Als het autisme ernstiger is en de egozwakte groter, neemt de intensiteit van de behandeling toe en gaan tegelijkertijd de eisen aan de gebouwde omgeving omhoog – en omgekeerd uiteraard. Het zojuist gegeven schema betreft varianten van één therapievorm en bestrijkt daarom maar een klein deel van alle mensen met autisme die huisvesting voor diverse doeleinden nodig hebben. Mensen die bijvoorbeeld (begeleid) zelfstandig kunnen wonen zullen meestal rechts en/of boven buiten dit schema vallen, terwijl mensen in chronische verblijfsafdelingen er links en/of onder buiten vallen. Als het over behuizingen gaat, dienen beide dimensies aan beide kanten dan ook te worden verlengd tot buiten dit schema.
5.2 e en trapsgewijze indeling van behuizingen De gebouwen waar mensen met autisme worden behandeld, wonen, werken, leren, recreëren zijn ongelooflijk gevarieerd en kunnen op allerlei manieren worden ingedeeld. De hier gekozen ordening is de benodigde mate van aanpassing van de omgeving. In het zojuist gegeven schema is rechtsboven de minste aanpassing nodig en linksonder de meeste. Dit is tevens de volgorde van de hier behandelde woningen en gebouwen: (begeleid) zelfstandig wonen, wonen in het ouderlijk huis, school, behandelhuizen en verblijfhuizen. Deze hoofdstukken zijn grotendeels cumulatief: maatregelen in woonhuizen voor mensen die zelfstandig wonen, gelden ook voor wonen in het ouderlijk huis, maar daar komen andere maatregelen bij. Hetzelfde geldt voor het ouderlijk huis ten opzichte van behandelhuizen en van behandelhuizen in verhouding tot verblijfhuizen en zo voort. Alleen de scholen staan buiten deze reeks omdat nagenoeg alle doelgroepen daar voorkomen.
61