114 µÈ‚Ï›Ô 5/6/2006 10:12 Page 119
εµένα και το δολοφόνο που κυνηγάµε. Tον λένε Λάο. Mαζί µεγαλώσαµε και πάντα ήµασταν ίσοι και φίλοι, µέχρι που αυτός σκότωσε τους ∆ασκάλους µας. Tο σοφό Φιλ και τη Λινκ που πρόλαβες να γνωρίσεις. H Λινκ κι ο Φιλ µας εκπαίδευσαν καλά. ∆εν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Λάο έκανε κάτι τέτοιο. Ήµασταν έτοιµοι για το Πρωτάθληµα τεχνών της Aνατολής. Mα την προηγούµενη µέρα… O Tρικ, σκούπισε τα δάκρυα και είπε αποφασιστικά: – Aρκετά! Πάµε τώρα. Γυρίζουµε στη Zιάτσου, στην πόλη µου. Mπήκαν στην πόλη και έφτασαν στο ντότζο. Πριν προλάβουν να µπουν, ένα βέλος πέρασε ξυστά πλάι τους. O Tρικ γύρισε και είπε στον Tσάο: – Eδώ είναι! Aν σε πλησιάσει, µη διστάσεις να του ρίξεις. Aν δεν το κάνεις, δεν θα έχεις άλλη ευκαιρία. Mε τα όπλα στα χέρια, όρµησαν και οι δυο µέσα. Eίδαν το Λάο να κρατάει στα χέρια την εικόνα του ∆ασκάλου Φιλ, έτοιµος να τη σπάσει. O Tρικ φώναξε: – Λάο! O Λάο άφησε την εικόνα να πέσει και τράβηξε το σπαθί του γυρνώντας προς τους δυο φίλους. O Tσάο είδε και πάλι το γνώριµο πια πρόσωπο µε την ουλή και το κάλυµµα στο µάτι. – Tρικ! Tι κάνεις εδώ; Nόµιζα πως… – Ξέρω, Λάο. Aλλά νοµίζω πως µε υποτίµησες! Tώρα είµαι εδώ και δεν θα µου ξεφύγεις. – Tρικ, δεν έχω τίποτα µαζί σου. Φύγε! Πάρε και το παιδί από ’δώ! – Aυτό το παιδί, δεν είναι τόσο αδύναµο όσο νοµίζεις, Λάο! – Tρικ, φύγε! ∆εν θέλω να σας σκοτώσω! – ∆εν πάω πουθενά! Θέλω απαντήσεις. Γιατί σκότωσες τους δασκάλους µας, Λάο; Aυτοί σε εκπαίδευαν από µικρό µε τόση αγάπη! Γιατί; – Γιατί τους άκουσα µια µέρα πριν το Πρωτάθληµα να µιλούν για µένα. Έλεγαν 119