ready-mades, I’ve always loved those. Here you see the most iconic painting in the world, the Mona Lisa by Leonardo da Vinci. I have taken away her eyes; now they are empty and speak that much more. I love Da Vinci for being Uomo Universale. He is the epitome of the Renaissance. He is not just a painter, an inventor, an architect, an engineer, a physicist, a philosopher or even a writer. He is all of them in one. I made the other two works during the lockdown. They depict the well-known one-and-a-half-metre society against a chaotic background with a figure dangling at the bottom. In the titles East Asia: Corona may have started there, but they also, with all the ifs and buts, got it very quickly under control there. Hats off.”

Lou Feĳs PROUN2021 / 2021 ”Benoît Mandelbrot was een Frans-Poolse wiskundige die in de jaren 80 de wetenschap op zĳn kop zette. Met zĳn inmiddels beroemde formule z>z2 + c toonde hĳ aan dat een simpel rekenvoorschrift een enorme complexiteit kan opleveren. Doordat zĳn formule werkt met complexe getallen, ontstaan er zogenaamde fractalen die onregelmatig en onvoorspelbaar lĳken. Er is geen eenvoudige theorie om te voorspellen wat er gaat gebeuren. Deze drie werken zĳn gemaakt met de Mandelbrot-formule. Pied-de-Proun is een verwĳzing naar de Russische constructivistische kunstenaar El Lissitzky. Begin twintigste eeuw maakte hĳ een serie tekeningen en schilderĳen onder de titel Proun: ’project for the affirmation of the new’. De pied-de-poule is een oeroud patroon dat in de mode eindeloos wordt gerecycled. Hier is zo weinig innovatie in. Ik denk dan: ’Kun je daar ook een fractal van maken in Processing?’”

NAME

Loe Feĳs - 1954 PRO F E S SION

Emeritus Professor, Future Everyday group, Industrial Design NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

loe.feĳs@gmail.com

“Benoît Mandelbrot was a Franco-Polish mathematician who turned science on its head in the 1980s. With his now famous formula z>z2 + c, he showed that a simple calculation rule can result in enormous complexity. Because his formula works with complex numbers, so-called fractals are created that appear irregular and unpredictable. There is no simple theory to predict what will happen. These three works were created using the Mandelbrot formula. Pied-de-Proun is a reference to the Russian constructivist artist El Lissitzky. In the early twentieth century, he made a series of drawings and paintings under the title Proun: ’project for the affirmation of the new’. The pied-de-poule is an ancient pattern that is endlessly recycled in fashion. There is so little innovation in this. I then think: ‘Can you also make a fractal of that in Processing?’“

“Speaking of numbers, I just turned 66 and am now a professor emeritus, so I launched my own modest ’lab’ to explore art, fashion, math and creative programming.”

Sanam Foroutanparsa Mother Daughter / 2020 “I couldn’t imagine life without arts. I believe life is not easy but pure natural art gives you a better feeling and let you digest life better.” “Ik ben drie jaar geleden van Iran naar Nederland verhuisd voor mĳn PhD: een grote beslissing. Ik dacht aan een klein beeldje van moeder en dochter dat ik in mĳn kamer in Iran had staan en kreeg zin om het te visualiseren en te schilderen omdat, behalve dat schilderen mijn geest vrijmaakt van andere gedachten, ik geloof in de sterke band tussen moeder en dochter. Op het schilderĳ kĳkt de moeder in de toekomst, wat me doet denken aan mĳn eigen moeder, die altĳd een inspiratiebron voor me is geweest, én aan onze lange gesprekken over mĳn toekomst, onder andere mĳn PhD hier. Dat dit trouwens moeder en dochter zĳn, betekent echter niet dat er geen vader is! En ik zou graag reacties van mensen krĳgen om te weten wat ze voelen als ze de wind door de haren van de moeder zien waaien.“ NAME

Sanam Foroutanparsa - 1993 ED U CAT ION

Third-year PhD candidate, Chemical Engineering and Chemistry NATI ON ALITY

Iranian MORE IN F O

s.foroutan.parsa@tue.nl

“I moved from Iran to the Netherlands three years ago for doing my PhD. That was a big decision. I was thinking about a small statue of mother and daughter that I had in my room in Iran and felt like re-imagining it and started painting because, besides making my mind free of other thoughts while I paint, I believe in the strong bond between mother and daughter. On the painting the mother is looking into the future, recalling my own mother, who has always been an inspiration for me, and our lengthy discussions about my future, amongst others my PhD here. However, this being mother and daughter doesn’t mean there’s no father! And I would love to get reactions of people to know what they feel when they see the wind blowing through the hairs of the mother.“

Frans Franssen Balance / 2007 ”It is only your own perception that counts.” “Op zeker moment moest ik de kabels waarmee het beeld aan het plafond van de voormalige W-hal vrĳ in de lucht hing, laten vieren. Het raakte de grond, ging heen en weer en vond zĳn evenwicht. De onderkant is nauwelĳks groter dan een laptop! Er is niets berekend, dat zou ik niet eens kunnen. Waar het om gaat is dat je iets dat je niet bedenkt een kans geeft. Anderhalf jaar lang had ik een atelier in de W-Hal. Een collega gaf me een partij steigerplanken. Ik schilderde vooral in die vroegere Bouwkundetekenruimte, maar op zeker moment ben ik gewoon gaan ’goochelen’ met die planken. Vanuit het niets ontstond dit beeld; hooguit gedicteerd door de indrukwekkende ruimte eromheen. Misschien dat Chris Manders, architectuurcriticus en oud-directeur van de Academie in Tilburg, de sculptuur daarom spontaan omschreef als ’Een beeld dat de wereld verklaart’.“

NAME

Frans Franssen - 1959 PRO F E S SION

Guest Lecturer Built Environment & Industrial Design NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.fransfranssen.nl

“At a certain point, I had to loosen the cables on which the sculpture on the ceiling of the former W-hall hung freely in the air. It hit the ground, went back and forth, and found its balance. The bottom is barely bigger than a laptop! There's nothing calculated; I couldn’t have even done that. What matters is that you give something you hadn’t thought of a chance. For a year and a half, I had a studio in the W-Hall. A colleague gave me a bundle of scaffolding planks. I mainly painted in that former Architecture drawing room, but at a certain point I just started 'juggling' with those planks. This image arose out of nowhere, dictated mostly by the impressive space around it. Perhaps that is why Chris Manders, architecture critic and former director of the Academy in Tilburg, spontaneously described the sculpture as ’An image that explains the world’.“

Fiona van de Geĳn & Maarten Hendriks Marble Machine / 2017 “De inspiratiebron van deze knikkerbaan is Rube Goldberg, een Amerikaanse striptekenaar die bekend staat om zijn tekeningen van hele ingewikkelde machines die een simpele taak uitvoeren. We maakten hem oorspronkelijk als ’conversation starter’ in opdracht voor de BOM (Brabantse Ontwikkelings Maatschappĳ). Zie het spel als een uitdaging, zoals het opstarten van een bedrĳf of het op de markt brengen van een product. Dat doe je nooit alleen, maar samen met peers en stakeholders. Waar ben je gevestigd? Welke kennis, talenten en faciliteiten heb je nodig? Welke impact maak je? Deze zaken beïnvloeden elkaar en neem je mee in je ontwikkelproces. Zo is deze knikkerbaan ook van toepassing op het ’Challenge Based Learning’ waarvan TU/e Innovation Space hèt expertisecentrum is. Leren door middel van uitdagingen, in interdisciplinaire teams, zorgt dat kennis beter beklĳft. En het is veel leuker!“

NAME

Fiona van de Geĳn - 1985 Maarten Hendriks - 1980 PRO F E S SION / E DUCATION

Education manager Innovation Space / Alumnus Industrial Design

“The source of inspiration for this marble run is Rube Goldberg, an American cartoonist who is known for his drawings of very complicated machines that perform a simple task. We originally made it as a 'conversation starter' for BOM (Brabantse Ontwikkelings Maatschappĳ). Think of the game as a challenge, like starting a business or bringing a product to market. You never do this alone, but rather together with peers and stakeholders. Where are you located? What knowledge, talents and resources do you need? What impact do you wish to make? These factors influence each other and you include them in your development process. This marble run also applies to ’Challenge Based Learning’, of which the TU/e Innovation Space is the center of expertise. Learning through challenges, in interdisciplinary teams, ensures that knowledge better takes hold. And it's much more fun!“

NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.de-factorĳ.nl

”If you want to spark change, put energy into it.”

Jeanneke Grimbergen Landscapes (cyanotype and toyobo) / 2020 “Als ik in de natuur wandel word ik soms getroffen door wat ik zie, vaak een bepaalde lichtval. Ik word dan echt in het beeld opgezogen. Dit gevoel wil ik ook in mĳn werk stoppen. Eerst leg ik het beeld vast op een foto, daarna begint het experiment. De blauwdrukken maak ik gewoon thuis: ik print de foto op transparante sheet, meng de chemicaliën en smeer het papier hiermee in. Het belichten doe ik met een oude hoogtezon die ik in een doos heb gemonteerd. Er zit iets geheimzinnigs in het ambacht van grafiek. Het vraagt veel tĳd, je bent iets aan het ontwikkelen. Na mĳn afstuderen aan de kunstacademie werkte ik tien jaar als professioneel kunstenaar. Het heeft daarna lang stilgelegen. Sinds kort heb ik het weer opgepakt. Met mĳn pensioen in zicht heb ik er straks weer de rust en tĳd voor.“

NAME

Jeanneke Grimbergen - 1955 PRO F E S SION

Studium Generale office employee and Art Library administrator NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

jeannekegrimbergen@gmail.com

“Sometimes when I walk in nature, I am struck by what I see, often by a certain way of the light. At those moments, I am really drawn into the image, and I try to put this sort of feeling into my work. First, I capture the image on a photo, and then the experiment begins. I make the blueprints at home: I print the photo on a transparent sheet, mix the chemicals and coat the paper with it. I add the lighting with an old sunlamp that I have mounted in a box. There is something so mysterious about the craft of graphics. It takes a lot of time, but you are truly creating something. After graduating from art school, I worked as a professional artist for ten years. But then I stopped for a long time. Recently, I’ve picked it up again. With retirement just around the corner, I will soon have the rest and the time I need for it again.“

“During my studies, I worked in the legendary Atelier Lacourière-Frélaut in Paris. While there, I learned everything I could about graphic art.”

Eva Habets I'm looking for an owner / 2016-2021

“Een keer per week doe ik vrĳwilligerswerk bĳ het asiel. Daar fotografeer ik de dieren met als doel om een nieuw baasje voor ze te vinden. Zo kan ik mĳn liefde voor dieren en fotografie tegelĳkertĳd in de praktĳk brengen. Beesten zĳn altĳd zichzelf. Soms zĳn ze angstig of nerveus en dan neem ik meer tĳd, maar de foto weerspiegelt uiteindelijk altijd de ware aard van het beestje. Een speciale herinnering heb ik aan de kat Lance. Toen ik hem vĳf jaar geleden fotografeerde, was hĳ heel aanhankelĳk. Hĳ kwam op mĳn schoot en gaf me een tik telkens als ik wilde opstaan. Op het moment van de foto was er mooi tegenlicht en dat heb ik proberen vast te leggen. Later heb ik Lance nog opgezocht bĳ zĳn nieuwe baasje. Hĳ kwam meteen een kopje geven.“

NAME

Eva Habets - 1974 PRO F E S SION

Library assistant back office, Data Manager & Library (DML)

“Once per week, I volunteer at an animal shelter. While there, I photograph the animals with the goal of helping to find them a new home. This allows me to simultaneously pursue my two passions: my love of animals and my love of photography. Animals always show their true selves. Sometimes they are anxious or nervous, and when that happens, I take more time with them. But in the end, the photo always reflects the true nature of the animal. I have a special memory of the cat Lance. When I photographed him five years ago, he was very affectionate. He settled in my lap and pawed me every time I tried to stand up. At the time of this photo, there was a nice backlight and I tried to capture that. Later, I visited Lance at his new owner’s home. He immediately came up to me to give me a nuzzle.“

NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

e.h.h.f.habets@tue.nl www.ikzoekbaas.nl

“Cats often get way too close, or they just show me their ass.”

Nadia Hagen Rural Life Tanzania / 2010 “In de zomer van 2010 heb ik een van de grootste avonturen van mĳn leven beleefd. Ik reisde met mĳn partner door Tanzania om vrienden te bezoeken die daar woonden. Naast de adembenemende natuur en de wilde dieren, heeft het dorpsleven een enorme indruk op me gemaakt. Vooral tijdens een trektocht door het platteland van Tanzania, de Usumbara Mountains, fotografeerde ik én leerde ik het hart van het land kennen. We liepen met aan de ene kant een dal en aan de andere kant heuvels vol kinderen die dolenthousiast ‘Mzungu’ (blanke) riepen. Soms trok zo’n uitbundige stoet wel kilometers achter ons aan. Het was fantastisch om het echte en pure leven aldaar in beeld te vatten. Ik fotografeerde al en nu nog steeds: zo ben ik huisfotograaf van de Effenaar en word ik ook ingehuurd voor sportfotografie, huwelĳksfoto’s en veel meer. Ik word ontzettend blĳ van het vastleggen van actie en emotie!“

NAME

Nadia Hagen - 1981 PRO F E S SION

Project manager, ESA NATI ON ALITY

German / Dutch MORE IN F O

www.nadiahagen.nl

“In the summer of 2010, I experienced one of the greatest adventures of my life. I traveled through Tanzania with my partner to visit friends who lived there. Besides the breathtaking nature and wildlife, the village life made a huge impression on me. Especially during a multi-day trek through the countryside of Tanzania, the Usumbara Mountains, I got to know the heart of the country. We walked in a valley on one side, and on the other side, there were hills full of children who enthusiastically shouted ’Mzungu’ (white people). Sometimes such an exuberant procession trailed behind us for kilometers. I found it fantastic to capture the real and pure life there in pictures. I was already a photographer and still am: I am the house photographer of the Effenaar, and sometimes I am hired for sports photography, wedding photos and much more. I just love capturing action and emotion!“

"Watching life through a lens has opened my eyes many times. Sudden lights, shades, perspectives and tiny details open up a brand-new world!"

Group Control Systems - 2021 Remember 2020 "The best response I heard was, 'Wow’, did I make that?” “Al sinds 2010 zit ik een grafiekgroep onder leiding van de kunstenaar Pierre Cops. Mĳn taak als secretaresse is onder meer het organiseren van groepsuitjes, maar het was natuurlijk Corona. Toen kreeg ik het idee om een gezamenlĳk kunstwerk te maken met droge naald prenten. Iedereen kreeg een plastic doorzichtig plaatje met een naald, daar kon je dan een afbeelding onderleggen en overtrekken of het uit je hoofd doen. De opdracht luidde: hoe herinnert iedereen zich het Corona-jaar 2020? Ik heb sommigen wel moeten helpen en samen met Pierre hebben we het afgemaakt in het atelier ‘Make Eindhoven’. Het is heel divers geworden: tekeningen van werkplekken tot wandelomgevingen, van het eerste remote lab in Flux tot het symbool voor het Chinese jaar, van dierbaren (ook huisdieren) tot het tweewekelijk forensen tussen Budapest en Eindhoven van een teamlid van ons. Dit kunstproject smaakt wel naar meer.“ NAME

Group Control Systems, initiative by Diana Heĳnerman 1967 -1992 NATI ON ALITY

All kind of nationalities MORE IN F O

d.heĳnerman.douma@tue.nl

“Since 2010, I have been in a graphics group led by the artist Pierre Cops. As secretary, I organize the group outings, amongst other things, but of course, then came Corona. That was when I got the idea to make a collective artwork with dry needle prints. Everyone got a transparent plastic plate with a needle; you could then put a picture under it and trace it, or do it from memory. The assignment was: how does everyone remember the Corona year 2020? I did have to help some people, and together with Pierre, we finished it in the ’Make Eindhoven’ studio. It has become very diverse: drawings about workplaces to walking environments, about the first remote lab in Flux to the symbol for the Chinese year, about loved ones and pets to the bi-weekly commute between Budapest and Eindhoven by of one of our team members. This art project does evoke much more.“

Pia Hendriks Jan Troost, lifelong activist / 2021 “Since Hieronymus Bosch, there are hardly any handicapped people depicted in art.” “Dit is mijn persoonlijke demonstratie. Ik ben geen Rembrandt zal ik maar zeggen. Maar het gaat mĳ erom te laten zien dat rolstoelgebruikers niet allemaal hetzelfde zĳn. Ze hebben een karakter, een verhaal, een leven. De portretten zĳn geschilderd vanuit kikkerperspectief zodat je niet op ze neerkĳkt. De vraag was: hoe hangen we ze op? Laag is fijn voor rolstoelers maar dan kĳken de staande expobezoekers toch weer op ze neer… Een ontwerpuitdaging voor knappe TU/e’ers? Als rolstoelgebruiker zoek ik veel dingen uit zoals de toegankelijkheid van stranden, of bushaltes in Eindhoven. Ik zeg altijd: Informatie geeft vrijheid. En daarom deel ik mĳn kennis via mĳn Facebookgroep Nederland Toegankelĳker zodat andere mensen zich niet te pletter hoeven te zoeken. Daar komt dan toch de bibliothecaresse in mĳ naar boven.“ NAME

Pia Hendriks - 1954 PRO F E S SION

Employee Data Management & Library (DML), retired now NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

piahendriks54@gmail.com

“This is my personal demonstration. I'll just say -- I'm not a Rembrandt. But my point is to show that wheelchair users are not all the same. They have a personality, a story, a life. The portraits are painted from a frog's perspective so that you don't look down on them. The question then was: how do we hang them? Low is nice for wheelchair users, but then the standing expo visitors must look down on them again… A design challenge for smart TU students? As a wheelchair user, I research many things such as the accessibility of beaches, or bus stops in Eindhoven. I always say: Information delivers freedom. And that's why I share my knowledge via my Facebook group Nederland Toegankelĳker, so that other people don't have to wonder. That's where the librarian in me comes out.“

Anne van der Horst Indifferent / 2020 "I did consider art school once, but it's too subjective for me; they either like it or not whereas, for me, it's about my personal expression." “Naast mĳn studie ben ik vaak actief geweest bĳ een studententeam ('Nurdle Soup': microplastic afval in rivieren), commissies van de studievereniging en baantjes binnen en buiten de universiteit. Allemaal erg leuk, maar het zorgt ook voor een drukke agenda. Daarom probeer ik in mijn vrije tijd zoveel mogelĳk te ontspannen, en tekenen helpt me daar ontzettend mee. Dit zĳn allemaal studies van gelaatsuitdrukkingen, zo schets-realistisch mogelĳk. Ik vind het interessant om te kĳken hoe dat soort uitdrukkingen eruitzien, hoe de spieren in het gezicht samentrekken bij een bepaalde emotie. Ik maak ook wel meer surrealistische tekeningen en dan merk ik dat studiegenoten het soms niet snappen, dat ze het te letterlijk nemen: ‘Hoezo komen er bloemen uit een hand?’ Ze willen het meteen rationeel begrĳpen, maar dat is echt TU. Sommigen verbazen zich ook echt dat ik zo kan tekenen: ‘Dat hoort toch niet bĳ een TU/e-er?’“ NAME

Anne van der Horst - 1999 ED U CAT ION

Master student Mechanical Engineering NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

a.v.d.horst@student.tue.nl

“In addition to my studies, I have often been active with a student team (Nurdle Soup: microplastic waste in rivers), on study association committees, and in part-time jobs. All very fun, but it also means a busy schedule. That's why I try to relax as much as possible in my spare time, and drawing helps me a lot with that. These are all studies of facial expressions, as sketchy-realistic as possible. I think it's interesting to see what those kinds of expressions look like, how the muscles in the face contract when there is a certain emotion. I also make more surrealistic drawings, but then I notice that my fellow students sometimes don't understand them, that they take them too literally: 'why are there flowers growing out of a hand?' They immediately want to understand them rationally, but that's the reality of being a TU/e-er, right...?“

Joep Huiskamp Jesuítas construtores da globalização / 2020 “Ik ben een verzamelaar van vanalles en nog wat: foto's, teksten, objecten, boeken, kunst, knipsels. Op mĳn werkkamer thuis staan kasten en koffers vol hiermee. Ik hou van associëren, dingen met elkaar in verband brengen. De inspiratie voor het schilderĳ ’Jesuítas construtores da globalização’ kwam van een foto die ik zag in een publicatie van de Portugese PTT (die geven hele mooie boeken uit, wist je dat?). Je ziet een groepje jonge Jezuïeten natuurkundige proeven doen met allerlei instrumenten: een telegraaf, een sterrenkĳker, een zaag, een telefoon en een saxofoon. Het heeft iets grappigs omdat ze van die bruine habijten aan hebben. Niet echt kleding die je associeert met een laboratorium, of met globalisering. Linksonder zie je de naam Athanasius Kircher, een Duitse Jezuïet uit de Renaissance. Ik heb een boek over hem met de titel ’The last man who knew everything’.“

NAME

Joep Huiskamp - 1956 PRO F E S SION

Advisor / Program Manager for the Executive Board, General Affairs

I am a collector of anything and everything: photos, texts, objects, books, art, clippings. In my home office, my shelves and cabinets are full of these things. I like to make associations, to juxtapose things. My inspiration for the painting ’Jesuítas construtores da globalização’ came from a photo I saw in a publication by the Portuguese postal service (they publish very nice books, did you know that?). You see a group of young Jesuits doing physics experiments with all kinds of instruments: a telegraph, a telescope, a saw, a telephone and a saxophone. It’s amusing to see them in this context wearing their brown robes. Not really clothes that you associate with a laboratory, or with globalization. At the bottom left, you see the name Athanasius Kircher, a German Jesuit from the Renaissance. I have a book about him called ’The last man who knew everything’.“

NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

j.g.m.h.huiskamp@tue.nl

“Now and then I have to "weed out" Facebook friends so that I can get it back to about a hundred people.”

Bob Huisman Argus Panoptes / 2021 “Een grote hand grijpt hem vast en presenteert hem recht in je gezicht: De Dood. Dit is Argus, de reus die volgens de Griekse mythologie is gedood omdat de overspelige Zeus erachter kwam dat zĳn vrouw Hera hem in het oog liet houden. Argus’ dood was zinloos omdat hĳ al sliep en zĳn 100 ogen gesloten had. Ik gebruik inkt voor het contrast: de schedel prominent op de voorgrond, de grijze gedetailleerde massa eromheen en dan een zwarte achtergrond. In nieuwsberichten zie je veel dood en geweld. Maar je vraagt je niet zo snel af hoe de afgebeelde mensen zich gevoeld hebben, en of hun dood nodig was. We zeggen: “Dit conflict is erg. Maar ja, wat kan ik eraan doen?” Zo wassen we onze handen in onschuld. Deze ogen kĳken je aan. Kĳk jĳ in gedachte die mensen eens aan…“

NAME

Bob Huisman - 1999 ED U CAT ION

Fourth-year student Mechanical Engineering

“A large hand grips it and presents it right in front of your face: Death. This is Argus, the giant who, according to Greek mythology, was killed because the adulterous Zeus found out that his wife Hera had Argus keep an eye on him. Argus' death was pointless because he was already asleep and had closed his 100 eyes. I use ink for the contrast: the skull prominent in the foreground, the gray detailed mass around it, and then a black background. You see a lot of death and violence in the news. But you don't typically think about how the people depicted in those news stories felt, and whether their death was necessary. We say, “This conflict is horrible. But, what can I do about it?” This is how we wash our hands in innocence. These eyes are looking at you. Think about those people…“

NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: dang_alpaca_youth

“People should be more critical of themselves.”

Charlotte Janssen Dress to Impress / 2021 “Ik vind het leuk om te schilderen én ik hou erg van kleding en historische kostuums. Nu kan ik wel een beetje naaien maar niet een hele garderobe en als je iets niet zelf kunt maken is het wel leuk om het te kunnen schilderen. Het schilderij is geïnspireerd op werk van de Canadese kunstenares Janet Hill. Vaak gaat het bij een foto of schilderij om het gezicht of iets op ooghoogte, maar ik leg nu juist de focus op de onderkant. Dat vond ik wel verfrissend. De boeken schilderde ik ter decoratie en, we zitten per slot van rekening op een universiteit, zĳn studieboeken. Het zĳn ook nettere kledingstukken dan dat je normaal zou dragen: mooie rokjes, mooie schoenen. Maar soms is het juist fijn om je wat netter te kleden, net iets meer zelfvertrouwen uit te stralen en op te vallen.“

NAME

Charlotte Janssen - 1999 ED U CAT ION

Master Student Computerscience NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

c.h.v.m.janssen@student.tue.nl

“I like to paint, and I really like clothes and historical costumes. I can sew a little but not a whole wardrobe, and if you can’t make something yourself, it’s nice to be able to paint it. This painting was inspired by the work of Canadian artist Janet Hill. Often a photo or painting revolves around a face or something at eye level, but I put the focus on the bottom, which I found refreshing. The books I painted for decoration and -- after all, we are at a university -- are of course textbooks. The clothes are also neater and more decent than you would normally wear: nice skirts, nice shoes. But sometimes, it’s just nice to dress a little neater, to radiate just a little more self-confidence and to stand out.“

"I can easily watch a sitcom like Friends and paint at the same time."

Ria Janssen TV blanket / 2021 “I like the effect of optical trickery, just like with Escher.”

“Door de avondklok keek ik veel te veel TV. Toen heb ik deze TV-deken gehaakt zodat ik lekker warm kon zitten en de bank wat meer kleur kreeg. Ik vind het effect van optisch bedrog wel leuk, net als bĳ Escher. Dat je met vlakken kunt spelen en hoe je ogen er dan dingen in gaan zien. Ik ben er vier maanden mee bezig geweest. Een uur per kubus, vĳfenveertig stuks, en natuurlĳk wel eens een foutje: reken maar uit. Ik doe ook nog aan beeldhouwen en portrettekenen. Dat laatste doe ik samen met een groepje van de bibliotheek. Dan nodigen we een collega of oud-collega uit als model. Dat is dan heel gezellig en je leert elkaar beter kennen.“

NAME

Ria Janssen - 1956 PRO F E S SION

Employee Data Management & Library (DML) NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

m.w.janssen@tue.nl

“Because of the curfew, I watched way too much TV. I crocheted this TV blanket so that I could sit, nice and warm, and the sofa could get some more color. I like the effect of optical illusion, just like with Escher -- that you can play with surfaces, and that your eyes will then see things in them. I worked on this blanket for four months. An hour per square, forty-five pieces, and of course the occasional mistake: you do the math. I also do sculpting and portrait drawing. I do the latter together with a group from the library, and we invite colleagues or former colleagues to serve as the models. It’s a very enjoyable activity, and you get to know the other group members better.“

Bas van der Kam A past exploration of the future / 2018-2019 “Ik heb veel gereisd (kind van Philips-expats), en dan maak ik altĳd veel foto's. Deze foto’s zijn van vóór de pandemie. Ik was met studievrienden naar Oostenrijk en Mallorca. Toen ik een selectie wilde maken voor deze tentoonstelling stuitte ik op deze foto’s. Pas nu met de pandemie kregen ze een andere betekenis voor me. De foto’s draaien om het onderwerp reizen dat in Covid-tijden een andere betekenis heeft gekregen. De foto's zijn opzettelijk korrelig, enigszins wazig en donker, en geven een herinnering weer aan reizen en ontdekkingen die steeds verder weg beginnen te lĳken. Aan de andere kant geven de foto's ook een gevoel van nieuwsgierigheid weer voor wat de toekomst zal brengen. Belangrijk voor mij bij het fotograferen van een plek is niet hoe de plek er precies uitzag, maar altijd de combi van hoe ik me voelde en hoe die plek me laat voelen.“

NAME

Bas van der Kam - 1998 ED U CAT ION

First-year Masters Industrial Design NATI ON ALITY

Dutch

“I have always traveled a lot, being a child of Philips expats, and have taken a lot of pictures. These photos were shot before the pandemic. I was with college friends in Austria and Mallorca. When I wanted to make a selection for this exhibition, I stumbled upon these photos. Only now with the pandemic have they taken on a different meaning for me. The photographs explore the topic of travel, which has gotten a different meaning in these Covid times: intentionally grainy, slightly blurry and dark, representing a memory of travels and exploration that has started to feel more distant. On the flip side, the photos also represent a sense of curiosity for what the future will hold. What’s important to me when photographing a place is not what the place looked like exactly, but rather a combo of how I felt and how that place makes me feel.“

MORE IN F O

Insta: bas_van_der_kam

"Normally, I work a lot with colors and shoot analog. These are black and white and digital -- you could say I ‘cheated'."

Angelique Kanters Painted rocks “With everything I see, I think: What can I paint on this?” “Op creatief gebied doe ik van kleins af aan al van alles. Maar schilderen is en blĳft mĳn favoriete vrĳetĳdsbesteding; ik doe het elke dag. Ik hou niet zo van standaarddingen. In het verleden heb ik ook jassen, tassen en schoenen geschilderd. De laatste jaren werk ik vooral op dingen uit de natuur zoals stenen en veren. Mensen vragen mĳ vaak om hun huisdier te portretteren op steen, maar ik maak net zo makkelĳk een bloederig hardrocktafereel hoor! In mĳn vrĳe tĳd geef ik ook workshops. Handletteren, abstracte kerststukjes, dikke dames of koeien schilderen: Ik doe het allemaal. Nu ben ik bezig met Nana’s te gieten, dat zĳn kleurige beelden van vrouwen. Als Corona voorbĳ is, ga ik weer workshops geven.“

NAME

Angelique Kanters - 1968 ED U CAT ION

Study Information and Communication Architecture, Built Environment NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

a.h.m.kanters@tue.nl

“I have been doing all kinds of creative things since I was little. But painting is and remains my favorite leisure activity; i do it every day. I don’t like standard stuff. In the past, I have also painted jackets, bags and shoes. In recent years, I’ve mainly worked on things from nature such as stones and feathers. People often ask me to make a portrait of their pet on stone, but I can just as easily create a gory hard rock scene! In my spare time, I also give workshops. Handpainted lettering, abstract Christmas pieces, or painting images of fat ladies or cows: I do it all. Now I am busy with casting Nanas, which are colorful images of women. When Corona is over, I will return to giving workshops again.“

Mila Kovačev Laughter is the best medicine / 2021 “Ik schilder al mijn hele leven en ik vind het geweldig, net als mijn leven in Eindhoven met een geweldige vriendengroep en een interessante bacheloropleiding. De jongen op het schilderĳ is een goede vriend. Ik heb hem ontmoet in Oman waar ik twee jaar heb gewoond. Hĳ is echt een grappenmaker, een hilarisch persoon die me altĳd aan het lachen maakt. Na deze tentoonstelling heeft het schilderĳ al een nieuwe bestemming: zĳn moeder wil het kopen - ze zei dat het zĳn persoonlĳkheid goed weergeeft. Het schilderĳ is ironisch bedoeld, met de grĳns op zĳn gezicht, en natuurlĳk de mok met het citaat erop. Het citaat is humoristich bedoeld, maar ik zie echt geen humor in clichématige opgesmukte mokken met citaten erop.“

NAME

Mila Kovačev - 1998 ED U CAT ION

Third-year bachelor Architecture NATI ON ALITY

Serbian MORE IN F O

m.kovacev@student.tue.nl

“I have been painting throughout my whole life, and I love it -- just like my life in Eindhoven, with a great group of friends and an interesting bachelor course. The boy in the painting is a close friend. I met him in Oman where I lived for Two years. He is really a jokester, a hilarious person that always makes me laugh. After this exhibition, the painting already has a new destination: his mother wants to buy it – she said it depicts his personality well. The painting is meant to be ironic, with the smirk on his face, and of course the mug with the quote on it. The quote is meant to be humorous, but I really don't see any humor in mugs embellished with cliché quotes.“

“I think art is a bit disregarded at this university where it’s all about technology, while it can be so inspirational and motivational for everyone.”

Nuriye van Lamoen Collage 2 / 2019 “Ik ben dol op het surrealisme. Door in mijn collages dingen toe te voegen zoals andere ogen, voelsprieten of explosies, kan ik gedachtes en gevoelens verbeelden waar ik eigenlĳk geen woorden voor heb. Het maken van collages heb ik geleerd van mĳn oma. Zĳ gebruikte het in de psychotherapie om het onderbewuste te laten spreken. Deze twee collages drukken mĳn worsteling uit om vrouw te zĳn in de door mannen gedomineerde TU/e-wereld. Praktisch gezien zijn er voor mij geen barrières voor een carrière in de technische natuurkunde. Maar in de dagelĳkse omgang met studiegenoten en vrienden loop ik toch tegen dingen aan zoals grappig bedoelde opmerkingen over koffie halen. It feels like a fight to be who I am and to be respected for that.“

NAME

Nuriye van Lamoen - 2000 ED U CAT ION

Third-year student, Applied Physics NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

n.j.l.i.v.lamoen@student.tue.nl

“I love surrealism. By adding things to my collages such as different eyes, feelers or explosions, I can illustrate thoughts and feelings that I don't really have words for. I learned to make collages from my grandmother. She used it in psychotherapy to let the subconscious speak. These two collages express my struggle of being a woman in the male-dominated TU/e world. In practice, there should be no barriers to a career in applied physics for me. But in my daily interactions with fellow students and friends, I still run into things like the off-handed jokes about women getting the coffee. It feels like a fight to be who I am and to be respected for that.“

“I think that daring to be vulnerable is one of the most heroic acts one can do.”

Minha Lee I held you like this / 2008 “Protection isn’t a given, it’s a fight.”

“Als academicus geef je lezingen, maar er is niet veel ruimte voor persoonlĳke verhalen, dus hier een van mĳ. Dit is een schilderĳ van mĳn oma, mĳn nog enige levende grootouder. Ze houdt de wĳk Yaksu-dong in Seoul omhoog, waar ik de eerste jaren van mĳn leven woonde in het huis van mĳn grootouders, het rechterhuis dat bĳna kantelt en dat zou symbolisch kunnen zĳn. Mĳn grootmoeder is mĳn held. Zĳ heeft velen van ons opgevoed en is hier geschilderd als de berg Namsan, die over ons waakt, een beschermer. Vergeet niet dat ze hachelĳke tĳden meemaakte: de Japanse bezetting (1910-1945) en daarna de Koreaanse oorlog (1950 - 1953 en eigenlĳk nog steeds bezig). Studies hebben bewezen dat trauma’s van vorige generaties overgedragen kunnen worden: oorlog laat sporen na. Dit schilderij dient als geheugensteuntje om me te herinneren waar ik vandaan kom en om haar liefde als ’thuis’ te herinneren, waar ter wereld ik ook ben.“ NAME

Minha Lee - 1988 PRO F E S SION

Assistant Professor, Industrial Design NATI ON ALITY

Korean MORE IN F O

m.lee@tue.nl

“As an academic, you can give lectures, but there’s not much room for personal stories, so here’s one of mine. This painting is of my grandmother, my only living grandparent. She is holding up our neighborhood in Yaksu-dong, Seoul, where I spent the first years of my life in my grandparents' house. It's the house on the right that is almost tipping over; that might be symbolic. My grandmother is my hero. She raised many of us. She is represented as the mountain Namsan, overseeing us, a protector. She lived through precarious times: the Japanese occupation (1910-1945, then the Korean War (1950 - 1953 and actually still ongoing). Her generation fought to protect us. Studies show trauma can be passed on across generations; wars leave scars. This painting serves to remind me of where I’m from, and to remind me of her love as ’home’, no matter where I am.“

Alice Litsenburg Zonder titel / 2021 “Na jarenlang fotograferen vond ik nieuwe inspiratie door te werken met andere technieken zoals houtskool, linosnede, aquarel en collages. Het plezier in het maken kwam terug en ik ontdekte dat vooral de ‘mislukkingen’ me inspireerden, omdat daarin juist schoonheid en kracht zit. Ze geven bezieling aan een beeld. Uiteindelĳk ben ik intuïtief gaan experimenteren met het combineren van al die technieken, maar dan digitaal. En toen vielen alle stukjes in elkaar. De letterlĳke gelaagdheid brengt een figuurlĳke gelaagdheid die ik eerder niet goed vorm wist te geven. Een sfeer van weemoed en melancholie zĳn terugkerende aspecten in mĳn werk en ik ben ook altijd gefascineerd door metamorfoses. Letterlijk en figuurlijk. Hoe veranderen mensen door wat ze meemaken? Welke lagen zitten er verborgen die soms ineens zichtbaar worden?“

NAME

Alice van Litsenburg - 1966 PRO F E S SION

Secretary Mechanical Engineering & Biomedical Engineering NATI ON ALITY

“After years of photographing, I found new inspiration by working with other techniques such as charcoal, linocut, watercolor and collages. The fun in creating came back, and I discovered that the ’failures’ especially inspire me because they contain beauty and strength. They give inspiration to an image. Eventually, I started experimenting intuitively by combining all those techniques, but then digitally. And that was when all the pieces came together. The literal stratification brought a figurative stratification that I was not able to properly shape before. Atmospheres of gloominess and melancholy are recurring aspects in my work, and I am always fascinated by metamorphoses. Literally and figuratively. How do people change because of what they experience? What layers are hidden that sometimes suddenly become visible?“

Dutch MORE IN F O

Insta: p_ivy

”An image or experience continuously transforms depending on who looks at it or who experiences it. I find that fascinating.”

Rooske van Loon Siep / 2021 “Tangible art gives experience to the environment.”

“In mijn vrije tijd hou ik ervan om dieren op een zeer realistische manier te schilderen en in mijn schilderijen probeer ik me zoveel mogelijk in te leven in de persoonlijkheid van een dier. Mijn ouders kregen twee poesjes deze winter, Wiep en Siep, en die laatste heeft hele speciale groene ogen die ik wilde schilderen. Ik had door Corona toch niet veel te doen op mĳn studentenkamer en ben eraan begonnen. Het zĳn echte jagertjes die poezen en hier verstopt ze zich in een textielspeelbuis om het perfecte moment af te wachten om haar prooi, een speelballetje, te grĳpen. Als mensen mĳn werk zien vragen ze vaak of ik ook niet hun huisdier wil schilderen, maar dan wordt het ‘moeten’ en ik wil me wel kunnen ontspannen in mĳn schilderen.“

NAME

Rooske van Loon - 1996 ED U CAT ION

Master Student Industrial Design NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

rooskevanloonportfolio.nl/ creative-corner/

“In my spare time, I like to paint animals in a very realistic way, and in my paintings, I try to empathize with an animal’s personality as much as possible. My parents got two kittens this past winter, Wiep and Siep, and the latter has very special green eyes that I wanted to paint. I didn’t have much to do in my student room anyway because of Corona, so I started working on this painting. These cats are real hunters, and here Siep is hiding in a textile toy tube waiting for the perfect moment to grab her prey, a toy ball. When people see my work, they often ask if I would be willing to paint their pets too, but then it becomes like a job. Instead, I want to be able to relax while I’m painting.“

Noud Maes Burning ice / 2020 “Mĳn vader was brandweerman en als klein jongetje zat ik al bĳ de open haard betoverd naar de vlammen te kĳken. Nu heb ik van dingen verbranden mĳn beroep gemaakt. Deze foto heb ik gemaakt voor een fotowedstrijd die ik vorig jaar met vier ex-TU/e collega’s organiseerde. Het thema was ‘opposites’. De foto verbeeldt de energieuitdagingen waar de mensheid nu voor staat. Onze behoefte aan energie is groter dan ooit. En terwĳl we onze huizen koelen met airco’s, warmt de aarde steeds meer op. Met mĳn onderzoek naar hernieuwbare vloeibare brandstoffen voor grote motoren probeer ik de impact van emissies op het klimaat zoveel mogelĳk te beperken. Fotografie is voor mij een tool om datgene wat ik als wetenschapper doe, tastbaar te maken voor anderen.“

NAME

Noud Maes - 1989 PRO F E S SION

Assistant Professor Mechanical Engineering NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

n.c.j.maes@tue.nl

“My father was a firefighter, and as a little boy I sat enchanted by the fireplace watching the flames. Now I have made burning things my profession. I took this photo for a photo competition that I organized last year with four exTU/e colleagues. The theme was ’opposites’. The photo depicts the energy challenges humanity now faces. Our need for energy is greater than ever. And while we cool our houses with air conditioners, the earth is growing increasingly warmer. Through my research on renewable liquid fuels for large engines, I try to limit the impact of emissions on the climate as much as possible. Photography is a tool for me to make what I do as a scientist tangible for others.“

“While we cool our homes with air conditioners, the earth is growing increasingly warmer.”

Anna Mańka MESSAGE 9574 / 2020 “I really love ’Black Square’ by Malevich; I even have a tattoo of it. Now you can see the black paint decaying, and you can imagine that it was perfect only right after he finished it, but that is fine- leave it; it is beautiful.”

NAME

Anna Mańka - 1996 ED U CAT ION

Master Student Architecture and Urbanism NATI ON ALITY

Polish MORE IN F O

www.zemeatelier.com

“Tĳdens de Dutch Design Week 2019 toonde ik mĳn werken waarin ik 2D en 3D ervaringen combineerde: ik herinterpreteerde schilderĳen van bĳvoorbeeld Kandinsky. Ik bleef daar verder aan werken en ging op social media op hashtags als #abstractartworks zoeken en kwam in contact met de ZuidAfrikaanse kunstenares Annamieke Engelbrecht. Zĳ schildert 2D werken en ik plaats ze in 3D omgevingen, maar we doen het ook andersom: ik maak een render en zij zet die op doek. De selectie hier (scan QR-codes om de originelen te zien) is van 2D naar 3D. We hebben elkaar nooit live ontmoet en het is natuurlijk niet zo gemakkelijk om de schilderijen heen en weer te sturen. Het project heet MESSAGE 9574, omdat dat de precieze afstand tussen ons is gemeten in kilometers. Het zou leuk zĳn om onze gezamenlĳke expositie precies in het midden te hebben, ergens in Kameroen bĳvoorbeeld.“ “At the 2019 Dutch Design Week, I showcased my works combining 2D and 3D experiences: I reinterpreted paintings from, for example, Kandinsky. I continued working on that and went on social media, and through hashtags like #abstractartworks, I got in contact with the South African artist Annamieke Engelbrecht. She paints 2D works, and I place them in 3D environments. But we also do it the other way around; I make a render, and she puts it on canvas. The selection here [scan QR-codes to see the originals] is from 2D to 3D. We have never met in person, and it’s not very easy to ship the paintings back and forth. The project is called MESSAGE 9574 because that’s the distance in between us, measured in kilometers. It would be nice to someday have our mutual exhibition right in the middle, in Cameroon for example.“

Celina Marĳnissen The Papayas / 2020 “Tijdens de lockdown organiseerde studentenvereniging Demos een Bob Ross workshop. Je kon dan een pakket verf krijgen en een uitgebreide live tutorial volgen over hoe je een landschapsschilderĳ kunt maken. Iedereen online, ik samen met mĳn huisgenoot: dat was leuk! Ik leerde hoe je je kwast moet vasthouden en hoe de druk kleur en textuur beïnvloedt. Ik ben daarna zelf verdergegaan met schilderen. Van fruit word ik vrolijk: de felle kleuren, fruitsmaak, een zomergevoel. Ik werk het liefst ‘s avonds, als het stil is op straat. Dan zet ik een misdaadpodcast op of luister naar Technobunker muziek. Van die herhalende beats kom ik in een soort tunnel en vergeet ik de tijd.“

NAME

Celina Marĳnissen - 1999

“During the lockdown, the Demos student association organized a Bob Ross workshop. You could get a packet of paints and follow an extensive live tutorial on how to create a landscape painting. Everyone together online, including me and my roommate: that was fun! I learned how to hold the brush and how pressure affects color and texture. After that experience, I’ve continued painting on my own. Fruit makes me happy: the bright colors, the fruity flavors, the summery feeling. I prefer to work at night, when it's quiet on the street. Then I put on a crime podcast or listen to Technobunker music. Those repeating beats put me in a sort of trance, and I forget about the time.“

ED U CAT ION

Student Biomedical Engineering NATI ON ALITY

Dutch / Polish MORE IN F O

Insta: @Celinas.brush.and.needle

“It started with a Bob Ross night at Demos.”

Bendegúz Marton Metal rim / 2020 “Architecture, in a way, is the easiest method to passively influence the world and people's perception.” “De meeste kunstenaars maken een werk en weten van tevoren ’de betekenis’, maar ik vind 'de betekenis' meestal achteraf. De metalen rand was een opdracht die ik vorig jaar als architectonisch kunstenaar heb uitgevoerd aan de universiteit van Sopron. De opdracht was om een model te maken voor tektoniek. Ik besloot de opdracht op een andere en meer open manier op te vatten. Het object zelf heeft een eenvoudige constructie: een ’wervel’ wordt om een as gedraaid en vormt zo een sequentiële, bewegingsachtige opbouw, die me ook doet denken aan het kunstgenre futurisme. Achteraf dacht ik: ’Hé, dit doet me denken aan de doornenkrans van Christus.’ Maar sommige mensen zien een onderzetter of zelfs een wapen. Wat de houten kubus betreft, ook een opdracht: die gaat over het butterfly-effect: de duizend mogelijkheden die schuilen in de verstrengeling van verleden, heden en toekomst en vice versa...“ NAME

Bendegúz Marton - 2000 ED U CAT ION

Bachelor student Built Environment NATI ON ALITY

Hungarian MORE IN F O

b.z.marton@student.tue.nl

“Most artists know beforehand ’the meaning’ of the work they create, but I usually find the meaning afterwards. The metal rim was an assignment I did as an Architectural Artist last year at the University of Sopron. The task was to create a model for tectonics. I decided to understand the task in a different and more open way. The object itself has a simple construction: one ‘vertebrae’ is rotated around an axis to form a sequenced, motion-like build, which also reminds me of the art genre futurism. Afterwards I thought: ’Well, this reminds me of the crown of thorns on the head of Christ.’ But some people might think it is a coaster or even a weapon. As for the wooden cube, this was also an assignment. It’s about the butterfly effect: the thousands of possibilities that lay in the intertwining of past, present, and future affecting each other vice and versa...“

Dominique Meĳerink Caught and Connected / 2020 “'Caught' gaat over hoe het Web je vasthoudt. Je kunt op internet een imago van jezelf opbouwen en verstrikt raken in een web van leugens. In de huidige cancel culture verliezen mensen hun baan door iets wat ze tien jaar geleden gezegd hebben. Het web vergeet niks en houdt alles vast. In 'Connected' wil ik de dualiteit laten zien van het altijd verbonden zijn: enerzĳds is er de sociale druk om alles online te delen, anderzĳds is er de behoefte om ook iets voor jezelf te houden. Deze persoon deelt alles. In haar hand een USB-stick: een klein stukje dat wel privé is. Met de speling van het licht in het gezicht laat ik zien dat dit haar donkere kant is, je deelt immers alleen de leuke dingen online.“

NAME

Dominique Meĳerink - 1999 ED U CAT ION

Fifth-year Bachelor student Industrial Design NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: dominique_pastelcolours

“'Caught' is about how the Web entangles you. You can build an image of yourself on the Internet and get caught up in a web of lies. In today's cancel culture, people can lose their jobs because of something they said ten years ago. The web forgets nothing and retains everything. In 'Connected', I want to show the duality of always being connected: on the one hand, there is social pressure to share everything online; on the other hand, there is a need to keep some things to yourself. This person shares everything. In her hand is a USB stick: the one small piece that is private. With a play of light on her face, I show that this is her dark side; after all, you only share the nice things online.“

“Oh, I drank a nice smoothie; I'll post it on Instagram!”

Robbe Nagel Cartoony Particles / 2021 “In generative art, you never know what will come out. It's a wonderful process in which you play with the values of the algorithm.” “Met de opkomst van sterkere computers en kunstmatige intelligentie komen we steeds dichter bĳ een tĳd waar veel menselĳke taken overbodig worden. In de kunstwereld is men vaak sceptisch over het gebruik van computers. Als maker voel ik me niet zozeer vervangen hierdoor, maar eerder als de componist achter de kunst. Deze posters heb ik gemaakt in het programma Blender, wat mĳ de mogelĳkheid geeft om te spelen met de eigenschappen en waardes die de kunst vormen. De posters zĳn zo eigenlĳk een momentopname van een speels proces. Ik heb plannen om dingen groter aanpakken, meer verhalen vertellen en interactie te integreren. Het lijkt me erg gaaf om de digitale wereld te combineren met de fysieke wereld. Hoe kunnen we hiermee onze steden verlichten, mooier én interactiever maken?“ NAME

Robbe Nagel - 2000 ED U CAT ION

Second-year Bachelor Industrial Design, student assistant Innovation Space NATI ON ALITY

Dutch / Belgian MORE IN F O

www.robbenagel.me

“With the rise of more powerful computers and artificial intelligence, we are getting closer to a time where many human tasks will become redundant. In the art world people are often sceptical about are also skeptical about the use of computers. As an artist myself, I don't feel so replaced by this development, but rather I l feel like the composer behind the art. I made these posters in the Blender program, which gives me the opportunity to play with the properties and values that make up the art. The posters are actually a snapshot of a playful process. I have plans to tackle bigger things, tell more stories and integrate interaction. I think it would be really cool to combine the digital world with the physical world. How can we use this to illuminate our cities, make them more beautiful and more interactive?“

Bart Nelissen Tunnel Vision / 2020 “Mĳn ouders waren laatst de zolder aan het opruimen en daar vonden ze oude perspectieftekeningen die ik maakte als kind: stadstekeningen, wolkenkrabbers, heel grafisch en zwart-wit. Ik dacht ’Hé, verrek, dat is precies wat ik nu aan het fotograferen ben.’ Als wetenschapper ben ik analytisch opgeleid. Dit zie je terug in mĳn fotografiestĳl: grafisch, minimalistisch en vaak met sterke contrasten. Ik ben altijd op zoek naar aantrekkelijke details, lijnen, vormen en texturen en hou van heldere, strakke composities die op één onderwerp focussen. Voel je je veiliger in een fietserstunnel als er een muurschildering op staat? Bij het maken van de serie ’Tunnel Vision’ ontdekte ik dat ik meer voldoening haal uit fotograferen wanneer ik het conceptueel aanpak. Dit heeft mĳ overtuigd een stapje verder te gaan. Afgelopen jaar ben ik gestart met de deeltĳdopleiding Conceptueel Beeldmaker aan de Fotoacademie Amsterdam.“

NAME

Bart Nelissen - 1973 PRO F E S SION

Business developer The Gate (formerly TU/e Innovation Lab) NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.bartnelissenphotographics.nl

“My parents were recently clearing out the attic, and there they found some old perspective drawings I had made as a child: drawings of cities, skyscrapers, very graphic and black and white. I thought ‘Well I’ll be damned, that's exactly what I’m photographing these days.’ As a scientist, I am trained to be analytical. This is reflected in my photographical style: graphic, minimalist, and often with strong contrasts. I am always looking for attractive details, lines, shapes and textures, and I like clear, tight compositions that focus on one subject. Do you feel safer in a cyclists’ tunnel if it has a mural on it? While making the ’Tunnel Vision’ series, I discovered that I get more satisfaction from photographing when I approach it conceptually. This discovery convinced me to go one step further. Last year, I started the part-time Conceptual Images Maker course at the Photo Academy in Amsterdam.“

“I'm only now getting around to photographing all the things that were already somewhere in my head.”

Anita Nellissen Universe / 2020 “Ik ben ooit begonnen op de Kunstacademie, maar dat was het niet voor mĳ: ik ben te resultaatgericht daarvoor. Maar sinds negen jaar schilder ik iedere week bĳ een vriendin op haar zolderkamer ieder aan onze eigen werken en het belangrĳkste is dat ik blĳ word van wat ik maak en dat ik blĳf ontwikkelen en experimenteren. Ik vind een blik of emotie in een schilderĳ belangrĳk, zo ook bĳ dit schilderĳ, maar ik heb er ook een ideële gedachte bĳ. Kunnen we ons in dit schilderĳ herkennen? Is dit een vrouw, een man? Is het een beeld van de toekomst of van nu? Welk ras? Tegenwoordig zĳn we te veel bezig met etiketten plakken op elkaar: er is niet veel verdraagzaamheid ten opzichte van geaardheid, ras, religie et cetera. Welk nut heeft dat?“

NAME

Anita Nellissen - 1965 PRO F E S SION

Secretary Capacitygroup Human Technology Interaction NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.anitanellissen.exto.nl

“At one point, I was at the Art Academy, but it wasn't for me: I'm too resultoriented for that. But for the past nine years, I have been painting every week. Every week, me and a friend paint our own works in her attic, and the most important thing is that I am happy with what I make and that I keep developing and experimenting. I think a look or an emotion in a painting is important, just as it is with this painting. But I also have an idealistic pondering behind it. Can we recognize ourselves in this painting? Is this a woman, a man? Is it an image of the future or of today? Which race? Nowadays, we are too much concerned with labeling each other: there is not much tolerance towards gender orientation, race, religion, etc. What’s the use in that?“

"I sometimes sell a painting. Does that cause pain? In the beginning, it's my baby, and you don't want to part with it. But then a 2nd, 3rd and 4th come along, and that last one is the best of the day. Then I can part with painting number 1."

Yana Pencheva Reflection / 2020 "Art is a great way to escape from the structured world we live in. It gives you the freedom to relax and unwind." “Toen ik van deze tentoonstelling hoorde werd ik meteen enthousiast: een kans om mĳn werk te delen! Ik ben altĳd al bezig geweest met allerlei creatieve uitingen, zoals tekenen, schilderen en sieraden maken. Helaas, sinds ik een jaar geleden in Nederland ben gaan studeren, heb ik hier niet veel gemaakt. Kunstbenodigdheden zijn niet goedkoop in Nederland en het tekenen en schilderen deed ik vooral toen ik in de zomer in mijn thuisland was. Dit is een customized spĳkerbroek. Deze en een jasje waren de enige artistieke uitingen die ik mee naar Nederland kon nemen. Ik geniet echt van kunst op kleding, ik geloof dat het een geweldige manier is om jezelf uit te drukken en om een statement te maken met wat je draagt, maar ook gewoon een geweldige manier om kunst tentoon te stellen - op straat.“ NAME

Yana Pencheva - 2000 ED U CAT ION

Second-year bachelor Architecture NATI ON ALITY

Bulgarian MORE IN F O

y.p.pencheva@student.tue.nl

“When I heard about the exhibition, I was really excited that I could have the chance to exhibit my work. I have long been engaged in all sorts of creative activities like drawing, painting and jewellery making. Unfortunately, since I moved to the Netherlands a year ago to study , I have not been able to create a lot of things here. Art supplies are not cheap in the Netherlands, so I mostly drew and painted when I was in my home country during the summer. This is a customized pair of jeans; these and a jacket were the only artistic pieces that I could bring here with me. I really enjoy art on clothing; I believe it is a great way to express yourself and to make a statement with what you are wearing, but also just a great way to exhibit art – out on the streets.“

Paul Peters H2Okay / ± 2000 “Oude principes op het gebied van techniek blijken wonderwel te passen bij huidige bouwkundige ontwerpuitdagingen zoals huisvesting, klimaatbeheersing en hittestress. Neem het waterrad: een supereenvoudige manier om energie op te wekken. Techniek moet een mate van eenvoud kennen, maar in zekere zin ook esthetisch zijn en een tijdloze kwaliteit hebben. Deze maquettes maakte ik twintig jaar geleden voor een prijsvraag van de gemeente Eindhoven om de Dommel beter in beeld te brengen. De twee torens zetten via een schoepenrad de stroming van het water om in beweging en licht. De beweging wordt gevormd door een ronddraaiend plateau; het licht bestaat uit de lichtgevende letters ’H2O’, aangestuurd door een dynamo. Het brandt feller naarmate het water harder stroomt. De torens zouden prachtig staan bij de entree van de campus, bij het verlaten bruggetje waarover je vroeger van De Bunker naar de TU liep.“

NAME

Paul Peters - 1971 PRO F E S SION

Guest lecturer Architecture (Building Sciences) NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

“Old engineering principles appear to fit wonderfully well with current architectural design challenges such as housing, climate control and heat stress. Take the water wheel, for example: a super easy way to generate energy. Technology must have a degree of simplicity, but in a certain sense also be aesthetic and have a timeless quality. I made these models twenty years ago for a competition organized by the municipality of Eindhoven to better visualize the Dommel. The two towers use a paddle wheel to convert the flow of water into movement and light. The movement is formed by a rotating platform; the light consists of the luminescent letters ’H2O’, controlled by an alternator. It burns brighter as the water flows faster. The towers would look fantastic at the entrance of the campus, at the abandoned bridge over which you used to walk from the bunker to the TU.“

www.paulpetersontwerp.nl

“Many wheels have already been invented; make use of them!” 96

Frederiek Prins Reed Empire / 2021 “It is extremely intriguing to me how much of our own minds we do not know.” “Ik ben in een hotelkamer in een donkere stad. Via een deur kom ik in een rietwereld. Daar staat een persoon in een tent van riet en ik denk ’Wow, deze dude heeft deze hele wereld gemaakt!’ Ik ben heel jaloers. Na het zien van een paar lezingen over Jung, ben ik vorig jaar begonnen mĳn dromen te schilderen. Volgens Jung is onze droomwereld een poort naar ons onderbewuste. Ten tĳde van ‘de rietdroom’ zat ik midden in een architectuurproject. Die stad is een droomgebied waar ik vaker kom; hier ben ik bang. Maar vanaf het moment dat ik in die rietwereld stap, voel ik vooral blĳdschap: ik heb weer een doel gevonden. Waar droom jĳ over? Het rode notitieboekje verwĳst naar Jungs ’Red Book’. Schrĳf of teken hierin jouw dromen, of reageer op die van anderen.“

NAME

Frederiek Prins - 1999 ED U CAT ION

Third-year Bachelor Built Environment NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

fprins@live.nl

“I’m in a hotel room in a dark city. Through a door I enter a reed world. There’s a person standing in a thatched tent and I’m like, ’Wow, this dude made this whole world!’ I am very jealous. After seeing a few lectures on Jung, I started painting my dreams last year. According to Jung, our dream world is a gateway to our subconscious. At the time of the reed dream, I was in the middle of an architectural project. That city is a dream area where I often visit; here I am afraid. But from the moment I step into that reed world, I feel joy especially: I have found a purpose again. What do you dream about? The red notebook refers to Jung's ’Red Book’. Write or draw your dreams in this, or respond to those of others.“

Teun Prinsen Fountain Pen DSC_8886 / 2021 “Vanwege mĳn artritis verzamelde ik al een paar jaar vulpennen; het was de enige manier waarop ik comfortabel kon schrĳven. Ik merkte dat je met een draaibank ronde voorwerpen kon maken en ontdekte dat je er ook pennen mee kon maken. Na een cursus houtdraaien kocht ik al snel mĳn eerste draaibank. Het is compleet uit de hand gelopen. Mijn persoonlijk collectie is nu tachtig pennen groot en ik werk nu ook in opdracht. De pennen zijn van hout, edelhars, metaal of een combinatie daarvan. DSC_8886 maakte ik voor een vrouw met borstkanker. Hij is gemaakt van knoesthout en opgevuld met faux goudpoeder om het op 'kintsugi' te laten lĳken, de Japanse kunst van het repareren van gebroken keramiek met goud. De pen symboliseert dat iets wat kapot is, ook mooi en krachtig kan zĳn.“

NAME

Teun Prinsen - 1998 ED U CAT ION

Third year bachelor Chemical Technology & Chemistry NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.giantspens.com Insta: giantspens

100

“Because of my arthritis, I had been collecting fountain pens for a few years; it was the only way I could write comfortably. I had noticed that you could make round objects with a lathe and discovered that you could make pens with it too. After a woodturning course, I quickly bought my first lathe. And things have gotten completely out of hand -- my personal collection is now eighty pens, and I also now work on commission. The pens are made of wood, precious resin, metal, or a combination thereof. DSC_8886 is one I made for a woman with breast cancer. It is made of burlwood and filled with faux gold powder to make it resemble 'kintsugi', the Japanese art of repairing broken ceramics with gold. The pen symbolizes that something which is broken can also be beautiful and powerful.“

“Every pen writes so differently. You can feel the differences in texture and finish of the nibs. At a certain point, you see the pens as works of art.“

Elles Raaĳmakers The unlikely hero of neuroscience / 2021 “Sommige moeders lazen Nijntje voor, de mijne Asterix en Obelix. Beeldverhalen zaten er al vroeg in bĳ mĳ. Ik tekende in het verleden vaak cartoons en ik heb ook even voor de Cursor getekend. Ik speelde al langer met het idee van een ode aan een van mĳn persoonlĳke helden. De vader van de neurowetenschap: Cajal. Hĳ heeft namelĳk niet alleen waardevolle bĳdragen geleverd aan de wetenschap, maar ook een heel bĳzonder en avontuurlĳk leven gehad: lees de strip hiernaast maar. In eerste instantie is hĳ echt een antiheld, de vreemde eend in de bĳt, maar met onder andere doorzettingsvermogen, creativiteit en avontuurlust heeft hij heel wat weten bereiken…... En misschien wel mede door zijn scherpe kunstenaarsoog.“

NAME

Elles Raaĳmakers - 1989 ED U CAT ION

“Some mothers read Miffy books to their children, mine read Asterix and Obelix. Comics have been in my blood from an early age. In the past, I often drew cartoons, and I’ve also drawn for the Cursor. I had been toying with the idea of an ode to one of my personal heroes for some time. The godfather of neuroscience: Cajal. Not only did he make valuable contributions to science, he also had a very special and adventurous life -- just read my comic in this exhibition. At first, he is more of an anti-hero, the odd one out, but with perseverance, creativity and a spirit of adventure, among other things, he manages to achieve a great deal...... and perhaps, in part, because of his keen artist's eye.“

PhD Electrical Engineering NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

e.a.l.raaĳmakers@tue.nl cajal.ellesenedgar.nl

102

”The NS contributed to my creativity. Part of my research was in Amsterdam, and on the train, I could enjoy drawing on my tablet and,…….. with so many delays, you could get your artwork done.”

Júlia Rátfai Fibonacci Reordered / 2021 “Het concept voor dit schilderĳ ontwikkelde ik al zo’n vier jaar geleden, maar toen kwam de oproep voor deze tentoonstelling en begon ik meteen te schilderen. Het is gebaseerd op de Fibonacci-reeks/gulden snede, maar dan in een gewĳzigd patroon. Ik heb die verhouding in de natuur en in het menselĳk lichaam altĳd fascinerend gevonden. Voor mĳ staat de reeks voor structurele groei en harmonie. Het gevoel van geleidelijkheid illustreer ik door de ordening van deze geometrische vormen te herverdelen en door kleurvervaging toe te voegen om het opeenvolgende karakter te benadrukken. Ik ben opgegroeid tussen de schilderijencollectie van mijn vader en mijn hele jonge leven lang werd ik dagelijks blootgesteld aan moderne kunst, die altijd om de zoveel tĳd rouleerde. Ik ben daar erg dankbaar voor en mĳn vader vindt dit schilderij mooi, hoewel hij wel wat foutjes zag, maar opbouwende kritiek is altijd goed!“

NAME

Júlia Rátfai - 2000 ED U CAT ION

Third-year Bachelor Data Science NATI ON ALITY

Hungarian

“I already had the concept for this painting four years ago, and then came the call for this exhibition, so I started painting right away. It is based on the Fibonacci Sequence / Golden Ratio, but then organized in an altered pattern. I’ve always found the ratio’s presence in nature and in the human body fascinating. To me, the sequence represents structural growth and an innate sense of harmony. I decided to illustrate this feeling of graduality by re-distributing the ordering of these geometric forms and by adding color-fade to emphasize its sequential feature. I grew up among my father’s collection of contemporary paintings, and throughout my young life, I was exposed on a daily basis to modern art pieces, which were continuously in rotation. I’m very thankful for that, and my father does like this painting although he saw some flaws, but constructive criticism is always good!“

MORE IN F O

j.e.ratfai@student.tue.nl

104

”As for ‘art’ on the TU/e: I really adore the architecture, the choice of materials, the eye for details, especially in Atlas. And I like to admire the different sculptures scattered across the campus.”

Elisa Riswick Elevation / 2018 ”Imagine the period of the steam engines had continued, what would the world be like?” “Ik heb altijd al een passie gehad voor dingen creëren. Door verschillende dingen te proberen heb ik mijn eigen stijl ontwikkeld gebaseerd op de Steampunkstroming. Het begon toen ik op de middelbare school de opdracht kreeg een buitengewone bril te maken. Door tandwielen uit karton te snĳden werd mĳn eigen stĳl geboren. Mijn grootste werk is een zelfportret dat ook in deze stijl is gemaakt. Een ingewikkelde constructie van tien verschillende lagen karton staat symbool voor het streven naar kennis. De kleuren zĳn geïnspireerd door het dopplereffect. Oranje en rood staan symbool voor het verleden, dit is de kennis die we al hebben en is deel van ons. Blauw staat voor de kennis die we nog tot ons kunnen nemen in de toekomst. Ikzelf probeer altijd naar die nieuwe kennis te grĳpen.“ NAME

Elisa Riswick - 2000 ED U CAT ION

Fourth-year student Building Sciences NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

e.a.r.j.riswick@student.tue.nl

106

“I've always had a passion for creating things. By trying out different things, I developed my own style based on the Steampunk movement. It started in high school when I was given an assignment to make a pair of unusual glasses. By cutting gears out of cardboard, my own unique style was born. My greatest work is a self-portrait that was also made in this style. A complicated construction of ten different layers of cardboard symbolizes the pursuit of knowledge. The colors are inspired by the Doppler effect. Orange and red symbolize the past; this is the knowledge we already have and is a part of us. Blue represents the knowledge that we can still obtain in the future. I always try to reach for that new knowledge.“

Merle Rodenburg TU/e Rocks! / 2021 ”In my opinion, many people do not see the beauty of the campus. I am an alumna of Architecture here, and I always like to take new employees on an architectural tour so they have more background info and may also appreciate the campus more.”

NAME

Merle Rodenburg - 1987 PRO F E S SION

Director Data Management & Library (DML) NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

m.rodenburg@tue.nl www.kei-tof.nl

108

“Tijdens Corona was het beschilderen van stenen om achter te laten in de openbare ruimte om anderen een geluksmomentje te bezorgen een enorme hype. Ik ging erop uit met mĳn twee kinderen van vĳf en zeven jaar. Zíj waren mĳn stenen-scouts: ze zochten ze uit en maakten ze schoon (ook ff weg van de IPad) en ik beschilderde ze, best precisiewerk, en dan lieten we ze achter in een bos, op een bankje, een elektriciteitskastje of een mini-bieb. Ik heb expres TU/e-gebouwen gekozen omdat ik de campus miste tĳdens de lockdown. Ik heb ook wel bĳvoorbeeld kabouters getekend maar de TU/e als thema wilde ik voor mĳn MT-leden maken en toen kwam de oproep voor deze expo. Ik vroeg aan mĳn zoon Joris waar die TU/e-stenen ook alweer lagen. ‘Oh, die heb ik net overal buiten gelegd.’ Kon ik weer opnieuw beginnen,….. maar met alle liefde.“ “During ’Corona’, painting stones to leave behind in public spaces in order to give others a pleasant surprise was hugely popular. I would go out with my two children, ages five and seven. They were my stone scouts: they’d pick them out and clean them (also a chance to get them away from the Ipad). I’d paint them, quite a painstaking job, and then we’d leave them in a forest, on a bench, on an electricity box or at a mini-library. I purposely chose to draw TU/e buildings because I was missing the campus during lockdown. I also drew leprechauns, for example, but I wanted to make the TU/e-themed-stones for my MT members. And then the call for this expo came… I asked my son Joris where the TU/e stones were. ’Oh, I just scattered them outside all over’. So, I had to start drawing all over again,..... but with the same amount of love.“

Shiva Shahsavari Love others as you love yourself / 2020

“Next on my list is Nelson Mandela.” “Als kind tekende ik veel met potlood en switchte op een gegeven moment naar houtskool om professioneler te worden. Ik ben geen professional, maar ik kan wel zeggen dat ik goed ben. In eerste instantie wilde ik Vincent van Gogh schilderen: ik was benieuwd hoe zĳn gezicht -ik teken heel graag gezichten- er in houtskool uit zou zien, maar een paar maanden geleden overleed mĳn vader en kon ik de tĳd en de rust niet vinden om er aan te beginnen. Ik deel nu dit werk. Je ziet meteen dat dit Moeder Theresa is. Ze is een inspiratie voor me, ze is een wereldleider in het opkomen voor mensenrechten. Tegenwoordig concentreert men zich op eigenliefde en het ontwikkelen van eigenwaarde, maar als je echt gelooft in het verbeteren van de wereld kom je bĳ de titel van dit werk: ’Heb anderen lief zoals je jezelf liefhebt’.“ NAME

Shiva Shahsavari - 1998 ED U CAT ION

PdEng Data Science NATI ON ALITY

Iranian MORE IN F O

s.shahsavari.baboukani@tue.nl

110

“As a kid, I drew a lot with pencils and, at some point, switched to charcoal to become more professional. I'm not a professional, but I can say I'm good. Initially, I wanted to paint Vincent van Gogh: I was curious to see what his face - I really like to draw faces - would look like in charcoal, but a few months ago, my father passed away and I couldn’t find the time or the peace to start it. I am now sharing this work. You can see right away that this is Mother Theresa. She is an inspiration to me; she is a world leader in standing up for human rights. These days, people focus on self-love and developing selfesteem, but if you really believe in making the world a better place, you come to the title of this work, ’Love others as you love yourself’.“

Paola van der Sluis If Berlin was a beach / 2020 “Als kind wilde ik kunstenaar worden en naar de kunstacademie gaan, maar dat is er niet van gekomen. Nu ontwerp ik creatieve leeromgevingen en stimuleer ik docenten en studenten om in een creatieve mindset te komen. Om zelf de daad bĳ het woord te voegen kocht ik een doek en verf. Ik vond een stucspaan in de schuur en begon daarmee te experimenteren. De verf ging niet glad over het doek, maar er ontstond een soort panterpatroon. Ik ervoer plezier in het experimenteren. Het bĳzondere is dat het eindresultaat initieel bedoeld was als achtergrond. De oranje achtergrond heb ik er later bijgemaakt. Het schilderij deed me denken aan de hippe stad met skateboarders en graffiti, doordrenkt met geschiedenis en kunst. De zomerse kleuren maakten het af: als Berlijn een strand was, zou het deze vibe hebben.“

NAME

Paola van der Sluis - 1993 PRO F E S SION

Educational advisor Industrial Design & Innovation Space NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

www.paolavandersluis.nl

112

“As a child, I wanted to be an artist and go to art academy, but that never happened. Now I design creative learning environments and encourage teachers and students to get into a creative mindset. To live up to this advice myself, I bought a canvas and paint. I found a plaster trowel in the shed and started experimenting with it. The paint did not go smoothly over the canvas, but a kind of panther pattern emerged. I experienced pleasure in experimenting. The special thing is that the end result was initially intended as a background. I added the orange background later. The painting reminded me of a hip city with skateboarders and graffiti, steeped in history and art. The summery colors topped it off -- if Berlin was a beach, it would have this vibe.“

“Creativity for me is a process and a mindset from which a product can emerge. It's about learning to delay judgment; then you enter a flow in which you can create.”

Irene Suriani The rest of us / 2021 “I am always inspired by the hidden creativity of the people around me.” “Vroeger had ik een klassieke kĳk op kunst en muziek: het moest handgemaakt zĳn, met fysieke instrumenten. De laatste jaren ben ik digitale kunst en elektronische muziek gaan waarderen. Ik werd geïnspireerd door kunstenaars die ik tegenkwam op sociale media. De laatste tĳd ben ik ook gefascineerd door computer gegenereerde kunst of tekst. Ik hou ervan als kunst ongefilterd aanvoelt, als een hersendump. Veel van mĳn technische vrienden hebben een verborgen creatieve kant; dat boeit en inspireert me altĳd enorm. De twee portretten zĳn gemaakt met olieverf. Daarna heb ik ze digitaal bewerkt: door het origineel te vervormen, kleuren te manipuleren, het samen te voegen met andere abstracte schilderĳen of foto's van mĳ, of door Instagram-filters toe te passen. De twee karakters van de portretten maken een grillige reis door de digitale beelden om in het midden van de compositie op elkaar te reageren.“ NAME

Irene Suriani - 1995 ED U CAT ION

PhD Candidate Electrical Engineering (EE) NATI ON ALITY

Italian MORE IN F O

i.suriani@tue.nl

114

“I used to have a classical view of art and music; it had to be handmade with physical instruments. In recent years, I started to appreciate digital art and electronic music. I was inspired by artists I stumbled upon on social media. Lately, I am also fascinated with computer-generated art or text. I like when art feels unfiltered, like a brain dump. I often find out that my engineering friends have a hidden creative side, which always enthralls and inspires me. The two portraits here were made with oil paint. Then, I digitally edited them by distorting the originals, manipulating colors, merging them with other abstract paintings or photos of mine, or by applying Instagram filters to them. The two characters of the portraits have embarked on a whimsical journey through the digital images only to interact at the center of the composition.“

Samaneh Tadayon Mousavi Freedom / 2018 “Al mĳn werken hebben betrekking op ’het leven en de menselĳke ervaring’: het leven is niet altĳd eerlĳk en je krĳgt te maken met veel onrechtvaardige situaties. Neem het schilderĳ ’A cycle of cycles’: iemands leven bestaat uit in elkaar grĳpende lussen. Je denkt misschien dat je op het hoogtepunt bent, maar je zit in een nieuwe cyclus. Als je je dat realiseert, zit je een beetje vast. Wat de sculptuur ’Freedom’ betreft: de mond is geblokkeerd door de tijd. Soms zijn je sociale gedachten of wetenschappelijke ideeën hun tijd ver vooruit, en begint je innerlĳke strĳd omdat je niet genoeg steun krĳgt van je omgeving. Meestal krijg ik positieve reacties op mijn kunstwerken, maar soms plaagt mĳn moeder, een stilleven schilder, me met deze schilderĳen en sculpturen die ze ‘eng en onorthodox’ vindt: haha.“

NAME

Samaneh Tadayon Mousavi - 1986 ED U CAT ION

Postdoc Chemical Engineering (PhD in Applied Physics TU/e) NATI ON ALITY

Iranian MORE IN F O

Insta: @samart33533

116

“All my works relate to ‘life and human experience’: life is not always fair, and you face a lot of unjust situations to deal with. Consider the painting ‘A cycle of cycles’: one’s life consists of interlocking loops. You may think you are at the summit, yet you are merely in a new cycle. When you realize that, you realize you’re a bit trapped. As for the sculpture ‘Freedom’: the mouth is blocked by time. Sometimes your thoughts about society or scientific ideas are ahead of their time, and you face inner struggle because you cannot get enough support from your surroundings. Mostly, I’ve gotten positive feedback about my artworks, but sometimes my mother, a still life painter, teases me about these paintings and sculptures which she finds ‘scary and unorthodox’.“

“As humans, we are diverse, but in the big picture, we’re all the same.”

Sabine Thode Sali pafo / 2021 “Everyone is a hero. It's up to you not to crawl away, but rather make it happen.” “Toen ik me aanmeldde voor deze expositie had ik van dit werk alleen een conceptschets. Die zat boordevol ideeën en kleine verhaaltjes. Maar op een gegeven moment moet je toch naar een deadline toewerken en dan stop je met onderzoekend schilderen. Het was af, maar toch was ik er niet tevreden over. De details van mĳn oorspronkelĳke schets misten. Ik heb dan ook door geschilderd totdat het werk moest worden ingeleverd, want echt af zal het misschien wel nooit zĳn. Een ’Artistic Hero’ ben je als je jezelf laat zien, ondanks al je onzekerheden en angsten. Het hoeft geen grootse daad te zĳn. Als je iets verstopt, dan is dat niet optimaal. De ruimte tussen de twee delen van mĳn schilderĳ benadrukt deze spanning tussen wat je wel en wat je niet laat zien.“ NAME

Sabine Thodé - 1997 ED U CAT ION

Fifth-year student Built Environment NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: sabine_thode

118

“When I entered my name for this exhibition, I only had a concept sketch of this work. It was full of ideas and little stories. But at some point, you have to work towards a deadline, and then you must stop painting exploratively. It was finished, but I was still not satisfied with it. The details of my original sketch were missing. I therefore continued painting up until the work had to be handed in, because it may never really be finished. You are an ’Artistic Hero’ if you reveal your true self, despite all your insecurities and fears. It doesn't have to be a monumental act. But, if you’re hiding something, it’s not ideal. The space between the two parts of my painting emphasizes this tension between what you do and don’t reveal.“

Rik van der Velden Mosque Djenné – annual maintenance / 1987 “Toen ik hier Bouwkunde ging studeren was tekenen de basis maar binnen een jaar kreeg ik eczeem aan mĳn handen en zat er altĳd bloed op mĳn tekeningen, dus ging ik fotograferen en computertekenen, zodra dit beschikbaar kwam. Deze foto heb ik gemaakt in 1987 in Djenné, Mali in het kader van mijn afstudeeronderzoek naar moskeebouw. Ik heb mijn ouders bij mijn afstuderen hier een afdruk van cadeau gedaan als dank voor hun jarenlange steun. Ik ben trots dat ik foto’s heb mogen maken van zo’n bĳzonder moment: het jaarlijkse leem-afsmeerritueel van de moskee. Noodzakelijk onderhoud verpakt als feestelĳk moment. Ze delen de moskee in tweeën en dan wordt het een snelheidswedstrĳd tussen het arme en het rĳke gedeelte van de stad: het arme deel wint altĳd, want daar wonen de metselaars. Recentelĳk stuitte ik bij het leeghalen van het ouderlijk huis weer op deze foto. Direct daarna kwam de oproep tot deze expo. Ik heb dat maar als een teken opgevat.“

NAME

Rik van der Velden - 1960 PRO F E S SION

Consultant Built Environment@Real Estate NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

“When I started studying Architecture here, drawing was fundamental, but within a year, I got eczema on my hands and there was always blood on my drawings, so I took up photography and computer drawing as soon as it became available. I took this photo in 1987 in Djenné, Mali as part of my graduate research on mosque construction. At my graduation, I gave my parents this print as a thank you for their years of support. I am proud to have been able to photograph such a special moment: the annual clay smearing ritual of the mosque -- necessary maintenance packaged as a festive moment. They divide the mosque in two, and then it becomes a speed competition between the poor and rich parts of the city. The poor part always wins because that is where the masons live. While emptying my parents’ house, I stumbled upon this picture. Immediately after came the call for this expo. I took that as a sign.“

f.p.v.d.velden@tue.nl

”Architecture starts with looking closely, and drawing is looking very slowly (and photographing is looking a little faster).”

120

Mauricio Verano Merino, Jan-Willem van der Looĳ and Maarten Coolen When the color came in / 2021 “Met dit project wilden we het stereotype beeld van een TU/e-academicus veranderen. Daarom hebben wij, boekdrukker Jan-Willem van der Looij (Mizdruk) en fotograaf Maarten Coolen, fotografie met boekdruk gemengd. We combineerden de beeldbank van de universiteit - beelden uit de begintĳd - met foto's uit het heden met een meer persoonlĳke kĳk op het leven. We wilden laten zien dat we weliswaar een universiteit zĳn die gespecialiseerd is in technologie, maar dat we ook een ‘gevoelige’ kant hebben. Op elk portret vind je een lid van onze gemeenschap met een voorwerp dat hen vertegenwoordigt. ‘When the color came in’, het laat een ander gezicht zien van wat het betekent om deel uit te maken van de TU/e. Onze gemeenschap is heel divers, dus we hebben mensen van verschillende rollen en nationaliteiten verzameld. Ik nodig je uit om je te verbinden met deze tentoonstelling. Het gaat over de gemeenschap, over jou, over ons allemaal.“

NAME

Mauricio Verano Merino ED U CAT ION / P R OF E S SION

PhD Mathematics & Computer Science NATI ON ALITY

Colombian MORE IN F O

m.verano.merino@tue.nl

“With this project, we wanted to change the typical image of a TU/e-academic. This is why we, the letterpress printer Jan-Willem van der Looij (Mizdruk) and photographer Maarten Coolen, thought about mixing photography with letterpress. We combined the image bank of the university, which had images from the early days, with photos from the present that depict a more personal view of life. We wanted to show that despite being a university that specializes in technology, we also have a sensitive side. In each portrait, you will find a member of our community with an item that represents them. That’s ’When the color came in’; it shows another face of what it means to be part of TU/e. Our community is quite diverse, so we gathered people from various roles and nationalities. I invite you to connect with this exhibition. It is about the community, about you, about us all.“

”What would life be if we had no courage to attempt anything?” 122

Vincent Van Gogh

Tom Verhoeff (+++---)^4, (++-++--+--)^3 / 1990-heden “Mĳn vader Koos was wiskundige. In de jaren 80 begon hĳ met het bestuderen van gesloten paden in de ruimte, gemaakt met verstekverbindingen. Hĳ ontrafelde de wiskunde erachter en toetste deze door ze in hout te vervaardigen. De berekeningen moest hĳ op de computer van zĳn werk uitvoeren; er waren nog geen thuiscomputers. Nu, jaren later, hebben we kunnen aantonen dat de constante-torsie constructies die eraan ten grondslag liggen, wiskundig kloppen. Kunst en wiskunde kennen een proces van schaven en worstelen. De uitdaging is om iets buitengewoons te creëren dat vragen oproept. Deze twee sculpturen zĳn ge-3D-print in was en vervolgens in brons gegoten. Je ziet het niet direct, maar alle balkjes zĳn even lang en de hoeken ertussen ook. De punten naderen elkaar in een spanningsveld dat doet denken aan de elkaar niet rakende vingers in het fresco ’De schepping van Adam’ van Michelangelo.“

NAME

Tom Verhoeff - 1958 PRO F E S SION

University Teacher Mathematics & Computer Science NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

verhoeff@dse.nl

124

“My father Koos was a mathematician. In the 1980s, he started studying closed paths in space, made with miter joints. He unraveled the mathematics behind them and tested them by crafting them with wood. He had to perform the calculations on his work computer; there were no home computers yet. Now, years later, we have been able to demonstrate that the constant-torque constructions underlying them are mathematically correct. Art and mathematics require a process of polishing and wrestling. The challenge is to create something extraordinary that raises questions. These two sculptures are 3D printed in wax and then cast in bronze. You don’t see it immediately, but all the bars are the same length and so are the corners between them. The points approach each other in a field of tension that is reminiscent of the fingers that do not quite touch each other in Michelangelo’s fresco ’The Creation of Adam’.“ .

“We saw it, but we didn't look closely at it. When you have unraveled it, and it all falls into place, that is such a ‘Eureka’ moment!“

Wesley van Vĳfeĳken Pick one / 2018 “You can wake me up in the middle of the night for rusty vehicles covered in moss and nice stairs.”

NAME

Wesley van Vĳfeĳken - 1986 PRO F E S SION

Security, Facility Management Center NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: wesley.van.vĳfeĳken/ www.wesleyvanvĳfeĳken.com

126

“Sinds 2015 ben ik bezig met Urban Exploring (Urbex): het vinden, bezoeken en fotograferen van vervallen en verlaten gebouwen. Het lijkt misschien vreemd dat een beveiliger zo'n hobby heeft, want je gaat leegstaande gebouwen in waar je normaal niet hoort te zijn. Maar we breken nooit iets open en er is één gouden regel: alleen foto's maken, niets achterlaten behalve voetafdrukken! We geven ook nooit de exacte locatie prijs, want dat zou vandalen en dieven kunnen aantrekken. Het laatste gebeurde op de plaats van de grote foto van een doktersarchief in een psychiatrische instelling ergens in Italië. Onlangs hebben dieven de lampen uit de operatiekamer gejat. Ik vind de plaatsen meestal via Google Maps met bovenaanzicht en als ik een ingestort dak of veel begroeiing op gebouwen zie, weet ik dat ik verder moet zoeken. Dan begint het avontuur en weet ik dat er weer raadselachtige en mooie foto’s komen.“ “Photographing dilapidated and abandoned buildings. It might seem strange that someone working in security has such a hobby, where you go into empty buildings that you're not normally supposed to be. But we never break in, and there is one golden rule: only take pictures; leave behind nothing but footprints! We also never reveal the exact location because that might attract vandals and thieves. That recently happened at the place of the big picture of a doctor’s archive in a psychiatric institute in Italy. Thieves nicked the lamps out of the Operation Room. I usually find places through Google Maps with top view, and when I see a collapsed roof or a lot of vegetation on buildings, I know I have to investigate it further. That’s when the adventure starts, and I know that enigmatic and beautiful pictures are not far behind.“

Carmen van Vilsteren Personal Jewellery / 2014 “Al mĳn hele leven heb ik sieraden gemaakt. Als jongeling heb ik even overwogen de Vakschool Goud- en Zilversmid in Schoonhoven te gaan doen, maar ik wilde toch een grotere intellectuele uitdaging. Acht jaar geleden kreeg ik plots meer tijd en heb me weer helemaal op sieraden maken geworpen. Ik maak zowel sieraden met nieuw zilver als met oud zilver, bĳvoorbeeld van theelepeltjes en miniaturen, die anders toch maar ergens liggen te verstoffen en die een uniek en vaak dierbaar sieraad opleveren. Zo ook een van mijn lievelingskettingen. Het was een erfstuk dat mijn ouders in Indonesië gekocht hadden. Ik vond het maar lelĳk maar heb er nu iets unieks van gemaakt. Als je goed kĳkt zie je een deel van een ploeg en in de konten van de karbouwen (waterbuffels) heb ik parels geplaatst. Een uniek kunstwerk en tegelĳk een aandenken aan mĳn ouders.“

NAME

Carmen van Vilsteren - 1961 PRO F E S SION

Director Health NATI ON ALITY

Dutch

“All my life I have made jewelry. As a youngster, I briefly considered going to the Gold and Silversmith School, but I wanted a bigger intellectual challenge. Eight years ago, I suddenly had more time and took up jewelry making again. I make jewelry from new silver as well as from old silver, for example from teaspoons and miniatures that would otherwise just be lying around gathering dust, and create a unique and personal piece of jewelry. This is also how I made one of my favorite necklaces. It was an heirloom that my parents had bought in Indonesia. I thought it was ugly, but now I have turned it into something unique. If you look closely, you can see part of a plow and in the butts of the water buffalos, I have placed pearls. A unique piece of art and, at the same time, a memento of my parents.“

MORE IN F O

c.f.m.v.vilsteren@tue.nl

128

”Art is part of your living environment and can make people feel good.”

Emira Visser Innervision – In her vision / 2020 "In my art, I mostly focus on the development of these blue girls." “Ik heb altijd al getekend met voornamelijk interesse in het vrouwelijke lichaam. Twee jaar geleden begon ik met het groter aanpakken dan alleen schetsen. Door te schilderen ontwikkelt het werk zich langzamer waardoor het meer gaat leven, bĳna alsof het werk jou meeneemt in haar wereld bĳ elke kwaststreek die gezet wordt. Bĳ Innervision ben ik gaan werken vanuit de achtergrond wat ik vervolgens heb omlĳnd met het kleurrĳke, drukke lichaam. Haar hoofd – ja, ik werk veel met blauw- straalt juist innerlĳke rust uit terwĳl het lichaam vanbinnen broeit. Het andere schilderĳ, Some troubles to lean on, heeft een andere insteek. Ze kĳkt vermoeid maar de objecten die daarvoor zorgen houden haar ook overeind. Dit reflecteert ook ergens wel de drukte die een PhD met zich meebrengt; hopelijk heb ik over een poos meer tijd en kan ik ook een webshop openen met mĳn digitale kunst.“ NAME

Emira Visser - 1994 ED U CAT ION

Third-year PhD Chemical Biology NATI ON ALITY

Dutch MORE IN F O

Insta: emira.visser

130

“I have always drawn, and mainly with an interest in the female figure. Two years ago, I began creating larger works than just sketches. When painting, the work develops more slowly thus making it more alive, almost as if the work takes you into its world with every brush stroke that is applied. With Innervision, I started working on the background, and from there, I outlined her colorful, busy body. Her head – yes, I work a lot with blue – radiates inner peace while her body is brewing on the inside. The other painting, Some troubles to lean on, has a different approach. She looks tired, but the objects that cause this also give her something to hold on to. In a way, this also reflects the hustle that pursuing a PhD entails. Hopefully, after a while I will have more time, so I can also open a web shop with my digital art.“

Susanne van Weelden Barbican Estate - Shakespeare / 2019 “Ik ben al vaker in London geweest maar heb pas de laatste keer het Barbican ontdekt. Sindsdien ben ik volledig gefascineerd door deze plek van ‘brutalist architecture’ en kan ik niet wachten totdat ik er weer naar toe kan. Je haat het of je houdt ervan, en ik ben van de laatste categorie. Het is een hele vredige plek midden in The City waarachter een heuse community schuilgaat: er zĳn voorzieningen, er is geen verkeer, prachtige doorkijkjes. De omgevouwen vloerdelen vormen de karakteristieke balkons, dat vind ik geniaal bedacht. Mĳn droom is om een aantal weken in een van de appartementen te verblĳven, ik zou me dan helemaal wezenloos fotograferen. Vier jaar geleden ben ik begonnen aan een opleiding tot vakfotograaf maar toen kwam deze baan en wilde ik me daarop focussen. In Coronatĳd heb ik wel meer gefotografeerd en ik word er gewoon supergelukkig van.“

NAME

Susanne van Weelden - 1977 PRO F E S SION

University Secretary NATI ON ALITY

“I've been to London many times before but only recently discovered the Barbican. Since then, I have been completely fascinated by this place of ’brutalist architecture’ and can't wait to go there again. You either hate it or love it, and I am of the latter category. It is a very peaceful place in the middle of The City that hides a real community: complete with civic facilities, no traffic, and beautiful vistas. The curved and folded floorboards form the characteristic balconies, which I find ingenious. My dream is to spend a few weeks in one of the apartments; I would photograph myself silly there. Four years ago, I started an education in professional photography, but then this job came along, and I wanted to focus on that. During the corona period though, I photographed more, and it just makes me super happy.“

Dutch MORE IN F O

s.w.h.v.weelden@tue.nl

132

"My first reaction was: 'Holy Moly, how ugly,' but after a while, I was converted to: ’Wow, what an awesome oasis-like part of the city."

Laura Woythe Sea Green / 2021 ”It’s about finding the hidden spots, far away from tourism.” “Een van de grootste uitdagingen voor mij persoonlijk was dat ik niet naar huis kon reizen om bĳ mĳn familie te zĳn vanwege de Corona-beperkingen. Deze tentoonstelling inspireerde me om mĳn nostalgie in schilderĳen om te zetten, te ontsnappen aan het grĳze en eenzame Coronaleven. Ik ben opgegroeid op Mallorca, een prachtig eiland dat helaas vooral bekend staat om zĳn feestreputatie. Met deze schilderĳen wil ik uitdrukken wat Mallorca voor mĳ en de meeste inwoners betekent: natuur, plattelandsleven en blauwgroen water. De trap staat voor de ’calas’ van Mallorca (de kleine baaien), het raam is niet perfect, het is een door de natuur gehavend raam en staat voor het landelĳke leven. De citroenen staan voor de algemene mediterrane spirit. Alle drie gecombineerd is dit voor mĳ hét Mallorcaanse kleurenpalet: groen, blauw en geel. Hopelĳk geven ze de aanschouwer een beetje inzicht in wat Mallorca eigenlĳk is naast alcoholtoerisme.“ NAME

Laura Woythe - 1993 ED U CAT ION

PhD Biomedical Engineering NATI ON ALITY

German MORE IN F O

l.woythe@tue.nl

134

“One of the main challenges for me personally due to Corona-restrictions was not being able to travel home to be together with my family. This exhibition inspired me to put my nostalgia into painting, to escape the grey and lonely corona life. I grew up in Mallorca, a lovely island that is, sadly, mostly known for its ‘party’ reputation. I want to express in these paintings what Mallorca really means to me and most of its inhabitants: nature, rural life and bluegreen water. The stairs represent the ‘calas’ of Mallorca (the little bays); the window is not perfect - it’s a nature-roughened-window and represents the rural life. The lemons represent the general Mediterranean spirit. All three of them combined is, for me, the color palette of Mallorca: green, blue and yellow. Hopefully, they give the observer a little insight into what Mallorca really is, beyond alcohol tourism.“

Artistic Heroes

EXHIBITION

PUBLICATION

Artistic Heroes - Open Expo

INTERVIEWS

Part of the Eindhoven University

Vivian van Gaal

of Technology’s 65th anniversary

David Ernst

celebration (‘Heroes Like You’).

EDITORS

Jeanneke Grimbergen 7 – 28 October 2021

David Ernst

Ground floor building Atlas of

GRAPHIC DESIGN

Eindhoven University of Technology

Volle-Kracht

PRODUCTION

Miep Swaminathan

Studium Generale TU/e

TRANSLATIONS

DESIGN

Melissa McGee

COMMUNICATION

Volle-Kracht

PHOTOGRAPHY

PRODUCTION TEAM

Bart van Overbeeke

STUDIUM GENERALE

PRINTING

Jeanneke Grimbergen

Grafistar

David Ernst Lucas Asselbergs

Studium Generale

Luuk Gubbels

studium.generale@tue.nl

Famke Berg

studiumgenerale-eindhoven.nl

Thanks to all exhibitors!

”You are an 'Artistic Hero' if you reveal your true self, despite all your insecurities and fears.”