stilte van het landschap genieten, de eenvoud van een stuk brood met boter, de vrijheid van de simpelheid en ook: geen keuzes moeten maken en alles nemen zoals het is. Ups & downs
Alle elementen die ik zojuist opsomde, kwamen zeker samen in het Spaanse hooggebergte tussen Burgos en Leon. Een bergtocht doet je fysiek lijden en is spannend, want je weet niet wat het eindpunt brengt, maar de beloning om op de top van de berg te staan,
Het verdict
Het was echt een fantastische ervaring, die ons nog dichter bij elkaar bracht. We zijn er als twee kameraden uitgekomen en in die zin was het dus een perfecte huwelijksreis. Veel spannende verhalen ook en leuke anekdotes, zoals die keer dat Sarah werd betrapt tijdens het wildplassen door iemand die uit het niets uit de vlakte kwam. Het bleek een leuke knul die op de fiets door Europa trok en met wie we nog twee dagen verder reisden. Of de dikke Spaanse mama die ons in
Pelgrims op twee wielen Johannes (30) en Sarah (31) De klik
We ontmoetten elkaar in de Charlatan, een café in Gent, in mei 2004. Ze sprak mij aan, door haar aanstekelijk je m’en foutisme. Ik heb haar gecharmeerd door voornamen te weten van filosofen en sociologen. Wat ons bindt, is niet een hobby of zin voor reizen of zo. Eerder gewoon goed kunnen praten en het leven leven zoals het is, maar dan met een open en kritische geest, veel humor en een mooie dosis relativeringsvermogen. In de echt verbonden
Ik vroeg Sarah ten huwelijk op een fietsreis van Gent naar Amsterdam (we deden een deel van de Noordzeeroute). Tijdens die vakantie werden we gebeten door de fietsreismicrobe en is het idee voor een langere fietsreis vaagweg ontstaan. Ons huwelijk was niet typisch. We trouwden niet voor de kerk, maar het feest was wel in een oude kerk. Een all-star rockband met enkele collega’s van The Van Jets (de groep waar Johannes de zanger van is) en wat vrienden speelde muziek. Op huwelijksreis
Waarom we dan uiteindelijk voor een fietsreis naar Compostella kozen? Zeker niet om spirituele redenen of omdat het een hype was. Wel omdat het een goed uitgestippeld traject is, waar veel te zien is en met voldoende slaapplaatsen onderweg. Het waren vooral de typische kenmerken van het dagelijks verder trekken die ons zo fantastisch leken: al onze bezittingen op één fiets, niet weten waar we die avond zouden slapen, fysiek moe zijn, de zon op ons gezicht, in
is fantastisch, en de afdaling vooral heel leuk. Gewoon naar beneden vliegen met de wind in je haren… Veel van de zwaardere momenten hingen dan weer samen met het zoeken naar een slaapplaats. Dat begon al in Poittier, waar na een lange klim de camping dicht bleek en vlakbij onze uiteindelijke slaapplaats (‘wildkamperen’ op een andere gesloten camping) elk uur een goederentrein passeerde. Een ander dieptepunt: toen een mooie bergtocht voor mij eindigde in een zware zonneslag en de straat van het hotelletje waar we ons eens goed wilden laten verwennen werd ingenomen door zatte studenten - het waren blijkbaar stadsfeesten.
OUTDOORGIDS 2012
een klein cafeetje een versgebakken tortillataart voorschotelde. Een volledige. Wij dachten dat we hem helemaal moesten opeten (we haalden met moeite de helft), maar blijkbaar vroegen ze ons er een spietje vanaf te snijden.
067