Dames bij S.T.B. (door Anke Linssen) We voelden ons als dames bij STB al nooit bepaald achtergesteld als het ging om persoonlijke aandacht. Met name onze voorzitter vergeet nooit de dames nog even apart te begroeten. Nu schenkt ook het clubblad extra aandacht aan de loopsters. Een nieuwe rubriek met speciale aandacht voor, en geschreven door de dames van STB zag 2 editie’s geleden van ’t eSTaBletje het levenslicht. Kort na het verschijnen van die uitgave sprak Theo al over succes van de nieuwe rubriek: ‘Die houden we erin’. Het wachten was dan ook op een uitnodiging om in de pen (of eigenlijk het toetsenbord) te klimmen en de volgende bijdrage te leveren. Die kwam al snel. En hoewel ik mij, behalve op de atletiekbaan, niet gauw in de schijnwerpers waag, vond ik het wel een uitdaging om eens wat ‘lopende zaken’ voor het voetlicht te brengen. Het mag overal over gaan, aldus Theo. Waar te beginnen? Als lezer van dit blad bent u natuurlijk nauw betrokken bij de vereniging en hoef ik u eigenlijk niets meer te vertellen over de ontzettend goede sfeer bij STB. Toch wil ik mij daar niet van laten weerhouden. Ik ben namelijk ontzettend blij met mijn keuze om bij STB te gaan trainen. Aangezien ik tussen de Brunssummerheide en het Kapellerbos woon, is het trainingsgebied van STB voor mij bekend terrein. Daarnaast kende ik STB van de wedstrijden die hier in de buurt georganiseerd worden. Toen ik, na ongeveer anderhalf jaar bij de Snowworld loopgroep getraind te hebben, meer wilde trainen en op zoek was naar een vereniging, was STB dan ook een logische keuze. Sindsdien heb ik al veel leuke (loop)ervaringen gehad en veel bijzondere mensen leren kennen. Neem bijvoorbeeld Herman die ijverig filmt bij de wedstrijden en ondertussen roept ‘Kom op!’. Getuige het filmpje van de abdijcross op
36
YouTube weet hij zelfs alle namen van de loopsters die hij filmt. Maar voor de ‘waardige vervanger van Albert’ zoals laatst op de training over hem gezegd werd, is dit natuurlijk ook weer niet zo heel verrassend. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden: Ellis die zelf Limburgs kampioen wordt en vervolgens mij complimenteert met een goed gelopen wedstrijd; Theo en Albert die samen Wim overtuigen een trainingsschema voor de marathon voor mij te schrijven; Wim die dit eerst niet wil doen maar die, nadat hij eenmaal overstag is, met oprechte interesse informeert naar de vorderingen; Laurens die demonstreert hoe hij traint voor The Braveheart battle door een enorme sneeuwhoop op te lopen; De Annendaalloop waarbij Annick en ik een dikke 20km vol weten te kletsen; De spinningtrainingen bij snowworld waarbij regelmatig verschillende STB’ers aanwezig zijn; het supergezellige avondje stappen bij de Overste Hof met Michel, Claudia, Marijke, Leo en Francien. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Als ik terugdenk aan de tijden dat ik op het hockeyveld stond of langs de lijn bij een voetbalwedstrijd, moet ik toch concluderen dat het loperswereldje heel anders is. Hardlopen is natuurlijk eigenlijk een individuele sport. En toch vind je volgens mij nergens zoveel solidariteit als bij hardlopers. Hoewel…., geldt dit misschien alleen binnen de eigen vereniging? Na het incident bij de Kerstcross, waarbij een hele kudde lopers verkeerd liep werd er toch hevig gespeculeerd over een complot van AVON tegen de overige lopers. En ik meen mij te herinneren dat mijn loopmaatjes van de baan bij de Overmuntheloop serieus overwogen bij het inlopen het parcours te blokkeren voor niet-STB’ers.