Luxor viert Internationale Vrouwendag met beste film ooit

ZUTPHEN - De feministische film Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles is uitgeroepen tot beste film aller tijden. Luxor Theater, Houtmarkt 64, vertoont de film op woensdag 8 maart tijdens Internationale Vrouwendag.

Sinds 1952 houdt het gezaghebbende Britse filmtijdschrift Sight and Sound elke tien jaar een enquête onder filmcritici en filmmakers naar de beste films ooit gemaakt. De uitkomst daarvan wordt gepubliceerd in een top 100. Afgelopen december werd de nieuwe top 100 bekendgemaakt. En voor het eerst wordt die aangevoerd door een film geregisseerd door een vrouw – en bovendien een film die een bewuste, radicaalfeministische benadering van cinema hanteert: Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) van de Belgische regisseur Chantal Akerman.

Aardverschuiving

Geen enkele andere film gemaakt door een vrouw heeft ooit de top tien bereikt. In eerste instantie is dit niet verwonderlijk: vrouwelijke filmregisseurs zijn altijd schaars geweest en de geënquêteerden waren overwegend mannelijk. Veertig jaar lang voerde

Orson Welles’ Citizen Kane (1941) de top 100 aan; één keer viel die eer te beurt aan Fietsendieven (1948) van Vittorio De Sica en Vertigo (1958) van Alfred Hitchcock. In 2012 kwam Jeanne Dielman voor het eerst op de lijst, op nummer 35. De opkomst naar de top is nu een triomf voor de vrouwencinema. Zo’n plotselinge aardverschuiving is sensationeel.

Feministisch

Jeanne Dielman is gemaakt met een filmische stijl en strategie die dichter bij de avant-garde ligt dan bij de reguliere tradities en vereist bovendien een toegewijde kijktijd van bijna drieënhalf uur. De film brengt de ineenstorting in kaart van een burgerlijke Belgische huisvrouw, moeder en parttime prostituee in de loop van drie dagen. Haar huiselijke routine wordt nauwgezet vastgelegd in lange shots vanuit een vaste camerapositie. In een film die op een pijnlijke manier de onderdrukking van vrouwen in beeld brengt, transformeert Akerman cinema, zelf zo vaak een instrument van vrouwenonderdrukking, in een bevrijdende kracht.

Klapperende stoelen Regisseur, actrice, schrijver, producent en componist Chantal Akerman (19502015) was pas 25 toen ze

Stratentoernooi badmintonners

EERBEEK - Dinsdag 28 maart wordt in sporthal de Bhoele in Eerbeek de 16de editie van het Stratentoernooi van badmintonclub ’t Pluumpje gehouden. Het Stratentoernooi is een gezellig badmintontoernooi waarbij (speel)plezier voorop staat en iedereen welkom is. Een mooie gelegenheid om kennis te maken met de badmintonsport en/of om een gezellige, sportieve avond te hebben.

Tijdens het Stratentoernooi spelen teams in poules badmintonwedstrijden tegen elkaar. Bij de poule-indeling wordt er zoveel mogelijk rekening gehouden met de sterkte van de teams. Deelnemers kunnen zich aanmelden met een team bestaande uit minimaal vier personen én een leuke (straat)naam. De teamsamenstelling (heren/ dames) maakt niet uit, wel mag er maar maximaal één competitiespeler in een team zitten. Deelnemers kunnen zich ook individueel aanmelden, de organisatie probeert deze deelnemer(s) dan in een team in te delen. Het Stratentoernooi start om 19.30 uur. Aan deelnemers wordt gevraagd

Opschoondag in Brummen

Jeanne Dielman maakte. Ze hield de film ten doop op het filmfestival van Cannes. Later beschreef ze hoe ze samen met hoofdrolspeelster Delphine Seyrig achter in de bioscoop zaten te luisteren naar de klapperende stoelen van mensen die tijdens de voorstelling wegliepen. In een interview zei ze: ‘De volgende dag nodigden vijftig mensen de film uit voor festivals. En ik reisde ermee de hele wereld over. Ineens stond ik op de kaart als filmmaker, maar niet zomaar een filmmaker. Toen ik 25 was, kreeg ik te horen dat ik een geweldige filmmaker was. Het was natuurlijk prettig, maar ook verontrustend omdat ik me afvroeg hoe ik het beter kon doen.’ om minimaal 15 minuten voor aanvang aanwezig te zijn. Het Stratentoernooi wordt rond 22.30 uur afgesloten met een prijsuitreiking. Deelname kost €7,50 per teamaanmelding of €2,- per individuele aanmelding. Aanmelden kan tot woensdag 22 maart via pluumpjestratentoernooi@ gmail.com. Web: www.bctpluumpje.nl.

Wegens de lengte van de film is de aanvang 19.00 uur en de toegangsprijs €11,-. Tickets zijn verkrijgbaar via de website luxorzutphen.nl of aan de kassa.

BRUMMEN - Op zaterdag 18 maart is het weer Landelijke Opschoondag. In heel Nederland gaan mensen de straat op om zwerfvuil te rapen, niet alleen in de dorpen en steden maar ook in het buitengebied.

Ook de groep vrijwilligers van de Dorpsraad, BZZV (Brummen Zonder Zwerfvuil), doet mee en kan nog meer enthousiaste handjes gebruiken. “We verzamelen om 09.45 uur bij het koetshuis (aan de Pothof) bij het gemeentehuis, waar wethouder Steven van de Graaf ons welkom heet bij een kop koffie of thee. Voor attributen wordt gezorgd. Na afloop, om 12.00 uur, verzamelen we weer bij het koetshuis met de volle zakken en is er voor wie wil een broodje.”

Belangstellenden kunnen zich voor donderdag 16 maart opgeven via e-mail: secretariaat@ dorpsraadbrummen.nl

Goed Bekeken

Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt, zie je méér. Iedere week weer.

Jarig

‘Proef deze maar eens. Uit Zuid-Zweden. Dubbelzout.’ Een mens hangt nooit bewust de toerist uit in zijn eigen stad, althans, zo vergaat het mij. Soms gebeurt het per ongeluk toch. Ik had mijn geliefde aan zijn mouw getrokken toen we over de markt liepen … konden we naar de ouderwetse museumwinkel aan het Ravenstraatje, Het Snoepje? Hij vond het een goed plan. Nu luisteren we ademloos voor de toonbank. Daarop staat een ouderwetse weegschaal, aan weerszijden een bonte verzameling van pakjes, blikjes en rolletjes snoep. In de eigele kast tegen de muur gaat de snoepuitstalling verder. Een groot deel van de planken wordt ingenomen door glazen potten met allerlei soorten drop. Daarover gaat het vandaag. Met glanzende ogen komt de man met het sikje, Herman genaamd, vanachter de toonbank vandaan. Hij wil zijn publiek een dubbelzout exemplaar aanbieden. Twee vrouwen die al langer stonden te luisteren, deinzen achteruit. ‘Voor mij geen zout,’ zegt een van hen. ‘En zeker geen dubbelzout.’ Herman dringt aan, ze blijven weigeren. Geliefde en ik, die net binnen komen vallen, pakken de drop van hem aan. ‘In Nederland is zoute drop niet zout meer,’ vertelt Herman. ‘Wij zijn het braafste jongetje van de klas als het op wetgeving aankomt. Maar zo zuiver als de ingrediënten die ze in de noordelijke landen gebruiken, zijn de onze niet.’ Herman is een specialist in drop. Vooral de Scandinavische soorten kunnen hem bekoren.‘We gaan door naar de zwarte bom, om de papillen wat gesuikerds te geven,’ gaat hij verder. ‘Uit IJsland.’ Ik val steil achterover. Spreekwoordelijk dan.

Jarenlang hoor en lees ik niets over IJsland. Goed, het komt voorbij in het songfestival, misschien stond er iets in de krant over een vulkaan, of lees ik een Iceland Air-advertentie. Sinds mijn dochter op dat eiland werkt, kom ik het bijna dagelijks tegen. Zo werden we onlangs twee nachten verblind met het noorderlicht.

‘Deze dropbommen zitten vol verrassende smaken,’ klinkt het. ‘Ze bestaan uit lagen, je moet er niet op sabbelen als op een toverbal, maar juist goed kauwen. En proeven.’ ‘Herman, proficiat!’ Twee buurmannen uit de Rodetorenstraat komen met bombarie binnen. Ze zetten een fles wijn op de toonbank en feliciteren de dropspecialist met zijn verjaardag. Herman lacht, bedankt. En gaat onverstoorbaar verder over dat waar hij het liefste over praat. We leren dat Finse, Noorse, Zweedse en IJslandse drop vaak een chocoladelaagje om de buitenkant heeft. Dat is om de smeuïgheid te bewaren. ‘De lucht in die landen is droog en koud,’ legt-ie uit, ‘dat chocoladelaagje zorgt ervoor dat de mond en de keel worden gesmeerd. Dan valt de drop beter.’

Geliefde kauwt met beleid op zijn bom. Ik zie hem proeven, een van zijn lievelingsbezigheden. ‘Ik wist dat nooit,’ zegt hij dan. ‘En hield ook nooit zo van die combinatie drop en chocola. Nu ik dit weet, vind ik het lekkerder.’

We kopen een zakje IJslandse bommen en lopen met een ouderwets geluksgevoel Het Snoepje uit. Wat dit verhaal rond maakt voor de schrijver dezes: terwijl ik het schrijf, ben ik jarig. U begrijpt waarop ik ga trakteren.