są generalnie wrażliwi, chętni i otwarci na sztukę, co wyraźnie dowodzi, że problem braku aktywności i zaangażowania nie wynika z braku potencjału wśród publiczności, a raczej z braku dbałości o komunikację instytucji z odbiorcą. Zdecydowanie negatywnie oceniono wpływ przedstawicieli samorządu na realizację wartości integralnej. Respondenci prezentujący wszystkie grupy interesariuszy uznali ponadto takie zabiegi za wysoce niepożądane. Z negatywną oceną spotkał się również sposób, w jaki samorządy prowadzą działania w obszarze wydarzeń kulturalnych, który określono jako schematyczny. Należy uznać za stereotypowe przekonanie, że odbiorcy oczekują imprez masowych. Respondenci w dużej mierze ocenili je bardzo negatywnie i jako jedyną zaletę wymieniano, że są za darmo. Pojawiła się też jedna opinia, że pozytywnym wymiarem tego typu wydarzeń jest fakt, że dzięki nim można zobaczyć kogoś znanego z radia, czy telewizji. W przeważającej części odbiorcy deklarowali chęć brania udziału w wydarzeniach artystycznych, które są po prostu zgodne z ich zainteresowaniami i gustem artystycznym. Takie imprezy zresztą zostały bardzo wysoko przez nich ocenione. Wyrażali też otwartość na poszerzanie horyzontów w odbiorze kultury, z zastrzeżeniem, że działania te powinny być zrealizowane w sposób bardzo profesjonalny. Podkreślano niezaprzeczalne bogactwo kultury wyrażające się w jej różnorodności. Wskazano również na zatarcie się granicy pomiędzy kulturą elitarną i popularną, a także na negatywną rolę mediów w kreowaniu jej wartości. Niemal wszyscy respondenci podkreślili, że miarą jakości wydarzeń kulturalnych nie powinna być frekwencja i że nie może ona stanowić obiektywnej i podstawowej miary jakości wydarzeń artystycznych. Przeważały wypowiedzi, że ocena ta powinna być dokonywana na poziomie rozpoznania opinii osób, do których dane wydarzenie jest skierowane, poprzez obserwację zachowań podczas wydarzeń, bezpośredni kontakt z odbiorcami lub poprzez fora internetowe. Wymieniono również nagrody branżowe, jako istotny czynnik pozwalający na rozpoznanie wartości integralnej, szczególnie z punktu widzenia artystów, ponieważ dzięki nim możliwy jest dalszy rozwój kariery. W związku z powyższym za kompletnie nieuzasadnione należy uznać stosowanie bezwarunkowe miar ilościowych w ocenie sektora kultury. Bardziej wymierne rozpoznanie jego funkcjonowania powinno polegać na narzędziach opartych na aktywnym kontakcie z odbiorcą, czy to przez fora internetowe, czy też stosowanie ankiet zawierających również pytania otwarte i odnoszące się do jakości wydarzenia (co jest w instytucjach kultury w wielu a
183