situatie, maar aan die claim is stevig gezaagd door uiteenlopende media en wielerexperts.
Dat werd in eerste instantie afgedaan
als Franse jaloezie, maar toen het Franse antidopingagentschap AFLD Armstrong aanbood om ook hun zorgvuldig opgeslagen isschien wel de meest serieuze bedrei monsters uit 1998 en 1999 opnieuw te ging voor Armstrongs geloofwaardigheid testen als contraexpertise werd dat met kwam uit een onderzoek dat de Franse klem geweigerd door de Amerikaan. Hij krant L’Equipe publiceerde in 2005. Zij schreven toen dat er bij het Franse doping claimde zonder het AFLD te bezoeken dat laboratorium LNDD urinemonsters waren zij de monsters onzorgvuldig hadden opgeslagen. Daar was volgens het AFLD opgeslagen in speciale vrieskisten uit uiteenlopende jaren van de Tour de niets van waar en zij lieten Armstrong France en dat bij nieuwe tests op fijntjes weten dat hij een buitenkans liet EPO de stalen van Lance Arm schieten om zijn naam te zuiveren. strong uit de proloog en meer dere etappes van de Tour in Wat volgde was een strijd tussen verschil lende partijen die over elkaar heen bui 1999 positief bleken. telden omtrent deze stevige claims. Twee L’Equipe was zo verstandig onafhankelijke rapportages claimden op te tekenen dat er geen opvallende tegenstellingen. Het rapport namens de UCI van de Nederlandse contraexpertise kon advocaat Emile Vrijman bevestigde dat plaatsvinden op basis van oude monsters en het LNDD onzorgvuldig had getest en niet kon weten hoe de EPO in de monsters was dat er daarom geen gevolgen waren voor gekomen, maar bevestigde dat het LNDD Armstrong. Verstan wist welke tests over Armstrong gingen. dig, want het ver en onderzoek van dr. Michael zwakte hun verhaal Ashenden beweerde echter dat de LNDD tot een punt waarop een rechtszaak zou juist niet kon weten welke monsters van falen, maar plaatste Armstrong waren, maar dat de test wel de grote dopingvraag degelijk correct was uitgevoerd. Als de rondom de zeven tests echter van een specifieke renner waren, schreef Ashenden, dan waren er voudig winnaar wel in een nieuw maar twee mogelijkheden waarop EPO erin terecht was gekomen: die renner daglicht. gebruikte EPO in 1999 of het laborato rium had bewust gerommeld met de urine. Dat laatste leek hem uitgesloten.
M
E
Er was dus geen officiële uitslag uit af te lezen en Lance Armstrong was volgens de regels van de UCI nog altijd niet positief getest. Dat lijkt fair, want jaren later in een lab van de concurrent een ontdekking doen is verdacht, ondanks dat de onder zoeken daarna weinig overeenstemming