De route van:
Rachelle Eerhart & Christina Boldero
samen met mijn partner, Sebastiaan van Zaanen. We doen verschillende projecten. Om het idee weg te halen dat duurzaamheid een ‘lelijk woord’ is en dat je daar heel veel geld voor moet hebben, zijn we nu in onze eigen straat begonnen met een project over gedragsverandering. We organiseren bijeenkomsten rond een thema, zoals bijvoorbeeld afval, water, inkopen. En dan niet onder het mom van: gebruik jij je GFT-bak wel eens, maar: we wonen allemaal in dezelfde straat, ik heb je al twintig jaar naar de tram zien lopen, maar heb geen idee hoe je heet. Heel laagdrempelig, wij halen koffie en thee en iedereen zit te kletsen. Bij jullie thuis? Ja. We wilden een plek in de straat, zodat mensen zo even langs kunnen lopen. Als het bij ons thuis niet had gekund, was het niet op deze manier gebeurd. Rachelle geeft aan te schipperen tussen betaald en onbetaald werk. Hoe ervaar jij dat, Christina? Christina: Rachelle, jij zegt: ‘Ik heb een baan dus ik kan hier veel minder tijd besteden dan ik zou willen’, nou ik ben niet in loondienst, maar we hebben naast de stichting ook een onderneming. Ik zou hier misschien meer tijd kunnen besteden. Veel van het overige werk dat ik doe is op vrijwillige basis, maar we doen ook betaalde opdrachten. Als beginnend ondernemer lukt het ons tot nog toe om daarvan elke maand rond te komen. Als ik terugkijk naar wat we tot nu toe hebben gedaan, kan ik behoorlijk trots zijn ook al zou ik niet zeggen dat dit het ultieme proces is. Dit is geen businessplan dat houdbaar is op de lange termijn, maar het is wel werk waar ik gelukkig van word. We blijven het dus gewoon doen, want dit is iets waar we helemaal achter staan. Maar het blijft een interne worsteling om te bepalen hoeveel tijd je eraan besteedt. Of dat je toch op zoek moet naar meer betaald werk. Rachelle: Er zijn ook geen recepten voor. Dat is het lastige. Wie zou jullie hierin kunnen ondersteunen? Rachelle: Omdat jullie daar als twee hoogopgeleide mensen zijn komen wonen en daar een boel lostrekken, eigenaarschap tonen, zetten jullie in Moerwijk een verandering in. En dat wil de gemeente ook, zeker in zo’n wijk. Als gemeente zou je daar dan als de kippen bij moeten zijn, niet om dood te knuffelen, maar het zou toch mooi zijn als stadsdeelgemeente Escamp zoiets zou hebben van: ‘Hé die twee lui daar, die zijn in die wijk heel goed bezig, laten we ze nou een heel klein beetje toestoppen.’